ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 84/2009)

 

 

8 Μαρτίου 2010

 

 

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

1.    SALUSSO HEALTHCARE RESORT LIMITED

2.    STAMATIS D. MAVROPOULOS & SONS LIMITED,

Αιτητές,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ,

Καθ΄Ων η Αίτηση

_________

 

 

Α. Μαρκίδης και Κ. Μεσσιος, για τους Αιτητές.

Κ. Λυκούργος,  Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.

_________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:.  Η Αιτήτρια 2 είναι ιδιοκτήτρια γης εντός της περιοχής των Βρεττανικών Βάσεων.  Προτιθέμενη να ανεγείρει οικισμό συνταξιούχων στην εν λόγω γη, συμφώνησε προς τούτο με την Αιτήτρια 1 ως κατασκευάστρια.  Έγινε αρχικώς επαφή με τις αρχές των Βάσεων οι οποίες τοποθετήθησαν κατ΄αρχάς ευνοϊκώς, αναφέροντας ότι θα εξέταζαν το αίτημα επί της ουσίας του εφ΄όσον η Κυπριακή Κυβέρνηση το υποστήριζε.  Η Αιτήτρια 2 απευθύνθηκε τότε προς την Κυπριακή Κυβέρνηση, η οποία αντέδρασε αρνητικώς, θεωρώντας ότι το προτιθέμενο έργο θα ήταν αντίθετο με την παράγραφο 2(i)(iv)(vi) της Συμφωνίας της 16^ης Αυγούστου 1960 υπό τη μορφή Ανταλλαγής Ανακοινώσεων μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφορικά με τη Διοίκηση των Περιοχών των Βάσεων, και δη με την υποχρέωση της Βρεττανικής Κυβέρνησης να χρησιμοποιεί τις εν λόγω περιοχές ως στρατιωτικές βάσεις.  Οι Αιτήτριες κατεχώρησαν τότε την προσφυγή κατά της εν λόγω απόφασης.

 

Στην ένσταση της η Δημοκρατία ήγειρε τρεις προδικαστικές ενστάσεις:

 

1.                Ότι δεν πρόκειται για εκτελεστή διοικητική πράξη εφ΄όσον δεν παράγει έννομα αποτελέσματα και ουσιαστικά είναι πληροφοριακής φύσης.

2.                Ότι πρόκειται για πράξη κυβερνήσεως.

3.                Ότι η Αιτήτρια 2 δεν έχει έννομο συμφέρον.

 

Εφ΄όσον εκρίθη πρόσφορο να εξεταστούν οι προδικαστικές ενστάσεις, τα μέρη κατεχώρησαν γραπτές αγορεύσεις επ΄αυτών και ακούσθησαν.  Αναφορικώς με την πρώτη προδικαστική ένσταση, είναι η θέση της Δημοκρατίας ότι η προσβαλλόμενη ως απόφαση δεν παράγει έννομα αποτελέσματα αφού δεν δημιουργεί, μεταβάλλει ή καταργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις.  Δεν υπάρχει, εισηγείται η Δημοκρατία, οποιαδήποτε θεσμική διαδικασία δυνάμει νόμου ή κανονισμού προς άσκηση διοικητικής αρμοδιότητας της οποίας η προσβαλλόμενη ως απόφαση να αποτελεί την κατάληξη.  Η μόνη διαδικασία στην οποία θα μπορούσε να εντάσσετο το αίτημα της Αιτήτριας 1 θα ήταν η διαδικασία προς εξασφάλιση άδειας οικοδομής, στην οποία θα εμπλέκετο η Δημοκρατία δυνάμει του «Streets and Buildings Regulations (Consolidation) Ordinance 1984 και του Powers and Duties (Officers of the Republic of Cyprus) (Special Provisions) Order 2002, δεν έχει όμως ακολουθηθεί η διαδικασία εκείνη.  Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν, καταλήγει η Δημοκρατία, η προσβαλλόμενη ως απόφαση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως εντασσόμενη στο πλαίσιο άτυπων διαβουλεύσεων και πληροφοριακής φύσης.

 

Οι Αιτήτριες θέτουν άλλως πως τα πράγματα.  Η απάντηση που έλαβαν, λέγουν, συνιστά σαφή άρνηση της Δημοκρατίας να εγκρίνει το προτεινόμενο έργο ως εκτός του πλαισίου της εν λόγω συμφωνίας, που είναι το Παράρτημα Ο των εγγράφων του 1960 που αφορούν τη Δημοκρατία.  Παράγει λοιπόν έννομα αποτελέσματα αφού επηρεάζει τη δυνατότητα των Αιτητριών να πραγματώσουν το έργο, ως η κατάληξη της διαδικασίας υποβολής και εξέτασης του αιτήματός τους.

 

Διαπιστώνω έρεισμα στην εν λόγω προδικαστική ένσταση, αποδεχόμενος την επιχειρηματολογία της Δημοκρατίας.  Οι Αιτήτριες δεν έχουν επισημάνει οποιαδήποτε θεσμικώς προνοούμενη διαδικασία στα πλαίσια της οποίας θα μπορούσε να εντάσσετο το αίτημά τους προς άσκηση διοικητικής αρμοδιότητας.  Και ασφαλώς τέτοια διαδικασία δεν υπάρχει.  Δεν χρειάζεται να εξετάσω αν θα ίσχυε η διαδικασία της άδειας οικοδομής στην οποία αναφέρεται η Δημοκρατία σε περίπτωση που υπεβάλλετο αίτηση, αφού σαφώς δεν ακολουθήθηκε τέτοια διαδικασία.

 

Η κατάληξη αυτή δεν καθιστά αναγκαίο να εξετάσω τις άλλες προδικαστικές ενστάσεις.  Θα παρατηρήσω όμως τα ακόλουθα τα οποία ενδεχομένως να σχετίζονται και με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση.  Οι Αιτήτριες επεδίωξαν την «έγκριση» της Δημοκρατίας για την πραγμάτωση του έργου στις Βάσεις.  Αν το έργο δεν ενέπιπτε στα πλαίσια του Παραρτήματος Ο, τέτοια έγκριση ασφαλώς δεν θα ήταν θεσμικώς αναγκαία.  Αν όμως ενέπιπτε, όπως προφανώς εξελήφθη από όλες τις πλευρές, η επιδιωκόμενη έγκριση της Δημοκρατίας θα συναρτάτο ουσιαστικώς προς διαφοροποίηση των προνοιών του Παραρτήματος Ο, οπότε θα μπορούσε να προέκυπτε θέμα κυβερνητικής πράξης.  Το θέμα δεν θα εξεταστεί όμως περαιτέρω.

 

Ως εκ της κατάληξής μου επί της προδικαστικής ένστασης, η προσφυγή απορρίπτεται.  Οι Αιτήτριες θα καταβάλουν €800 έξοδα στη Δημοκρατία.

 

 

 

                                                     Δ. Χατζηχαμπής,

                                                                  Δ.

 

 

 

/ΚΧ"Π

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο