|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 163/2009)
7 Φεβρουαρίου, 2011
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΥΡΟΥ,
Αιτήτρια,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ου η Aίτηση.
- - - - - -
Θ. Ιωαννίδης, για την Αιτήτρια.
Ζ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, η οποία εργαζόταν ως αρτοποιός σε οικογενειακή επιχείρηση στο Παλαιχώρι, κατόπιν ατυχήματος που επεσυνέβη στις 20.6.2004, είχε υποστεί ακρωτηριασμό του μικρού δακτύλου και τραυματισμό των άλλων τεσσάρων δακτύλων του δεξιού χεριού. Το ακρωτηριασθέν δάκτυλο επανασυγκολλήθηκε, πλην όμως συνέχιζε να παρουσιάζει προβλήματα, μεταξύ των οποίων ανικανότητα να κλείνει τα δάκτυλά της.
Μετά από εξέταση αίτησης την οποία υπέβαλε η αιτήτρια για σύνταξη ανικανότητας, και αφού λήφθηκαν υπόψη παρατηρήσεις του Ιατρικού Συμβουλίου του κλάδου Ασθενείας από το οποίο εξετάστηκε, καθώς επίσης και η ιατρική έκθεση του θεράποντα ιατρού της, που προέβλεπαν μόνιμη ανικανότητα, η αίτησή της εγκρίθηκε και της παρασχέθηκε σύνταξη ανικανότητας σε ποσοστό ανικανότητας 75%. Όμως, από την 1.1.2007, οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων τερμάτισαν την παροχή της σύνταξης, με το δικαιολογητικό ότι η αιτήτρια εργαζόταν κανονικά από 1.1.2007, κερδαίνοντας το ίδιο περίπου ύψος εισοδημάτων όπως πριν από το ατύχημα. Η αιτήτρια διαφώνησε με αυτή την απόφαση, οπότε διεξήχθηκε επανεξέταση από τους καθ΄ων η αίτηση. Διεξήχθηκε έρευνα απασχόλησης της αιτήτριας, η οποία επίσης εξετάστηκε από Ορθοπεδικό - Χειρουργικό Ιατρικό Συμβούλιο, το οποίο γνωμάτευσε ότι ήταν ικανή για το επάγγελμά της. Η αιτήτρια απευθύνθηκε ξανά προς τους καθ΄ων η αίτηση, διαφωνώντας και πάλι, και επισυνάπτοντας ιατρική βεβαίωση το θεράποντα ιατρού της δρα Αλκιβιάδη Αλκιβιάδους, Ορθοπεδικού - Μικροχειρουργού, ο οποίος γνωμάτευσε ότι η αιτήτρια ήταν ανίκανη για άσκηση του επαγγέλματός της και ότι θα παρέμενε μόνιμα ανίκανη για άσκησή του. Το νέο τούτο διάβημα της αιτήτριας οδήγησε σε επανεξέτασή της από Ορθοπεδικό - Χειρουργικό Ιατρικό Συμβούλιο, το οποίο στις 5.12.2008 γνωμάτευσε ότι η αιτήτρια ήταν ικανή για το επάγγελμά της. Συνακόλουθα, η αιτήτρια πληροφορήθηκε, με επιστολή ημερομηνίας 11.12.2008, ότι η απόφαση για τερματισμό της σύνταξης ανικανότητάς της δεν μπορούσε να αναθεωρηθεί.
Αυτή την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 11.12.2008 προσβάλλει η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή, ζητώντας την ακύρωσή της.
Παρόλον ότι με την αγόρευση της αιτήτριας δεν προβάλλονται ξεχωριστοί λόγοι ακύρωσης της επίδικης απόφασης, εν τούτοις, ο κεντρικός άξονας των επιχειρημάτων της είναι σαφής και με αυτόν προωθείται η εισήγηση ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν τη δέουσα έρευνα σύμφωνα με το Νόμο και δεν έλαβαν υπόψη τους τα ορθά στοιχεία ώστε να αποφασίσουν επί του αιτήματος της αιτήτριας.
Εξετάζοντας τα συλλεγέντα στοιχεία, στη βάση των οποίων κρίθηκε η εξέταση και η επανεξέταση του παραπόνου της αιτήτριας, εξάγεται πράγματι το συμπέρασμα ότι στην όλη διεργασία διερεύνησης φαίνεται να έχουν εμφιλοχωρήσει πεπλανημένες ερμηνείες γεγονότων και/ή εσφαλμένες αντιλήψεις ως προς το ακριβές ζητούμενο στην περίπτωση της αιτήτριας.
Το ζητούμενο, στην προκείμενη περίπτωση, δεν ήταν άλλο παρά εκείνο το οποίο προνοείται στο άρθρο 38(5) των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980-1999. Δηλαδή, το εάν και κατά πόσο η αιτήτρια, λόγω σωματικής αναπηρίας:
". δεν δύναται να κερδίζει δι΄ εργασίας την οποίαν ευλόγως αναμένεται να εκτελή λαμβανομένων υπ΄ όψιν των δυνάμεων, των δεξιοτήτων, της μορφώσεως και της συνήθους επαγγελματικής απασχολήσεως του, πέραν του ενός τρίτου....... του ποσού το οποίον συνήθως κερδίζει εις την αυτήν περιφέρειαν και επαγγελματικήν κατηγορίαν σωματικώς και πνευματικώς υγιής άνθρωπος της αυτής μορφώσεως."
Με πιο απλά λόγια, εκείνο το οποίο έχρηζε διερεύνησης και απάντησης στην περίπτωση της αιτήτριας ήταν το εάν και κατά πόσο το χρονικό στάδιο στο οποίο επανεξετάστηκε το θέμα της παροχής σύνταξης ανικανότητας, η αιτήτρια ήταν ή όχι ανίκανη να ασκεί το επάγγελμά της, δηλαδή το επάγγελμα του αυτοεργοδοτούμενου αρτοποιού, όπως ήταν δηλωμένη στο Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων πριν από το ατύχημα.
Ο Λειτουργός, ο οποίος επισκέφθηκε το χώρο όπου εργαζόταν προηγουμένως η αιτήτρια, ως αρτοποιός, συνέλεξε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η αιτήτρια από την ημερομηνία του ατυχήματος δεν ξαναεργάστηκε μέχρι την 1.1.2007, οπότε και άρχισε να πηγαίνει στην εργασία της για 2-3 ώρες μόνο και χειριζόταν το ζυμωτήρι πολύ λίγο, αφού δυσκολεύεται με το χέρι της. Όπως η ίδια ανάφερε και δεν διαψεύσθηκε από κανένα, πήγαινε στο χώρο εργασίας για 2-3 ώρες ημερήσια απλά για να επιβλέπει τους εργάτες κατά τις ώρες απουσίας του συζύγου της και έπαιρνε μισθό £200 μηνιαίως. Όπως ο ίδιος ο Λειτουργός συμπέρανε στην έκθεσή του:
"Ενόψει των πιο πάνω, πιστεύω ότι η αιτήτρια δουλεύει 2-3 ώρες όπως και προηγουμένως, πριν δηλ. το ατύχημα. Τότε όμως, ο λόγος που δούλευε μειωμένο ωράριο ήταν λόγω των μικρών παιδιών που είχε, ενώ τώρα ο λόγος είναι το πρόβλημα που έχει με το χέρι της...."
Το συμπέρασμα, το οποίο αναπόδραστα θα έπρεπε να είχε εξαχθεί από τα πιο πάνω εξακριβωθέντα στοιχεία, είναι ότι:
α. Ως αρτοποιός, που ήταν το επάγγελμά της πριν από το ατύχημα ασχολούμενη με ζυμωτήρι κλπ, η αιτήτρια δεν μπορεί να εργαστεί, ενώ τώρα υποαπασχολείται επιβλέποντας εργάτες.
β. Ο λόγος για τον οποίο εργάζεται τώρα με μειωμένο ωράριο, ενώ αν ήταν υγιής θα μπορούσε να εργαστεί ως αρτοποιός σε πλήρη απασχόληση, ήταν το πρόβλημα του χεριού και η ανικανότητά της και δεν ήταν σχετικό το ότι και προηγουμένως εργαζόταν με μειωμένο ωράριο, αφού αυτό οφειλόταν σε άλλες, οικογενειακές υποχρεώσεις που δεν υφίστανται τώρα.
Άλλη, περαιτέρω πεπλανημένη αντίληψη των πραγμάτων, φαίνεται να έχει εμφιλοχωρήσει και στην Έκθεση του Ιατρικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 3.3.2008. Στην παράγραφο 6 της Έκθεσης και κάτω από τον τίτλο "Ποιος ο βαθμός αναπηρίας του αιτητή σύμφωνα με τον Έκτο Πίνακα του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου;", το Ιατροσυμβούλιο κατέγραψε τα εξής:
"Αναφέρει ότι το 2007 επανήλθε στην εργασία της (ως επίβλεψη άλλων ατόμων) πράγμα το οποίο εξακολουθεί και τώρα."
Αυτό δε, παρά το γεγονός ότι σε προηγούμενη παράγραφο της ίδιας έκθεσης ρητά είχε καταγραφεί ως επάγγελμα αιτητή "Αρτοποιός" και όχι επιβλέπων προσωπικό. Περαιτέρω δε, κάτω από το Μέρος VI της έκθεσης "Γνωμοδότηση Ιατρικού Συμβουλίου" στο μέρος όπου εκαλείτο το Συμβούλιο να παραθέσει τη γνώμη του ως προς το καίριας σημασίας ζήτημα κατά πόσο "Είναι ο αιτητής σήμερα ανίκανος για άσκηση του επαγγέλματος" με ένα "Ναι" ή ένα "Όχι", το Ιατροσυμβούλιο καταγράφει μεν αρνητική απάντηση επιλέγοντας το "Όχι", πλην όμως προσθέτει ότι το επάγγελμα το οποίο δεν είναι ανίκανη να ασκεί η αιτήτρια ήταν του "αρτοποιού - (επίβλεψη)".
Βεβαίως όμως το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ κατά πόσο η αιτήτρια ήταν σε θέση απλά να επιβλέπει για 2-3 ώρες ημερήσια άλλους εργάτες ενόσω απουσίαζε ο σύζυγός της, αλλά κατά πόσο θα μπορούσε να εργαστεί και αν ναι σε ποιο βαθμό στο "επάγγελμα εις το οποίον συνήθως απασχολείτο", όπως προνοεί ο Νόμος, δηλαδή ως αρτοποιός.
Όπως δε ορθά υπέδειξε και ο συνήγορος της αιτήτριας, χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει και στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Αναθεωρητική Έφεση Χατζηαράπη ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 64, όπου τονίστηκε ότι σε περίπτωση επανεξέτασης αιτήματος για σύνταξη αναπηρίας η ανικανότητα ή μη θα πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με την εργασία για την οποία ο αιτητής είχε αρχικά κριθεί ανίκανος.
Όλα τα πιο πάνω στοιχεία και όλες οι διαπιστώσεις καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι καθ΄ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη τους ορθά στοιχεία και δεν προέβηκαν στη δέουσα διερεύνηση και αξιολόγηση των προσφερθέντων στοιχείων και η προσβαλλόμενη απόφασή τους είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται.
Επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας τα έξοδα της προσφυγής, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ