|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 180/2008)
10 Σεπτεμβρίου, 2009
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΟΣ ΜΕΣΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ξ. Ευγενίου (κα) για Α. Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή.
Α. Ζερβού (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής διορίστηκε στη μόνιμη θέση καθηγητή Μουσικής, στις 25.8.1997. Οκτώ μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 25.4.1998, με επιστολή του ζήτησε από τους καθ'ων η αίτηση όπως του παραχωρήσουν άδεια άνευ απολαβών επειδή θα παρακολουθούσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική για την περίοδο 1.9.1998 μέχρι 31.8.2000. Τελικά του εγκρίθηκε άδεια μέχρι 31.8.1999, την οποία όμως στη συνέχεια ζήτησε να τερματίσει πρόωρα από της 6.1.1999, αφού διέκοψε τις σπουδές του στην Αμερική. Επανήλθε στην υπηρεσία του για μερικά χρόνια. Στη συνέχεια, προσλήφθηκε από το Δήμο Λεμεσού στη θέση του Διευθυντή Ωδείου για την περίοδο 1.12.2003 μέχρι 30.11.2005. Ως εκ τούτου, ζήτησε και εξασφάλισε νέα άδεια απουσίας άνευ απολαβών, από 1.12.2003 μέχρι 30.11.2004, η οποία στη συνέχεια παρατάθηκε μέχρι 30.11.2005 με σημείωση ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία παράταση που θα του δινόταν. Τελικά ο Αιτητής ζήτησε και διέκοψε την άδεια του και επανήλθε στα καθήκοντα του την 1.9.2005. Στο μεταξύ, στις 11.8.2005 υπέβαλε νέα αίτηση για άδεια άνευ απολαβών για επιμορφωτική απασχόληση στο Cary School of Music στις Η.Π.Α. Η άδεια εγκρίθηκε και του χορηγήθηκε άδεια από 1.9.2005 μέχρι 31.8.2006. Προτού λήξει η άδεια του, υπέβαλε νέα αίτηση, ζητώντας ανανέωση της άδειας απουσίας του στην πιο πάνω Σχολή Μουσικής για ακόμη μια περίοδο και για να αποτελέσει τον πιανίστα στην Εκκλησία «Carolina Baptist Church» στη Βόρειο Καρολίνα, από 1.9.2006 μέχρι 31.8.2007.
Το αίτημα του απορρίφθηκε γιατί σύμφωνα με τις διαδικασίες δεν μπορούσε να δοθεί άδεια απουσίας χωρίς απολαβές για τέταρτη συνεχή χρονιά. Του ζητήθηκε να αναλάβει τα καθήκοντα του από 1.9.2006 ή να υποβάλει παραίτηση από τη θέση του.
Ο Αιτητής με επιστολή του 30.8.2006 πράγματι υπέβαλε παραίτηση από τη θέση του, με ισχύ από 1.9.2006. Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, στο εξής ΕΕΥ, στις 22.9.2006 αποδέχθηκε την παραίτηση.
Στη συνέχεια όμως, με επιστολή του ημερομηνίας 22.1.2007 ο Αιτητής ζήτησε την ανάκληση της παραίτησης του. Η Διευθύντρια Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης στην οποία απευθυνόταν η επιστολή, την κοινοποίησε στην ΕΕΥ, η οποία στις 19.4.2007 απέρριψε το αίτημα, υποδεικνύοντας στον Αιτητή να επανεγγραφεί, αν επιθυμούσε, στον Πίνακα Διοριστέων Καθηγητών Μουσικής.
Ο δικηγόρος του Αιτητή, με επιστολή του ημερομηνίας 2.5.2007, επανέφερε το θέμα και ζήτησε από την ΕΕΥ να αναθεωρήσει την απόφαση της. Ο Αιτητής με νέα επιστολή του ημερομηνίας 23.8.2007, προσκόμισε νέα στοιχεία. Εξήγησε ότι οι λόγοι που τον ώθησαν να υποβάλει την παραίτηση του, οφείλονταν στη σοβαρή κατάσταση της υγείας του και στο ότι είχε τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση και αγωγή με αβέβαιη έκβαση. Μετά τη βελτίωση της υγείας του, αισθάνθηκε ότι μπορούσε να αποκαλύψει τα σοβαρά προβλήματα υγείας που τον οδήγησαν στην υποβολή της παραίτησης του. Επειδή η παραίτηση του ξεκίνησε από 1.9.2006, εισηγήθηκε στην ΕΕΥ ότι θα μπορούσε να θεωρήσει την περίοδο 1.9.2006 μέχρι την ημερομηνία ανάκλησης της παραίτησης του, ως άδεια άνευ απολαβών.
Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, απευθύνθηκε προς το Υπουργείο Οικονομικών και εισηγήθηκε όπως εγκρίνει στον Αιτητή την περίοδο 1.9.2006 μέχρι την ημερομηνία ανάκλησης της παραίτησης του, ως άδεια απουσίας χωρίς απολαβές, ώστε να διευκολυνθεί η ανάκληση της παραίτησης του.
Το Υπουργείο Οικονομικών, στην απαντητική επιστολή του, υιοθέτησε τη θέση ότι ο Αιτητής διέκοψε τη σχέση του με τη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία, από 1.9.2006 και δεν μπορούσε να τύχει εφαρμογής στην περίπτωση του η σχετική Εγκύκλιος με αρ. 531, ημερομηνίας 11.11.1981 του Υπουργείου Παιδείας. Το Υπουργείο Οικονομικών επεσήμανε επίσης ότι ακόμη και αν ο Αιτητής δεν είχε παραιτηθεί, δεν θα μπορούσε να τύχει άλλης άδειας άνευ απολαβών, αφού η Εγκύκλιος 531 περιόριζε το χρόνο της άδειας στα 3 χρόνια, ενώ ο Αιτητής είχε ήδη υπερβεί το ανώτατο αυτό όριο. Ως εκ τούτου, το Υπουργείο Οικονομικών θεωρούσε ότι δεν είχε καν αρμοδιότητα να χορηγήσει την αιτούμενη άδεια, κατά παράβαση της Εγκυκλίου 531.
Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ενημέρωσε τον Αιτητή με επιστολή του ημερομηνίας 23.11.2007 για την αρνητική απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών. Στη συνέχεια, η ΕΕΥ στη συνεδρία της ημερομηνίας 13.12.2007, αφού εξέτασε όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιον της, αποφάσισε ότι το αίτημα για ανάκληση της παραίτησης του Αιτητή, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό.
Ο Αιτητής, με την προσφυγή του προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 19.12.2007.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του Αιτητή, προβάλλει ως κύριο λόγο ακύρωσης, με επιμέρους επιχειρήματα, ότι οι καθ'ων η αίτηση άσκησαν τη διακριτική τους ευχέρεια, κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Από την άλλη, η ευπαίδευτη δικηγόρος για τους καθ'ων η αίτηση, εγείρει προδικαστική ένσταση ότι ο Αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την επίδικη απόφαση. Όπως ανέφερε, η αποδοχή της παραίτησης του, συνιστά νόμιμη διοικητική πράξη, η ανάκληση της οποίας σύμφωνα με το άρθρο 54(3) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), δικαιολογείται μόνο για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Το άρθρο 54 του Νόμου 158(Ι)/99, προβλέπει ότι:-
«54.—(1) Τηρουμένων των πιο κάτω εδαφίων, θεωρείται παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης η ανάκληση από τη διοίκηση μετά πάροδο εύλογου χρόνου πράξης της έστω και παράνομης, που στο μεταξύ δημιούργησε δικαιώματα και γενικά ευνοϊκές για το διοικούμενο καταστάσεις. Η ύπαρξη του εύλογου χρόνου κρίνεται από τις ειδικές περιστάσεις κάθε υπόθεσης.
(2) Η ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξης επιτρέπεται και μετά παρέλευση εύλογου χρόνου, αν αυτή εκδόθηκε έπειτα από δόλια ή απατηλή ενέργεια του ενδιαφερομένου ή αν ο ενδιαφερόμενος ήταν ενήμερος της παρανομίας της πράξης κατά το χρόνο της έκδοσής της ή για λόγους δημόσιου συμφέροντος.
(3) Η ανάκληση και νόμιμης διοικητικής πράξης, ακόμη και αν πέρασε εύλογο χρονικό διάστημα από την έκδοσή της δικαιολογείται για λόγους δημόσιου συμφέροντος.
(4) Επιτρέπεται η ανάκληση διοικητικής πράξης σε περίπτωση μεταβολής των πραγματικών συνθηκών στις οποίες στηρίχτηκε η έκδοσή της ή που αποτελούσαν, σύμφωνα με το νόμο, την προϋπόθεση για την έκδοσή της.
(5) Η, με βάση τα εδάφια (3) και (4), ανάκληση ισχύει για το μέλλον και δεν έχει αναδρομική ισχύ.
(6) Οι πιο πάνω γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, που διέπουν την ανάκληση των διοικητικών πράξεων, δεν ισχύουν, όταν η ανάκληση ρυθμίζεται ειδικά από το νόμο.»
Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με λόγο δημοσίου συμφέροντος, ώστε να αποκτά ο Αιτητής έννομο συμφέρον για να προσβάλει την απόρριψη του αιτήματος του. Ούτε διαπιστώνεται οποιαδήποτε μεταβολή των πραγματικών συνθηκών στις οποίες στηρίχθηκε η έκδοση της. Η αποκάλυψη στοιχείων από το ιατρικό ιστορικό του Αιτητή, ουδόλως αποτελεί μεταβολή των πραγματικών συνθηκών, εφόσον ο Αιτητής αρχικά δεν στηρίχθηκε σε ιατρικούς λόγους για να υποβάλει την παραίτηση του.
Ο συνήγορος του Αιτητή εισηγήθηκε ότι η ουσία του αιτήματος του πελάτη του, που περιέχεται στις επιστολές με ημερομηνία 22.1.2007, 2.5.2007 και 23.8.2007, είναι ότι ο Αιτητής ζητούσε να αναλάβει καθήκοντα για το μέλλον (1.9.2007) και όχι αναδρομικά. Επομένως, εισηγήθηκε, τύγχανε εφαρμογής το άρθρο 54(5) του Νόμου 158(Ι)/99 που προβλέπει ότι η ανάκληση ισχύει για το μέλλον, δεν έχει αναδρομική ισχύ. Ως εκ τούτου, ανέφερε ο κ. Αγγελίδης, δεν τύγχανε εφαρμογής το άρθρο 54(3) που προβλέπει για την ύπαρξη λόγων δημοσίου συμφέροντος, προτού ανακληθεί η νόμιμη διοικητική πράξη της αποδοχής της παραίτησης του.
Δεν ευσταθεί το επιχείρημα, αφού και σε τέτοια περίπτωση η μέχρι τότε απουσία του δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως άδεια άνευ απολαβών. Η ανάκληση της αποδοχής της παραίτησης του, ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να έχει αναδρομική ισχύ ώστε να επαναφερθεί ο Αιτητής στην ιδιότητα του δημόσιου εκπαιδευτικού λειτουργού.
Η παραπομπή του θέματος στο Υπουργείο Οικονομικών ως μέρος της έρευνας που διεξήγαγαν οι καθ'ων η αίτηση, δεν είναι θέμα που επηρεάζει τη νομιμότητα της πράξης, την οποία αρμόδια να λάβει ήταν η ΕΕΥ.
Ενόψει του μη παραδεχτού της προσφυγής λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος εκ μέρους του Αιτητή, η προσφυγή απορρίπτεται με €1.300 έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ