|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 1002
11 Νοεμβρίου, 2009
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ ΗΡΑ ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1244/2007)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστή, σε αντιδιαστολή προς απόφαση στερούμενη εκελεστότητας ― Η περίπτωση της αρχικής Γνωστοποίησης τροποποίησης πολεοδομικών ζωνών, σε αντιδιαστολή προς το τελικό Εγκεκριμένο Σχέδιο τροποποίησής τους.
Πολεοδομία και Χωροταξία ― Γνωστοποίηση τροποποίησης πολεοδομικών ζωνών ― Κατά πόσο συνιστά εκτελεστή διοικητική απόφαση.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της αρχικής Γνωστοποίησης, για τροποποίηση των πολεοδομικών ζωνών των Πάνω Αρόδων.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η κρίση του επίδικου θέματος συναρτάται προς την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κεραυνού κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 398. Η εν λόγω απόφαση όντως ρυθμίζει το θέμα. Η Ολομέλεια έθεσε την απόφασή της σε δύο βάσεις, η ευρύτερη των οποίων αφορούσε την ίδια της εκτελεστότητα της γνωστοποίησης και ως προς την οποία η κατάληξή της ήταν τόσο ευθεία όσο και απερίφραστη. Η γνωστοποίηση δεν έχει αυτοτέλεια για σκοπούς εκτελεστότητας. Η όποια άμεση ισχύς των προνοιών της, υπόκειται στην τελική έγκριση των σχεδίων. Η γνωστοποίηση τροχιοδρομεί τη διαδικασία υποβολής ενστάσεων, με την εξέταση των οποίων και τη λήψη τελικής απόφασης προκύπτει η εκτελεστή διοικητική πράξη του Εγκριμένου Σχεδίου.
Η προσφυγή απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Κεραυνού κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 398.
Προσφυγή.
Α. Κουντουρή, εκ μέρους Τ. Παπαδόπουλου και Συνεργατών και Χρ. Γεωργιάδης, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια εταιρεία, ιδιοκτήτρια ακινήτων στις Πάνω Αρόδες Πάφου, προσβάλλει Γνωστοποίηση για τροποποίηση των πολεοδομικών ζωνών της εν λόγω κοινότητας. Εκρίθη πρόσφορο να εξετασθεί προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας ότι δεν πρόκειται για εκτελεστή διοικητική πράξη, συνιστάμενη στο ότι η γνωστοποίηση είναι προπαρασκευαστική πράξη της σύνθετης διοικητικής πράξης της οριστικής τροποποίησης των σχεδίων πολεοδομικών ζωνών η οποία τελειούται με τη δημοσίευση των τροποποιηθέντων σχεδίων που αποτελεί και τη μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η κρίση του θέματος συναρτάται προς την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κεραυνού κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 398, στην οποία και βασίζεται η εισήγηση της Δημοκρατίας. Η Αιτήτρια εισηγείται ότι δεν πρόκειται για προπαρασκευαστική πράξη αλλά για πράξη που, αν και αποτελεί μέρος σύνθετης διοικητικής πράξης, έχει τη δική της αυτοτέλεια και εκτελεστότητα. Διακρίνει δε την Κεραυνού ως αποφασίσασα μόνο ότι με την τελική δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου η γνωστοποίηση απώλεσε την εκτελεστότητά της, ώστε οτιδήποτε ελέχθη περί μη εκτελεστότητας της γνωστοποίησης να ήταν obiter. Και παραπέμπει σε νομολογία, κυπριακή και ελληνική, ως προς την εκτελεστότητα πράξεων ενδιαμέσων της τελικής προκειμένου περί σύνθετης διοικητικής ενέργειας συντελούμενης μέσω διαδοχικών, αυτοτελών και διακεκριμένων πράξεων.
Φρονώ ότι η Κεραυνού όντως ρυθμίζει το θέμα. Είναι σημαντικό να επισημανθεί πως το θέμα ετέθη ενώπιον της Ολομέλειας. Πρωτοδίκως η Δημοκρατία είχε εγείρει προδικαστική ένσταση ότι η γνωστοποίηση δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Η ένσταση απερρίφθη και το δικαστήριο προχώρησε να απορρίψει την προσφυγή και επί της ουσίας. Κατά την έφεση που άσκησε ο Αιτητής, δεν εξετάσθηκε η ουσία. Η Δημοκρατία εισηγήθηκε ότι η έφεση κατέστη άνευ αντικειμένου καθ' όσον είχε εν τω μεταξύ δημοσιευθεί το Εγκριμένο Τοπικό Σχέδιο, ώστε η γνωστοποίηση, και εκτελεστή να ήταν, ενσωματώθηκε σε αυτό ως τη μόνη πλέον εκτελεστή πράξη.
Η Ολομέλεια δεν περιορίσθηκε στη συμφωνία της με την εισήγηση αυτή. Έθεσε το θέμα πιο θεμελιακά, λέγοντας (σσ. 400-401):
«... δε συμφωνούμε ότι η Γνωστοποίηση αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Το γεγονός ότι, με τη δημοσίευσή της, το Τοπικό Σχέδιο τέθηκε σε άμεση ισχύ και εφαρμοζόταν μέχρι τη δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας δεν το καθιστούσε και οριστικό, αφού, μετά τη Γνωστοποίηση παρεχόταν δυνατότητα υποβολής ενστάσεων και διαφοροποίησής του.»
Προχώρησε όμως να πει και ότι (σ. 401):
«Ανεξάρτητα, βέβαια, από τα πιο πάνω, στην παρούσα περίπτωση, και αν ακόμη ήθελε θεωρηθεί ότι η Γνωστοποίηση μέχρι τη δημοσίευση του Εγκριμένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας ήταν εκτελεστή, με τη δημοσίευση του τελευταίου, η οποία αποτελεί και το τέλος της σύνθετης διοικητικής ενέργειας, αυτή απώλεσε την εκτελεστότητά της, έτσι ώστε να μην υπάρχει αντικείμενο στην έφεση.»
Η Ολομέλεια λοιπόν έθεσε την απόφαση της σε δύο βάσεις, η ευρύτερη των οποίων αφορούσε την ίδια της εκτελεστότητα της γνωστοποίησης και ως προς την οποία η κατάληξή της ήταν τόσο ευθεία όσο και απερίφραστη. Προτίθεμαι να ακολουθήσω την κατάληξη αυτή. Η γνωστοποίηση δεν έχει αυτοτέλεια για σκοπούς εκτελεστότητας. Η όποια άμεση ισχύ των προνοιών της υπόκειται στην τελική έγκριση των σχεδίων. Η γνωστοποίηση τροχιοδρομεί τη διαδικασία υποβολής ενστάσεων με την εξέταση των οποίων και τη λήψη τελικής απόφασης προκύπτει η εκτελεστή διοικητική πράξη του Εγκριμένου Σχεδίου.
Η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης προδικάζει και την τύχη της προσφυγής η οποία και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει €800 έξοδα στη Δημοκρατία.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.