ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 548/2007)

 

 31 Οκτωβρίου, 2008

 

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΝΑΣΩΝΟΣ,

 

Αιτητής,

 

ΚΑΙ

 

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

 

Καθ΄ης η Αίτηση.

- - - - - - -

 

Χ. Αρτέμης, για τον Αιτητή.

 

Γ. Πετάση, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ΄ης η Αίτηση.

 

- - - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή της ημερομηνίας 19.7.2006, η Αν. Διευθύντρια Ιατρικών Υπηρεσιών κάλεσε το Ιατροσυμβούλιο να κρίνει κατά πόσο ο Ανδρέας Μνάσωνος, Βοηθός Γραμματειακός Λειτουργός, Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, Τμήμα Οδικών Μεταφορών, εξακολουθούσε να είναι σε θέση να ασκεί τα καθήκοντα της εργασίας του. Το Ιατροσυμβούλιο εξέτασε τον Ανδρέα Μνάσωνος στις 6.9.2006 και, ενόψει των διαπιστώσεών του αναφορικά με την υγεία του, έκρινε ότι αυτός δεν ήταν σε θέση πλέον να ασκεί τα καθήκοντα της εργασίας του. Την ίδια μέρα, με επιστολή του ημερομηνίας 6.9.2006, το Ιατροσυμβούλιο ενημέρωσε σχετικά την Αν. Διευθύντρια Ιατρικών Υπηρεσιών.

 

Μετά ενάμιση περίπου μήνα, συγκεκριμένα στις 26.10.2006, το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού ενημερώθηκε, προφανώς από την Αν. Διευθύντρια Ιατρικών Υπηρεσιών, για την απόφαση του Ιατροσυμβουλίου. Αυθημερόν, ο Διευθυντής Τμήματος Διοίκησης και Προσωπικού ζήτησε από αρμόδιο Λειτουργό, προφανώς του Τμήματος, «να μιλήσουμε/για ενημέρωση/για απόψεις/ενέργεια/απάντηση» (βλ. Παράρτημα 1 επ. στην Ένσταση).

 

Μετά ενάμιση περίπου μήνα, συγκεκριμένα στις 13.12.2006, ο Διευθυντής Τμήματος Οδικών Μεταφορών, όπου υπηρετούσε ο Ανδρέας Μνάσωνος, απηύθυνε προς το Διευθυντή Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού την ακόλουθη «Κατεπείγουσα» επιστολή:

 

"13 Δεκεμβρίου, 2006,

 

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ

 

Διευθυντή Τμήματος

Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού

 

Θέμα: Αφυπηρέτηση του Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού κ. Ανδρέα Μνάσωνος για λόγους υγείας, Τμήμα Οδικών Μεταφορών

 

Αναφορικά με το πιο πάνω θέμα και ενόψει της απόφασης του Ιατροσυμβουλίου την οποία μου κοινοποιήσατε με την επιστολή σας με αρ. φακ. 4211 Ε.Π. και ημερομηνία 31 Οκτωβρίου 2006, εισηγούμαι την αφυπηρέτηση του κ. Μνάσωνος, σύμφωνα με το άρθρο 53(Ι)δ των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2006.

 

Ο κ. Μνάσωνος ο οποίος γεννήθηκε στις 17.4.1950, έχει συμπληρώσει το 55^ο έτος της ηλικίας του (αντίγραφο του πιστοποιητικού γέννησης του επισυνάπτεται). Ο κ. Μνάσωνος ο οποίος έχει σε πίστη του 27 ½ μέρες άδεια ανάπαυσης, απουσιάζει από την εργασία του από τις 15.11.2006 και πληροφόρησε το Τμήμα ότι ασθενεί.

 

Σημειώνεται ότι ο κ. Μνάσωνος δεν έχει οικονομικές υποχρεώσεις έναντι του κράτους και δεν εκκρεμεί εναντίον του πειθαρχική ή ποινική υπόθεση.

 

Ενόψει των πιο πάνω παρακαλώ ως αρμόδια αρχή για τις δικές σας ενέργειες.

 

 

Σ. Κολέττας

Διευθυντής"

 

(Βλ. Παράρτημα 1 επ. στην Ένσταση).

 

Υπό το φως, προφανώς, της πιο πάνω επιστολής, ο Διευθυντής Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού κινήθηκε προς την κατεύθυνση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ). Με δύο επιστολές του, ημερομηνίας 20.12.2006 και 10.1.2007, υπέβαλε, ως αρμόδια αρχή, πρόταση προς την ΕΔΥ για αφυπηρέτηση, για λόγους υγείας, του Ανδρέα Μνάσωνος. Η δεύτερη επιστολή, ήτοι εκείνη της 10.1.2007, αφού πρώτα ακυρώθηκε και διορθώθηκε, με κατεπείγον τηλεμοιότυπο, ημερομηνίας 10.1.2007, είχε ως εξής:

 

"10 Ιανουαρίου 2007.

 

Πρόεδρο

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

 

      Έχω οδηγίες να αναφερθώ σε προηγούμενη επιστολή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, ημερομηνίας 20.12.2006, αναφορικά με την αφυπηρέτηση, για λόγους υγείας, του κου Ανδρέα Μνάσωνος, (Α.Κ.Α.260512), Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού, Γ.Γ.Π., Τ.Δ.Δ.Πρ., και να σας πληροφορήσω ότι, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 53 (1)(δ) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2006 ως και των περί Δημοσίας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1995 (Κ.Δ.Π. 101/95) άρθρο 16.(1) και με βάση την άδεια που είχε σε πίστη του ο υπάλληλος και την απόφαση του Ιατροσυμβουλίου ημερομηνίας 6.9.2006, ο κος Μνάσωνος αφυπηρετεί στις 30.11.2006.

 

 

(Κίκα Λοϊζου)

Για Διευθυντή

Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης

και Προσωπικού"

 

(Βλ. Παράρτημα 1 επ. στην Ένσταση).

 

Μετά μία εβδομάδα, συγκεκριμένα στις 17.1.2007, η ΕΔΥ επιλήφθηκε του θέματος. Το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά που τηρήθηκαν, έχει ως εξής:

 

"Η.(2)(1) Αφυπηρέτηση για λόγους υγείας του ΜΝΑΣΩΝΟΣ Ανδρέα, Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού.

 

      Ο Διευθυντής του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, με επιστολές του με αρ. 15.05.002.14.28 και ημερ. 20.12.06 και 10.1.07, υπέβαλε από μέρους της αρμόδιας αρχής πρόταση για αφυπηρέτηση, για λόγους υγείας, του Μνάσωνος Ανδρέας, Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού.

 

      Στην πιο πάνω επιστολή αναφέρεται ότι το Ιατροσυμβούλιο, που εξέτασε τον εν λόγω υπάλληλο, αποφάνθηκε ότι αυτός πάσχει από ασθένεια η οποία τον καθιστά μόνιμα ανίκανο για εργασία από 6.9.06. Περαιτέρω, αναφέρεται ότι ο υπάλληλος έχει σε πίστη του 27 ½ μέρες άδεια ανάπαυσης.

 

      Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της σχετικά στοιχεία, αποφάσισε την αφυπηρέτηση για λόγους υγείας του ΜΝΑΣΩΝΟΣ Ανδρέα, δυνάμει του άρθρου 53(1)(δ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2006, από 30.11.06, λαμβανομένων υπόψη και των προνοιών του Κανονισμού 16 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1995 έως 2005."

 

(Βλ. Παράρτημα 2 στην Ένσταση).

 

Την επόμενη μέρα η ΕΔΥ, με επιστολή της ημερομηνίας 18.1.2007, πληροφόρησε τον Ανδρέα Μνάσωνος για την απόφαση της προηγούμενης μέρας. Η επιστολή είχε ως εξής:

 

"18 Ιανουαρίου 2007

 

Κύριο Ανδρέα Μνάσωνος (Α.Κ.Α.260512),

Βοηθό Γραμματειακό Λειτουργό, Γ.Γ.Π., Τ.Δ.Δ. & Πρ.,

(Μέσω Γεν. Διευθ., Υπ. Συγκ. και Έργων,

 και Διευθ. Τμήμ. Οδικών Μεταφορών),

 

Αγαπητέ κ. Μνάσωνος,

 

Έχω οδηγίες να σας πληροφορήσω ότι αποφασίστηκε η αφυπηρέτησή σας από τη Δημόσια Υπηρεσία, για λόγους υγείας, σύμφωνα με το άρθρο 53(1)(δ) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2006, από τις 30.11.2006.

 

2. Με την ευκαιρία, επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την αξιόλογη προσφορά σας και να ευχηθώ κάθε ευτυχία.

 

Με εκτίμηση,

 

 

(Αναστάσιος Κούμας)

Γραμματέας

Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας"

 

(Βλ. Παράρτημα 3 στην Ένσταση).

 

Σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, που δεν αμφισβητήθηκε, ο Ανδρέας Μνάσωνος έλαβε την πιο πάνω επιστολή την 1.2.2007.

 

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ανδρέας Μνάσωνος συνέχισε να εργάζεται μέχρι την 12.11.2006. (Βλ. σχετικά το τηλεμοιότυπο - Παράρτημα 1 στην Ένσταση).

 

Με την παρούσα προσφυγή (όπως τροποποιήθηκε με διάταγμά μου ημερομηνίας 12.10.2007) ο Ανδρέας Μνάσωνος (αιτητής) ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία εναντίον της ΕΔΥ (καθ΄ης η αίτηση):

 

"Απόφαση και/ή Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση να αφυπηρετήσουν τον Αιτητή από την Δημόσια Υπηρεσία από τις 30/11/2006, χωρίς να του δοθεί η νενομισμένη ειδική άδεια των δύο μηνών με απολαβές από την ημερομηνία από την οποία το Ιατρικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ότι ο αιτητής ήταν ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης του, δηλαδή από την 6/9/06, που περιέχεται σε επιστολή ημερομηνίας 18/1/2007 που κοινοποιήθηκε στον και/ή λήφθηκε από τον Αιτητή την 1/2/2007 (επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 1)[1], είναι παράνομη, άκυρη και στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."

 

Πρέπει ευθύς εξ αρχής να σημειώσω ότι το πιο πάνω αιτητικό είναι, αν όχι εσφαλμένο, τουλάχιστον παραπλανητικό. Η επίδικη απόφαση της ΕΔΥ, όπως περιέχεται στο απόσπασμα από τα πρακτικά της 17.1.2007 (πιο πάνω), ήταν απλώς απόφαση αφυπηρέτησης του αιτητή λόγω υγείας, από 30.11.2006, «λαμβανομένων υπόψη και των προνοιών του Κανονισμού 16 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1995 έως 2005». Δεν ήταν, δηλαδή, απόφαση της ΕΔΥ να αφυπηρετήσει τον αιτητή από τις 30.11.2006, «χωρίς να του δοθεί η νενομισμένη ειδική άδεια των δύο μηνών με απολαβές από την ημερομηνία από την οποία το Ιατρικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ότι ο αιτητής ήταν ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης του, δηλαδή από την 6/9/06,», όπως αναφέρεται στο αιτητικό της προσφυγής. Ούτε στην επιστολή προς τον αιτητή της 18.1.2007 (πιο πάνω) περιέχεται οποιαδήποτε τέτοια αναφορά. Εκείνο που έγινε, και μάλιστα χωρίς ευθύνη της ΕΔΥ, αφού μέχρι τις 10.1.2007 αυτή δεν είχε οποιαδήποτε ενημέρωση για το ζήτημα, είναι εκείνο που αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή και το οποίο έχει ως εξής: "Με βάση τους Περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμός του 1995 έως 2005 καν. 16(1)(β) θα έπρεπε να του είχε χορηγηθεί ειδική άδεια με πλήρεις απολαβές για περίοδο 2 μηνών από την ημερομηνία από την οποία το Ιατρικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ότι ήταν ανίκανος να εκτελέσει τα καθήκοντα του και συγκεκριμένα την 6/9/06.[2] Αντ΄ αυτού ο Αιτητής αφέθηκε από τους Καθ΄ων να εργάζεται κανονικά και ούτε πληροφορήθηκε για την απόφαση του Ιατροσυμβουλίου μέχρι την 1/2/07 και όταν έλαβε την επιστολή των Καθ΄ων ημερομηνίας 18/1/07 που τον πληροφορούσε για την αφυπηρέτηση του."

 

Ενόψει των πιο πάνω, είναι πρόδηλο ότι το αντικείμενο της προσφυγής δεν είναι οποιαδήποτε θετική απόφαση της ΕΔΥ. Αντικείμενο της προσφυγής είναι η παράλειψη της ΕΔΥ, όχι από δική της υπαιτιότητα, αλλά από υπαιτιότητα, συγκεκριμένα αμέλεια, αρχικά της Αν. Διευθύντριας Ιατρικών Υπηρεσιών και, στη συνέχεια, του Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών, αλλά και του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, να ενεργήσουν με την προσήκουσα επιμέλεια ώστε να ενημερωθεί, έγκαιρα, η ΕΔΥ αναφορικά με την ημερομηνία κατά την οποία το Ιατροσυμβούλιο αποφάσισε την αφυπηρέτηση του αιτητή, ώστε να μπορεί να του δοθεί, έγκαιρα, και η ειδική άδεια την οποία εδικαιούτο, σύμφωνα με τον Κανονισμό 16(1) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμών του 1995 έως 2005. Στη βάση αυτών μου των παρατηρήσεων, η εξ αμελείας, για τους λόγους που μόλις εξήγησα, παράλειψη να δοθεί, έγκαιρα, ειδική άδεια στον αιτητή, με πλήρης απολαβές, για περίοδο δύο μηνών από την ημερομηνία από την οποία το Ιατροσυμβούλιο έκρινε ότι ήταν ανίκανος να εκτελεί τα καθήκοντά του, ήτοι την 6.9.2006, ακυρώνεται. Ότι παρελήφθη έπρεπε, έγκαιρα, να είχε εκτελεστεί.

 

Επιδικάζονται €1.000 έξοδα υπέρ του αιτητή.

 

 

                                                                   Ρ. Γαβριηλίδης,

                                                                           Δ.

 

 

 

 

/ΧΤΘ