ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση  Αρ. 1643/2007)

 

17 Δεκεμβρίου, 2010

 

[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΒΑΣΟΥΛΛΑ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΥ,

Αιτήτρια,

ΚΑΙ

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,

Καθ΄ ων η αίτηση.

____________________

 

Θ. Παυλήμπεης, για  την Αιτήτρια.

Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ και Θ. Πιπερή (κα.) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.


Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.:     Με την προσφυγή της η αιτήτρια ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση (η οποία συνεχίζεται) να επιστρέψουν στην αιτήτρια μέρος του κτήματος της με αρ. εγγραφής 5732, τεμάχιο 632, Φυλ./Σχ. 50/38, στο χωριό Κίτι της επαρχίας Λάρνακας, το οποίον απαλλοτριώθηκε με γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης αρ. 967 και διάταγμα απαλλοτρίωσης αρ. 102, που δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 3.12.76 και στις 11.2.77, αντίστοιχα, και δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι σήμερα και/ή ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκε κατέστη ανέφικτος και/ή εγκαταλείφθηκε, είναι άκυρη και/ή παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.

 

Είναι θέση της αιτήτριας ότι μέρος του προαναφερόμενου κτήματος της, και συγκεκριμένα 149 τ.μ., αφαιρέθηκαν από το εμβαδόν που αναφέρεται στον τίτλο ιδιοκτησίας του κτήματος καθότι το μέρος εκείνο απαλλοτριώθηκε, ως ανωτέρω αναφέρεται, για σκοπούς βελτίωσης, ευθυγράμμισης και ασφαλτόστρωσης της οδού Λάρνακος-Κιτίου. Η αιτήτρια παραχώρησε δωρεάν το προαναφερόμενο τμήμα του κτήματος της το οποίον όμως μέχρι σήμερα δεν χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκε.  Το  προαναφερόμενο έργο έχει συμπληρωθεί χωρίς τη χρήση του προαναφερόμενου μέρους του κτήματος της αιτήτριας. 

Η αιτήτρια με επιστολές των δικηγόρων της, ημερ. 5.5.06 και 27.3.07, ζήτησε την επιστροφή του απαλλοτριωθέντος τμήματος του κτήματός της, όμως οι καθ΄ ων η αίτηση μέχρι την καταχώριση της προσφυγής παρέλειψαν να απαντήσουν στις προαναφερόμενες επιστολές και μέχρι σήμερα παραλείπουν να επιστρέψουν το προαναφερόμενο μέρος του κτήματος, κατά παράβαση των νομικών τους υποχρεώσεων.

 

Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο της αιτήτριας, η παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση να απαντήσουν στις προαναφερόμενες επιστολές και στην απαίτηση της αιτήτριας για επιστροφή του προαναφερόμενου μέρους του κτήματός της, εντός τριών μηνών,  δίνει το δικαίωμα στην αιτήτρια να θεωρήσει την παράλειψη των καθ΄ ων η αίτηση ως άρνησή τους, σύμφωνα με το άρθρο 36 του Ν 158(Ι)/99, και να την προσβάλει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου με τη διαδικασία του άρθρου 146 του Συντάγματος.   Επιπρόσθετα, κατά την αιτήτρια, η υποχρέωση των καθ΄ ων η αίτηση να επιστρέψουν το απαλλοτριωθέν αλλά μη χρησιμοποιηθέν μέρος του τεμαχίου της, είναι συνεχής, σύμφωνα με την απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Ζήνων Ευθυμιάδης ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 166.

 

Μετά από σχετικό αίτημα και με άδεια του δικαστηρίου οι δύο πλευρές πρόσφεραν μαρτυρία.   Η μεν αιτήτρια καταχώρησε ένορκη δήλωση του κ. Κυριάκου Παναγιώτου ημερ. 27.4.10, στην οποία αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι ο κ. Παναγιώτου είναι χωρομέτρης-τοπογράφος με μεγάλη πείρα στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας από το 1957 μέχρι το 1998 και με ακαδημαϊκά και επαγγελματικά προσόντα, ότι προέβη σε χωρομετρική εργασία με σκοπό τη διαπίστωση του κατά πόσον το απαλλοτριωθέν τμήμα του προαναφερόμενου τεμαχίου της αιτήτριας έχει, επί τόπου, χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης.  Διεπίστωσε ότι ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε οποιοσδήποτε χώρος του κτήματος για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης, αλλά αντίθετα, ότι ολόκληρη η απαλλοτριωθείσα έκταση, παραμένει στην κατοχή της αιτήτριας.  Στην παράγραφο 10 της ενόρκου δηλώσεως του αναφέρονται και τα εξής:  «Τα 149 τ.μ. που αφαιρέθηκαν από τον τίτλο της αιτήτριας δεν χρησιμοποιήθηκαν και είναι ακριβώς για αυτό το λόγο που η επί τόπου διακατοχή της αιτήτριας σε σχέση με το κτήμα αλλά και με το τεμάχιο 633 που επίσης της ανήκει είναι μεγαλύτερη.»    Ο κ. Παναγιώτου δεν αντεξετάστηκε επί του περιεχομένου της ενόρκου δηλώσεως του.

 

Οι καθ΄ ων η αίτηση καταχώρησαν επιστολή ημερ. 15.6.10, η οποία υπογράφεται από τον κ. Κυριάκο Χαριτωνίδη, για Επαρχιακό Κτηματολογικό Λειτουργό Λάρνακας, στην οποία αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι όταν έγινε η απαλλοτρίωση αφαιρέθηκαν 149 τ.μ. από το τεμάχιο 632 της αιτήτριας και απέμεινε νέον εμβαδόν 446 τ.μ..    Στην αιτήτρια ανήκει επίσης και το παραπλήσιον τεμάχιο 633 το οποίον έχει εμβαδόν 552 τ.μ..   Το άθροισμα των 446 τ.μ. συν 552 τ.μ. είναι 998 τ.μ..  Αν σ΄ αυτά προστεθεί και η απαλλοτριωθείσα έκταση των 149 τ.μ. το σύνολο είναι

1.147 τ.μ.   Όμως η αιτήτρια, επί τόπου, κατέχει έκταση 1.187 τ.μ. και για τα δύο τεμάχια, δηλαδή έκταση μεγαλύτερη κατά 40 τ.μ. του αθροίσματος του εμβαδού των δύο τεμαχίων συν το εμβαδόν του απαλλοτριωθέντος μέρους του τεμαχίου 632.   Ο κ. Χαριτωνίδης, κατά την ακροαματική διαδικασία αντεξετάστηκε, του τέθηκε το θέμα ότι η απαλλοτριωθείσα έκταση των 149 τ.μ. δεν έχει χρησιμοποιηθεί επί τόπου και απάντησε αρνητικά λέγοντας ότι η έκταση εκείνη χρησιμοποιήθηκε και ότι η όλη διαφορά οφείλεται στο ότι «δεν έγινε οποιαδήποτε ενέργεια από οποιαδήποτε Αρχή ή την αιτήτρια να αφαιρέσουν υφιστάμενη κατάσταση του δρόμου από το τεμάχιο της αιτήτριας.»    Είπε ακόμα ότι όταν γίνεται απαλλοτρίωση, ο χώρος που παραχωρείται, αφαιρείται από το εν χρήσει σχέδιο, μετά, και όταν υπογράψουν όλοι.  Όμως η εγγραφή του δρόμου ήδη φαίνεται στο εν χρήσει σχέδιο. 

 

Στην ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση εγείρονται δύο προδικαστικές ενστάσεις οι οποίες είναι συναφείς μεταξύ τους:  (α)  ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον στην παρούσα προσφυγή, και (β)  ότι η παρούσα προσφυγή δεν έχει αντικείμενο εφόσον ασκείται όψιμα, πριν τη διαμόρφωση της εκτελεστής διοικητικής πράξης.  Άνευ επηρεασμού των προδικαστικών ενστάσεων οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι το απαλλοτριωθέν μέρος του τεμαχίου 632 της αιτήτριας χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκε και δεν υπάρχει οποιαδήποτε υποχρέωση επιστροφής του στην αιτήτρια.  

Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:

 

(α)   Οι προδικαστικές ενστάσεις των καθ΄ ων η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον και ότι η προσφυγή δεν έχει αντικείμενο, κατά την κρίση μου, δεν ευσταθούν.  Εφόσον από τον τίτλο ιδιοκτησίας της αιτήτριας αφαιρέθηκε η έκταση των 149 τ.μ. από το προαναφερόμενο τεμάχιο της με αρ. 632, θεωρώ ότι η αιτήτρια έχει έννομο συμφέρον να προωθήσει την παρούσα προσφυγή.  Η προσφυγή επίσης έχει αντικείμενο. Το αντικείμενο της είναι η προσβολή της παράλειψης των καθ΄ ων η αίτηση να επιστρέψουν στην αιτήτρια το προαναφερόμενο μέρος του κτήματος της, δηλαδή να της το επαναπροσθέσουν στο εμβαδόν του τεμαχίου της.  Κατά την εκτίμηση μου το άρθρο 36 του Ν 158(Ι)/99 δίδει το δικαίωμα στην αιτήτρια να καταχωρήσει την παρούσα προσφυγή αφού παρήλθαν πέραν των τριών μηνών από τις ημερομηνίες κατά τις οποίες, η αιτήτρια, μέσω των δικηγόρων της, ζήτησε την επιστροφή του προαναφερόμενου μέρους. 

 

(β)   Επί της ουσίας θεωρώ και πάλι ότι η αιτήτρια έχει δίκαιο.  Ενώπιον μου υπάρχει η ένορκη μαρτυρία του κ. Παναγιώτου, ο οποίος δεν αντεξετάστηκε, ότι η προαναφερόμενη έκταση των 149 τ.μ., η οποία αφαιρέθηκε από τον τίτλο ιδιοκτησίας της αιτήτριας δεν χρησιμοποιήθηκε, καθ΄ οιονδήποτε χρόνο, για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης και είναι γι΄ αυτό που η αιτήτρια, επί τόπου, κατέχει μεγαλύτερη έκταση από το άθροισμα των εμβαδών των δύο τεμαχίων της, 632 και 633, πλέον την έκταση της απαλλοτριωθείσας εκτάσεως των 149 τ.μ..  Η μαρτυρία του κ. Χαριτωνίδη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητική εφόσον στην δήλωση του ημερ. 15.6.10, την οποίαν υιοθέτησε ενόρκως, παραδέχεται ότι η αιτήτρια, επί τόπου, κατέχει 40 τ.μ. περισσότερα από το άθροισμα των εμβαδών των δύο τεμαχίων προστιθεμένου σ΄ αυτά και του εμβαδού του απαλλοτριωθέντος κτήματος, πλην όμως αποδίδει αυτό το γεγονός στη λανθασμένη χωρομέτρηση και σχεδίαση των ακινήτων επί του εν χρήσει σχεδίου.   Δεν αντιλαμβάνομαι πώς είναι δυνατό μια έκταση η  οποία απαλλοτριώθηκε για σκοπούς κατασκευής δρόμου, επί τόπου, να κατέχεται από την πρώην ιδιοκτήτρια, για δεκαετίες, και αυτό να μην οφείλεται στο ότι η απαλλοτριωθείσα γη δεν χρησιμοποιήθηκε για τους σκοπούς της απαλλοτρίωσης, αλλά το όλο ζήτημα να ανάγεται στη λανθασμένη χωρομέτρηση και σχεδίαση των ακινήτων επί του σχεδίου. 

 

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ ότι η αιτήτρια νομιμοποιείται να εγείρει την παρούσα προσφυγή και ότι απέδειξε πως οι καθ΄ ων η αίτηση, παρά την υποχρέωση τους να επιστρέψουν στην αιτήτρια, δηλαδή να προσθέσουν στο εμβαδόν του τίτλου της, τα προαναφερόμενα 149 τ.μ., και παρά την απαίτηση που προέβαλε η αιτήτρια, αυτοί ούτε απάντησαν ούτε και επέστρεψαν την προαναφερόμενη έκταση, κατά παράβαση των νομικών τους υποχρεώσεων, όπως επεξηγήθηκαν στην υπόθεση Ευθυμιάδης (ανωτέρω).

Κατά συνέπεια η προσφυγή επιτυγχάνει και εκδίδεται απόφαση του δικαστηρίου με την οποίαν ακυρώνεται η (τεκμαρτή) άρνηση των καθ΄ ων η αίτηση να επιστρέψουν στην αιτήτρια, με την προσθήκη στο εμβαδόν του τίτλου της, του τεμαχίου 632, της προαναφερόμενης έκτασης των 149 τ.μ..  Οι καθ΄ ων η αίτηση διατάσσονται να πράξουν ότι  παρέλειψαν να πράξουν, ως προς τούτο.  Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει υπέρ της αιτήτριας.

 

 

 

 

 

                                                      Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

                                                                     Δ.

 

 

 

/ΕΑΠ.                      

              

 

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο