|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1450/2008)
11 Ιουνίου 2010
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
WINDPOWER LTD,
Αιτήτρια,
και
ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄Ης η Αίτηση
_________
Φ. Σωφρονίου, για την Αιτήτρια.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:. Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας Κύπρου (η «Αρχή») την 27.7.2006 αποφάσισε να χορηγήσει στην Αιτήτρια Windpower Ltd Άδεια Κατασκευής Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, και την 10.11.2006 της χορήγησε άδεια. Στη συνέχεια, η Αρχή, αξιολογώντας την πρόοδο για υλοποίηση του έργου, αποφάσισε την 16.5.2008 να αρχίσει διαδικασία ανάκλησης της άδειας, πληροφορώντας την Αιτήτρια σχετικά και καλώντας την να υποβάλει οποιεσδήποτε ενστάσεις της. Η Αιτήτρια υπέβαλε ένσταση, προχωρώντας δε η Αρχή αποφάσισε την ανάκληση της άδειας, αφού διερεύνησε το θέμα μέσα από τα αρμόδια κυβερνητικά τμήματα και δη το Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος ως Περιβαλλοντική Αρχή. Στο σχετικό πρακτικό της Αρχής γίνεται αναφορά στα δεδομένα στα οποία στηρίχθηκε η απόφαση, αφού η Αρχή έλαβε υπ΄όψη:
«Την Αρνητική Γνωμοδότηση της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων για την ΜΕΕΠ της εταιρείας Windpower Ltd η οποία αναφέρει πως η Περιβαλλοντική Αρχή διαμόρφωσε την άποψη ότι, η κατασκευή και λειτουργία του προτεινόμενου έργου δεν ενδείκνυται για τους ακόλουθους λόγους:
(α) Η επιλογή του χώρου δεν βρίσκει σύμφωνη την κοινότητα της Αρχιμανδρίτας.
(β) Η επιλογή του χώρου βρίσκεται σε διάσταση από τις σχετικές πρόνοιες της Εντολής Αρ. 2 του 2006 του Υπουργείου Εσωτερικών και ειδικότερα με την παράγραφο 4.4 (δ) αφού μέρος της περιοχής εγκατάστασης του προτεινόμενου Αιολικού Πάρκου αφορά περιοχή που εκμισθώθηκε για σκοπό κατασκευής και λειτουργίας αιολικού πάρκου από άλλο διαφορετικό φορέα εκμετάλλευσης (Εταιρεία D.K. Windsupply Ltd).
(γ) Την απόφαση της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής για τα αιολικά πάρκα ημερομηνίας 24.4.2008, για την μη προώθηση της κατασκευής και λειτουργίας του εν λόγω έργου.»
Για να καταλήξει ότι:
«. οι μέχρι σήμερα εξελίξεις που επισυνέβησαν μετά την έκδοση της άδειας στον κάτοχο και συγκεκριμένα οι αρνητικές αποφάσεις και γνωματεύσεις άλλων φορέων και Υπουργείων, συνιστούν μεταβολή των συνθηκών στις οποίες στηρίχθηκε η έκδοση της Άδειας ή που αποτελούν σύμφωνα με το Νόμο, προϋπόθεση για την έκδοση Άδειας, και ότι επιτρέπει την ανάκληση της απόφασης επιφέροντας τον κάτοχο της Άδειας σε θέση που παραβιάζει μεταξύ άλλων,
1) τον όρο 10(γ) της Άδειας του που προνοεί για μη απαλλαγή από την υποχρέωση να λαμβάνει ο κάτοχος οποιωνδήποτε άλλων εγκρίσεων που απαιτούνται από οποιοδήποτε άλλο Νόμο,
2) τον όρο 18 της Άδειας που προνοεί συμμόρφωση του και με τους ειδικούς όρους και προϋποθέσεις που διατυπώνονται στην άδεια αυτή
3) και τον όρο 14(α), που προνοεί ότι ο κάτοχος άδειας διασφαλίζει ότι οι δραστηριότητες οι οποίες καλύπτονται από την άδεια συμμορφώνονται με οποιεσδήποτε περιβαλλοντικές απαιτήσεις στις οποίες υπόκεινται οι δραστηριότητες όταν χορηγείται η άδεια ή στις οποίες υπόκεινται κατά τη διάρκεια της ισχύος της άδειας αυτής
παραβάσεις, οι οποίες είναι και λόγοι ανάκλησης της άδειας του σύμφωνα με τον Νόμο, τους Κανονισμούς και τους Όρους της Άδειας,»
Η διαδικασία ανάκλησης άδειας ρυθμίζεται από κανονισμούς στους οποίους παραπέμπει ο νόμος (άρθρο 40 του Ν. 122(Ι)/2003). Οι θεσπισθέντες κανονισμοί είναι η ΚΔΠ 538/2004 και δη ο κανονισμός 15 ο οποίος προνοεί ότι άδεια μπορεί να ανακληθεί αν, inter alia:
«(ε) η ΡΑΕΚ διαπιστώνει ότι, ο κάτοχος άδειας παραβιάζει οποιουσδήποτε από τους όρους ή τροποποιημένους όρους που τροποποιούνται σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται στους Κανονισμούς 11, 12, και 13, ή οποιεσδήποτε απαιτήσεις της άδειας και, όπου η ΡΑΕΚ έχει εκδώσει ρυθμιστική απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 26(1) του Νόμου, ο κάτοχος άδειας παραλείπει να επανορθώσει την παράβαση εντός της προθεσμίας που καθορίζεται από το άρθρο 27(4)·»
Είναι η θέση της Αρχής ότι η ανάκληση ήταν δυνατή δυνάμει του κανονισμού 15(ε) καθ΄όσον είχαν διαπιστωθεί οι παραβάσεις που επεσημάνθησαν στην απόφαση.
Η θέση της Αιτήτριας είναι ότι η Αρχή ενήργησε πεπλανημένα. Δεν διεξήχθη, λέγει η Αιτήτρια, οποιαδήποτε συγκεκριμένη έρευνα στα πλαίσια του άρθρου 27 του Νόμου, παρά μόνο η Αρχή έλαβε υπ΄όψη της τα στοιχεία στα οποία αναφέρεται. Στη βάση δε αυτών των στοιχείων, δεν εδικαιολογούντο οι διαπιστώσεις της. Συγκεκριμένα, η Αρχή ενήργησε υπό πλάνη ως προς την πρόθεση του Υπουργείου Εσωτερικών να μην εκδώσει πολεοδομική άδεια, αφού η αναφορά ήταν «στο παρόν στάδιο» ώστε η απόφαση να μην ήταν τελεσίδικη, ο δε λόγος της πρόθεσης για μη έκδοση πολεοδομικής άδειας, δηλαδή οι αντιδράσεις των γειτονικών κοινοτήτων, δεν ήταν καλός λόγος. Πλάνη, εισηγείται η Αιτήτρια, υπήρχε και ως προς τη γνωμοδότηση της Περιβαλλοντικής Αρχής ότι καθίστατο αδύνατη η έκδοση πολεοδομικής άδειας, αφού η Πολεοδομική Αρχή, ενώπιον της οποίας εκκρεμούσε αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας, ήταν και η μόνη αρμόδια να αποφασίσει έστω και αν οφείλει να λάβει σοβαρά υπ΄όψη τη γνωμοδότηση της Περιβαλλοντικής Αρχής. Αλλά και τα δεδομένα της γνωμοδότησης της Περιβαλλοντικής Αρχής, εισηγείται η Αιτήτρια, ήσαν πεπλανημένα, αφού οι μεν αντιδράσεις των γειτονικών κοινοτήτων δεν συνιστούν νόμιμο παράγοντα, η δε αναφορά σε σύμπτωση της περιοχής της Αιτήτριας και της D.I.Windsupply Ltd ήταν λανθασμένη, η δε αναφορά στην απόφαση της υπουργικής επιτροπής για μη προώθηση του έργου δεν συνιστούσε περιβαλλοντικό δεδομένο που μπορούσε νομίμως να ελάμβανε υπ΄όψη η Περιβαλλοντική Αρχή. Η Αιτήτρια εισηγείται επίσης ότι η αναφορά που γίνεται στην απόφαση για παράβαση των όρων 10(γ), 18 και 14(α) της άδειας της είναι ασαφής και ανεπαρκής. Τέλος, η Αιτήτρια εισηγείται ότι η απόφαση παραβιάζει την αρχή της καλής πίστης αφού η ανάκληση έγινε σχεδόν δύο χρόνια μετά από την έκδοση της άδειας και αφού η Αιτήτρια υπέστη δαπάνη προς υλοποίηση του έργου.
Αρχίζοντας από το τελευταίο θέμα, να παρατηρήσω ότι εδώ δεν επρόκειτο για ανάκληση με την έννοια στην οποία αναφέρεται η εισήγηση της Αιτήτριας, δηλαδή τη δυνατότητα ανάκλησης ευμενούς για τον πολίτη πράξης πριν από την πάροδο εύλογου χρόνου. Η ανάκληση εδώ εστηρίχθη στην παράβαση όρων της άδειας, σύμφωνα με τη δυνατότητα που παρέχεται στον κανονισμό 15 και στην ίδια την άδεια, ώστε ουσιαστικά να επρόκειτο για τερματισμό.
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με την Αιτήτρια ότι η αναφορά σε παράβαση του όρου 18 είναι ασαφής αφού δεν προσδιορίζει οποιαδήποτε συγκεκριμένη παράβαση. Εξ άλλου, πρόδηλο είναι ότι ο όρος 18 αφορά συμμόρφωση με το νόμο και παράβαση του δεν οδηγά σε οριστική ανάκληση παρά μόνο σε ανάκληση για τόσο διάστημα όσο απαιτείται για τη διερεύνηση της μη συμμόρφωσης ή σε επιβολή προστίμου. Ασαφής είναι και η αναφορά σε παράβαση του κανονισμού 14(α) αφού δεν προσδιορίζεται, ούτε προκύπτει από την απόφαση στο σύνολό της, με ποιες περιβαλλοντικές απαιτήσεις δεν διασφάλισε η Αιτήτρια ότι συμμορφώνονται οι δραστηριότητες της. Ο όρος 14(α) φαίνεται δε να αναφέρεται μάλλον στη διεξαγωγή των δραστηριοτήτων βάση της άδειας.
Το κρίσιμο θέμα, στο οποίο και δικαίως επικεντρώνονται τα μέρη, είναι λοιπόν η νομιμότητα της διαπίστωσης για μη συμμόρφωση με τον όρο 10(γ) ο οποίος προνοεί ότι ο αδειούχος έχει την υποχρέωση εξασφάλισης οποιωνδήποτε άλλων εγκρίσεων ή αδειών. Η θέση της Αρχής είναι ότι, δεδομένης της θέσης του Υπουργείου Εσωτερικών ότι δεν θα εδίδετο πολεοδομική άδεια, η Αιτήτρια εξ αντικειμένου δεν μπορούσε να συμμορφωθεί με τον όρο 10(γ).
Δεν με βρίσκει σύμφωνο η θέση της Αρχής. Αν η Πολεοδομική Αρχή είχε λάβει αρνητική απόφαση επί της ήδη υποβληθείσας αίτησης της Αιτήτριας για πολεοδομική άδεια, αυτό ενδεχομένως να συνιστούσε καλή βάση για διαπίστωση μη συμμόρφωσης με τον όρο 10(γ) αφού τότε η Αιτήτρια όντως θα είχε αποτύχει να εξασφαλίσει την εν λόγω άδεια. Δεν ήσαν έτσι όμως τα πράγματα. Εδώ υπήρχε μεν δεδηλωμένη πρόθεση του Υπουργείου Εσωτερικών να μην εκδώσει πολεοδομική άδεια «στο παρόν στάδιο» λόγω των αντιδράσεων της κοινότητας, μόνη όμως αρμόδια να αποφανθεί επί της αίτησης της Αιτήτριας ήταν η Πολεοδομική Αρχή ως τέτοια, η νομιμότητα της απόφασης της οποίας, αν αυτή ήταν αρνητική, και θα μπορούσε να ελέγχετο με ανάλογη προσφυγή της Αιτήτριας, ως η ορθή πορεία της ευνομίας. Έτσι θα διαπιστώνετο και αν η Πολεοδομική Αρχή θα είχε ορθώς λάβει υπ΄όψη της ή όχι τους οποιουσδήποτε παράγοντες, όπως η γνωμοδότηση της Περιβαλλοντικής Αρχής, η απόφαση για μη προώθηση του έργου, οι απόψεις της κοινότητας και η οποιαδήποτε σημασία της άλλης άδειας της D.K.Windsupply Ltd με την άδεια της Αιτήτριας σε σχέση με τον εγκριθέντα χώρο. Αν αυτά ελαμβάνοντο ως δεδομένα στην προκειμένη προσφυγή, όπως η Αρχή καλεί το Δικαστήριο να τα εκλάβει, θα παρέμεναν έτσι και ανεξέλεγκτα. Όπως αναφέρει η Αιτήτρια στην απαντητική αγόρευσή της, έχει τώρα δοθεί η απάντηση της Πολεοδομικής Αρχής στην αίτηση της και είναι αρνητική, οπότε τώρα είναι η ώρα να ληφθεί υπ΄όψη το γεγονός αυτό. Η θεμελίωση της απόφασης στην προοπτική μη εξασφάλισης πολεοδομικής άδειας ήταν λάθος αφού παράβαση του όρου 10(γ) δεν υπήρχε ως εκ της μη έλευσης εισέτι του γεγονότος της απόρριψης της αίτησης.
Υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Όπως η ίδια η Αρχή λέγει, ουσιαστικά επανεκτιμήθησαν τα δεδομένα στα οποία είχε στηριχθεί η έκδοση της άδειας υπό το πρίσμα της γνωμοδότησης της Περιβαλλοντικής Αρχής και της στάσης του Υπουργείου Εσωτερικών που έλαβε υπ΄όψη του και τις απόψεις της κοινότητας. Αν όμως έτσι ήταν η απόφαση, δεν θα έπρεπε να εστηρίζετο στον κανονισμό 15(ε) αλλά σε άλλη πρόνοια του, αν αυτό ήταν δυνατό.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Αρχή θα καταβάλει €1000 έξοδα πλέον ΦΠΑ στην Αιτήτρια.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π