|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 1705/2007)
20 Δεκεμβρίου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΖΑΚΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ/Η
ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Ε. Νικολαϊδου, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Χρ. Ταραμουντάς, για το Ενδ. Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στον αιτητή ο οποίος είναι πρόσφυγας από τον Καραβά, παραχωρήθηκε άδεια χρήσης ημερ. 1.11.97 του τεμαχίου αρ. 370Ε του Φ/Σχ. 59/9.2.1 και 59/1.5.3 στην περιοχή Ομόνοιας στη Λεμεσό, τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας, για να το χρησιμοποιεί ως χώρο στάθμευσης καρότσων και φορτηγών αυτοκινήτων. Το εν λόγω τεμάχιο βρισκόταν στην κατοχή του αιτητή από το 1993 χωρίς εξουσιοδότηση. Με δικά του έξοδα έκανε επιχωματώσεις και διαμόρφωσε το χώρο καθιστώντας τον κατάλληλο για τους επαγγελματικούς του σκοπούς.
Το 1995 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εκμίσθωση του τεμαχίου. Ενώ εξεταζόταν η αίτηση, αυτός συμφώνησε να πωλήσει όλες τις μετοχές της εταιρείας G & S KOZAKΟS CARRIERS LTD της οποίας ήταν κύριος μέτοχος και για τις ανάγκες της οποίας είχε υποβάλει την αίτηση για εκμίσθωση, στους μη πρόσφυγες Νίκο Κρασίδη και Χριστάκη Χριστοδούλου, υπογράφοντας σχετική συμφωνία ημερ. 18.11.96.
Η αίτηση για εκμίσθωση εξετάστηκε από την τότε Συμβουλευτική Επιτροπή των καθ' ων η αίτηση και εγκρίθηκε στις 16.7.97 με ενοίκιο ΛΚ70 μηνιαίως. Εκτοτε, ο χώρος κατέχεται και χρησιμοποιείται από τους νέους μετόχους της εταιρείας ΚΟΖΑΚΟΣ CARRIERS LTD, οι οποίοι μέχρι και το Φεβρουάριο του 2006 κατέβαλλαν στον αιτητή αρχικά ΛΚ 250 και αργότερα ΛΚ300 μηνιαίως ενοίκιο για το χώρο με την ονομασία «Ττελιά».
Όταν περιήλθε σε γνώση των ενοικιαστών και της συζύγου του ενός εξ αυτών κας Αννας Κρασίδου (πρόσφυγας) ότι το τεμάχιο που ενοικίαζαν από τον αιτητή δεν του ανήκε αλλά ήταν τουρκοκυπριακή περιουσία, ζήτησε με αίτηση της ημερ. 22.2.06 όπως ενοικιασθεί στην ίδια και παράλληλα σταμάτησαν την πληρωμή ενοικίου στον αιτητή.
Ο αιτητής κίνησε αγωγή εναντίον της εταιρείας G & S KOZAKΟS CARRIERS LTD για έξωση από το προαναφερόμενο ακίνητο ενώ με επιστολή του προς τον Κηδεμόνα Τ/Κ περιουσιών ζήτησε όπως μην εξεταστεί το αίτημα της κας Άννας Κρασίδου λόγω των προσπαθειών του για ανάκτηση της κατοχής του χώρου.
Στις 4.5.06 κλήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι στο γραφείο του Έπαρχου Λεμεσού για συνέντευξη και στη συνέχεια αποφασίστηκε όπως οι δυο εκκρεμείς αιτήσεις επανεξεταστούν, αφού ζητηθεί νομική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα καθότι το ποσοστό μετοχών της κας Κρασίδου στην εταιρεία που εκμεταλλευόταν το χώρο ήταν πολύ μικρό έναντι του ποσοστού που κατείχε ο μη πρόσφυγας σύζυγος της. Αποφασίστηκε επίσης όπως η υφιστάμενη άδεια χρήσης του αιτητή τερματισθεί, εφόσον βασικός όρος της άδειας είχε παραβιαστεί με την παραχώρηση της χρήσης του τεμαχίου σε τρίτους.
Στη συνεδρία ημερ. 21.6.06 κατά την οποία η κα Κρασίδου παρουσίασε νεότερο πιστοποιητικό του Εφόρου Εταιρειών, σύμφωνα με το οποίο η ίδια κατείχε το 75% του συνόλου των μετοχών της εταιρείας, αποφασίστηκε όπως το επίδικο τεμάχιο παραχωρηθεί στην ίδια αφού το κατείχε και το χρησιμοποιούσε από το 1998 περίπου, ενώ η αίτηση του αιτητή απορρίφθηκε. Στις 29.1.07 υπεγράφη μεταξύ του Κηδεμόνα Τ/Κ περιουσιών και της κας Αννας Κρασίδη νέα σύμβαση μίσθωσης του χώρου.
Την πιο πάνω απόφαση καθώς και τον από 28.2.07 τερματισμό της άδειας χρήσης του υπό αναφορά τεμαχίου λόγω παραβίασης βασικού όρου με αρ.3(β) (υπενοικίαση του Τ/Κ χώρου σε τρίτο πρόσωπο) πληροφορήθηκε ο αιτητής με επιστολή ημερ. 29.1.07.
Ο αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 10 του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμος του 1991 (εφεξής ο Νόμος) Ν.139/91 έως 56(Ι)/06 η οποία απορρίφθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση με την πιο κάτω αιτιολογία.
«(α) Ο κ. Σπ. Κοζάκος έχει παραβεί τους όρους της Αδειας Χρήσης, με την παραχώρηση του χώρου στον κ. Κρασίδη, εισπράττοντας μάλιστα ενοίκιο ανεξάρτητα αν αφορούσε το συγκεκριμένο χώρο ή άλλο χώρο, έναντι αυτού που παραχωρήθηκε.
(β) Ο κ. Κρασίδης δεν είναι πρόσφυγας και σκόπιμα μεταβίβασε τις μετοχές του στη σύζυγο του, πρόσφυγα, για να μπορέσει να διεκδικήσει η ίδια τον Τ/Κ χώρο. Η μεταβίβαση μετοχών από σύζυγο σε σύζυγο δεν απαγορεύεται ανεξάρτητα από το κίνητρο για διενέργεια της μεταβίβασης.
(γ) Ο κ. Σπ. Κοζάκος εξακολουθεί να δραστηριοποιείται επαγγελματικά ως μέτοχος της εταιρείας G & S KOZAKOS MOTORS LTD και χρησιμοποιεί ως επαγγελματικό χώρο Ε/Κ τεμάχιο ιδιοκτησία του γιού του, όπως ο ίδιος δήλωσε προς τον Επαρχο Λεμεσού.
(δ) Ο κ. Σπ. Κοζάκος ζήτησε γραπτώς επιστροφή σε αυτόν της Τ/Κ περιουσίας, στις 31.3.2006, ενώ την είχε παραχωρήσει στις 18.11.1996, δηλαδή τη διεκδίκησε μετά από 10 σχεδόν χρόνια και παράλληλα κίνησε την αγωγή με αρ. 1877/2006 εναντίον της εταιρείας G & S KOZAKOS CARRIERS LTD.
(ε) Υπάρχει διάσταση των ισχυρισμών των ενδιαφερομένων μερών στο κατά πόσο οι αγοραστές της εταιρείας γνώριζαν ή όχι ότι ο χώρος ήταν Τ/Κ περιουσία. Ο κ. Κοζάκος ενισχύει τον ισχυρισμό του με την επιστολή του κ. Χρ. Χριστοδούλου (Παρ. VII). Ο κ. Χριστάκης Χριστοδούλου, πρώην συνέταιρος του κ. Κρασίδη, ισχυρίζεται ότι γνώριζαν από την αρχή ότι ο χώρος ήταν Τ/Κ, ο κ. Κοζάκος του ζητούσε να μην τον εγκαταλείψουν αλλά δεν έβρισκαν κατάλληλο χώρο. Γι΄ αυτό οι ίδιοι του είχαν προτείνει να του καταβάλλουν μηνιαίο ενοίκιο για άλλο χώρο που χρησιμοποιούσε για τις επαγγελματικές του ανάγκες.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω και παρά τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς των ενδιαφερομένων μερών, δεν παύει να υφίσταται το γεγονός της παράβασης των όρων της Αδειας Χρήσης από τον κ. Σπύρο Κοζάκο. ............................... Το γεγονός της παράνομης χρήσης της Τ/Κ περιουσίας από την οικογένεια Κρασίδη θα έπρεπε να εξεταστεί από τον Κηδεμόνα, ο οποίος θα έπρεπε να είχε πάρει τα προβλεπόμενα από το Νόμο μέτρα.»
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης. Η δεύτερη αιτούμενη θεραπεία έχει ως εξής:
«Β. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου με την οποίαν να διατάττεται η Καθ΄ ης η Αίτηση να προβεί σε οποιεσδήποτε ενέργειες παράνομα παρέλειψε διά της πιο πάνω προσβαλλόμενης πράξης και/ή απόφασης της να πράξει ήτοι να λάβει τα δέοντα μέτρα προς άρση της παρανομίας την οποίαν η ίδια πιστοποίησε ως παράνομη χρήση του «Τουρκοκυπριακού χώρου» από την οικογένεια Κρασίδη και επιστροφής τούτου στον Αιτητή νόμιμα δικαιούχο.»
Σχετικά με τη δεύτερη θεραπεία, διαπιστώνω πως δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράλειψη οφειλομένης ενέργειας από πλευράς των καθ' ων η αίτηση αναφορικά με την παράνομη κατοχή και χρησιμοποίηση του Τ/Κ τεμαχίου από την οικογένεια Κρασίδη. Όπως επισημαίνεται καταληκτικά στην προσβαλλόμενη απόφαση, η άρση της παράνομης χρήσης για επαγγελματικούς σκοπούς από τον σύζυγο του ενδ. μέρους (μη πρόσφυγα), και κύριο μέτοχο της εταιρείας μετά τη μεταβίβαση της από τον αιτητή, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργού Εσωτερικών ως Κηδεμόνα Τ/Κ περιουσιών. Σύμφωνα με το άρθρο 6 του Νόμου, ο Κηδεμόνας έχει την εξουσία να συνάπτει, να τερματίζει ή να ακυρώνει συμβάσεις σε σχέση με κάθε Τ/Κ περιουσία και να την εκμισθώνει με τους πιο συμφέροντες για τον ιδιοκτήτη όρους. Συνεπώς αβάσιμα ζητείται μια τέτοια θεραπεία στα πλαίσια της παρούσας προσφυγής και απορρίπτεται.
Ο αιτητής επαναλαμβάνει τα γεγονότα που ανέπτυξε και στην ιεραρχική του προσφυγή. Λέγει ότι δεν είχε πρόθεση ενοικίασης του Τ/Κ τεμαχίου το οποίο παράνομα κατακρατούσε το ενδ. μέρος (Αννα Κρασίδου) και ότι το ενοίκιο καταβάλλονταν από την εταιρεία του ενδ. μέρους ως αντάλλαγμα για άλλο ακίνητο το οποίο αναγκαζόταν αυτός να ενοικιάζει για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες. Λέγει επίσης ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη τα στοιχεία και ότι λειτούργησαν υπό πλάνη. Παράλληλα υποστηρίζει ότι η αιτιολογία της απόφασης πάσχει και ότι εξυπηρετεί αλλότριο σκοπό. Επικαλείται επίσης παραβίαση της αρχής της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης.
Εξ αρχής πρέπει να διευκρινιστεί ότι με την προσφυγή δεν προσβάλλεται η παραχώρηση του Τ/Κ ακινήτου, που κατείχε ο αιτητής προηγουμένως, στο ενδ. μέρος αλλά η απόρριψη της ιεραρχικής του προσφυγής σε ό,τι αφορά τον τερματισμό της σύμβασης μίσθωσης / άδειας χρήσης από τον ίδιο. Συνεπώς τυχόν παρανομία στην διαδικασία ή ενδεχόμενη σκοπιμότητα που αφορά στην υπογραφή της σύμβασης μίσθωσης του Τ/Κ τεμαχίου μεταξύ του ενδ. μέρους και του Κηδεμόνα Τ/Κ περιουσιών ημερ. 29.1.07 δεν μπορεί να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας προσφυγής αφού αυτή ουδέποτε προσβλήθηκε από τον αιτητή. Στην έκταση λοιπόν που οι ισχυρισμοί του αιτητή άπτονται της νομιμότητας της απόφασης παραχώρησης του εν λόγω τεμαχίου στην κα Κρασίδη, αυτοί προβάλλονται απαραδέκτως και δεν μπορούν εξεταστούν αφού δεν αφορούν την προσβαλλόμενη απόφαση και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Οι λόγοι ακύρωσης δεν ευσταθούν. Ακόμη και αν η εκδοχή του αιτητή για την χρησιμοποίηση του χώρου από το ενδ. μέρος χωρίς τη δική του συγκατάθεση ευσταθούσε, ανεξαρτήτως των συνθηκών παραχώρησης/ υπενοικίασης του, παραμένει αναντίλεκτο το γεγονός ότι ο χώρος εγκαταλείφθηκε από τον αιτητή ο οποίος έπαυσε να τον χρησιμοποιεί για τους δικούς του επαγγελματικούς σκοπούς και κατέχεται πλέον από το ενδ. μέρος. Επίσης αποδείχθηκε ότι ο αιτητής εισέπραττε από το ενδ. μέρος και/ή την εταιρεία το ποσό των ΛΚ250 και αργότερα ΛΚ300 μηνιαίως τουλάχιστον από το 1999 μέχρι και το Φεβρουάριο του 2006. Συνεπώς υπήρξε σαφής παραβίαση του όρου 3β της άδειας, που διαζευκτικά επιβάλλει στον αιτητή να μην εκμισθώνει, εκχωρεί, παραχωρεί την άδεια χρήσεως σε τρίτον.
Οι καθ' ων η αίτηση είχαν ενώπιον τους, όπως επιβεβαιώνει και το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων, σωρεία στοιχείων ανάμεσα στα οποία τη γραπτή συμφωνία μεταβίβασης των μετοχών της εταιρείας από τον αιτητή στο σύζυγο του ενδ. μέρους και τον Χριστάκη Χριστοδούλου, (Κυανούν 32-47 του Τεκμ. Β), τις αποδείξεις πληρωμής ενοικίου για χώρο με την ονομασία «Ττελιάς», σημείωμα του Επάρχου προς τον Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ημερ. 2.5.07 (Κυανούν 107), κατόπιν έρευνας και επιτόπιας επίσκεψης σχετικά με τον επαγγελματικό χώρο του αιτητή και το ακίνητο του γιού του, που υποτίθεται πως χρησιμοποιούσε, αλλά και για το αν η ονομασία που αναγραφόταν στις αποδείξεις ενοικίου αντιστοιχούσε στο Τ/Κ τεμάχιο. Η έρευνα η οποία διεξήχθη ήταν πλήρης και ορθά οδήγησε τους καθ' ων η αίτηση στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο αιτητής είχε παραβιάσει τον όρο της άδειας χρήσεως που του είχε παραχωρηθεί.
Ο αιτητής θεωρεί επίσης ότι η απόφαση πρέπει να ακυρωθεί διότι η αρμόδια αρχή παράνομα προχώρησε σε υπογραφή σύμβασης μίσθωσης του Τ/Κ χώρου με το ενδ. μέρος πριν τον τερματισμό της υφιστάμενης χρήσης από τον ίδιο. Είναι γεγονός ότι η ενημέρωση του αιτητή για την απόφαση τερματισμού της άδειας χρήσης συνέπεσε χρονικά με την υπογραφή σύμβασης μίσθωσης με το ενδ. μέρος ως νέας ενοικιάστριας του χώρου. Εξάλλου και οι δυο αποφάσεις λήφθηκαν στην ίδια συνεδρία αφού αφορούσαν σε παράλληλα αιτήματα του αιτητή και της κας Κρασίδου. Ωστόσο η συμφωνία χρήσης από τον αιτητή θα τερματιζόταν στις 28.2.07 ενώ η σύμβαση μίσθωσης επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ από 1.3.07. Συνεπώς δεν υπάρχει οποιαδήποτε ανακολουθία μεταξύ των δυο συμβάσεων που να επηρεάζει το κύρος της απόφασης τερματισμού χρήσης του Τ/Κ τεμαχίου από τον αιτητή.
Τέλος ο αιτητής επικαλείται παραβίαση της αρχής της ισότητας λόγω της παραχώρησης του εν λόγω ακινήτου στην κα Κρασίδου και την αποστέρηση της από τον ίδιο. Είναι ισχυρισμός του ότι με τη νέα σύμβαση εξυπηρετείται τρίτος μη πρόσφυγας. Δεν στοιχειοθετείται οποιαδήποτε παραβίαση της αρχής της ισότητας. Δικαιούχος στη νέα σύμβαση ήταν το ενδ. μέρος προσωπικά (δυνάμει του άρθρου 2 του Ν. 139/91) η οποία είναι πρόσφυγας και όχι η εταιρεία ή ο σύζυγος της (μη πρόσφυγας). Εξάλλου, αιτητής και ενδ. μέρος δεν τελούσαν υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, ούτε η χρήση του χώρου από αυτούς γινόταν υπό τους ίδιους όρους, δεδομένου ότι ο αιτητής είχε παραβιάσει όρο της άδειας χρήσης του εκπίπτοντας από τα δικαιώματά του βάσει της σύμβασης μίσθωσης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1200 έξοδα σε βάρος του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.