|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1484/2009)
31 Μαΐου, 2011
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Αιτητής,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ/Ή
ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
Α. Ευσταθίου, για την Αιτήτρια.
Μ. Θεοκλήτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή εγείρεται ως το μοναδικό προς εξέταση θέμα το ζήτημα της ορθής ερμηνείας του άρθρου 5(ε)(ii)(β) του περί Ιδιωτικών Γραφείων Εξευρέσεως Εργασίας Νόμου του 1997 (Νόμος αρ. 8(Ι)/1997).
Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης ιδιωτικού γραφείου εξεύρεσης εργασίας, για τη λειτουργία του οποίου εξασφάλισε για πρώτη φορά άδεια λειτουργίας κατά το Μάιο του 1999. Η ισχύς μιας τέτοιας άδειας είναι διετής και, κατόπιν υποβολής σχετικής αίτησης, ανανεώνεται, όπως συνέβηκε και στην περίπτωση του αιτητή, του οποίου η άδεια ανανεώθηκε για τελευταία φορά πριν την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής στις 17.5.2009 και θα ίσχυε μέχρι την 16.5.2011. Το είδος της υπηρεσίας, το οποίο αδειοδοτείτο ο αιτητής όπως προσφέρει, περιγραφόταν στην εκδοθείσα άδεια ως ακολούθως:
"- Εξεύρεση εργασίας σε πολίτες της Δημοκρατίας και σε πολίτες των κρατών/μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για απασχόληση στη Δημοκρατία.
- Εξεύρεση αλλοδαπών για απασχόληση στη Δημοκρατία.
Σημ.: και στις δύο περιπτώσεις, εξαιρουμένου επιστημονικού και διευθυντικού προσωπικού."
Παρόμοιος περιοριστικός όρος, όπως αυτόν που περιλαμβάνεται στη Σημείωση στην προαναφερθείσα άδεια, περιλαμβανόταν και στις προηγούμενες εκδοθείσες άδειες στο όνομα του αιτητή.
Με την παρούσα προσφυγή του ο αιτητής επιζητεί την ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση με την οποία επιβλήθηκε ο πιο πάνω περιοριστικός των προσφερόμενων από το γραφείο του υπηρεσιών όρος, ο οποίος είχε επιβληθεί κατ΄ επίκληση των προνοιών του άρθρου 5(ε)(ii)(β) του προαναφερθέντος Νόμου. Εγείρει ως κεντρικό λόγο ακύρωσης την εσφαλμένη ερμηνεία την οποία χρησιμοποίησαν οι καθ΄ων η αίτηση, με βάση την οποία έκριναν ότι δικαιούνταν να επιβάλουν τον προαναφερθέντα περιορισμό.
Οι καθ΄ων η αίτηση, με την Ένστασή τους, πέραν του ότι υπεραμύνονται της θέσης τους ότι η ορθή ερμηνεία της επίμαχης νομοθετικής πρόνοιας καθιστούσε την επιβολή του όρου επιβεβλημένη, ήγειραν και προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενοι ότι ο αιτητής δεν νομιμοποιείται να υποβάλει την παρούσα προσφυγή.
Θα εξετάσω την προδικαστική ένσταση κατά προτεραιότητα.
Προδικαστική ένσταση - Η κατ΄ ισχυρισμό μη νομιμοποίηση του αιτητή να υποβάλει την παρούσα προσφυγή.
Έρεισμα για την έγερση και προώθηση αυτής της προδικαστικής ένστασης από τους καθ΄ων η αίτηση απετέλεσε το γεγονός ο ίδιος περιοριστικός όρος περί μη δυνατότητας παροχής υπηρεσιών σε σχέση με επιστημονικό προσωπικό, είχε τεθεί και στις προηγουμένως εκδοθείσες άδειες προς τον αιτητή, ο οποίος και τον αποδέχτηκε ανεπιφύλακτα και/ή ουδέποτε τον αμφισβήτησε.
Η ένσταση αυτή έκδηλα δεν μπορεί να ευσταθήσει. Ο περιοριστικός όρος μονομερώς ήταν που επιβλήθηκε, χωρίς τη συναίνεση του αιτητή στις προηγούμενες άδειες που είχαν εκδοθεί, και κάθε μια από αυτές τις άδειες εκδιδόταν κατόπιν υποβολής νέας αίτησης, η δε έκδοσή της συνιστούσε νέα, αυτοτελή, εκτελεστή διοικητική πράξη, δυνάμενη να προσβληθεί δια προσφυγής, ανεξάρτητα από τη μη προσβολή προηγηθείσας άλλης πράξης με το ίδιο αντικείμενο. Κατ΄ ανάλογο τρόπο είχε αποφασισθεί και στην Υπόθεση αρ. 1013/2007 Πολυκάρπου ν. Πανεπιστημίου Κύπρου, ημερομηνίας 13.2.2009, στην οποία με παρέπεμψε η συνήγορος του αιτητή, ότι σε περιπτώσεις προσωρινών διορισμών τακτής χρονικής ισχύος, ο κάθε διορισμός ξεχωριστά συνιστούσε για κάθε τέτοια περίοδο αυτοτελή διοικητική πράξη.
Θα προχωρήσω να εξετάσω το εγειρόμενο θέμα ουσίας που αφορά στην ορθή ερμηνεία της επίμαχης νομοθετικής διάταξης.
Ο λόγος ακύρωσης που αφορά στην κατ΄ ισχυρισμό εσφαλμένη ερμηνεία των προνοιών του άρθρου 5(ε)(ii)(β) του Νόμου.
Το πλήρες κείμενο της επίμαχης διάταξης έχει ως εξής:
"5. Καμιά άδεια λειτουργίας ιδιωτικού γραφείου εξεύρεσης εργασίας δεν παρέχεται εκτός αν -
(α) .........
(β) .........
(γ) .........
(δ) ........
(ε) το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία του γραφείου·
..........
(i) έχει τουλάχιστον απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης ή άλλο ισοδύναμο προσόν και σχετική πείρα:
..........
..........
(ii) σε περίπτωση που το εν λόγω γραφείο παρέχει υπηρεσίες τοποθέτησης επιστημονικού και διευθυντικού προσωπικού, έχει·
(α) πανεπιστημιακό δίπλωμα ή άλλο ισοδύναμο προσόν και σχετική πείρα ή απασχολεί προσωπικό που έχει τα προσόντα αυτά· ή
(β) απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης και επταετή τουλάχιστο σχετική πείρα."
Είναι κοινός τόπος μεταξύ των διαδίκων ότι ο αιτητής, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία του γραφείου του, δεν κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή άλλο ισοδύναμο προσόν, παρά μόνο απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης. Επομένως, ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε η άδειά του να καλύπτει και την παροχή υπηρεσιών τοποθέτησης επιστημονικού και διευθυντικού προσωπικού, θα ήταν εάν αυτός μπορούσε να θεωρηθεί ότι, πέραν και επιπρόσθετα του απολυτηρίου μέσης εκπαίδευσης, κατέχει "και επταετή τουλάχιστο σχετική πείρα", όπως απαιτείται από την παρα. (β) ανωτέρω.
Όπως διαπιστώνεται από την Ένσταση, οι καθ΄ων η αίτηση θεώρησαν ότι ο αιτητής δεν κατείχε την απαιτούμενη "σχετική πείρα", επειδή αυτή θα πρέπει να συνίσταται από εμπειρία που αποκτήθηκε σε θέματα αγοράς εργασίας και διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων αναφορικά και σε σχέση με την τοποθέτηση επιστημονικού ή διευθυντικού προσωπικού.
Διαφωνώντας με αυτή την ερμηνεία, η συνήγορος του αιτητή, υπέβαλε ότι με αυτήν ανεπίτρεπτα προστίθενται λέξεις και επεκτάσεις στο κείμενο του Νόμου, ενώ είναι προφανές ότι η απαιτούμενη πείρα καλύπτει γενικά την πείρα την οποία αποκτά κάποιος κατά την ενασχόλησή του με θέματα αγοράς εργασίας και διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων, ενεργώντας ως υπεύθυνος για τη λειτουργία ιδιωτικού γραφείου εξεύρεσης εργασίας. Διαφορετική ερμηνεία, η οποία θα απαιτούσε την ύπαρξη επταετούς πείρας σε θέματα τοποθέτησης επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού, θα δημιουργούσε παράλογα αποτελέσματα, αφού μια τέτοια πείρα θα μπορούσε μόνο να κτηθεί με μη νόμιμο τρόπο, αφού δεν θα είχε προηγουμένως εκδοθεί άδεια για υπηρεσία προς επιστημονικό/διευθυντικό προσωπικό.
Προωθώντας τη δική της, διαφορετική θέση, η συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση επέμεινε ότι, ορθά ερμηνευόμενης της νομοθετικής πρόνοιας, η απαιτούμενη "σχετική πείρα" θα πρέπει να είναι πείρα σχετική προς τις υπηρεσίες που θα δοθεί άδεια στο γραφείο να παρέχει, δηλαδή πείρα στην τοποθέτηση επιστημονικού και διευθυντικού προσωπικού. Μια τέτοιου είδους δε πείρα, θα μπορούσε να κτηθεί από ένα αιτητή ο οποίος, αν και μη αδειούχος ο ίδιος, απασχολείτο σε άλλο γραφείο το οποίο ασχολείται με θέματα τοποθέτησης και επιστημονικού /διευθυντικού προσωπικού.
Προσεγγίζοντας το θέμα της ορθής ερμηνείας του άρθρου 5(ε)(ii)(β) του Νόμου, παρατηρώ τα εξής:
Τόσο στην περίπτωση υπευθύνου για τη λειτουργία γραφείου εξεύρεσης εργασίας, ο οποίος κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα ή ισοδύναμο προσόν, όσο και στην περίπτωση υπευθύνου ο οποίος κατέχει μόνο απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης, για να μπορεί η εκδιδόμενη άδεια να καλύπτει και επιστημονικό/διευθυντικό προσωπικό, η νομοθετική πρόνοια απαιτεί την ύπαρξη και "σχετικής πείρας". Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση κατόχου πανεπιστημιακού διπλώματος ή ισοδυνάμου προσόντος, απαιτείται απλά "και σχετική πείρα", ενώ στην περίπτωση απαιτείται "και επταετής τουλάχιστο σχετική πείρα".
Με αυτό ως δεδομένο, ο νομοθέτης φαίνεται να έχει προνοήσει για την ύπαρξη της ίδιας "σχετικής πείρας" και στις δύο περιπτώσεις, με μόνη διαφορά ότι εάν ο αδειοδοτούμενος είναι κάτοχος πανεπιστημιακού διπλώματος, η σχετική πείρα πρέπει να είναι τουλάχιστο επταετής. Εάν, επομένως, η ερμηνεία των καθ΄ων η αίτηση είναι ορθή, αυτό θα σήμαινε ότι ακόμα και κάτοχος πανεπιστημιακού διπλώματος αν είναι κάποιος, για να μπορεί να καλύπτει η εκδοθησόμενη άδειά του και τοποθετήσεις επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού, θα απαιτείτο από τον ίδιο όπως έχει πείρα (έστω ακαθόριστης χρονικής έκτασης) σε θέματα εξεύρεσης εργασίας και τοποθέτησης επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού και όχι απλά εξεύρεσης εργασίας. Κάτι τέτοιο δεν πιστεύω ότι θα ήταν η πρόθεση του νομοθέτη.
Ούτε και θεωρώ ορθή την ερμηνεία σύμφωνα με την οποία η απαιτούμενη "σχετική πείρα" θα πρέπει να εκτείνεται και να καλύπτει πείρα σε τοποθετήσεις επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού. Κατά την άποψή μου, και συμφωνώντας με τη συνήγορο του αιτητή, δεν είναι λογικό για να δικαιούται κάποιος νόμιμα να παρέχει κάποιες συγκεκριμένες υπηρεσίες θα πρέπει προηγουμένως με κάποιο άλλο τρόπο να είχε ασχοληθεί με την παροχή αυτών τούτων των υπηρεσιών για επτά ολόκληρα χρόνια. Ο μόνος δε τρόπος να αποκτούσε κάποιος μια τέτοια πείρα δεν θα μπορούσε να είναι άλλος παρά εάν ο αιτούμενος την άδεια υπεύθυνος του γραφείου απασχολείτο προηγουμένως για 7 χρόνια σε κάποιο άλλο γραφείο, του οποίου η άδεια κάλυπτε και την τοποθέτηση επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού και ασφαλώς ο ίδιος ασχολείτο με τέτοια θέματα.
Κατά την άποψή μου, η έννοια η οποία θα πρέπει να αποδοθεί στον όρο "σχετική πείρα" στην επίμαχη παρα. (β) του εδαφίου (ii) του άρθρου, πρέπει να είναι η ίδια με εκείνην η οποία αποδίδεται στον ίδιο ακριβώς όρο στην παρα. (α) του εδαφίου (ii), αλλά και στον ακριβώς ίδιο όρο "σχετική πείρα" στο εδάφιο (i) που απαιτεί πείρα για έκδοση άδειας παροχής οποιωνδήποτε υπηρεσιών εξεύρεσης εργασίας.
Αυτή δε η ενιαίας εφαρμογής έννοια μπορεί να αποδοθεί ως "εμπειρία που αποκτήθηκε σε θέματα αγοράς εργασίας και διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων". Στην περίπτωση δε ειδικά της αδειοδότησης, η οποία θα παρέχει και τη δυνατότητα προσφοράς υπηρεσιών τοποθέτησης επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού, ο υπεύθυνος του αιτούντος γραφείου θα πρέπει επιπρόσθετα προς το απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης, να κατέχει και επταετή πείρα, όπως ανωτέρω αυτή ερμηνεύεται, και όχι κατ΄ ανάγκη σε εμπειρία ως προς τοποθετήσεις επιστημονικού/διευθυντικού προσωπικού.
Επομένως, η ερμηνεία την οποία απέδωσαν στον επίμαχο όρο οι καθ΄ων η αίτηση και, συνακόλουθα, η επιβολή της περιοριστικής Σημείωσης, ήταν εσφαλμένες ενέργειες.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την επιβολή της σημείωσης ακυρούται.
Τα έξοδα της προσφυγής, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ του αιτητή.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ