|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 4 ΑΑΔ 492
26 Ιουνίου, 2008
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1635/2005)
________________________
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Ακύρωση εγγραφής στο Μητρώο Φ.Π.Α. και μετάταξη στο Ειδικό Καθεστώς Αστικών Ταξί ― Άρθρο 42 Δ (9) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000 (Ν.95(Ι)/00), όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 100(Ι)/05 ― Ερμηνεία ― Η εφαρμογή της διάταξης στην εξετασθείσα υπόθεση κρίθηκε ορθή.
Ο αιτητής αξίωσε την ακύρωση της απόφασης αναζήτησης από τους καθ' ων η αίτηση, φόρου εισροών ύψους Λ.Κ.1.450, η οποία ήταν συνέπεια της διαγραφής του από το Μητρώο Φ.Π.Α. και της μετάταξής του στο ειδικό καθεστώς αστικών ταξί.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο αιτητής ήταν εγγεγραμμένος στο Μητρώο Φ.Π.Α. από το 2002. Η περίπτωση του αιτητή αποτελεί κλασσική περίπτωση μετάταξης από το κανονικό σύστημα Φ.Π.Α. στο Ειδικό Καθεστώς και το Άρθρο 42Δ(9) του Νόμου τυγχάνει πλήρους εφαρμογής.
Προσεκτική εξέταση των προνοιών του Άρθρου 42Δ(9) του Νόμου, καταδεικνύει ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις δε συνιστούν επιβολή φορολογίας, αλλά διεκδίκηση του φόρου εισροών που ο αιτητής δε νομιμοποιείται να κατακρατεί, για το λόγο ότι έχει μεταταχθεί στο Ειδικό Καθεστώς, στο οποίο όσοι υπάγονται, οφείλουν να καταβάλλουν ετησίως στον Έφορο Φ.Π.Α. κατ' αποκοπή ποσό, χωρίς το δικαίωμα της έκπτωσης φόρου εισροών, το οποίο δικαιούνται μόνο πρόσωπα που είναι υποκείμενα στο φόρο και εγγεγραμμένα στο Μητρώο Φ.Π.Α. Δεν υπάρχει εν προκειμένω ανάκληση ευμενούς διοικητικής πράξης. Ό,τι έχει συμβεί, είναι η αλλαγή του νομικού καθεστώτος του αιτητή, με δική του πρωτοβουλία. Από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, μετατάχθηκε στο Ειδικό Καθεστώς, με άμεσο συνεπακόλουθο την απαίτηση από μέρους των καθ' ων η αίτηση του ανάλογου φόρου εισροών.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Θ. Ραφτοπούλου (κα), για Σπύρο Ευαγγέλου, για τον Αιτητή.
Έ. Συμεωνίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος ασχολείται με την παροχή υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και των αποσκευών τους με αστικό ταξί, υπέβαλε, στις 17/8/2005, στην Υπηρεσία Φ.Π.Α., συμπληρωμένα δύο έντυπα - το έντυπο Φ.Π.Α. 210 και το έντυπο Φ.Π.Α. 204, αντίστοιχα. Με το πρώτο, ζήτησε να ενταχθεί στο «Ειδικό Καθεστώς Αστικών Ταξί», (Ε.Κ.Α.Τ.), («Ειδικό Καθεστώς»), δηλώνοντας, ταυτόχρονα, ως ημερομηνία υποχρεωτικής ένταξής του σ' αυτό την 1/8/2005, και, με το δεύτερο, ζήτησε να ακυρωθεί η εγγραφή του από το Μητρώο Φ.Π.Α., λόγω μετάταξής του στο πιο πάνω καθεστώς.
Οι καθ' ων η αίτηση, με επιστολή τους ημερομηνίας 29/9/2005, πληροφόρησαν τον αιτητή ότι η εγγραφή του στο Μητρώο Φ.Π.Α. ακυρώθηκε. Ταυτόχρονα, κατ' εφαρμογή του Άρθρου 42Δ(9) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000, (Ν. 95(Ι)/2000), (όπως έχει τροποποιηθεί από το Ν. 100(Ι)/2005), (ο «Νόμος»), τον κάλεσαν να καταβάλει το μέρος του φόρου εισροών που είχε επιβαρυνθεί και είχε εκπέσει όταν αγόρασε το αυτοκίνητο (ταξί) που χρησιμοποιεί, κατά το μέρος του φόρου που αναλογεί στα υπόλοιπα έτη πενταετούς περιόδου από την ημερομηνία ανάκτησης του φόρου, το οποίο ανερχόταν στις Λ.Κ.1.450,00. Ο αιτητής, στις 9/12/2005, κατέβαλε το εν λόγω ποσό υπό διαμαρτυρία, επιφυλάσσοντας όλα τα νόμιμα δικαιώματά του. Με την παρούσα προσφυγή, προσβάλλεται η πιο πάνω απόφαση.
Το Ειδικό Καθεστώς λειτούργησε με την εφαρμογή, από 1/8/2005, του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Τροποποιητικός) (Αρ.2) Νόμου του 2005, (Ν. 100(Ι)/2005), (Άρθρο 42Δ του Νόμου). Με τις πρόνοιες του Νόμου, παρέχεται η δυνατότητα στους οδηγούς ταξί που κατέχουν μέχρι δύο άδειες να επιλέξουν, αντί την εγγραφή τους στο Μητρώο Φ.Π.Α., την ένταξή τους στο Ειδικό Καθεστώς και, κατ' επέκταση, την εγγραφή τους στο Μητρώο του Ειδικού Καθεστώτος Αστικών Ταξί, το οποίο τηρείται από τον Έφορο για τους σκοπούς του σχετικού Νόμου. Στην περίπτωση που προτιμηθεί από μέρους τους η δεύτερη επιλογή, τότε, για κάθε άδεια οδικής χρήσης που κατέχουν, οφείλουν να καταβάλλουν ετησίως στους καθ' ων η αίτηση ως Φ.Π.Α. το ποσό των Λ.Κ.300,00.
Στην παρούσα περίπτωση, επειδή ο αιτητής ήταν ήδη εγγεγραμμένος στο Μητρώο Φ.Π.Α., εφαρμόστηκε το εδάφιο (9) του Άρθρου 42Δ* του Νόμου.
Επικαλείται ο αιτητής, για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι εκείνο το οποίο αιτήθηκε είναι την ένταξή του στο Ειδικό Καθεστώς και όχι τη μετάταξή του σε αυτό, με αποτέλεσμα να μην τυγχάνει, στην περίπτωσή του, εφαρμογής το Άρθρο 42Δ(9) του Νόμου. Προς ενίσχυση του ισχυρισμού του, παραπέμπει στο συμπληρωμένο, από μέρους του, έντυπο Φ.Π.Α. 210, το οποίο φέρει τίτλο «ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΦΠΑ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΙ» «ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΤΑΞΗ».
Προκύπτει, από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, ότι ο αιτητής ήταν εγγεγραμμένος στο Μητρώο Φ.Π.Α. από το 2002. Με δεδομένο, λοιπόν, το γεγονός αυτό, αδυνατώ να αντιληφθώ το σκεπτικό της συγκεκριμένης εισήγησης. Η περίπτωση του αιτητή αποτελεί κλασσική περίπτωση μετάταξης από το κανονικό σύστημα Φ.Π.Α. στο Ειδικό Καθεστώς και το Άρθρο 42Δ(9) του Νόμου τυγχάνει πλήρους εφαρμογής.
Παραπονείται, επίσης, ο αιτητής πως η εφαρμογή των επίμαχων προνοιών του Άρθρου 42Δ(9) του Νόμου συνιστά, στην περίπτωσή του, αναδρομική φορολογία, κατά παράβαση του Άρθρου 24.3 του Συντάγματος αλλά και της αρχής της μη αναδρομικότητας, αφού ο ίδιος αγόρασε το αυτοκίνητο (ταξί) που χρησιμοποιεί στις 12/11/2002, δηλαδή πολύ πριν την 1/8/2005, ημερομηνία κατά την οποία τέθηκε σε ισχύ ο Ν. 100(Ι)/2005.
Ούτε αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή ευσταθεί. Στην αίτησή του για ένταξή του στο Ειδικό Καθεστώς, ο ίδιος δηλώνει ως ημερομηνία ένταξής του σ' αυτό την 1/8/2005. Συνεπώς, το δικαίωμά του να κατέχει ολόκληρο το φόρο εισροών, για τον οποίο είχε διεκδικήσει έκπτωση, έληξε τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Το πότε αγοράστηκε το ταξί δεν μπορεί να έχει σχέση. Η υποχρέωσή του να επιστρέψει το ποσό των Λ.Κ.1.450,00 ως φόρο εισροών πηγάζει από τη μετάταξή του στο Ειδικό Καθεστώς, γι' αυτό και ο υπολογισμός του φόρου που πρέπει να επιστραφεί αρχίζει από την ημερομηνία μετάταξης. Προσεκτική εξέταση των προνοιών του Άρθρου 42Δ(9) του Νόμου καταδεικνύει ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις δε συνιστούν επιβολή φορολογίας αλλά διεκδίκηση του φόρου εισροών που ο αιτητής δε νομιμοποιείται να κατακρατεί, για το λόγο ότι έχει μεταταχθεί στο Ειδικό Καθεστώς, στο οποίο όσοι υπάγονται, όπως έχει ήδη λεχθεί, οφείλουν να καταβάλλουν ετησίως στον Έφορο Φ.Π.Α. κατ' αποκοπή ποσό, χωρίς το δικαίωμα της έκπτωσης φόρου εισροών, το οποίο δικαιούνται μόνο πρόσωπα που είναι υποκείμενα στο φόρο και εγγεγραμμένα στο Μητρώο Φ.Π.Α.. Αν, στην προκείμενη περίπτωση, οι καθ' ων η αίτηση επέτρεπαν στον αιτητή να διατηρήσει όλο το ποσό του φόρου εισροών που διεκδίκησε όταν ήταν υποκείμενος στο φόρο, αυτό θα σήμαινε ότι, ακόμη και μετά τη μετάταξή του στο Ειδικό Καθεστώς, εξακολουθούσε να είναι υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με την επιφύλαξη του Άρθρου 42Δ(3)* του Νόμου, και αυτό, γιατί ο φόρος εισροών συμψηφίζεται πάντα με το φόρο εκροών.
Προβάλλεται, επίσης, από τον αιτητή, ότι, στην προκείμενη περίπτωση, υπάρχει παραβίαση της βασικής αρχής του διοικητικού δικαίου περί μη ανάκλησης διοικητικών πράξεων ευνοϊκών για το διοικούμενο.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Δεν υπάρχει ανάκληση ευμενούς διοικητικής πράξης. Ό,τι έχει συμβεί, στην παρούσα περίπτωση, είναι η αλλαγή του νομικού καθεστώτος του αιτητή, με δική του πρωτοβουλία. Από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μετατάχθηκε στο Ειδικό Καθεστώς, με άμεσο συνεπακόλουθο την απαίτηση από μέρους των καθ' ων η αίτηση του ανάλογου φόρου εισροών.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.