|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 223/2006.
Ενώπιον: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
7 Φεβρουαρίου, 2008
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΙΟΛΕΤΤΗ,
Αιτητή,
- και -
1. ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
3. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - -
A. Mαρκίδης και Σ. Οικονομίδης, για τον αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού
Εισαγγελέα, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η προσφυγή προσβάλλει απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Κρίσεων Αξιωματικών ημερομηνίας 1.11.2005, με την οποία απεφασίσθη ο ευδόκιμος τερματισμός της υπηρεσίας του αιτητή, ο οποίος υπηρετούσε ως Συνταγματάρχης, όπως και άλλων. Η απόφαση ενεκρίθη από το Υπουργικό Συμβούλιο την 2.11.2005 μετά από σχετική εισήγηση του Υπουργού Άμυνας, οπότε και έλαβε ισχύ, ο δε αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 22.11.2005, με την οποία πληροφορήθηκε επίσης ότι η αφυπηρέτηση του θα ίσχυε από 31.3.2006 με τη λήξη της προαφυπηρετικής άδειας του. Ακολούθως απεφασίσθη την 30.12.2005 από τον Υπουργό Άμυνας και η επί τω ευδοκίμω τερματισμώ της υπηρεσίας του αιτητή προαγωγή του σε Ταξίαρχο από 30.3.2006, που ήταν η τελευταία ημέρα της προαφυπηρετικής άδειας του,
δυνάμει του Κανονισμού 51Α(1)(γ), των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) (Τροποποιητικοί) Κανονισμοί του 2005.
Με αναφορά ακριβώς στην προαγωγή αυτή του αιτητή και την ακόλουθη αφυπηρέτηση του ως Ταξίαρχος και την είσπραξη των ανάλογων συνταξιοδοτικών ωφελημάτων του δυνάμει του Κανονισμού 51Α(1)(γ), η Δημοκρατία ήγειρε προδικαστική ένσταση συνιστάμενη στο ότι ο αιτητής στερείται έκτοτε εννόμου συμφέροντος να προωθεί την προσφυγή καθόσον, αποδεχθείς την επί τω ευδοκίμω τερματισμώ της υπηρεσίας του προαγωγή με τη λήψη των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων που αυτή συνεπάγετο, κωλύεται τώρα να αμφισβητεί τη νομιμότητα του ευδοκίμου τερματισμού της υπηρεσίας του. Το Δικαστήριο έθεσε το θέμα και το ίδιο κρίνοντας ότι διέπει θεμελιακά την πορεία της προσφυγής και άκουσε τα μέρη επ΄ αυτού έχοντας υπόψη και τις τοποθετήσεις τους στις αγορεύσεις.
Ο αιτητής απαντά ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα διότι η προαγωγή του ήταν υποχρεωτική δυνάμει του Κανονισμού 51Α(1)(β). Η παρατήρηση αυτή όμως ενδυναμώνει την άποψη για κώλυμα καθόσον ακριβώς τονίζει τον άρρηκτο δεσμό της προαγωγής προς την αφυπηρέτηση και την ακόλουθη αποδοχή της αφυπηρέτησης μέσα από την ανεπιφύλακτη αποδοχή των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων της προαγωγής. Ο αιτητής παρατηρεί περαιτέρω ότι ο ίδιος δεν έλαβε ευθέως γνώση της εν λόγω προαγωγής του, τούτο όμως παραγνωρίζει την ουσία του πράγματος που είναι ότι η επιδοκιμασία της αφυπηρέτησης προήλθε όχι με την προαγωγή αυτή καθ΄ αυτή και την οποιαδήποτε κοινοποίηση της στον αιτητή, αλλά με την ανεπιφύλακτη είσπραξη των συνταξιοδοτικών ωφελημάτων του βαθμού του Ταξίαρχου όταν ο αιτητής αφυπηρέτησε.
Καταλήγω λοιπόν ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προωθεί την προσφυγή του η οποία και απορρίπτεται. Ο αιτητής θα καταβάλει €500.- (πεντακόσια ευρώ), έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
Δ.
/ΑυΦ.