|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 123/2009)
7 Μαΐου 2010
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 26, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MΑΡΙΑ ΛΟΙΖΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Τ. Κυρμίτσης για Τσίτσιος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Ν. Μαθηκολώνη (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:. Την 16.3.2006 η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση (170/2006) για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση διώροφης οικίας σε ακίνητο του οποίου είναι συνιδιοκτήτρια στο Παραλίμνι. Η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε την αίτηση της την 26.9.2007 για τους ακόλουθους λόγους:
«(500) Το τεμάχιο δεν διαθέτει προσπέλαση που να ικανοποιεί τις πρόνοιες της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών και κατ΄επέκταση τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής. Συγκεκριμένα το εγγεγραμμένο πλάτος του δρόμου στον οποίο εφάπτεται είναι σε τμήματα του πολύ μικρό (1,50 μέτρα) με αποτέλεσμα να μην παρέχεται η δυνατότητα άνετης και απρόσκοπτης χρήσης του από οχήματα όπως απαιτείται με βάση τις πρόνοιες της παραγράφου 2.1 της Εντολής 1/94.
(501) Το τεμάχιο δεν διαθέτει κατάλληλη και ικανοποιητική υδατοπρομήθεια όπως απαιτείται με βάση τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(δ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής.»
Η Αιτήτρια υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή κατά της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής αναφέροντας τα ακόλουθα:
«Οι λόγοι άρνησης χορήγησης της άδειας (500) και (501) που αναφέρονται στερούνται τεκμηρίωσης και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα:
Για το (500): Επί τόπου υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος πλάτους 6.0μ. ο οποίος καταλήγει στη 1ης Απριλίου και η διακίνηση οχημάτων γίνεται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και είναι ασφαλής.
Στην περιοχή έχουν ήδη ανεγερθεί αρκετές κατοικίες.
Άρα η ανάπτυξη διαθέτει ικανοποιητική προσπέλαση και πληρούνται οι πρόνοιες της παρ. 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής καθώς και οι πρόνοιες της Εντολής 1/94 του Υπουργείου Εσωτερικών.
Για το (501): Το τεμάχιο διαθέτει κατάλληλη και ικανοποιητική υδατοπρομήθεια δεδομένου ότι ο Δήμος Παραλιμνίου έχει δώσει σχετική βεβαίωση και επί τόπου υφίσταται υδρευτικό δίκτυο του Δήμου Παραλιμνίου με το οποίο υδροδοτούνται οι υφιστάμενες κατοικίες.»
Στη συνέχεια η Αιτήτρια με επιστολή της ανεφέρθη προσθέτως σε πέντε άλλες άδειες που είχαν δοθεί, παρατηρώντας ότι σε αυτές δεν είχε τεθεί θέμα πλάτους του δρόμου ή υδροδότησης.
Στο σημείωμα που ετέθη από το Υπουργείο Εσωτερικών ενώπιον της αρμόδιας υπουργικής επιτροπής για σκοπούς της ιεραρχικής προσφυγής (και είχε ετοιμασθεί αφού ζητήθησαν οι απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή της Πολεοδομίας και του Δήμου Παραλιμνίου) έγινε πλήρης σχολιασμός των θέσεων της Αιτήτριας ως ακολούθως:
«(β) Οι πλείστες κατοικίες στην περιοχή έχουν ανεγερθεί με άδειες που εκδόθησαν από το Δήμο Παραλιμνίου, με βάση τις πρόνοιες του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου. Το γεγονός αυτό δεν δεσμεύει την Πολεοδομική Αρχή, η οποία ήταν υποχρεωμένη να ενεργήσει στα πλαίσια των προνοιών του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου. Πολεοδομικές άδειες για την ανέγερση μονοκατοικιών δόθηκαν για το τμήμα του δρόμου βορειότερα, αφού προηγήθηκε αξιολόγηση του δρόμου και καθορίστηκε ότι από το σημείο «Α» στο χωρομετρικό σχέδιο (Παράρτημα Α) και βορειότερα, ο δρόμος θα μπορούσε να αποτελέσει ικανοποιητική προσπέλαση, με βάση τις πρόνοιες της Εντολής 1/1994, επειδή είτε το είτε το εγγεγραμμένο πλάτος του δρόμου ήταν 3,00 μ. ή επειδή με βάση όρους αδειών που εκδόθηκαν στην περιοχή το πλάτος του δρόμου ήταν ακόμη μεγαλύτερο (το τεμάχιο της αιτήτριας διαθέτει προσπέλαση από το τμήμα του δρόμου νοτιότερα του σημείου «Α»). Ειδικά για τις περιπτώσεις που επικαλείται η αιτήτρια, οι πολεοδομικές άδειες που εκδόθηκαν (ΑΜΧ/0545/2003, ΑΜΧ/0224/2006, ΑΜΧ/0517/2006) αφορούσαν τεμάχια τα οποία διαθέτουν προσπέλαση από το τμήμα του δρόμου που βρίσκεται βορειότερα του σημείου «Α», ενώ οι άδειες οικοδομής με αρ. Β189/2003 και Β 242/2003 που αφορούν τεμάχια που διαθέτουν προσπέλαση από το τμήμα του δρόμου νοτιότερα του ίδιου σημείου, εκδόθηκαν από το Δήμο Παραλιμνίου με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο.
(γ) Με δεδομένη την ταυτόχρονη υποβολή και της αίτησης με αρ. ΑΜΧ/0169/2006, για την ανέγερση δεύτερης κατοικίας στο ίδιο τεμάχιο, δεν προσκομίστηκαν στοιχεία αναφορικά με την επαρκή, κατάλληλη και συνεχή υδροδότηση των δύο κατοικιών (υποπαράγραφος 2(α) της Πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής). Η απόφαση του Δήμου Παραλιμνίου για παροχή νερού (την οποία επικαλείται η αιτήτρια), χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, δεν ικανοποιεί την πρόνοια της παραγράφου 1(δ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής. Εξάλλου σε σχετική διαβούλευση στην οποία προέβηκε η Πολεοδομική Αρχή, το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων επεσήμανε ότι η παρατεταμένη ανομβρία των τελευταίων χρόνων έχει μειώσει σημαντικά τα διαθέσιμα αποθέματα νερού και μετά δυσκολίας μπορούν να υδροδοτούνται περιοχές που βρίσκονται εντός των ορίων των Δήμων και Κοινοτήτων που υδρεύονται από τα Κυβερνητικά Υδατικά Έργα (Αφαλάτωση Δεκέλειας).»
(Η αναφορά στην αίτηση 169/2006 είναι σε ταυτόχρονη αίτηση της άλλης συνιδιοκτήτριας για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση άλλης οικίας στο ακίνητο).
Ως εκ τούτου, το Υπουργείο Εσωτερικών έκρινε ότι η Πολεοδομική Αρχή είχε προβεί σε αντικειμενική και ολοκληρωμένη εξέταση της αίτησης και ότι η απόφαση της ήταν ορθή και τεκμηριωμένη, εισηγούμενο την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής. Η Υπουργική Επιτροπή, υιοθετώντας τις απόψεις αυτές, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή, οπότε η Αιτήτρια κατεχώρησε την προσφυγή κατά της απόφασης της, ισχυριζόμενη ότι είναι αβάσιμοι και πεπλανημένοι οι λόγοι που εδόθησαν για απόρριψη της αίτησης και της ιεραρχικής προσφυγής της.
Εισηγείται η Αιτήτρια ότι πάσχει η διαδικασία εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής της σε συνάρτηση με το άρθρο 31(2) του Ν. 90/72 και τις ΚΔΠ 196/93 και 55/90. Δεν θα με απασχολήσει το θέμα αφού δεν εγείρεται επαρκώς ούτε στα νομικά σημεία ούτε στα γεγονότα της προσφυγής. Η γενική και αόριστη αναφορά που γίνεται στο Ν. 90/72 στα νομικά σημεία ασφαλώς δεν αρκεί, τα δε γεγονότα περιορίζονται αποκλειστικά στην αμφισβήτηση των λόγων απόρριψης της αίτησης για χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Εξηγεί όμως η Δημοκρατία γιατί η εισήγηση αυτή θα ήταν ούτως ή άλλως απορριπτέα.
Για τον ίδιο λόγο δεν θα πρέπει να με απασχολήσει και η εισήγηση ότι ο Υπουργός Εσωτερικών ενήργησε με διπλή ιδιότητα και έτσι μεροληπτικώς κατά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Δεν θα έβλεπα όμως εν πάση περιπτώσει οτιδήποτε το μεμπτό στο να υποβάλει το Υπουργείο Εσωτερικών τις απόψεις του, όπως τις είχε υποβάλει και η Αιτήτρια μέσω της ιεραρχικής προσφυγής, επί της υπό εξέταση απόφασής του.
Το ίδιο ισχύει για την εισήγηση ότι η Αιτήτρια στερήθηκε του δικαιώματος ακρόασης σε σχέση με τις απόψεις που διατύπωσε το Υπουργείο Εσωτερικών στο σημείωμά του. Εν πάση περιπτώσει όμως, θεωρώ ότι το δικαίωμα ακρόασης εδόθη στην Αιτήτρια με την καταχώριση των λόγων στους οποίους εστηρίζετο η ιεραρχική προσφυγή (ως προς τους οποίους μάλιστα επανήλθε με πρόσθετα στοιχεία) και δεν επεκτείνετο σε σχολιασμό των απόψεων του Υπουργείου Εσωτερικών.
Λέγει επίσης η Αιτήτρια ότι η Υπουργική Επιτροπή δεν άσκησε τη δική της αποφασιστική αρμοδιότητα προβαίνοντας σε δική της έρευνα αλλά περιορίσθηκε στις εισηγήσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, ουσιαστικά προσυπογράφουσα αυτές. Ούτε τέτοιο θέμα εγείρεται δεόντως στην προσφυγή για να μπορεί να εξετασθεί, αλλά και πάλι θα πω ότι δεν ευσταθεί η εισήγηση. Η Υπουργική Επιτροπή μπορούσε νομίμως να βασισθεί στα δεδομένα που ετέθησαν ενώπιον της, εφ΄όσον τούτα προέκυπταν από δέουσα έρευνα, και δεν αναμένετο να τα ερευνήσει εξ υπαρχής.
Έρχομαι λοιπόν στην ουσιαστική εισήγηση της Αιτήτριας, που συνιστά και το μόνο επαρκώς διατυπούμενο παράπονο της στην προσφυγή, ότι η απόφαση πάσχει λόγω πλάνης, έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας. Δεδομένου, λέγει, ότι πρόκειται για δημόσιο δρόμο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά ικανοποιητική προσπέλαση, το πλάτος του δεν είναι κάτω των 6 μέτρων. Η εισήγηση όμως παραγνωρίζει ότι η Πολεοδομική Αρχή και το Υπουργείο Εσωτερικών δεν αναφέρονται στο οποιοδήποτε επί τόπου πλάτος του δρόμου αλλά στο εγγεγραμμένο πλάτος ως κάτω των 3 μ. και μέχρι 1.50 μ., κάνοντας μάλιστα αναφορά στο ότι η αυθαίρετη διεύρυνση και ασφαλτόστρωση χωρίς άδεια «με σκοπό τη διαμόρφωση προσπέλασης» δεν είναι επιτρεπτή ως βάση για τη χορήγηση άδειας. Για δε το σχόλιο της Αιτήτριας ότι «Είναι η Πολεοδομική Αρχή που όφειλε να προβεί σε διαπλάτυνση του υπό αναφορά δρόμου και να τον ασφαλτοστρώσει με εξασφάλιση της επηρεαζόμενης γης, με τις απαιτούμενες άδειες ούτως ώστε να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.», να περιορισθώ να πω ότι δεν είχε τέτοια υποχρέωση η Πολεοδομική Αρχή ούτε είναι αυτό το ζητούμενο αφού η χορήγηση πολεοδομικής άδειας κρίνεται με βάση τα υφιστάμενα νομικά δεδομένα. Ούτε κατανοώ, σε σχέση με το θέμα του δρόμου, την εισήγηση της Αιτήτριας ότι η Πολεοδομική Αρχή θα μπορούσε να έθετε όρους αντί να απέρριπτε την αίτηση της.
Σε σχέση δε με το θέμα της υδατοπρομήθειας, η εισήγηση της Αιτήτριας ότι η Πολεοδομική Αρχή θα μπορούσε να ζητούσε έγκριση του Τμήματος Υδάτων παραγνωρίζει ότι η ίδια η Αιτήτρια δεν έθεσε, όπως σημειώνεται, οποιαδήποτε στοιχεία αναφορικά με την υδροδότηση, προκειμένου για ακίνητο εκτός των ορίων ύδρευσης (πρόκειται για ακίνητο σε Γεωργική (και από 5.4.2007 σε Αγροτική) Ζώνη). Να συμπληρώσω ότι η σύμφωνη με την αίτηση της Αιτήτριας γνώμη του Δήμου Παραλιμνίου δεν προσέθετε ουδέποτε στην εικόνα, τοσούτο μάλλον αφού εβασίζετο στο ότι είχαν ήδη δοθεί άλλες άδειες οικοδομής στην περιοχή.
Καταλήγοντας, φρονώ ότι η έρευνα της Πολεοδομικής Αρχής και του Υπουργείου Εσωτερικών γενικώς ήταν πλήρης, ουδεμία πλάνη υπήρξε και εδόθη δέουσα αιτιολογία. Στο σημείωμα του Υπουργείου εξηγείται γιατί οι οποιεσδήποτε επί τόπου διαπλατύνσεις δεν επηρέαζαν το θέμα του εγγεγραμμένου πλάτους του δρόμου για σκοπούς άδειας και γιατί οι περιπτώσεις στις οποίες είχε αναφερθεί η Αιτήτρια ευλόγως διέφεραν από την περίπτωση της Αιτήτριας, αλλά και γιατί η υδροδότηση δεν μπορούσε να θεωρηθεί «επαρκώς κατάλληλη και συνεχής» όπως προνοείται στη Δήλωση Πολιτικής.
Δεν θα με απασχολήσουν οι εισηγήσεις της Αιτήτριας ότι η άρνηση άδειας παραβιάζει το Άρθρο 23.12 του Συντάγματος, πέραν του να παρατηρήσω ότι η απόφαση καλύπτεται από τα πλαίσια του Άρθρου 23.3, και το Άρθρο 28, πέραν του να παρατηρήσω ότι τα ήδη λεχθέντα καταδεικνύουν ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άνιση μεταχείριση.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει €800 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π