|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1854/2006)
11 Αυγούστου, 2010
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 16 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΛΟΥΛΛΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ,
2. ΝΙΟΒΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ,
3. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ' ου η Αίτηση.
________________________
Μαρίκα Καλλιγέρου (κα), για τους Αιτητές.
Μαρία Αντωνίου (κα), για Π. Πολυβίου, για τον Καθ' ου η Αίτηση.
Χρίστος Νικολάου, για Ιερωνυμίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η απόφαση του Δήμου Λευκωσίας, (ο «Δήμος»), με την οποία χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος Pandora Tasou Panayide Estates Ltd προσωρινή πολεοδομική άδεια, για αλλαγή χρήσης τριών καταστημάτων σε εστιατόριο, σε ακίνητη ιδιοκτησία του, στην ενορία των Αγίων Ομολογητών, στη Λευκωσία, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Στις 18/5/2005, υποβλήθηκε από το ενδιαφερόμενο μέρος στο Δήμο, ως Πολεοδομική Αρχή, η Πολεοδομική Αίτηση Αρ. ΠΠΑ 215/05 - (λήφθηκε στις 17/6/2005) - για αλλαγή χρήσης τριών καταστημάτων στο τεμάχιο Αρ. 736, Φύλλο/Σχέδιο ΧΧΙ.54.6.ΙΙ, επί της οδού Δράμας 10, στη Λευκωσία, σε εστιατόριο. Η αίτηση αφορούσε το υφιστάμενο εστιατόριο «Gran Gucina», για το οποίο είχε εγκριθεί στο παρελθόν - (20/6/2002) - η χορήγηση πολεοδομικής άδειας, υπό την προϋπόθεση διευθέτησης χώρων στάθμευσης. Δεν υπήρξε συμμόρφωση, με αποτέλεσμα η άδεια να μην εκδοθεί και η απόφαση της 20/6/2002 να ανακληθεί. Το εστιατόριο, όμως, συνέχισε να λειτουργεί αυθαίρετα. Η νέα αίτηση - (ΠΠΑ 215/05) - αξιολογήθηκε, αρχικά, από την Τεχνική Υπηρεσία και το Δημοτικό Μηχανικό του Δήμου, ο οποίος εισηγήθηκε την άρνηση χορήγησης της ζητούμενης άδειας, λόγω της εκκρεμότητας των προβλημάτων στάθμευσης που είχαν επισημανθεί κατά την πρώτη έγκριση.
Στη συνέχεια, η αίτηση αξιολογήθηκε από την Τεχνική Επιτροπή του Δήμου, υπό το φως των επισημάνσεων της Τεχνικής Υπηρεσίας και αφού λήφθηκαν σοβαρά υπόψη οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου και οι απόψεις των κατοίκων της περιοχής. Η Επιτροπή κατέληξε, κατά πλειοψηφία, σε αρνητική εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου, (το «Συμβούλιο»), υιοθετώντας την εισήγηση του Δημοτικού Μηχανικού του για το ζήτημα των χώρων στάθμευσης. Επιπρόσθετα, εισηγήθηκε τα ακόλουθα:-
(α) Σε περίπτωση υποβολής νέας αίτησης, με την οποία θα επιλύονταν και τα προβλήματα των χώρων στάθμευσης, αυτή να εξεταστεί θετικά· και
(β) Σε περίπτωση μη επίλυσης του προβλήματος στάθμευσης και υποβολής αίτησης κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου αναφορικά με τη στάθμευση, αυτή να εξεταστεί.
Τελικά, το Συμβούλιο, κατά τη συνεδρία του της 31/1/2006, έλαβε την πιο κάτω απόφαση:-
«ΠΠΑ 215/05
16 Το Δημοτικό Συμβούλιο μετά από διεξοδική συζήτηση και μετά από διαφοροποίηση της εισήγησης από την Πρόεδρο της Τεχνικής Επιτροπής για έγκριση προσωρινής άδειας για ένα χρόνο ώστε να δοθεί η ευκαιρία για να υποβάλει αίτηση κατά παρέκκλιση των προνοιών του τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, διαφωνούντων δύο Δημοτικών Συμβούλων για έξη μήνες αντί ενός χρόνου, ενέκρινε την έκδοση Προσωρινής Άδειας για ένα χρόνο μόνο.»
Η προσωρινή πολεοδομική άδεια εκδόθηκε στις 9/3/2006, με σχετική γνωστοποίηση, στην οποία περιλήφθηκαν διάφοροι όροι και καθορίστηκε ως ημερομηνία λήξης της η 8/3/2007.
Οι αιτητές, κατ' επίκληση της ιδιότητας του περίοικου του επίδικου τεμαχίου, καταχώρισαν, στις 26/9/2006, την παρούσα προσφυγή.
Η συνήγορος του καθ' ου η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση. Ισχυρίστηκε ότι το έννομο συμφέρον των αιτητών έχει εκλείψει, λόγω της λήξης της επίδικης προσωρινής πολεοδομικής άδειας στις 8/3/2007. Συνεπώς, εισηγήθηκε, με δεδομένη τη βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι το απαιτούμενο έννομο συμφέρον πρέπει να υπάρχει σε όλα τα στάδια της διαδικασίας - από την έγερση μέχρι και την εκδίκαση της προσφυγής - η προσφυγή είναι απαράδεκτη. Επιπρόσθετα, υπέβαλε ότι οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι, κατά την περίοδο της ισχύος της προσωρινής άδειας, υπέστησαν δυσμενείς έννομες συνέπειες, οι οποίες μπορούν να αρθούν μόνο με την ακύρωσή της.
Η συνήγορος των αιτητών έχει αντίθετη άποψη. Εισηγήθηκε ότι το έννομο συμφέρον τους συνεχίζει να υπάρχει, παρά τη λήξη της ισχύος της επίδικης απόφασης, γιατί, κατά τη διάρκειά της, παρήχθησαν επιβλαβείς γι' αυτούς συνέπειες - (λόγω της παράνομης λειτουργίας του ταχυφαγείου) - που τους νομιμοποιούν στην επιδίωξη ακυρωτικής απόφασης, με προοπτική την αναζήτηση αστικών αποζημιώσεων, δυνάμει του ΄Αρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Το θέμα που εγείρεται με την προδικαστική ένσταση έχει επιλυθεί από την ελληνική νομολογία. Σύμφωνα με τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929 - 1959, σελ. 242-243:-
«δδ΄. Π ρ ά ξ ε ι ς π ε ρ ι ο ρ ι σ μ έ ν η ς χ ρ ο ν ι κ ή ς ι σ χ ύ ο ς. Διοικητική πράξις, ισχύουσα εφ' ωρισμένον χρονικόν διάστημα, παραδεκτώς προσβάλλεται δι' αιτήσεως ακυρώσεως και μετά την παρέλευσιν του χρονικού διαστήματος καθ' ο ίσχυσεν, εφ' όσον κατέλιπε διοικητικής φύσεως συνεπείας, ων την άρσιν διώκει η αίτησις. Εφ' όσον όμως η προσβαλλόμενη πράξις δεν ίσχυε πλέον κατά τον χρόνον της καταθέσεως της αιτήσεως ακυρώσεως, ουδέ διετήρησε διοικητικής φύσεως αποτελέσματα έναντι του αιτούντος, δεν προσβάλλεται παραδεκτώς και η αίτησις στερείται αντικειμένου. Η πλέον πρόσφατος όμως νομολογία προσανατολίζεται προς την άποψιν, ότι εφ' όσον η προσβαλλομένη πράξις εφηρμόσθη και παρήγαγεν αποτελέσματα καθ' ον χρόνον ίσχυσεν, παραδεκτώς προσβάλλεται δι' αιτήσεως ακυρώσεως, έστω και αν κατά την συζήτησιν έχη λήξει η ισχύς ταύτης, εφ' όσον δεν ήρθησαν τα κατά τον χρόνον της ισχύος της παραχθέντα έννομα αποτελέσματα.»
Την πιο πάνω άποψη έχει υιοθετήσει και η κυπριακή νομολογία - (βλ. Christos Malliotis and Others and The Municipality of Nicosia (1965) 3 C.L.R. 75, 94· Christodoulides v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 193 και Kittou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 605, 609).
Οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ποιες είναι οι αρνητικές συνέπειες για τα συμφέροντά τους, οι οποίες προέκυψαν από την εφαρμογή της προσβαλλόμενης απόφασης και δεν άρθηκαν μετά το πέρας της ισχύος της. Η προσωρινή άδεια της 9/3/2006 δεν παρήγαγε δυσμενή, κατά το χρόνο της ισχύος της, αποτελέσματα γι' αυτούς. Σύμφωνα με τους όρους της, οι εργασίες για την υλοποίηση του αντικειμένου της μπορούσαν να αρχίσουν μόνο μετά την εξασφάλιση άδειας οικοδομής και κάθε οικοδομική εργασία και χρήση θα απαλειφόταν και θα τερματιζόταν μετά την ημερομηνία λήξης της ισχύος της. Επίσης, σύμφωνα με το Γενικό ΄Ορο Αρ. 10 αυτής, επιβαλλόταν η λήψη κατάλληλων μέτρων για «... ελαχιστοποίηση ενδεχόμενων επιπτώσεων στις ανέσεις γειτονικών ιδιοκτησιών και χρήσεων ...». Το ζήτημα της παράνομης λειτουργίας του εστιατορίου δεν ήταν απόρροια της έκδοσης και εφαρμογής της προσωρινής άδειας, αλλά προϋπήρχε και αντιμετωπίστηκε με δικαστικά διαβήματα από το Δήμο, τα οποία, σύμφωνα με την επιστολή του Δημοτικού Μηχανικού του προς την αιτήτρια Αρ. 2 ημερομηνίας 19/7/2006, βρίσκονταν σε εκκρεμότητα.
Ενόψει των πιο πάνω, η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.000,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, υπέρ του καθ' ου η αίτηση.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΣ, ΜΠ