|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1760/2007)
15 Ιουνίου 2009
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ROMANA SOBOTOVICOVA,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ/Ή ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Α. Κλαΐδης, για την Αιτήτρια.
Λ. Γρηγορίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια είναι πολίτης της Σλοβακίας. Την 13.7.2005 αιτήθηκε και της εδόθη στη συνέχεια άδεια διαμονής υπηκόου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άσκηση μισθωτής υπηρεσίας στην Κύπρο δυνάμει του περί Ελεύθερης Διακίνησης και Διαμονής των Υπηκόων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους Νόμου του 2003, με ισχύ μέχρι 9.10.2011. Την 4.5.2007 η Αιτήτρια κατεδικάσθη σε φυλάκιση 9 μηνών για αδικήματα αφορώντα την καλλιέργεια, κατοχή και κατοχή με σκοπό την προμήθεια κάνναβης. Σε φυλάκιση 18 μηνών για τα ίδια αδικήματα κατεδικάσθη και ο ομοεθνής αρραβωνιαστικός της με τον οποίο συγκατοικούσε στο σπίτι στο οποίο διαπράχθησαν τα αδικήματα. Η έφεσή τους απερρίφθη την 18.12.2007. Ενώ η Αιτήτρια εξέτιε την ποινή της, ο Γενικός Εισαγγελέας απευθύνθηκε την 13.6.2007 στη Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης αναφέροντας ότι σκόπευε να εισηγηθεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την απονομή χάρης σε καταδίκους μεταξύ των οποίων και η Αιτήτρια και παρακαλούσε να πληροφορηθεί ποίοι εξ αυτών θα έπρεπε να απελαθούν ώστε στην εισήγηση του να περιληφθεί ο όρος της απέλασης. Η Διευθύντρια απάντησε την 29.6.2007 ότι, εφ΄όσον επρόκειτο για πολίτη κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έπρεπε να γίνει ενδελεχής έλεγχος ως προς την προσωπική κατάσταση και τη συμπεριφορά της στην Κύπρο πριν τοποθετηθεί. Η Διευθύντρια κατέληξε τελικά την 2.10.2007 ότι η Αιτήτρια ήταν ανεπιθύμητος μετανάστης και συνεπώς και απαγορευμένος μετανάστης. Ως εκ τούτου, εξεδόθη και διάταγμα απέλασης της Αιτήτριας, όπως και διάταγμα κράτησής της με σκοπό την απέλαση, την ίδια μέρα. Της εστάλη δε επιστολή πληροφορώντας την για τις εν λόγω αποφάσεις και για το ότι η άδεια παραμονής της ακυρώθηκε. Αναφέρετο συγκεκριμένα ότι ο λόγος για τον οποίο απεφασίσθη η απέλασή της κατόπιν της καταδίκης της ήταν ότι:
«It was considered that your personal conduct represents a genuine, present and sufficiently serious threat affecting the public and legal order of the Republic»
Βασική εισήγηση της Αιτήτρια είναι ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα των παραγόντων που πρέπει να διέπουν τη λήψη τέτοιας απόφασης, σε συνάρτηση με την αρχή της αναλογικότητας, εφ΄όσον πρόκειται για πολύ δραστικό μέτρο που επηρεάζει την όλη ζωή του ενδιαφερομένου. Θα έπρεπε, εισηγείται η Αιτήτρια, να ληφθεί υπ΄όψη ότι δεν επρόκειτο για ιδιαίτερα σοβαρό αδίκημα και ότι αυτή διαμένει στην Κύπρο σε δικό της διαμέρισμα και εργάζεται εδώ από το 2005 ως πολίτης χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας έτσι δημιουργήσει δεσμούς με τη χώρα, ενώ και η μητέρα της διαμένει και εργάζεται στην Κύπρο. Η Αιτήτρια εισηγείται επίσης ότι η διοίκηση κωλύεται να προωθεί την απόφασή της καθ΄όσον η ίδια, μόλις λίγες μέρες μετά από την έκδοση του διατάγματος απέλασης, προχώρησε στην αναστολή του.
Εν όψει της εισήγησης αυτής, θεώρησα ορθό να καλέσω και πάλι τα μέρη για να τοποθετηθούν ευθέως επί του πώς η αναστολή αυτή θα επηρέαζε την υπόθεση. Όπως προέκυψε τότε, τα διατάγματα απέλασης και κράτησης προς το σκοπό της απέλασης όχι μόνο ανεστάλησαν αρχικά την 8.10.2007, δηλαδή μερικές μέρες μετά από την έκδοσή τους, αλλά και τελικά ακυρώθησαν την 1.11.2007. Η Δημοκρατία υποστηρίζει ότι η ακύρωση αυτή δεν επηρεάζει το μέρος εκείνο της προσβαλλόμενης απόφασης που αφορά την κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας, έστω και αν καθιστά το υπόλοιπο της προσφυγής άνευ αντικειμένου, εφ΄όσον η προσβαλλόμενη απόφαση ουσιαστικά ανεκλήθη ή έπαυσε να υφίσταται ως προς τα διατάγματα.
Δεν συμμερίζομαι τη θέση αυτή. Η ακύρωση των διαταγμάτων απέλασης και κράτησης, πέραν του ότι ασφαλώς καθιστά την προσφυγή άνευ αντικειμένου ως προς αυτά, επηρεάζει και τη νομιμότητα της απόφασης για την κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας αφού η απόφαση εκείνη είναι εγγενώς και αρρήκτως συνδεδεμένη προς τα διατάγματα. Η ίδια η εισήγηση του Γενικού Εισαγγελέα για απονομή χάριτος συναρτάτο προς την ενδεχόμενη απέλαση της Αιτήτριας. Αλλά και ανεξαρτήτως της πτυχής αυτής, η κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας ασφαλώς δεν έγινε στο κενό ή ως αυτοσκοπός παρά μόνο προς το σκοπό απέλασης. Αυτή εξ άλλου είναι η έννοια του απαγορευμένου μετανάστη, ως προσώπου ανεπιθύμητου στο οποίο δεν επιτρέπεται η παραμονή στην Κύπρο. Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως, είναι τουλάχιστον αντιφατικό για τη διοίκηση να ακυρώνει το διάταγμα απέλασης και συγχρόνως να διατηρεί την απόφασή της ότι η Αιτήτρια είναι απαγορευμένη μετανάστρια, που προφανώς πρέπει να απελαθεί, η οποία έτσι καταλήγει να είναι διαρκής απειλή θέτουσα την Αιτήτρια σε συνεχή αβεβαιότητα. Κάτι τέτοιο αντιστρατεύεται την έννοια της χρηστής διοίκησης. Φρονώ λοιπόν ότι η ακύρωση των διαταγμάτων απέλασης και κράτησης όντως κωλύει τη Δημοκρατία να ισχυρίζεται ότι μπορεί να διατηρείται η απόφασή της για κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας, η οποία και έτσι καθίσταται τρωτή. Άλλως, θα θεωρούσα ότι η ακύρωση των διαταγμάτων συμπαρέσυρε και την απόφαση για κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας, οπότε η προσβαλλόμενη απόφαση θα καθίστατο άνευ αντικειμένου και ως προς εκείνη τη πτυχή.
Πέραν τούτων, και επί της ουσίας θεωρώ ότι η Αιτήτρια έχει δίκαιο. Η απόφαση για κήρυξη της ως απαγορευμένης μετανάστριας φαίνεται να εβασίσθη ουσιαστικά στην καταδίκη της ώστε να μην διερευνήθησαν δεόντως όλες οι παράμετροι των προσωπικών καταστάσεών της, προκειμένου μάλιστα για πολίτη χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται όσον αφορά την κήρυξη της Αιτήτριας ως απαγορευμένης μετανάστριας και απορρίπτεται όσον αφορά τα διατάγματα απέλασης και κράτησης αφού ως προς αυτά κατέστη άνευ αντικειμένου. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €800 έξοδα στην Αιτήτρια.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π