|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 2376/2006)
19 Μαρτίου, 2008
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MONIER ALAHMAD,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Κ. Ξυδά (κα), για Σ. Δράκο, για τον Αιτητή.
Γ. Χατζηχάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο αιτητής, συριακής καταγωγής, ήλθε στην Κύπρο νόμιμα στις 23/9/2000, για να εργαστεί ως εργάτης σε συγκεκριμένο εργοδότη. Του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι 23/9/2001. Στη συνέχεια και κατόπιν διαδοχικών αιτήσεων, εξασφάλιζε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι 13/10/2004.
Στις 16/6/2005 και ενώ συνέχισε να εργάζεται, ζήτησε ανανέωση της άδειας παραμονής του. Το αίτημά του εξετάστηκε από τη Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, (η «Διευθύντρια»), και εγκρίθηκε μόνο για περίοδο τριών μηνών, δηλαδή μέχρι 30/9/2005. Ειδοποιήθηκε σχετικά με επιστολή ημερομηνίας 14/11/2006, με την οποία και εκαλείτο να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία αμέσως.
Ενδιάμεσα της αίτησής του για ανανέωση της άδειας παραμονής του και της απάντησης στο αίτημά του, συγκεκριμένα στις 16/3/2006, ο αιτητής απέστειλε επιστολή προς τη Λειτουργό Μετανάστευσης, με την οποία κοινοποιούσε την πρόθεσή του να υποβάλει αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντα.
Στις 4/12/2006, ο αιτητής ειδοποιήθηκε γραπτώς ότι η περίπτωσή του δεν ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ για παραχώρηση σ' αυτόν του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντα, αφού η άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας του έληξε πριν από τις 23/1/2006, ημερομηνία που η Δημοκρατία είχε υποχρέωση ενσωμάτωσης στο ημεδαπό δίκαιο της εν λόγω Οδηγίας. Ο αιτητής δεν εγκατέλειψε τη Δημοκρατία και στις 3/12/2006 μέλη της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης τον εντόπισαν. Διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για πρόσωπο που διέμενε παράνομα στη Δημοκρατία, συνελήφθη και, στις 4/12/2006, εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης. Στις 24/12/2006 ο αιτητής απελάθηκε.
Ο αιτητής, με την παρούσα προσφυγή, προσβάλλει την απόφαση για απέλασή του. Η απόφαση για απόρριψη του αιτήματος ανανέωσης της άδειας παραμονής του για ένα έτος και η ανανέωσή της μόνο μέχρι 30/9/2005 δεν προσβάλλεται, με αποτέλεσμα το νόμιμο της βάσης του διατάγματος απέλασης - μετά τη λήξη της άδειας παραμονής του κατέστη απαγορευμένος μετανάστης - να παραμένει ισχυρό και ανέπαφο. Ενόψει των πιο πάνω, νόμιμα η Διευθύντρια προέβη στην έκδοση των επίδικων διαταγμάτων. Δε διαπιστώνω ο,τιδήποτε το μεμπτό στην έκδοσή τους.
Εισηγείται, βέβαια, ο αιτητής ότι το διάταγμα απέλασης θα πρέπει να ακυρωθεί, για το λόγο ότι η έκδοσή του έγινε καταχρηστικά και για να αποκλεισθεί ο ίδιος από την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντα. Η μεγάλη καθυστέρηση να απαντηθεί το αίτημα για ανανέωση της άδειας παραμονής του φανερώνει, εισηγείται, την κακή πίστη της Διοίκησης.
΄Ολα όσα επικαλείται ο συνήγορος του αιτητή με τη γραπτή του αγόρευση δεν μπορούν να αποτελέσουν θέματα προς εξέταση στην παρούσα προσφυγή. ΄Οπως έχω ήδη επισημάνει, η προσφυγή δεν προσβάλλει την απόρριψη του αιτήματος για παράταση της άδειας παραμονής, ώστε να τίθεται υπό αμφισβήτηση η νομιμότητά της. Το γεγονός ότι ο αιτητής, εν αναμονή απάντησης στο αίτημά του για ανανέωση της προσωρινής άδειας παραμονής του, αποτάθηκε στη Λειτουργό Μετανάστευσης και της κοινοποίησε την πρόθεσή του να υποβάλει αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντα, δεν αναστέλλει τη δυνατότητα άσκησης των εξουσιών της Διευθύντριας.
Ο ισχυρισμός για έλλειψη καλής πίστης δεν ευσταθεί. Καθώς προκύπτει από το φάκελο της Διοίκησης, ο αιτητής, μέσω του εργοδότη του, παρουσίασε στη Διευθύντρια έντυπο αίτησης - Μ. 61Β, η οποία, στις 31/5/2005, σημείωσε επ' αυτού το αίτημα να γίνει αποδεκτό, υπό την προϋπόθεση ότι ο αιτητής δεν έχει συμπληρώσει την ανώτατη περίοδο που εδικαιούτο να παραμείνει στη Δημοκρατία - τέσσερα χρόνια - σύμφωνα με την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής, ημερομηνίας 31/3/2005. Στη συνέχεια, κατά τον έλεγχο της περιόδου παραμονής του αιτητή, διαπιστώθηκε ότι αυτός είχε συμπληρώσει την περίοδο των τεσσάρων χρόνων που εδικαιούτο, με αποτέλεσμα η Διευθύντρια να καθορίσει την περίοδο προσωρινής παραμονής του μέχρι 30/9/2005. Του παραχώρησε όσο χρόνο αυτός μπορούσε να παραμείνει στην Κύπρο. Δεν είχε υποχρέωση να του παραχωρήσει τόση άδεια όση, κατά την αντίληψή του, θα ενέτασσε την περίπτωσή του στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας για τους επί μακρόν διαμένοντες.
Σε ό,τι αφορά το παράπονο του αιτητή ότι υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση να απαντηθεί το αίτημα που υπέβαλε για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής του, παρατηρώ ότι αυτός παραβλέπει ότι ο ίδιος είχε υποχρέωση, ένα μήνα πριν από τη λήξη της άδειας παραμονής του, να αποταθεί για ανανέωσή της και όχι να παραμένει παράνομα για μεγάλο διάστημα και μετά να αποτείνεται για ανανέωσή της.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €500,00 έξοδα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ