|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1431/2008)
28 Σεπτεμβρίου 2010
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ,
Αιτητή,
- ΚΑΙ -
ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΛΕΜΕΣΟΥ
Καθ΄ων η αίτηση.
----------------------------------
Χρ. Χριστοφόρου, για τον Αιτητή.
Δ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής διατηρεί και λειτουργεί Snack Bar με την ονομασία «GOSSIP» στο κτιριακό συγκρότημα Galatex, στην περιοχή Γερμασόγειας, στη Λεμεσό. Στα πλαίσια των εργασιών του, του είχε παραχωρηθεί άδεια μετάδοσης ηχογραφημένης μουσικής από τις 26.4.2002, η οποία και ανανεωνόταν κανονικά, κατόπιν και των θετικών συστάσεων του Αστυνομικού Διευθυντή Λεμεσού, μέχρι τις 31.12.04.
Λόγω όμως των πολλών παραπόνων που υπήρχαν από τους κατοίκους της περιοχής ως προς την ηχορύπανση που δημιουργείτο, τόσο ο Δήμος Γερμασόγειας, όσο και κάτοικοι της περιοχής, ζήτησαν από την Έπαρχο Λεμεσού, υπεύθυνη για την έκδοση και ανανέωση των αδειών μετάδοσης μουσικής, να μην ανανεωθεί η σχετική άδεια σε αριθμό υποστατικών στο συγκρότημα Galatex, μεταξύ των οποίων και του αιτητή. Ενδεικτικό των προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί στους περιοίκους είναι η επιστολή του Δήμου Γερμασόγειας προς την Έπαρχο, ημερ. 14.1.05 (Παράρτημα Α στην ένσταση), και τα πρακτικά της σύσκεψης στο γραφείο της Επάρχου Λεμεσού, ημερ 9.3.06, στην οποία είχαν παρευρεθεί και εκπρόσωποι των παραπονουμένων για την οχληρία που προκαλείτο στην ευρύτερη περιοχή του συγκροτήματος Galatex, ο αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού, ο υπεύθυνος του Αστυνομικού Σταθμού Γερμασόγειας και εκπρόσωποι του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Παράρτημα Β στην ένσταση). Το περιεχόμενο των τηρηθέντων πρακτικών είναι αρκούντως αποκαλυπτικό των προβλημάτων που δημιουργούντο γενικώς.
Απεστάλη στη συνέχεια από την Έπαρχο επιστολή ημερ. 14.3.06 στον αιτητή (Παράρτημα Γ), περιέχουσα πληροφορίες ως προς τις προϋποθέσεις που έπρεπε να πληρούσε το υποστατικό του, ώστε να ήταν δυνατή η περαιτέρω παραχώρηση της άδειας για μετάδοση μουσικής. Ο αιτητής δεν ανταποκρίθηκε, ούτε υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση άδειας για χρήση μεγαφώνων για τα έτη 2006 και 2007. Υπέβαλε όμως τέτοια αίτηση στις 26.5.08. Εν αναμονή της λήψης των απόψεων του Αστυνομικού Διευθυντή Λεμεσού, παραχωρήθηκε στον αιτητή προσωρινή άδεια μέχρι τις 21.7.08 (Παράρτημα Ε), η οποία ανανεώθηκε για έτερη περίοδο μέχρι τις 14.8.08, όταν εν τέλει ο αιτητής ενημερώθηκε από την Έπαρχο Λεμεσού με επιστολή ημερ. 14.8.08 (Παράρτημα ΙΒ), ότι δεν μπορούσε να ανανεωθεί περαιτέρω η άδεια χρήσης μεγαφώνων «... ενόψει του γεγονότος ότι το υποστατικό σας συγκαταλέγεται μεταξύ των προβληματικών που προκαλούν οχληρία στην περιοχή από τη μετάδοση μουσικής.» Η θέση αυτή της Επαρχιακής Διοίκησης λήφθηκε προφανώς μετά από την επιστολή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού, ημερ. 16.7.08, προς την Έπαρχο Λεμεσού (Παράρτημα ΣΤ), ότι το υποστατικό του αιτητή συγκαταλεγόταν μεταξύ των προβληματικών υποστατικών και ότι συγκεκριμένα για το 2007 είχαν γίνει συνολικά οκτώ καταγγελίες εναντίον του, ενώ σε δύο περιπτώσεις του είχαν κατασχεθεί και τα μεγάφωνα. Η θέση αυτή παρέμεινε η ίδια και με τη νέα επιστολή της Αστυνομικής Διεύθυνσης προς την Έπαρχο, ημερ. 12.8.08 (Παράρτημα ΙΑ).
Επιδιώκεται η ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης για ένα ουσιαστικά λόγο που εξαντλείται στο ότι δεν υπήρξε καταδίκη του αιτητή σχετικά με το αδίκημα της οχληρίας σε οποιοδήποτε χρόνο, εφόσον δε ουδέποτε κατηγορήθηκε για τέτοιο αδίκημα, αστήρικτα και με γενική και αόριστη αιτιολογία και με κατ΄ επίφαση επίκληση της διάπραξης ποινικού αδικήματος, είναι που λήφθηκε η αρνητική για τον αιτητή διοικητική πράξη.
Η κα Μαθηκολώνη εκ μέρους των καθ΄ ων, που χειρίστηκε στον χρόνο εκείνο την προσφυγή, υπέβαλε πριν την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης της, αίτηση ημερ. 20.5.09 για την προσαγωγή προφορικής ή γραπτής μαρτυρίας εκ μέρους του Κώστα Λουκαίδη, Ανώτερου Υπαστυνόμου, υπεύθυνου του Αστυνομικού Σταθμού Γερμασόγειας, σχετικά με τις καταδίκες του αιτητή για οχληρία ή και με βάση το άρθρο 187 του Πονικού Κώδικα, Κεφ. 154. Μετά από διάφορες αναβολές, για τους λόγους που φαίνονται στα πρακτικά, η αίτηση έγινε εν τέλει δεκτή, εκδόθηκε δε διάταγμα για την προσαγωγή σχετικής μαρτυρίας. Εκ συμφώνου κατατέθηκε συναφής γραπτή έκθεση από την Αστυνομία, ως τεκμ. «Α». Στη βάση αυτής της έκθεσης, οι καθ΄ ων στη δική τους γραπτή αγόρευση επιχειρηματολόγησαν ότι η απόφαση της Επαρχιακής Διοίκησης να μην ανανεώσει την άδεια χρήσης μεγαφωνικών συσκευών ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, νόμιμη και ορθή, εφόσον πράγματι και παρά την άρνηση του αιτητή για τη διάπραξη οποιουδήποτε αδικήματος οχληρίας, η εκ συμφώνου κατάθεση του τεκμ. «Α», καταδείκνυε ότι ο αιτητής είχε καταδικασθεί σε αριθμό υποθέσεων για διάφορα αδικήματα, περιλαμβανομένου και του αδικήματος που προβλέπεται κάτω από το άρθρο 187, και το οποίο εμπίπτει στο Μέρος «Οχληρίες» του Ποινικού Κώδικα. Πάνω σε αυτή τη βάση ο Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού δεν είχε συστήσει την παραχώρηση της επίδικης άδειας, την οποία βάση δέχθηκε και χρησιμοποίησε ως αιτιολογική σκέψη, η Επαρχιακή Διοίκηση.
Αβάσιμη κρίνεται είναι γενικώς η επιχειρηματολογία του αιτητή προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Πρόδηλο είναι ότι η παραχώρηση της άδειας γινόταν σε ετήσια βάση και εφόσον ικανοποιούνταν προηγουμένως οι σχετικές προϋποθέσεις που θέτει η νομοθεσία. Δεν υπάρχει εκ προοιμίου και άνευ όρων δικαίωμα σε χορήγηση άδειας για μετάδοση μουσικής σε δημόσιο χώρο ή στη χρήση μεγαφώνου ή ενισχυτή ήχου χωρίς άδεια εκδιδόμενη από τον οικείο Έπαρχο, ως προνοεί το άρθρο 187(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Προς τούτο και τα αντίγραφα των αδειών που περιέχονται στο διοικητικό φάκελο, Τεκμήριο «Α» κατά τις διευκρινίσεις, όπως, για παράδειγμα, οι άδειες που περιέχονται στα κυανά 107 και 140, τιτλοφορούνται «Άδεια μετάδοσης ήχου σε δημόσιο χώρο» δυνάμει του άρθρου 187(1). Στις άδειες αυτές εμπεριέχονται διάφοροι όροι τόσο για τη χρονική περίοδο μετάδοσης της ηχογραφημένης μουσικής, το είδος της μουσικής που θα μεταδίδεται, τον χώρο μετάδοσης της και το ωράριο, ως για παράδειγμα, από η ώρα 8.00 μ.μ. μέχρι 12.00 τα μεσάνυχτα, που ήταν και ο σχετικός όρος στη συγκεκριμένη άδεια του αιτητή.
Αναδρομή στην εκ συμφώνου κατατεθείσα έκθεση σε σχέση με τις καταδίκες του αιτητή για τη λειτουργία του κέντρου αναψυχής «GOSSIP», αποκαλύπτει ότι αυτός καταδικάσθηκε σε 26 διαφορετικές περιπτώσεις με αντίστοιχες ποινικές κατηγορίες στο Επαριχακό Δικαστήριο Λεμεσού, που αρχίζουν με την υπ΄ αρ. 26209/06 υπόθεση και τελειώνουν με την υπ΄ αρ. 17189/07 υπόθεση. Η πρώτη καταδίκη έγινε στις 29.3.07 και η τελευταία στις 14.11.07. Όλες οι κατηγορίες (στη σχετική εκ συμφώνου έκθεση επισυνάπτονται αντίγραφα όλων των κατηγορητηρίων), εμπεριέχουν κατηγορία για χρήση μεγαφώνων σε δημόσιο χώρο άνευ άδειας, κατά παράβαση του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Όλες οι κατηγορίες εισήχθησαν από την Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού και αφορούν την περίοδο 27.8.06 μέχρι 25.5.07. Ως προκύπτει από την έκθεση, σε αρκετές από αυτές τις υποθέσεις λήφθηκε υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και αριθμός άλλων.
Είναι λανθασμένη η εισήγηση του συνηγόρου του αιτητή ότι θα έπρεπε να υπάρχει καταδίκη για το ποινικό αδίκημα της καθ΄ αυτής οχληρίας. Ο συνήγορος στη γραπτή του αγόρευση, σελ. 3, ισχυρίζεται ότι ουδέποτε ο αιτητής καταδικάσθηκε ενώπιον αρμοδίου Δικαστηρίου για οχληρία. Παρατηρείται, όμως, ότι η εκ συμφώνου κατάθεση της έκθεσης, πιστοποιεί ακριβώς το αντίθετο και υποδηλώνει την καταδίκη του αιτητή από Ποινικό Δικαστήριο για τη χρήση μεγαφώνων σε δημόσιο χώρο χωρίς άδεια, αδίκημα που εμπίπτει στη γενικότερη κατηγορία των αδικημάτων «οχληρίες», ως τιτλοφορείται η ευρύτερη ταξινόμηση, που καλύπτει τα άρθρα 186-193 του Ποινικού Κώδικα. Ο ίδιος ο συνήγορος μάλιστα στην πιο πάνω σελίδα της αγόρευσής του, συναρτά το αδίκημα της οχληρίας με τα άρθρα 186, 186Α και 187. Καταρρέει επομένως το βάθρο πάνω στο οποίο ο ίδιος έκτισε την επιχειρηματολογία του. Δεν ήταν ανάγκη λοιπόν ο αιτητής να είχε καταδικασθεί για το αδίκημα της κοινής οχληρίας κάτω από το άρθρο 186. Η κατηγορία και η καταδίκη του κάτω από το άρθρο 187(1), τον ενέτασσε στο γενικότερο πλέγμα των αδικημάτων που σχετίζονται ή προέρχονται από την οχληρία. Υπήρχε επομένως παρανομία, διαγνωσθείσα σε ποινική δίκη κατά τρόπο που ευλόγως διαφοροποιείται η παρούσα από τα γεγονότα της υπόθεσης Artemis Kleovoulou & General Services Limited μετονομασθείσα εις Merlinso Gift and Music Store Limited v. Δήμου Γερμασόγειας, υπόθ. αρ. 394/05, ημερ. 4.9.07, όπου απουσίαζαν δεδομένα για την καταδίκη των εκεί αιτητών για παράνομες προεκτάσεις σε οικοδομή. Ενδιαφέρει όμως το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., που προηγείται του αποσπάσματος που ο εδώ αιτητής θεώρησε ορθό να παραθέσει στη γραπτή αγόρευσή του, σε απάντηση της εκεί θέσης των αιτητών ότι τίποτε λιγότερο από καταδίκη για παράνομες επεκτάσεις δεν θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη:
«Δεν θα ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω με την κάθετη άποψη των αιτητών πως παρανομίες αφορούσες στο ακίνητο δεν θα ήταν δυνατό να συναρτηθούν και προς τη χορήγηση άδειας λειτουργίας επιχειρήσεως σ΄ αυτό, τηρουμένης βεβαίως και της αρχής της αναλογικότητας.»
Άλλωστε, πέραν των κατηγοριών και της καταδίκης σ΄ αυτές, η χρήση των μεγαφωνικών συσκευών, κατά παράβαση του άρθρου 187(1), σε δημόσιο χώρο απετέλεσε και το έναυσμα για τη δημοσιοποίηση από τους περιοίκους της περιοχής, και ιδιαίτερα του συγκροτήματος Galatex, των προβλημάτων της πρόκλησης θορύβου και οχληρίας κατά την ευρύτερη έννοια της, όπως αποκαλύπτει και η επιστολή των δικηγόρων Μουαίμη και Μουαίμη, εκ μέρους των ενοίκων του κτιριακού συγκροτήματος, με ημερ. 4.11.08 (κυανούν 158).
Το γεγονός ότι ο αιτητής κατηγορήθηκε και καταδικάσθηκε σε σωρεία υποθέσεων, ακόμη και στην περίοδο που ο ίδιος δεν είχε ζητήσει την έκδοση για την ανανέωση της άδειας μετάδοσης μουσικής, δηλαδή για το 2006 και 2007, δείχνει περαιτέρω την αδιαφορία του αιτητή για την τήρηση του Νόμου και δικαίως όλα αυτά λήφθηκαν υπόψη από την Έπαρχο, μετά και την εισήγηση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού, ώστε να μην ανανεωθεί περαιτέρω η άδεια.
Ο κ. Χριστοφόρου κατά τις διευκρινίσεις παρέπεμψε στην σχετικά πρόσφατη υπόθεση Διομήδης Διομήδους ν. Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, υπόθ. αρ. 1432/08, ημερ. 4.2.2010 (Παμπαλλής, Δ.), η οποία, κατά την εισήγησή του, αφορούσε πανομοιότυπο ζήτημα, και στην οποία η προσβαλλόμενη πράξη της μη ανανέωσης άδειας χρήσης μεγαφωνικών συσκευών σε παρακείμενο του αιτητή υποστατικό, στο κτιριακό συγκρότημα Galatex, ακυρώθηκε. Η απόφαση στηρίζεται στη θέση ότι η Έπαρχος δεν χορήγησε την άδεια λόγω του ότι το εκεί υποστατικό, συγκαταλεγόταν μεταξύ των προβληματικών εκείνων υποστατικών που προκαλούν οχληρία με τη μετάδοση μουσικής. Η ίδια αιτιολογία δόθηκε και στην υπό κρίση υπόθεση. Η έννοια του «προβληματικού υποστατικού» δεν απαντάται βέβαια στον Νόμο, ούτε και ορίζεται, αλλά πρέπει να θεωρηθεί ότι καλύπτει υποστατικά όπως αυτό στην παρούσα προσφυγή, το οποίο προκαλεί οχληρία στην έννοια του Ποινικού Κώδικα, και ιδιαιτέρως το άρθρο 187(1), όπως εξηγήθηκε προηγουμένως, από την χωρίς άδεια μετάδοση μουσικής. Δεν χρειαζόταν καταγγελία ή καταδίκη κατά την περίοδο που υπήρχε άδεια για να ασκήσουν οι καθ΄ ων τη διακριτική τους ευχέρεια να μην χορηγήσουν την αιτούμενη ανανέωση. Είναι φανερό ότι οι καθ΄ ων έλαβαν υπόψη τα όσα η Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού είχε να αναφέρει, καθώς και τις καταγγελίες που συνεχώς γίνονταν από πλευράς των ενοίκων του κτιριακού συγκροτήματος, ότι τόσο κατά τη διάρκεια της άδειας, όσο και κατά τη διάρκεια που το υποστατικό δεν καλυπτόταν από άδεια, ο αιτητής έκανε χρήση μεγαφώνων κατά τρόπο που προκαλούσε πρόβλημα στην ευρύτερη περιοχή. Εν πάση περιπτώσει, η Διομήδους διαφοροποιείται από τα υπό κρίση γεγονότα, ενόψει του παραδεκτού πλέον της καταγγελίας και της καταδίκης του αιτητή σε σωρεία υποθέσεων. Αυτές οι καταδίκες, μαζί με τα ευρύτερα παράπονα των περιοίκων, αναμφιβόλως καθιστούσαν το υποστατικό του αιτητή, προβληματικό.
Η αιτιολογία της απόφασης είναι αρκούντως ικανοποιητική, εφόσον ρητά αναφέρεται στην προσβαλλόμενη πράξη ημερ. 14.8.08 ότι το υποστατικό προκαλεί οχληρία στην περιοχή από τη μετάδοση μουσικής. Εν πάση περιπτώσει, από τον διοικητικό φάκελο, αλλά και από τις επιστολές που ο ίδιος ο αιτητής επισύναψε στην προσφυγή του, παρατηρείται ότι εξηγήθηκε η αρχική άρνηση προώθησης της αίτησης που περιείχε απλώς την αιτιολογία ότι δεν θα μπορούσε να προωθηθεί γιατί δεν πληρούνταν οι αναγκαίες προϋποθέσεις (επιστολή των καθ΄ ων ημερ. 25.7.08), με την μεταγενέστερη επιστολή των καθ΄ ων, ημερ. 29.7.08, όπου παρατίθενται με ακρίβεια οι λόγοι της μη χορήγησης της αδείας. Συμπληρώνεται επομένως η αιτιολογία, στο βαθμό που είναι αναγκαίο και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου. (Σολωμού ν. Αρχηγού Αστυνομίας (2006) 3 ΑΑΔ 279 και Μ. Στασινοπούλου: Δίκαιο Διοικητικών Διαφορών, 3η έκδ., σελ. 227-228). Αλλά, και περαιτέρω, όπως εξηγήθηκε και προηγουμένως, ο ίδιος ο αιτητής γνώριζε επαρκώς τα προβλήματα που δημιουργούσε το υποστατικό του από την αλόγιστη χρήση των μεγαφώνων κατά παράβαση των όρων της αδείας του ή και την χρήση των μεγαφώνων, χωρίς καν άδεια, εφόσον η Έπαρχος απηύθυνε επιστολή προς αυτόν για να εξηγήσει τους όρους με τους οποίους θα έπρεπε να συμμορφωθεί ώστε να εξετασθεί ευνοϊκά η χορήγηση της άδειας, (δέστε Σταύρος Ζαχαρία ν. Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 609/07, ημερ. 15.5.08), την οποία επιστολή ο αιτητής απλώς αγνόησε (σχετικά είναι τα κυανά 77-78).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή απορρίπτεται, με €1200 έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΣΓ