|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 113/2008
14 Ιανουαρίου, 2009
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MONIER ALAHMAD
Αιτητής
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ,
3. ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Σ. Δράκος, για τον αιτητή
Γ. Χατζηχάννα (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθών η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή o αιτητής ζητά απόφαση και/ή δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή πράξη των καθών η αίτηση ημερ. 14/11/06 «για ανανέωση μόνο μέχρι την 30/9/05, είναι εξ ΄υπαρχής άκυρη και/ή χωρίς οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος».
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής γεννήθηκε στη Συρία το 1971 και ήλθε για πρώτη φορά στην Κύπρο στις 23/9/2000 για να εργαστεί ως εργάτης στη Λεμεσό σε συγκεκριμένο εργοδότη. Στις 28/9/00 υπέβαλε αίτηση για παράταση της άδειας του και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι 23/9/01. Κατόπιν διαδοχικών αιτήσεων εξασφάλισε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι τις 13/10/04.
Στις 31/5/2005 ζήτησε να εξασφαλίσει νέα παράταση της άδειας παραμονής του παρουσιάζοντας μέσω του εργοδότη του έντυπο αίτησης Μ61 στη Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης (πιο κάτω η Διευθύντρια) η οποία ενέκρινε την αποδοχή της αίτησης, με την διευκρίνιση ότι αυτό έγινε διότι δεν είχε συμπληρώσει την ανώτατη περίοδο που εδικαιούτο να παραμείνει στη Δημοκρατία, για σκοπούς απασχόλησης, σημειώνοντας τα ανωτέρω στο εν λόγω έντυπο. Κατά τον έλεγχο της περιόδου παραμονής του διαπιστώθηκε ότι αυτός είχε συμπληρώσει περίοδο πέραν των 4 ετών. Ως εκ τούτου η Διευθύντρια έδωσε νέες οδηγίες επί του ιδίου εντύπου στις 9/6/05 καθορίζοντας ρητά όπως του δοθεί άδεια μόνο μέχρι 30/9/05 και αυτό για να δοθεί η ευκαιρία στον εργοδότη να τον αντικαταστήσει.
Η εν λόγω έντυπη αίτηση κατατέθηκε τελικά με τα υπόλοιπα απαραίτητα έγγραφα στο κλιμάκιο ΥΑΜ Λεμεσού όπου καταβλήθηκε και το σχετικό τέλος στις 16/6/2005 το οποίο έκανε δεκτή την αίτηση, βασιζόμενο στις οδηγίες της Διευθύντριας ημερ. 9/6/05. Η παράταση που δόθηκε για την παραμονή του αιτητή ήταν μόνο μέχρι τις 30/9/05. Παρόλο τούτο ο αιτητής δεν αναχώρησε μετά τις 30/9/05 αλλά συνέχισε να παραμένει στην Κύπρο παράνομα.
Στις 16/3/06 ο αιτητής απέστειλε επιστολή προς την Λειτουργό Μετανάστευσης με την οποία ζητούσε όπως του παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντα. Στις 14/11/06 στάληκε επιστολή στον αιτητή με την οποία επιβεβαιώνετο ότι του είχε παραχωρηθεί παράταση της παραμονής του μέχρι τις 30/9/05 και τον καλούσε να αναχωρήσει αμέσως. Στις 4/12/06 στάληκε απάντηση προς τον αιτητή με την οποία τον πληροφορούσε ότι το αίτημα του δεν μπορεί να ικανοποιηθεί γιατί η περίπτωση του δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας αυτής καθότι η άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας του έληξε πριν τις 23/1/06 και ζητούσε από τον αιτητή να διευθετήσει την άμεση αναχώρηση του από τη Δημοκρατία διότι η άδεια του έληξε στις 30/9/05. Στο μεταξύ στις 3/12/06 μέλη της ΥΑΜ Λεμεσού εντόπισαν τον αιτητή μαζί με άλλους δύο ομοεθνείς του απαγορευμένους μετανάστες. Ο αιτητής τέθηκε υπό κράτηση στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού και στις 4/12/06 εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης και στις 24/12/06 ο αιτητής απελάθηκε. Εναντίον των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης καταχωρήθηκε η προσφυγή αρ. 2376/06. Στις 19/3/08 εκδόθηκε απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του αιτητή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, στη γραπτή του αγόρευση, προβάλλει τους εξής λόγους ακυρώσεως της προσβαλλόμενης πράξης: (α) κατάχρηση της διακριτικής εξουσίας και/ή κατάχρηση εξουσίας και/ή υπέρβαση εξουσίας και/ή πλάνη περί το νόμο και/ή τα πράγματα, (β) ότι η απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και/ή της φυσικής δικαιοσύνης και ειδικότερα ότι υπάρχει παραβίαση των άρθρων 50 και 51 του Ν. 158(1)/99 και καλής πίστεως, (γ) έλλειψη επαρκούς και/ή δέουσας έρευνας, (δ) έλλειψη αιτιολογίας της διοικητικής πράξης, (ε) παραβίαση των άρθρων 5(1) (f), 8 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως αυτή κυρώθηκε με το Νόμο 39/62 και τα άρθρα 11, 15 και 28 του Συντάγματος και (ζ) παραβίαση του άρθρου 249 της Σύμβασης του Άμστερνταμ καθώς επίσης και της νομολογίας του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκων Κοινοτήτων που επιβάλλει την άμεση εφαρμογή και/ή εκτέλεση της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας από τα κράτη μέλη όπως είναι η Κύπρος από την 1/5/04 περιλαμβανομένων και των Οδηγιών.
Είναι η θέση των καθών η αίτηση ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή στην παρούσα υπόθεση δεν στοιχειοθετούν κανένα λόγο ακυρότητας και ζητούν την απόρριψη της υπόθεσης.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Έχοντας υπόψη το αιτητικό της προσφυγής προτίμησα να αρχίσω την εξέταση της υπόθεσης με την παράθεση της απόφασης της 14/11/06 που προσβάλλει ο αιτητής. Αυτή έχει ως εξής:
«I am directed to refer to your application dated 16/6/05 requesting extension of your temporary employment permit in Cyprus, and to inform you that your request has been approved and an extension has been granted to you until 30/9/05.
2. However, due to the fact that a final extension has been granted to you, you are hereby requested to leave Cyprus at once."
Όπως προκύπτει από την πιο πάνω απόφαση καθώς και τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τα παράθεσα πιο πάνω, ο αιτητής είχε στις 16/6/05 (βλ. Παράρτημα 6 στην ένσταση) ζητήσει παράταση της προσωρινής παραμονής του στην Κύπρο και του δόθηκε μόνο μέχρι την 30/9/05. Προκύπτει ότι ο αιτητής δέχθηκε τότε την απόφαση αυτή αφού δεν την προσέβαλε με προσφυγή. Περαιτέρω ενώ γνώριζε ότι η άδεια του έληγε στις 30/9/05 δεν αποτάθηκε για ανανέωση της, αλλά παράμεινε στη Δημοκρατία παράνομα. Επανήλθε με αίτημα ημερ. 16/3/06 να του παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Απορρίφθηκε το αίτημά του και πληροφορήθηκε σχετικά με επιστολή ημερ. 4/12/06 (Παράρτημα 10 στην Ένσταση) μεταξύ άλλων και για το λόγο ότι βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο από τις 30/9/05. Του ζητήθηκε ξανά να αναχωρήσει αμέσως από τη Δημοκρατία. Η παρούσα προσφυγή δεν στρέφεται κατά της απόφασης της 4/12/06. Επομένως όλα όσα αναφέρει ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή περί παράλειψης των καθών η αίτηση να εφαρμόσουν την Οδηγία 2003/109/ΕΚ είτε για ενσωμάτωσή της στην εθνική έννομη τάξη ή εφαρμογή της στον αιτητή, δεν έχουν θέση και απορρίπονται.
Όσον αφορά το παράπονο που εγείρεται με την προσφυγή, ότι δηλαδή η αίτηση του ημερ. 16/6/05 εγκρίθηκε μόνο μέχρι τις 30/9/05, από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεσης, προκύπτει ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Το θέμα είναι δημόσιας τάξης και εγείρεται αυτεπάγγελτα και από το δικαστήριο. Θεωρώ επομένως την προσφυγή, έχοντας πάντοτε υπόψη το αιτητικό της, ως εκπρόθεσμη, όχι μόνο διότι δεν προσβλήθηκε έγκαιρα η απόφαση για παραχώρηση άδειας μόνο μέχρι 30/9/05, αλλά και εναντίον της προσβαλλόμενης απόφασης της 14/11/06, αφού η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 24/1/08. Επομένως η προσφυγή απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη.
Παρόλο που η υπόθεση κανονικά αποπερατώνεται, προτιμώ να ασχοληθώ, έστω και περιληπτικά, με την ουσία της προσφυγής.
Αναφορικά με το θέμα της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ ήδη ανέφερα ότι η προσφυγή δεν στρέφεται κατά της απόφασης της 4/12/06 και επομένως δε θα ασχοληθώ με το θέμα αυτό. Απλώς υπό μορφή παρατήρησης και ενόψει του τεκμηρίου νομιμότητας, η απόφαση της 4/12/06, ιδιαίτερα η διαπίστωση ότι ο αιτητής διέμενε παράνομα πριν της 23/1/06 που έπρεπε η Δημοκρατια να ενσωματώσει την Οδηγία, είναι ορθή. Έτσι ο αιτητής δεν φαίνεται να ικανοποιούσε ουσιώδηα προϋπόθεση εφαρμογής της (βλ. Vera Joudine v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ.500).
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η υπόθεση του αιτητή δεν μπορεί να επιτύχει, είναι τα γεγονότα όπως ακολούθησαν την απόφαση της 14/11/96, δηλαδή που λόγω της εδώ παράνομης παραμονής του αιτητή, εκδόθηκαν εντάλματα κράτησης και απέλασης ημερ. 4/12/06. Συνελήφθηκε στις 4/12/06 και απελάθη στις 24/12/06. Προσέβαλε την εν λόγω απόφαση με την προσφυγή αρ. 2376/06 και η προσφυγή απορρίφθηκε στις 19/3/08 (βλ. Monier Alahmad ν. Δημοκρατίας, υποθ. Αρ. 2376/06 ημερ. 19/3/08) Διατυπώνεται και εκεί ότι η ανανέωση της άδειας του μέχρι την 30/9/05 μόνο, δεν έχει προσβληθεί.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €700 έξοδα πλέον ΦΠΑ εναντίον του αιτητή.
Μ. Φωτίου, Δ.
ΚΑΣ