ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                (Υπόθεση Αρ. 120/2007)

 

14 Μαΐου, 2009

 

[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

AHMAD SAEED,

Αιτητής,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.    ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,

2.    ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

Καθ΄ων  η Αίτηση.

 

Χρ. Χριστοφή, για τον Αιτητή.

Ε. Καρακάννα (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:  Η προσβαλλόμενη πράξη αφορά στην απόρριψη αιτήματος για απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας, γι' αυτό και καθίσταται αναγκαίο να αναφερθώ στην όλη παραμονή του Αιτητή στην Κύπρο, εφόσον ένα από τα επίδικα θέματα είναι κατά πόσον ο Αιτητής συμπληρώνει την απαιτούμενη περίοδο νόμιμης παραμονής στη Δημοκρατία. 

 

Ο Αιτητής είναι υπήκοος του Πακιστάν.  Μένει στην Κύπρο από τις 27.9.1992, όταν αφίχθηκε για πρώτη φορά για να φοιτήσει σε Κολλέγιο στη Λευκωσία.  Μέχρι και τις 30.7.1998, του παραχωρείτο άδεια προσωρινής παραμονής.  Η τελευταία άδεια έφερε την ένδειξη «Τελική».  Έκτοτε δεν αποτάθηκε για να διευθετήσει την παραμονή του και διέμενε παράνομα στην Κύπρο. 

 

Μετά από 4 σχεδόν χρόνια και συγκεκριμένα στις 10.5.02, ο δικηγόρος του, κ. Γιάννος Μυλωνάς, απέστειλε επιστολή στους καθ'ων η αίτηση και ζητούσε όπως παραχωρηθεί παράταση της προσωρινής άδειας παραμονής του Αιτητή για 6 μήνες καθότι εκκρεμούσε έφεση (Αρ. 11186) στο Ανώτατο Δικαστήριο, η οποία σχετιζόταν με δυστύχημα που είχε.  Το αίτημα απορρίφθηκε και ο δικηγόρος του Αιτητή ενημερώθηκε με σχετική επιστολή ημερομηνίας 28.5.02 με την οποία ο αλλοδαπός καλείτο να αναχωρήσει αμέσως από την Κύπρο.  Επειδή δεν υπήρξε συμμόρφωση, εκδόθηκαν στις 25.6.02, εναντίον του Αιτητή, διατάγματα κράτησης και απέλασης.  Επειδή ο αλλοδαπός δεν εντοπίζετο, τα στοιχεία του καταχωρήθηκαν στον κατάλογο αναζητουμένων προσώπων, γνωστό ως «stop-list».

 

Στις 25.6.02 παραλήφθηκε επιστολή από το δικηγόρο κ. Λεύκο Κληρίδη με την οποία ζητούσε να παραχωρηθεί προσωρινή άδεια παραμονής στον Αιτητή, εξηγώντας τους λόγους.  Και αυτό το αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε και προς το σκοπό στάληκε σχετική ενημερωτική επιστολή.  Στην υπόθεση ενεπλάκη και η Κίνηση Στήριξης Αλλοδαπών, η οποία την 31.10.02 απέστειλε επιστολή στη Λειτουργό Μετανάστευσης, ζητώντας να παραχωρηθεί άδεια προσωρινής παραμονής στον Αιτητή, μέχρι να εκδικαστεί η έφεση του και για να διευθετήσει τις οικονομικές εκκρεμότητές του, τόσο με το Κολλέγιο που φοιτούσε, όσο και με το νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε μετά το δυστύχημα.  Στη συνέχεια, η Κίνηση Στήριξης Αλλοδαπών στις 23.1.03 υπέβαλε παράπονο στην Επίτροπο Διοίκησης ότι δεν έλαβε απάντηση στην πιο πάνω επιστολή που απέστειλε στις 31.10.02 στη Λειτουργό Μετανάστευσης.  Η Επίτροπος Διοίκησης μετά που εξέτασε το παράπονο, εισηγήθηκε επανεξέταση του αιτήματος, αφού κατά την εξέταση της αρχικής αίτησης που υποβλήθηκε μέσω του κ. Γ. Μυλωνά, για παράταση της προσωρινής άδειας, η διοίκηση έλαβε υπόψη στοιχεία άλλου Πακιστανού φοιτητή αντί του Αιτητή, με αποτέλεσμα να πλανηθεί.

Οι καθ'ων η αίτηση επανεξέτασαν το αίτημα του αλλοδαπού και στις 18.7.2003 αποφάσισαν όπως του παραχωρηθεί άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας για ένα χρόνο νοουμένου ότι σ' ένα μήνα θα βρει εργοδότη να τον απασχολήσει.

 

Στο μεταξύ, ο αλλοδαπός, στις 19.6.03 τέλεσε πολιτικό γάμο με την ελληνοκύπρια Ελένη Παπαδοπούλου από τη Λευκωσία στο Δημαρχείο Αραδίππου.  Στις 14.8.03 αποτάθηκε στο Επαρχιακό κλιμάκιο της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας και υπέβαλε αίτηση για να του παραχωρηθεί άδεια προσωρινής παραμονής, ως σύζυγος Κύπριας πολίτιδας.  Το αίτημα του εγκρίθηκε και του παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως επισκέπτης μέχρι 30.11.04 για να διαμένει με τη σύζυγο του.  Στις 5.11.04 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για να του παραχωρηθεί παράταση της άδειας παραμονής και εργασίας.  Στον Αιτητή παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι 5.11.09. 

 

Στις 5.2.04 ο αλλοδαπός υπέβαλε αίτηση για να του παραχωρηθεί η Κυπριακή υπηκοότητα με πολιτογράφηση.  Στις 14.9.05 το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ζήτησε από το Διοικητή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης να προβεί σε έρευνες για τη γνησιότητα του γάμου και αν το ζεύγος διαμένει κάτω από την ίδια στέγη.  Από εξετάσεις που έγιναν από την Αστυνομία, διαπιστώθηκε ότι η Ελληνοκύπρια σύζυγος διέμενε με τα δύο παιδιά της από άλλο γάμο σε διαφορετική κατοικία.  Η περίπτωση τέθηκε ενώπιον της Συμβουλευτικής Επιτροπής για εικονικούς γάμους στις 28.3.06 η οποία συμφώνησε ότι πρόκειται για εικονικό γάμο.

 

Στις 15.6.06 το ζεύγος ενημερώθηκε γραπτώς ότι ο γάμος που τέλεσε είναι εικονικός. Ο Αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών.  Κατά τη διάρκεια των διευκρινίσεων, ο συνήγορος του Αιτητή πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι η προσφυγή του Αιτητή έγινε δεχτή, αφού ο Υπουργός Εσωτερικών δεν αποδέχθηκε ότι ο γάμος ήταν εικονικός.

 

Στις 8.8.06 η αίτηση του για απόκτηση της Κυπριακής υπηκοότητας με πολιτογράφηση απορρίφθηκε γιατί δεν συμπλήρωνε 7 χρόνια νόμιμης παραμονής στην Κύπρο.  Συγκεκριμένα οι καθ'ων η αίτηση θεώρησαν ότι  ο αλλοδαπός μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης διέμενε στην Κύπρο 11 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες.  Από την πιο πάνω χρονική διάρκεια, οι καθ'ων η αίτηση υπολόγισαν ότι για 5 χρόνια και 15 μέρες ο Αιτητής διέμενε παράνομα στην Κύπρο, ήτοι από τις 30.7.98 μέχρι 14.8.03.  Αφαιρώντας την παράνομη παραμονή, τότε ο αλλοδαπός, κατά την άποψη των καθ'ων η αίτηση, συμπληρώνει μόνο 6 χρόνια και 2 μήνες και όχι 7 χρόνια που ήταν η απαιτούμενη περίοδος.  Ο Αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 28.9.06 και με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την πιο πάνω απορριπτική απόφαση στο αίτημα του.

 

Ο συνήγορος του Αιτητή κατ' αρχάς προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο Αιτητής συμπλήρωσε την από του Νόμου[1] προβλεπόμενη χρονική περίοδο των 7 χρόνων νόμιμης παραμονής στην Κύπρο, αλλά οι καθ'ων η αίτηση ενεργώντας με κακή πίστη και κατά παράβαση της χρηστής διοίκησης, λανθασμένα δεν έλαβαν υπόψη τους το σύνολο της διαμονής του Αιτητή στην Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης και της παράνομης, η οποία δεν οφειλόταν σε δική του υπαιτιότητα.  Εισηγήθηκε ότι μετά την παραχώρηση άδειας προσωρινής παραμονής το 2003, δεν θα έπρεπε να προσμετρήσει εναντίον του και η περίοδος που διέμενε παράνομα στην Κύπρο μεταξύ 2002 και 2003, εφόσον αυτό οφειλόταν στο λάθος της διοίκησης να μην του ανανεώσει την άδεια.  

 

Δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός.  Ο Αιτητής ουδέποτε προσέβαλε προηγούμενες αρνητικές απαντήσεις της διοίκησης για παραχώρηση άδειας παραμονής και ως εκ τούτου αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν παράνομες, έστω και αν υπήρξε πλάνη ως προς ορισμένα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη, τα οποία σ' αυτό το στάδιο δεν μπορούν να αξιολογηθούν αν ήταν ουσιώδη ή όχι και σε ποιο βαθμό επέδρασαν στην τελική κρίση.  Πέραν τούτου, οι καθ' ων η αίτηση όταν παραχωρούσαν στον Αιτητή στις 18.7.2003 παράταση προσωρινής παραμονής την Κύπρο, δεν ήταν γιατί παραδέχθηκαν ότι διέπραξαν οποιοδήποτε λάθος σε σχέση με την υπόθεση του Αιτητή, όπως φαίνεται να ισχυρίζεται ο συνήγορος του, αλλά για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, ήτοι για να διευθετήσει οποιεσδήποτε εκκρεμότητες προέκυψαν ένεκα του δυστυχήματος.  Δεν έχω πειστεί ότι η διοίκηση ενήργησε κακόπιστα ή ότι παράνομα ή αυθαίρετα μείωσε το νόμιμο χρόνο παραμονής του Αιτητή στην Κύπρο.

 

Με τα όσα αναφέρω πιο πάνω απαντάται και ο συναφής ισχυρισμός του συνηγόρου του Αιτητή περί δήθεν αναδρομικής ισχύος της απόφασης της διοίκησης, για παραχώρηση άδειας παραμονής στις 18.7.2003, για ένα χρόνο.  Σύμφωνα με την εισήγηση, η αναδρομική ισχύς της πράξης ανατρέχει τουλάχιστον στις 10.5.02, οπόταν και απορρίφθηκε το αντίστοιχο αίτημα του Αιτητή, ένεκα της πλάνης που προήλθε από τη σύγχυση του με άλλο φοιτητή.  Επομένως, ανέφερε ο συνήγορος του, αν προστεθεί και αυτός ο χρόνος παραμονής, τότε συμπληρώνονται τα 7 χρόνια νόμιμης παραμονής. 

 

Δεν συμφωνώ ούτε με αυτό το επιχείρημα.  Η ενέργεια των καθ' ων η αίτηση, να παραχωρήσουν στον Αιτητή παράταση της παραμονής του στην Κύπρο, είχε καθαρά προσωρινό χαρακτήρα και δόθηκε με  σκοπό μόνο να διευθετήσει οποιεσδήποτε εκκρεμότητες προέκυψαν ένεκα του δυστυχήματος και μετά να εγκαταλείψει την Κύπρο.  Σε καμία δε περίπτωση στην παρούσα προσφυγή, δεν τέθηκε ζήτημα αναδρομικότητας καθώς και ανάκλησης διοικητικής πράξης, αφού δεν υφίστατο τέτοια για να ανακληθεί.  Στην πραγματικότητα επρόκειτο για άδεια παραμονής με ημερομηνία λήξης η οποία είχε εκπνεύσει.  

 

Ο συνήγορος του Αιτητή προβάλλει ακόμη, ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αναιτιολόγητη.  Ούτε αυτός ο λόγος ακυρώσεως ευσταθεί, αφού στο ίδιο το περιεχόμενο της επίδικης απόφασης τους, οι καθ'ων η αίτηση αναφέρουν με σαφήνεια τόσο το νομικό υπόβαθρο όσο και τα πραγματικά περιστατικά βάσει των οποίων κατέληξαν στην απόφαση τους.  Η αιτιολογία μιας απόφασης δεν εξετάζεται με το πόσο εκτενής είναι, αλλά από το κατά πόσο το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει εάν αυτή είναι νόμιμη.  Στην παρούσα περίπτωση, κατά την άποψη μου, πληρούται αυτή η προϋπόθεση αφού πέραν της αιτιολογίας που αναφέρεται στην ίδια την απόφαση, αυτή συμπληρώνεται πλήρως και από τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης.

 

Περαιτέρω, ο συνήγορος του Αιτητή προβάλλει ότι οι καθ' ων η αίτηση παραβίασαν το δικαίωμα του Αιτητή για προηγούμενη ακρόαση κατά την εξέταση της αίτησης του για πολιτογράφηση.  Ούτε και αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί.  Ο Υπουργός Εσωτερικών όταν ασκεί την εν λόγω αρμοδιότητα του, η οποία ασκείται με ευρεία διακριτική ευχέρεια αφού  συνιστά άσκηση εξουσίας εθνικής κυριαρχίας, δεν έχει υποχρέωση να καλεί τον εκάστοτε αιτητή για ακρόαση πριν από την έκδοση της σχετικής του απόφασης, αφού ενώπιον του έχει όλα τα στοιχεία τα οποία ο Αιτητής θα πρέπει να προσκομίσει για να υποστηρίξει το αίτημα του.

 

Τέλος, προβάλλεται ότι από μέρους των καθ' ων η αίτηση υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα και μη δέουσα έρευνα ως προς τη διαπίστωση της εικονικότητας του πολιτικού γάμου που συνήψε ο Αιτητής με Κύπρια πολίτιδα.  Κατά την άποψη μου ο συγκεκριμένος νομικός ισχυρισμός, αφορά άλλο ζήτημα από αυτό το οποίο περιέχεται στο αιτητικό του στην παρούσα προσφυγή και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εξετασθεί από το Δικαστήριο.  Η αρνητική απάντηση της διοίκησης στηρίζεται εξ' ολοκλήρου στο ότι ο Αιτητής δεν συμπλήρωσε την απαιτούμενη επταετία διαμονής στη Δημοκρατία.  Η διοίκηση δεν στήριξε την απόφαση της στο θέμα της εικονικότητας του γάμου, ώστε αυτό να καταστεί επίδικο.

 

Με βάση τα πιο πάνω, η προσβαλλόμενη απόφαση κατά την άποψη μου εκδόθηκε νόμιμα.

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1300 έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση.  Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α).

 

 

 

 

 (Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΕΠς