|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 408/2009)
15 Ιουνίου 2010
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
PRIYASEELI M. MARUKKA MURUTHISGE
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Κ. Μιχαηλίδου (κα) για Μιχαηλίδης και Ζαβαλλής, για την Αιτήτρια.
Γ. Χατζηχάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:. Η Αιτήτρια, πολίτης της Σρι Λάνκα, ήρθε στην Κύπρο το 2000 με άδεια παραμονής και εργασίας ως οικιακή βοηθός. Η άδειά της, αρχικά για τρεις μήνες, παρατάθηκε στη συνέχεια μέχρι 18.10.2003, μέχρι 25.9.2004 και μέχρι 18.10.2006. Την 19.7.2006 η Αιτήτρια ζήτησε μέσω του δικηγόρου της να της παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Την 4.7.2007 εγκρίθηκε νέο αίτημά της για ανανέωση της άδειας παραμονής και εργασίας της μέχρι 18.10.2008. Την 19.3.2008 η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, αφού η Ευρωπαϊκή Οδηγία (2003/109/Κ) είχε ήδη ενσωματωθεί στο ημεδαπό δίκαιο με το Ν. 8(Ι)/2007 από την 18.1.2007. Η αίτηση της απερρίφθη. Όπως αναφέρεται στα πρακτικά της αρμόδιας επιτροπής:
«. η συγκεκριμένη περίπτωση δεν ικανοποιεί το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο όπως αυτό καθορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 18Η, του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου αναφορικά με την προϋπόθεση της συνεχούς νόμιμης και αδιάλειπτης διαμονής στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές τα τελευταία πέντε έτη πριν από την υποβολή της αίτησης, έχοντας υπόψη και τη σχετική Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ. 07/02/2008, στην υπόθεση με αρ. 2097/2006 (Aster Asefaw Araya Vs K.Δ.), καθότι αυτή είχε παραμείνει παράνομα στην Δημοκρατία μεταξύ 18.10.2003-04.11.2003 και 25.9.2004-07.10.2004, περίοδοι που εμπίπτουν στο διάστημα των πέντε ετών πριν από την υποβολή της αίτησής της.»
Η Επιτροπή προχώρησε και σε άλλες διαπιστώσεις:
«Η Επιτροπή εξετάζοντας περαιτέρω την υποβληθείσα από το Τ.Α.Π. & Μ. σχετική έκθεση, αποφάνθηκε επίσης ότι η συγκεκριμένη περίπτωση δεν εμπίπτει ούτε στο πεδίο εφαρμογής του σχετικού νομοθετικού πλαισίου όπως αυτό καθορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 18Ζ, του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου, για το λόγο ότι η διαμονή της στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές αφορούσε αποκλειστικά λόγους προσωρινού χαρακτήρα και η άδεια διαμονής της είχε επίσημα περιορισθεί σ΄ότι αφορά τη χρονική της διάρκεια, έχοντας υπόψη τη φύση της επαγγελματικής της ιδιότητας, καθώς και τη διάρκεια της παραμονής της. Εξάλλου, όπως παρατηρήθηκε, η άδειά της έφερε την ένδειξη FINAL, NON RENEWABLE, γεγονός που εύλογα μπορεί να θεωρηθεί ότι αναιρεί την εύλογη προοπτική εδραίωσης της παραμονής της, όπως αυτό αναλύεται στην Απόφαση ημερ. 21/01/2008 του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην υπόθεση με αρ. 673/2006, (Cresencia Cabotaje Motilla Vs Κ.Δ.), ημερ. 21/01/2008, όπου ρητά διευκρινίζεται ότι «. η φύση και ο σκοπός της παραμονής εσωτερικών οικιακών βοηθών, που η άδειά τους μάλιστα αφορά συγκεκριμένο εργοδότη, εμπεριέχει μια ειδικότητα και προσωρινότητα της παραμονής τους που δικαιολογεί την εξαίρεσή τους από το γενικό κανόνα, γνωρίζοντας ότι καθ΄όλη τη διάρκεια της παραμονής της στην Κύπρο, εγνώριζε ότι αυτή θα ήταν περιορισμένης διάρκειας και δεν μπορούσε να της εδημιουργούντο ερείσματα εύλογων προσδοκιών για μονιμότερη παραμονή και εδραίωσή της στην Κύπρο. Με κάθε ανανέωση μάλιστα της ετονίζετο τούτο, μέσα από την ένδειξη ότι η άδεια δεν θα ανανεώνετο περαιτέρω, όρο τον οποίο απεδέχθη.»
Περαιτέρω, η Επιτροπή, μετά από αξιολόγηση των προσωπικών περιστάσεων και δεδομένων της αιτήτριας έκρινε ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις που απαιτούνται από το άρθρο 18Θ του νόμου, αναφορικά με την ανάγκη διάθεσης σταθερών και τακτικών οικονομικών πόρων.»
Προσβάλλοντας την απορριπτική απόφαση, η Αιτήτρια εισηγείται ότι η διοίκηση ενήργησε υπό νομική πλάνη καθ΄όσον οι μετέπειτα παρατάσεις της άδειας παραμονής και εργασίας της θα έπρεπε να εθεωρούντο ως αίρουσες το παράνομο της παραμονής κατά τις περιόδους 18.10.2003 μέχρι 4.11.2003 και 25.9.2004 μέχρι 7.10.2004 και έτσι θα έπρεπε να εθεωρείτο ότι αυτές δεν διάκοπταν το νόμιμο και αδιάλειπτο της παραμονής της τα τελευταία πέντε χρόνια πριν την υποβολή της αίτησης.
Ακριβώς το ίδιο θέμα με απασχόλησε πρόσφατα στην υπόθεση Salangina v. Δημοκρατίας, 1952/2008, 8.3.2010, στην οποία με παρέπεμψε και η Δημοκρατία. Διατηρώ την ίδια νομική άποψη του θέματος και υιοθετώ όλα όσα ελέχθησαν εκεί. Ως εκ τούτου, καταλήγω ότι δεν ήταν πεπλανημένη η απόρριψη της αίτησης της Αιτήτριας για το λόγο αυτό.
Δεν χρειάζεται να εξετάσω τους πρόσθετους δύο λόγους για τους οποίους απερρίφθη η αίτηση. Θα επαναλάμβανα όμως, ως προς αυτούς, τα όσα είπα στην υπόθεση Dela Cruz ν. Δημοκρατίας, 35/2009, 20.4.2010.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει €300 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π