|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 127/2008)
11 Μαίου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΟΙΖΟΣ ΠΑΝΑΓΗ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Χρ. Τριανταφυλλίδης με Μ. Καλλιγέρου (κα.), για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση και/ή απόφαση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 19.12.07, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα από εκείνη την ημερομηνία και μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του Ποινικής Υπόθεσης με αρ. 35013/07, με την αποκοπή του ενός δευτέρου των απολαβών του, κατά τη διάρκεια της περιόδου διαθεσιμότητας, είναι άκυρη και χωρίς νόμιμο αποτέλεσμα.
Τα νομικά σημεία στα οποία βασίζεται η προσφυγή περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν παράβασης νόμου (του Ν 1/90) και ειδικά του άρθρου 85, είναι προϊόν νομικής και/ή πραγματικής πλάνης, λήφθηκε αναρμοδίως και/ή παρανόμως λήφθηκαν υπόψη εισηγήσεις άλλων οργάνων και συνιστά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Ο αιτητής κατείχε και υπηρετούσε στη θέση Διευθυντή Φαρμακευτικών Υπηρεσιών, Υπουργείο Υγείας. Στις 15.4.05 του κοινοποιήθηκε επιστολή της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), της ίδιας ημερομηνίας, με την οποία πληροφορείτο ότι ετίθετο σε διαθεσιμότητα για τρεις μήνες. Η διαθεσιμότητα του αιτητή παρατάθηκε με διαδοχικές αποφάσεις της ΕΔΥ μέχρι το Δεκέμβριο του 2007. Οι προαναφερόμενες διαδοχικές αποφάσεις για διαθεσιμότητα του αιτητή προσβλήθηκαν με σειρά προσφυγών οι οποίες εκκρεμούσαν όταν καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή, στη συνέχεια όμως κρίθηκαν, υπέρ του αιτητή.
Με την επιστολή της ΕΔΥ ημερ. 19.12.07 κοινοποιήθηκε στον αιτητή η διαθεσιμότητα του, σε νέα βάση αυτή τη φορά, λόγω άσκησης ποινικής δίωξης εναντίον του, από 19.12.07 μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του προαναφερόμενης ποινικής υπόθεσης. Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η νομιμότητα αυτής της απόφασης.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία φαίνεται ότι στις 10.12.07 (επιστολή με Ερυθρό 46α στο φάκελο της ΕΔΥ - τεκμήριο 1) απευθύνθηκε επιστολή προς τον Πρόεδρο της ΕΔΥ η οποία αφορά στη διεξαγωγή αστυνομικής έρευνας για ενδεχόμενη διάπραξη ποινικών αδικημάτων από τον αιτητή - αρ. υπόθεσης 35013/07 - και σ΄ αυτήν αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του αιτητή για κατάχρηση εξουσίας κατά παράβαση των σχετικών άρθρων του ποινικού κώδικα. Η επιστολή αρχίζει με τις λέξεις «Έχω οδηγίες να αναφερθώ ..». Στην επιστολή αναγράφεται επίσης ότι «Η αρμόδια αρχή μελέτησε το σχετικό κατηγορητήριο .». Η καταληκτική παράγραφος της επιστολής εκείνης έχει ως εξής: «Ως εκ τούτου η αρμόδια αρχή κρίνει ότι για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ο κ. Λούης Παναγή θα πρέπει να τεθεί σε διαθεσιμότητα πάνω σε νέα βάση μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής δίωξης, σύμφωνα με την επιφύλαξη του άρθρου 85(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990-2006». Μετά την καταληκτική παράγραφο υπάρχει υπογραφή και αναγράφεται μέσα σε παρένθεση το όνομα Ζ. Ζαχαριάδης, για Γενικό Διευθυντή.
Επισυνάπτοντας την προαναφερόμενη επιστολή, η ΕΔΥ απευθύνθηκε με δική της επιστολή ημερομηνίας επίσης 10.12.07 προς τον αιτητή με την οποία τον πληροφορούσε ότι είχε δικαίωμα να προβεί σε παραστάσεις, ως προς το θέμα της διαθεσιμότητας του, αρχικά μέχρι τις 12.12.07. Στη συνέχεια, κατόπιν επιστολής του δικηγόρου του αιτητή κ. Τριανταφυλλίδη, ημερ. 13.12.07, η ΕΔΥ επεξέτεινε τον χρόνο υποβολής παραστάσεων εκ μέρους του αιτητή, μέχρι τις 19.12.07. Στις 19.12.07 και αφού η ΕΔΥ άκουσε τις παραστάσεις του αιτητή απεφάσισε να τον θέσει σε διαθεσιμότητα από την ημερομηνία εκείνη (19.12.07) μέχρι την ολοκλήρωση της εναντίον του ποινικής υπόθεσης και ο αιτητής να λαμβάνει το ένα δεύτερο των απολαβών της θέσης του, κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας του.
Εξέτασα με προσοχή τις θέσεις και τους ισχυρισμούς των δύο πλευρών υπό το φως όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου. Συμφωνώ με τον αιτητή τουλάχιστον σε δύο σημεία:
(α) Ότι στην προαναφερόμενη επιστολή ημερ. 10.12.07, η οποία υπογράφεται από τον κ. Ζ. Ζαχαριάδη, για Γενικό Διευθυντή, όπως αναγράφεται, και η οποία θεωρήθηκε από την ΕΔΥ ως επιστολή «της αρμόδιας αρχής», δεν φαίνεται πουθενά αν και κατά πόσον ο κ. Ζαχαριάδης είχε την εξουσιοδότηση είτε του Υπουργού Υγείας, είτε του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας, όπως θα έπρεπε. Όπως είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω και στην Υπόθεση 358/09, Πέτεβης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 3.12.09, «αρμόδια αρχή», σύμφωνα με τον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο του 90, Ν 1/90, σημαίνει τον Υπουργό, που ενεργεί συνήθως μέσω του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου, για τους υπαλλήλους του Υπουργείου του και για κάθε τμήμα που υπάγεται σ΄ αυτό. Επομένως για να είχε υποβληθεί αρμοδίως η εισήγηση της αρμόδιας αρχής για τη διαθεσιμότητα του αιτητή υπό τον προαναφερόμενο όρο ως προς τις απολαβές του, θα έπρεπε να είχε υποβληθεί η εισήγηση από τον ίδιο τον Υπουργό Υγείας ή τον Υπουργό ενεργούντα μέσω του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας, εφόσον ο αιτητής υπηρετούσε στο Υπουργείο εκείνο. Καθοδηγητική είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην Υπόθεση Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 987.
Στην προκείμενη περίπτωση δεν φαίνεται να υπάρχει, πριν την υποβολή της εισήγησης στις 10.12.07, οποιαδήποτε απόφαση ή οποιοδήποτε στοιχείο που να δείχνει ότι η υποβολή της προαναφερόμενης εισήγησης έγινε μετά από στάθμιση των γεγονότων και σχετική απόφαση της, κατά νόμο, αρμόδιας αρχής (Αρμόδιου Υπουργού ενεργούντα προσωπικά ή μέσω του Γενικού Διευθυντή). Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η προαναφερόμενη εισήγηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υποβλήθηκε αρμοδίως και σύμφωνα με το νόμο. Αν μετά τις 10.12.07 ο Υπουργός ή ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας έδωσε τη συγκατάθεση του για το περιεχόμενο της επιστολής ημερ. 10.12.07, αυτό, κατά την κρίση μου, δεν μπορεί να θεραπεύσει την παρατυπία καθότι η οποιαδήποτε συγκατάθεση ή εξουσιοδότηση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αναδρομική ισχύ. Επομένως η υπογραφή, με ημερομηνία 11.12.07, στην επιστολή της ΕΔΥ προς τον αιτητή ημερ. 10.12.07, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι καθιστά νόμιμη την εισήγηση «της αρμόδιας αρχής» που είχε υποβληθεί από 10.12.07, έστω και αν ανήκει στον Υπουργό ή το Γενικό Διευθυντή.
(β) Γίνεται αναφορά, στην επιστολή της 10.12.07, που υπογράφεται από τον κ. Ζαχαριάδη για Γενικό Διευθυντή, ότι η αρμόδια αρχή κρίνει «ότι για λόγους δημοσίου συμφέροντος» ο αιτητής θα πρέπει να τεθεί σε διαθεσιμότητα, αλλά δεν εξειδικεύεται το δημόσιο συμφέρον το οποίο εξυπηρετείται με τη διαθεσιμότητα του αιτητή. Παρόλο που στην επιστολή εκείνη υπάρχει αναφορά στη σοβαρότητα των αδικημάτων για τα οποία κατηγορήθηκε ο αιτητής, θεωρώ ότι το δημόσιο συμφέρον θα έπρεπε να είχε συγκεκριμενοποιηθεί, ειδικά.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω και κυρίως για τον πρώτο από τους δύο προαναφερόμενους λόγους, κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρώσιμη.
Κατά συνέπεια η προσφυγή πετυχαίνει και εκδίδεται δηλωτική απόφαση του δικαστηρίου ως η παράγραφος Α του αιτητικού. Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.