|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 1822/2006]
27 Μαρτίου, 2008
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
UPUL SANJEEWA BRITO KALUTARA KORALALAGE
Aιτητή
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση
Π. Μακρίδης για Βορκά και Μηλιώτου για τον αιτητή.
Δ. Εργατούδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η προσφυγή αφορά στην απόφαση της Διευθύντριας Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερομηνίας 19.7.06, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτητή να του παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, σύμφωνα με την Οδηγία 2003/109/ΕΚ.
Η τελευταία άδεια παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία έληξε στις 30.9.05 και, συνεπώς, έκτοτε, παράνομα παρέμενε. Και, ακριβώς, με την προσβαλλόμενη απόφαση εξηγήθηκε πως «η περίπτωση του αλλοδαπού δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας αυτής καθότι η άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας του έληξε πριν τις 23.1.06».
Ο αιτητής υπέβαλε σειρά ισχυρισμών με αναφορά στην Οδηγία και στις υποχρεώσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη του απορρέουν από αυτή χωρίς όμως ουσιαστική αντίκρουση της βασικής θέσης των καθ' ων η αίτηση πως ακριβώς δεν ενέπιπτε η περίπτωση στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας. Η αναφορά στην 23.1.06 δεν ήταν, βεβαίως, τυχαία. Σηματοδοτούσε το τέλος της προθεσμίας για ενσωμάτωση της Οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο και οι καθ' ων η αίτηση δεν επικαλούνται τη μη πράγματι ενσωμάτωσή της, μέχρι τότε. Ενώ και η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε με αναφορά και όχι κατά άρνηση εφαρμογής της Οδηγίας στην Κύπρο κατά τον κρίσιμο χρόνο.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Οδηγίας, αυτή «εφαρμόζεται στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια κράτους μέλους». Και σύμφωνα με το άρθρο 4, «τα κράτη μέλη παρέχουν το καθεστώς επι μακρόν διαμένοντος στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν στην επικράτειά τους νόμιμα και αδιάλειπτα κατά τα πέντε τελευταία έτη αμέσως πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης». Επομένως, η απόφαση για απόρριψη του αιτήματος ήταν νόμιμη. Ο αιτητής δεν παρέμενε νόμιμα στην Κύπρο και, πάντως, δεν διέμενε νόμιμα στην Κύπρο κατά τα πέντε τελευταία έτη πριν από την υποβολή της αίτησης ή έστω από την προθεσμία ενσωμάτωσης στην οποία αναφέρθηκαν οι καθ' ων η αίτηση. Η Οδηγία δεν παρέχει δικαίωμα σε παρανόμως διαμένοντα να επικαλεστεί παλαιά περίοδο νόμιμης παραμονής η λήξη της οποίας θα έπρεπε έκτοτε να είχε συνοδευτεί με αποχώρηση από τη χώρα.
Κατά τις διευκρινίσεις, ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον αιτητή φάνηκε να κατανοεί το πρόβλημα στην υπόθεσή του. Γι' αυτό, όπως άλλωστε και στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, υποστήριξε πως αυτό το πρόβλημα προέκυπτε εξ αιτίας της παράνομης, κατά την εισήγησή του, αντιμετώπισης της τελευταίας αίτησης που υπέβαλε για περαιτέρω προσωρινή άδεια παραμονής. Όπως εισηγήθηκε, ενόψει των δεδομένων αλλά και της Οδηγίας, έστω και αν δεν είχε τότε λήξει η προθεσμία ενσωμάτωσής της, θα έπρεπε να του είχε χορηγηθεί άδεια παραμονής για ένα περαιτέρω έτος και όχι μόνο μέχρι τις 30.9.05. Οπότε, κατά τη λήξη της προθεσμίας για ενσωμάτωση της Οδηγίας, θα καλυπτόταν πλέον από τις πρόνοιές της. Αυτά, όμως, δεν αφορούν στην προσβαλλόμενη απόφαση. Θα αφορούσαν στην απόφαση ως προς την παράταση της άδειας παραμονής του τότε, που δεν προσβλήθηκε και που, βεβαίως, δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, για να είναι δυνατό να αναθεωρηθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €500 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.