|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1729/2007)
7 Μαΐου 2009
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146 KAI 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄Ης η αίτηση
_________
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Αιτητής προσβάλλει την προαγωγή του Ενδιαφερομένου Μέρους (ΕΜ) στη θέση Τεχνικού Επιθεωρητή, Τμήμα Αναδασμού, η οποία είναι θέση προαγωγής. Το ΕΜ είχε συστήσει ο Διευθυντής, παρατηρώντας ότι ήταν ίσος σε αξία με τον Αιτητή και είχε πρόσθετο προσόν (δίπλωμα Ανώτερης Τεχνικής Σχολής) σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, παρά το ότι ο Αιτητής υπερείχε σε αρχαιότητα 20 μηνών αναγόμενη στην ημερομηνία πρώτου διορισμού. Η ΕΔΥ έλαβε υπόψη και τη σύσταση του Διευθυντή, επιλέγοντας το ΕΜ με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Η Επιτροπή, επιλέγοντας τον Γεωργίου Πολύκαρπο, έλαβε υπόψη ότι αυτός, όσον αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση αυτές των τελευταίων χρόνων στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, είναι ίσος ή και υπερέχει των άλλων υποψηφίων που δεν επιλέγηκαν, παρουσιάζοντας καθόλα εξαίρετη υπηρεσιακή εικόνα, ενώ, όσον αφορά τα προσόντα, είναι επίσης ίσος ή και υπερέχει των άλλων υποψηφίων που δεν επιλέγηκαν, αφού κατέχει επιπρόσθετα και απολυτήριο του Αθηναϊκού Τεχνικού Ομίλου Δοξιάδη, το οποίο δεν αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, εντούτοις είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και συνεκτιμάται. Όσον αφορά την αρχαιότητα, ο επιλεγείς υπερέχει έναντι των μη επιλεγέντων, εκτός του Μαρκίδη Στάυρου, για τον οποίο γίνεται αναφορά πιο κάτω, και, επιπλέον, έχει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή, η οποία συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων.
Επιλέγοντας το Γεωργίου, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι αυτός υστερεί σε αρχαιότητα έναντι του Μαρκίδη Σταύρου κατά 21 μήνες περίπου, όσον αφορά την ημερομηνία πρώτου διορισμού, στη δεκαετία του 1970, εντούτοις, η αρχαιότητα αυτή δεν μπορεί να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του Μαρκίδη, δεδομένου ότι αυτός δεν υπερτερεί σε αξία και υστερεί σε προσόντα έναντι του επιλεγέντος.»
Βάλλει ο Αιτητής κατά της σύστασης του Διευθυντή, εισηγούμενος ότι είναι γενική και αόριστη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, εφ΄όσον μάλιστα ο Διευθυντής αναφέρει ότι πήρε στοιχεία και πληροφορίες από τους κατά καιρούς προϊσταμένους, ενώ δεν διευκρινίζει σε τι συνίσταται η αναφερόμενη προσωπική του γνώση αυτών.
Είναι εντελώς χωρίς έρεισμα η εισήγηση αυτή. Είναι πολύ σαφές από τη σύσταση τι έλαβε υπόψη του ο Διευθυντής και γιατί σύστησε το ΕΜ, ούτε εξήλθε των στοιχείων των φακέλων. Ο Διευθυντής, αναγνωρίζοντας ότι Αιτητής και ΕΜ είχαν ακριβώς την ίδια αξία στις ετήσιες εκθέσεις, που είναι γεγονός, αιτιολόγησε την προτίμησή του για το ΕΜ με αναφορά στο πρόσθετο και σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης προσόν του έναντι της σαφώς περιορισμένης σημασίας εικοσάμηνης αρχαιότητας του Αιτητή η οποία ανάγετο μόνο στην ημερομηνία πρώτου διορισμού προ τριακονταπενταετίας (ο Αιτητής διορίσθηκε την 1.7.1972 και το ΕΜ την 20.7.1974 ως Τεχνικός 2ης Τάξης, προήχθησαν και οι δύο σε Τεχνικό 1ης Τάξης την 10.10.1985 και σε Ανώτερο Τεχνικό την 1.7.1998).
Ο Αιτητής βάλλει και κατά των δεδομένων στα οποία στηρίχθηκε η σύσταση και η απόφαση της ΕΔΥ, αμφιβάλλοντας ότι το εν λόγω προσόν του ΕΜ ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και ότι μπορούσε να υποσκελίσει την αρχαιότητα του Αιτητή. Ως προς την σχετικότητα, δεν έχει καταδειχθεί γιατί να πάσχει η κρίση του Διευθυντή όπως και η κρίση της ΕΔΥ, που ήταν και αρμόδια, ότι το εν λόγω προσόν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Κατά τα λοιπά, τόσο η σύσταση του Διευθυντή όσο και η κρίση της ΕΔΥ ήσαν αιτιολογημένες αφού, προκειμένου περί δύο ισοδύναμων σε αξιολόγηση υποψηφίων, νομίμως ο Διευθυντής και η ΕΔΥ μπορούσαν να δώσουν προτίμηση στο πρόσθετο προσόν παρά στην αρχαιότητα η οποία μάλιστα, όπως ήδη παρατηρήθηκε, δεν μπορούσε να ήταν, ως εκ των δεδομένων της, παρά πολύ περιορισμένης σημασίας. Δεν ήταν αυτή η περίπτωση τέτοιας αρχαιότητας που η παραγνώρισή της θα συνιστούσε κατάχρηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης, ούτε πρόσδοσης υπέρμετρης βαρύτητας στο πρόσθετο προσόν. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να παρέμβει, υπό αυτές τις συνθήκες, με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €800 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ»Π