|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1980/2006)
6 Ιουνίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
GHOLAMREZA BABALEZAD EZAD TABRIZI,
Αιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
Δ. Κακουλλής, για τον Αιτητή.
Λ. Χατζηαθανασίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος είναι ηλικίας 48 χρόνων και κατάγεται από το Ιράν, υπέβαλε αίτηση στις 30/11/2004 για την παροχή ασύλου, ισχυριζόμενος ότι εγκατέλειψε τη χώρα του στις 24/11/2004 και έφθασε στην Κύπρο στις 27/11/2004. Η αίτηση του απορρίφθηκε από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου και ο αιτητής καταχώρισε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, η οποία απορρίφθηκε στις 12/9/2006.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί την εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης, ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων ότι αυτή είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα (αφού κρίθηκε ως αναξιόπιστος λόγω της αδυναμίας του να ενθυμηθεί ακριβείς ημερομηνίες για κάποια περιστατικά που είχαν συμβεί στη χώρα του), γιατί υπήρξε παραβίαση του άρθρου 14(2)(γ) του Νόμου 6(1)/2000 (αφού οι καθ'ων η αίτηση ερμήνευσαν τα γεγονότα κατά τρόπο που αντιστράφηκε το τεκμήριο αμφιβολίας σε βάρος του) και γιατί υπήρξε παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας (αφού οι καθ'ων η αίτηση προέβηκαν σε αυθαίρετα συμπεράσματα και εικασίες σχετικά με την αξιοπιστία του).
Όλοι οι πιο πάνω ισχυρισμοί είναι ανεδαφικοί.
Ο αιτητής είχε σύμφωνα με το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου αρ. 6(1)/2000 το βάρος να τεκμηριώσει τα γεγονότα που περιέχονται στην αίτηση του. Ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο λόγο δίωξης για φυλετικούς, θρησκευτικούς λόγους, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου συνόλου σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του Νόμου. Σταχυολογώ από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί από τον αιτητή τα πιο κάτω που επέδρασαν δυσμενώς στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας του:
(i) Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν μέλος καμιάς πολιτικής, θρησκευτικής, εθνικής ή κοινωνικής οργάνωσης μετά τη διαγραφή του από το Ναυτικό, γεγονός που δείχνει ότι δεν είχε δραστηριοποιηθεί εναντίον των Ιρανικών Αρχών.
(ii) Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι μετά τη διαγραφή του από το Ναυτικό το 1981, δεν συνέβη οτιδήποτε σοβαρό, παρά ένοιωθε μόνο ότι οι αρχές τον κατηγορούσαν. Λίγο αργότερα όμως ισχυρίστηκε ότι από το 1991 ήταν φυλακή μέχρι το 2000. Όταν του υποδείχθηκε η συγκεκριμένη αντίφαση ζήτησε συγγνώμη.
(iii) Σε άλλο στάδιο ισχυρίστηκε ότι είχε καταδικαστεί σε ισόβια αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος αφού εξέτισε εννέα χρόνια ποινή φυλάκισης. Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν περιέλαβε ένα τέτοιο σοβαρό στοιχείο στην αίτηση του για την παροχή ασύλου, απάντησε ότι είχε σκοπό να το αναφέρει στη συνέντευξη.
(iv) Ο αιτητής είχε αναφέρει ότι από το 1981 μέχρι μια βδομάδα πριν από την αναχώρηση του από το Ιράν εργαζόταν ως οδηγός. Όταν του υποδείχθηκε ότι είχε αναφέρει ότι από το 1991 μέχρι το 2000 βρισκόταν στη φυλακή δεν έδωσε οποιαδήποτε εξήγηση.
(v) Ο αιτητής παρουσίασε άδεια οδήγησης που είχε εκδοθεί στις 17/5/2000. Όταν ρωτήθηκε πώς κατόρθωσε να πάρει άδεια οδήγησης ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης, αρχικά απάντησε ότι πήρε την άδεια 2-3 μήνες μετά από την απελευθέρωση του, προσθέτοντας αργότερα ότι όταν εκδόθηκε η άδεια του βρισκόταν εντός φυλακής.
Έχω παραθέσει μερικά από τα στοιχεία που καταγράφονται στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, που καταρρίπτουν την εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου του ότι η αξιοπιστία του κρίθηκε με βάση την αδυναμία του να θυμηθεί όλες τις σχετικές ημερομηνίες. Τα γεγονότα που αναφέρονται στις ημερομηνίες (διαγραφή από το Ναυτικό, έκτιση ποινής φυλάκισης και απόκτηση άδειας οδήγησης ενώ βρισκόταν στη φυλακή) είναι τόσο ουσιώδη που θα έπρεπε να τεκμηριωθούν σε βαθμό που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την αίτηση του για την παροχή ασύλου. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι δεν έχει καταδειχθεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα.
Η εισήγηση ότι υπήρξε έλλειψη δέουσας έρευνας και λανθασμένη εφαρμογή του Νόμου και της κοινής θέσης 96/1996/ΔΕΥ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί φαίνεται ότι οι καθ'ων η αίτηση έλαβαν υπόψη όλα τα γεγονότα και περιστατικά που είχαν παρουσιαστεί από τον αιτητή και ότι δεν υπήρξε λανθασμένη εφαρμογή των προνοιών του άρθρου 28Ζ(2) και της κοινής θέσης 96/1996/ΔΕΥ.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €600 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ