|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 111/2008)
19 Μαρτίου 2009
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΠΑΦΟΥ,
Καθ΄Ης η αίτηση.
_________
Χρ. Χριστάκη, για τον Αιτητή.
Ι. Παπαζαχαρίας, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Εφορεία Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Πάφου προκήρυξε προσφορές για την εκμετάλλευση διαφόρων κυλικείων σχολείων της Πάφου για τα σχολικά έτη 2007-2010 (αργότερα η περίοδος περιορίσθηκε σε δύο σχολικά έτη). Ο Αιτητής και άλλοι πέντε υπέβαλαν προσφορά για το ΙΒ Δημοτικό Σχολείο. Η Εφορεία απεφάσισε να καλέσει σε προσωπική συνέντευξη τους δύο πρωτεύσαντες προσφοροδότες για κάθε κυλικείο. Στην περίπτωση του ΙΒ Δημοτικού αυτοί ήσαν ο Αιτητής και το Ενδιαφερόμενο Μέρος. Η Εφορεία απεφάσισε επίσης όπως η κατακύρωση γίνει με βάση τα ακόλουθα κριτήρια:
«1. Οικονομικό
2. Εμπειρία
3. Προσωπικότητα
4. Να δοθεί ένα κυλικείο σε κάθε οικογένεια
5. Αποκλείονται άτομα τα οποία αποδεδειγμένα κατέχουν άλλη επαγγελματική απασχόληση.
6. Αποκλείονται άτομα τα οποία ήδη κατέχουν κυλικεία σε άλλες Σχολικές Εφορείες στην ευρύτερη περιοχή της Πάφου.
7. Αποκλείονται άτομα των οποίων οι επιταγές εγγύησης που έχουν καταβάλει, δεν είναι προσωπικές (επιταγές που προέρχονται από άτομο της οικογένειας γίνονται αποδεκτές).»
Η τελική απόφαση της Εφορείας, η οποία και προσβάλλεται με την προσφυγή, ήταν όπως κατακυρωθεί η προσφορά του Ενδιαφερόμενου Μέρους, του Αιτητή αποκλειομένου παρά το ότι η προσφορά του ήταν η ψηλότερη, λόγω του ότι ήταν ιδιοκτήτης πιτσαρίας και η Εφορεία θεωρούσε ότι ο ενοικιαστής θα έπρεπε να ασχολείτο αποκλειστικά με το κυλικείο.
Ο Αιτητής εισηγείται ότι ο αποκλεισμός του ήταν παράνομος καθ΄όσον εβασίσθη σε κριτήριο που δεν υπήρχε στα έγγραφα του διαγωνισμού παρά μόνο ετέθη εκ των υστέρων και ανάγετο σε εξωγενές στοιχείο κρίσης. Κάθε άλλο όμως. Μεταξύ των όρων του διαγωνισμού, τους οποίους μάλιστα ο Αιτητής και απεδέχθη ενυπογράφως, ήταν και ο όρος 12 ότι ο αδειούχος «υποχρεούται να διαχειρίζεται αυτοπροσώπως το κυλικείο». Ο Αιτητής λέγει ότι ο όρος αυτός δεν παρείχε έρεισμα στη θέση της Εφορείας αφού αφορά κάτι διαφορετικό από τη δική της αντίληψη. Δεν μπορώ όμως να συμφωνήσω, καθ΄όσον ο όρος 12 σαφώς παρείχε τη δυνατότητα στην Εφορεία να αποφασίσει όπως απεφάσισε. Το σχετικό κριτήριο που έθεσε η Εφορεία («αποκλείονται άτομα τα οποία αποδεδειγμένα κατέχουν άλλη επαγγελματική απασχόληση») ήταν στα πλαίσια του όρου 12, η δε απόφαση της, και ανεξαρτήτως του εν λόγω κριτηρίου, ευρίσκει έρεισμα στον όρο 12 ώστε ούτε υπέρβαση των όρων του διαγωνισμού να υπήρχε ούτε εξωγενές στοιχείο να υπεισήλθε στην κρίση της Εφορείας. Ούτε μπορούσε το εν λόγω κριτήριο να θεωρηθεί ότι ετέθη εκ των υστέρων, δηλαδή μετά το άνοιγμα των προσφορών όπως λέγει ο Αιτητής. Διατυπώνοντας τα αναφερθέντα κριτήρια, η Εφορεία ερμήνευσε και εξειδίκευσε το εύρος των δυνατοτήτων της. Η απόφασή της θα κριθεί με αναφορά στο κατά πόσο συνάδει με την ορθή αντίληψη της εκείνων των δυνατοτήτων.
Δεν είναι δε μόνο ο όρος 12. Είναι και το ίδιο το άρθρο 17(2) του περί Σχολικών Κυλικείων Νόμου του 2000 (Ν. 60(Ι)/2000) το οποίο προνοεί ότι ο αδειούχος «οφείλει να παρευρίσκεται στο κυλικείο του σχολείου όλες τις εργάσιμες μέρες και ώρες του σχολείου», (είναι μάλιστα καλό να παρατηρηθεί η τροποποίηση με το Ν. 16(Ι)/2005 με την οποία απαλείφθηκε η προηγούμενη πρόνοια που περιλάμβανε και «οποιοδήποτε πρόσωπο που εργοδοτείται απ΄αυτόν»). Σχετική είναι και η απόφαση του αδελφού μου δικαστή Νικολαΐδη, που αφορούσε μάλιστα προηγούμενη προκήρυξη της Εφορείας το 2004, Δημητριάδου ν. Εφορεία Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Πάφου, Π. 893/2004, 12.4.2006, στην οποία ελέχθησαν τα ακόλουθα σε σχέση με το άρθρο 17(2) - και μάλιστα πριν από την τροποποίησή του:
«Κάθε προσφορέας έχει τη δυνατότητα να εξετάζει την καταλληλότητα των προσφοροδοτών να εκτελέσουν το έργο για το οποίο προκηρύσσεται η προσφορά. Όπως λέχθηκε και στην υπόθεση Δήμος Αγίας Νάπας ν. Α. Klatsias Constructions Ltd, Α.Ε. 3678, ημερ. 15.3.2006:
'Πέραν των όρων και προϋποθέσεων μιας προσφοράς, δηλαδή της τυπικής ικανότητας ενός προσφοροδότη να συμμετάσχει στο διαγωνισμό, είναι σύμφυτο στην ίδια τη φύση και την έννοια της διαδικασίας ζήτησης προσφορών, ότι ο επιτυχών προσφοροδότης θα πρέπει να είναι και κατάλληλος για να αναλάβει και να φέρει σε πέρας ικανοποιητικά, το έργο. Η θέση αυτή συνάδει και με το καθήκον της διοίκησης για χρηστή διοίκηση και ορθή και δίκαιη άσκηση της διακριτικής της εξουσίας (βλέπε ακόμα Άρθρο 45 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99).'
Ο όρος που τέθηκε να κατακυρώνεται ένα μόνο κυλικείο κατά προσφοροδότη έχει τη λογική του. Σκοπός, μεταξύ άλλων, είναι και η αμέριστη προσοχή την οποία ο προσφορέας, η Εφορία Σχολικών Εκπαιδευτηρίων Πάφου, επιθυμεί να επιδεικνύει ο επιτυχών προσφοροδότης στην εκτέλεση των καθηκόντων του στο κυλικείο. Δεν έχει σημασία αν δικαιούται να εργοδοτεί ή όχι άλλο προσωπικό. Η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να θέσουν το συγκεκριμένο περιορισμό ήταν εύλογη και μέσα στα πλαίσια της προστασίας των συμφερόντων της Εφορίας, των μαθητών και του προσωπικού των σχολείων τα οποία θα εξυπηρετούνταν.»
Άλλη εισήγηση του αιτητή ότι η απόφαση παραβιάζει τα άρθρα 25 και 28 του Συντάγματος (για το Άρθρο 25 δεν υπάρχει συγκεκριμένη επιχειρηματολογία ή αναφορά σε νομολογία) δεν ευσταθεί αφού ο αποκλεισμός του Αιτητή δεν ανάγεται σε αυθαίρετη διάκριση.
Απορριπτέα κρίνεται και η εισήγηση του Αιτητή ότι η απόφαση είναι αναιτιολόγητη καθ΄όσον η δική του ήταν η πιο ψηλή προσφορά. Σαφές ήταν όμως εξ αρχής (και ο αιτητής το απεδέχθη και ενυπογράφως με την προσφορά του) ότι η τιμή της προσφοράς δεν ήταν το μόνο κριτήριο, η δε μη αποδοχή της προσφοράς του Αιτητή περιέχει σαφή και συγκεκριμένη αιτιολογία. Κακώς δε, ως εκ τούτου, ο Αιτητής λέγει ότι τα πρακτικά είναι ελλιπή και δεν αποκαλύπτουν επαρκώς την αιτιολογία της κρίσης της Εφορείας.
Απορριπτέα κρίνεται και η εισήγηση του Αιτητή ότι η απόφαση παραβιάζει την αρχή της καλής πίστης καθ΄όσον ελήφθη για εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού, δηλαδή την εύνοια προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος το οποίο ήταν άνεργο. Ουδόλως υπάρχει μαρτυρία που να στοιχειοθετεί κάτι τέτοιο.
Η τελευταία εισήγηση του Αιτητή είναι ότι παρεβιάσθη το δικαίωμα του σε ακρόαση, κατά την οποία ο Αιτητής θα μπορούσε να είχε δώσει εξηγήσεις για τη δυνατότητα του να διαχειρίζεται το κυλικείο αυτοπροσώπως παρά την απασχόληση του στην πιτσαρία. Το θέμα όμως δεν τίθεται ως προς τις οποιεσδήποτε διαβεβαιώσεις του Αιτητή που θα μπορούσαν να δοθούν αλλά ως προς την κρίση της Εφορείας για την όλη καταλληλότητα και δυνατότητά του. Και ως προς εκείνο όλα τα στοιχεία ήσαν ενώπιον της Εφορείας, ο δε Αιτητής είχε ακουσθεί πλήρως μέσα από την ίδια την προσφορά του και τα στοιχεία που παρείχε.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €1000 έξοδα στην Εφορεία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π