|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 891/2006)
28 Μαρτίου, 2008
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ
146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (ΣΤΕΛΙΟΣ) ΑΡΕΣΤΗ ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Γιώργος Παναγίδης, για Στ. Δ. Δρυμιώτη, για τον Αιτητή.
Κυριάκος Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-
«1. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και ή παράλειψη των καθ' ων η αίτηση να ανακαλέσουν την απαλλοτρίωση και να επιστρέψουν στον αιτητή τα κτήματα υπ' αρ. εγγραφής 266 και 281 τεμάχια 56 και 162 Φ/Σχ. 37/14 στον ΄Αγιο Θεόδωρο Σολέας, τα οποία απαλλοτριώθησαν για σκοπούς συντηρήσεως και αναπτύξεως του Δάσους Αδελφοί, πλην όμως τούτα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μέσα στα καθοριζόμενα από το Σύνταγμα και το νόμο χρονικά περιθώρια και/ή ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθησαν κατέστη ανέφικτος, είναι άκυρη και ή παράνομη και ή ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας.»
Το 1997, τα κτήματα, τα οποία ο αιτητής ζήτησε να του επιστραφούν απαλλοτριώθηκαν, μαζί με άλλα κτήματα, για σκοπούς «καλύτερης συντήρησης και ανάπτυξης του Δάσους Αδελφοί». Το σχετικό Διάταγμα δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. στις 31/10/1997, Αρ. 3194, (Α.Δ.Π. 1299).
Το 2006, ο αιτητής, με επιστολή του συνηγόρου του, ζήτησε από τους καθ' ων η αίτηση επιστροφή των κτημάτων, για το λόγο ότι πέρασαν οκτώ χρόνια και τα κτήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό που είχαν απαλλοτριωθεί και/ή ο σκοπός της απαλλοτρίωσης είχε εγκαταλειφθεί - (΄Αρθρο 23.5 του Συντάγματος). Μετά την επιστολή του συνηγόρου του αιτητή, ζητήθηκαν από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος οι απόψεις του Τμήματος Δασών, οι οποίες έχουν ως εξής:-
«Με την απαλλοτρίωση και ενσωμάτωση των υπό αναφορά περίκλειστων στο δάσος ιδιωτικών κτημάτων, ο σκοπός της απαλλοτρίωσης για καλύτερη προστασία, διαχείριση και ανάπτυξη του δάσους επιτυγχάνεται απόλυτα χωρίς να χρειάζεται η διεξαγωγή οποιασδήποτε άλλης εργασίας εκ μέρους μας στα υπό αναφορά κτήματα.»
Ο Γενικός Διευθυντής υιοθέτησε τις απόψεις του Τμήματος Δασών και, στη συνέχεια, ο αρμόδιος Υπουργός απέστειλε στο συνήγορο του αιτητή επιστολή, με την οποία τον πληροφορούσε ότι το αίτημα απορρίπτεται, για το λόγο που έχω ήδη παραθέσει ως τις απόψεις του Τμήματος Δασών.
Με την ένστασή τους, οι καθ' ων η αίτηση έθεσαν προδικαστικά ζήτημα εννόμου συμφέροντος του αιτητή, το οποίο, όμως, αργότερα εγκατέλειψαν.
Κύριος λόγος ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής είναι το παράνομο της άρνησης των καθ' ων η αίτηση να επιστρέψουν τα κτήματα, παρά το γεγονός ότι αυτά δε χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό που είχαν απαλλοτριωθεί.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, οι συνήγοροι έθεσαν ενώπιόν μου αποφάσεις συναδέλφων μου - (Σταυρούλλα Παραπάνου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 890/06, 20/6/07· Παναγιώτα Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 892/06, 25/9/07 και Φειδίας Χρ. Περατικός ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 893/06, 26/9/07) - όπου εξετάστηκαν πανομοιότυποι ισχυρισμοί για απόρριψη επιστροφής γειτονικών τεμαχίων.
Με την ευκαιρία που είχα να μελετήσω τις πιο πάνω αποφάσεις, καταλήγω ότι το σκεπτικό της Σταυρούλλα Παραπάνου ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω), με το οποίο συμφωνώ, εφαρμόζεται και για τους σκοπούς της παρούσας. Το παραθέτω:-
«Η προσφυγή εξυπακούει, και έτσι λέγει η Αιτήτρια, ότι απαιτούντο θετικές ενέργειες και εργασίες προς επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης που δεν έγιναν. Τέτοιες όμως δεν προσδιορίζονται, ενώ από πλευράς της διοίκησης είναι σαφής η θέση ότι ο ίδιος ο σκοπός της απαλλοτρίωσης ήταν η ενσωμάτωση των κτημάτων στο εν λόγω δάσος, ως αναγκαίων για τη συντήρηση και ανάπτυξη του με σκοπό την καλύτερη διατήρηση και προστασία του, ο οποίος και επετεύχθη με την ίδια την απαλλοτρίωση. Από το φάκελο της διοίκησης προκύπτει ότι η θέση αυτή έχει πλήρες αντίκρισμα. Δεν μπορεί λοιπόν να συντρέχουν οι προϋποθέσεις του ΄Αρθρου 23.5.»
Η προσφυγή απορρίπτεται, με €600,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ