|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 127/2007)
21 Φεβρουαρίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8, 9, 11, 12, 13, 14, 28, 29, 30, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
VICTORIA ZAHARIJEVIC,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΚΑΙ
ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Α.Γιωρκάτζης, για την Αιτήτρια.
Μ. Πασιαρδή (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή της η αιτήτρια ζητά δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση/διάταγμα κράτησης και απέλασης της από το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που λήφθηκε τον Ιανουάριο του 2006 και της κοινοποιήθηκε στις 4.1.2007, κατά τη σύλληψή της, είναι άκυρη και στερείται νομικού αποτελέσματος. Ζητά επίσης δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η σύλληψη της στις 4.1.2007 και κράτηση της για σκοπούς απέλασης είναι παράνομη και άκυρη.
Τα νομικά σημεία στα οποία βασίζεται η προσφυγή περιλαμβάνουν:
(α) Ότι η προσβαλλόμενη απόφαση για σύλληψη και απέλαση της αιτήτριας παραβιάζει τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105, το Σύνταγμα της Δημοκρατίας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
(β) Ότι λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης περί το Νόμο και τα πράγματα.
(γ) Ότι στερείται επαρκούς αιτιολογίας, και
(δ) Ότι η αιτήτρια παρέμεινε νόμιμα και αδιάλειπτα στην Κύπρο για περίοδο που ξεπερνά τα 5 έτη και δικαιούται αυξημένης προστασίας σύμφωνα με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης 2003/109/Ε.Κ..
Τα γεγονότα που επικαλείται η αιτήτρια είναι ότι αυτή στις 29.12.2003 τέλεσε γάμο με τον Ρένο Δημητρίου, πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον οποίο εξακολουθεί να είναι παντρεμένη. Στις 26.9.2005 ο σύζυγος της αιτήτριας καταχώρισε αίτηση διαζυγίου στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού η οποία δεν αποφασίστηκε ακόμη. Η αιτήτρια, μέχρι 12.9.2005, διέμενε μαζί με το σύζυγο της στη συζυγική κατοικία. Στις 4.1.2007 η αιτήτρια συνελήφθηκε με βάση διάταγμα απέλασης που εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2006 και η ύπαρξη του γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια κατά τη σύλληψή της.
Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία, περιλαμβανομένου και του υπηρεσιακού φακέλου που κατατέθηκε σαν τεκμήριο 1, και βρίσκω πως τα ουσιώδη γεγονότα είναι τα εξής:
Η αιτήτρια που γεννήθηκε στη Γερμανία και είναι κάτοχος Σερβικού διαβατηρίου αφίχθηκε στην Κύπρο ως επισκέπτρια στις 14.5.2000 και αναχώρησε στις 18.5.2000. Επανήλθε στις 19.6.2000 και την 31.7.2000 τέλεσε γάμο στο Δημαρχείο Λεμεσού με τον Κύπριο πολίτη Νίκο Κούμνα. Μετά το γάμο της με τον προαναφερόμενο της παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής διαμονής μέχρι 30.4.2001 η οποία ανανεώθηκε μέχρι 15.1.2002. Στις 8.8.2001 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση της ιδιότητας της «ημεδαπής Κύπριας», σύμφωνα με το άρθρο 2(1) (β) του Κεφ. 5, καθεστώς το οποίο της χορηγήθηκε την 1.11.2001 για να παραμείνει στην Κύπρο με τον τότε σύζυγο της και να εργαστεί. Στις 14.4.2003 πήρε διαζύγιο από τον προαναφερόμενο Νίκο Κούμνα και στις 29.12.2003 τέλεσε δεύτερο γάμο στο Δημαρχείο Λεμεσού με τον επίσης Κύπριο πολίτη Ρένο Δημητρίου. Στο μεταξύ όμως είχε απωλέσει το καθεστώς της «ημεδαπής Κύπριας» που της είχε παραχωρηθεί ένεκα του πρώτου της γάμου, λόγω της διάλυσης του γάμου εκείνου. Μετά το δεύτερο της γάμο, της παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι 30.12.2006. Στην σχετική αίτηση ημερ. 6.5.2004 την οποία υπέβαλε η αιτήτρια στις αρμόδιες Αρχές, αυτή έγραψε ως λόγο για τον οποίο ζητούσε την ανανέωση της αδείας της «to stay with my G/C husband Renos Demetriou and also to work as a saleswoman". Στην προαναφερόμενη αίτηση αναγράφηκε από τους αρμοδίους ότι η αίτηση συνιστάτο για να παραμείνει η αιτήτρια μαζί με τον Ελληνοκύπριο σύζυγο της Ρένο Δημητρίου και παράλληλα για να αναλάβει εργασία ως πωλήτρια σε συγκεκριμένη επιχείρηση στη Λεμεσό. Σημειώνεται πως στην προαναφερόμενη αίτηση της η αιτήτρια είχε αναγράψει ως διεύθυνση της στην Κύπρο τη διεύθυνση Βίκτωρος Ουγκώ 39, Διαμ. 4, 3021 Λεμεσός. Στις 26.9.2005 ο δεύτερος σύζυγος της αιτήτριας υπέβαλε αίτηση διαζυγίου για το λόγο ότι η αιτήτρια στις 12.9.2005 εγκατέλειψε το συζυγικό οίκο. Στις 19.10.2005 με επιστολή των αρμοδίων Αρχών προς την αιτήτρια που στάληκε στην προαναφερόμενη διεύθυνση Βίκτωρος Ουγκώ 39, Διαμ. 4, 3021 Λεμεσός, η αιτήτρια πληροφορείτο ότι επειδή δεν ζούσε με τον Ελληνοκύπριο σύζυγο της Ρένο Δημητρίου, η προσωρινή άδεια που της είχε δοθεί ακυρωνόταν και ζητείτο από την ίδια να εγκαταλείψει την Κύπρο εντός 14 ημερών. Η αιτήτρια δεν εγκατέλειψε την Κύπρο και ως εκ τούτου εκδόθηκε εναντίον της, στις 17.1.2006, διάταγμα απέλασης δυνάμει του άρθρου 14 του Κεφ. 105. Με το προαναφερόμενο διάταγμα η αιτήτρια κηρυσσόταν ως απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει της παραγράφου Κ του Εδαφίου 1 του Άρθρου 6 του Κεφ. 105 και διατασσόταν η απέλαση της στη Σερβία και η αναχώρηση της από τη Δημοκρατία το συντομότερο δυνατό. Με διάταγμα της ίδιας ημερομηνίας της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης διατασσόταν επίσης όπως η αιτήτρια συλληφθεί και παραμείνει υπό κράτηση μέχρις ώτου απελαθεί. Η αιτήτρια τελικά συνελήφθηκε στις 4.1.2007, τέθηκε υπό κράτηση και απελάθηκε στη χώρα της στις 12.1.2007.
Είναι θεμελιωμένο ότι Κυρίαρχα κράτη, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, έχουν κάθε δικαίωμα να ρυθμίσουν τη μεταναστευτική τους πολιτική κατά τον τρόπο που θεωρούν ορθό και να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν σε αλλοδαπούς να εισέρχονται ή να παραμένουν στο έδαφός τους, νοουμένου όμως ότι ενεργούν καλόπιστα. Στην προκείμενη περίπτωση η αιτήτρια, η οποία είναι αλλοδαπή, είχε χάσει την ιδιότητα και το καθεστώς της «ημεδαπής Κύπριας» μετά τη διάλυση του πρώτου της γάμου και στη συνέχεια της παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής για το σκοπό του να διαμένει με το δεύτερο Ελληνοκύπριο σύζυγο της και να εργάζεται σε κάποια επιχείρηση. Όταν αυτή έπαψε να διαμένει με το δεύτερο Ελληνοκύπριο σύζυγο της, ο οποίος είχε καταχωρίσει και αίτηση διαζυγίου γι΄ αυτό το λόγο, η Δημοκρατία, όπως είχε κάθε δικαίωμα, ακύρωσε την προσωρινή άδεια παραμονής της και της ζήτησε να αναχωρήσει από την Κύπρο το συντομότερο δυνατό. Αυτή δεν το έπραξε, κατέστη, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, παράνομος μετανάστης και ως εκ τούτου, φυσιολογικά, εκδόθηκαν εναντίον της τα προαναφερόμενα διατάγματα.
Δεν βρίσκω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν καθ΄ οιονδήποτε μεμπτό ή παράνομο τρόπο, αντίθετα, κατά την κρίση μου, ενήργησαν εντός των πλαισίων των νομίμων εξουσιών τους και καλόπιστα. Το γεγονός ότι απέστειλαν την προαναφερόμενη επιστολή ακύρωσης της προσωρινής άδειας παραμονής της αιτήτριας, στην προαναφερόμενη διεύθυνση της, που ήταν η διεύθυνση την οποία είχε δώσει στις Αρχές η ίδια η αιτήτρια, δεν θεωρώ ότι συνιστά οποιανδήποτε παρατυπία ή ότι φανερώνει οποιαδήποτε κακοπιστία εκ μέρους των καθ΄ ων η αίτηση.
Η προαναφερόμενη Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στο Κυπριακό Δίκαιο μέχρι 23.1.2006, δεν μπορεί να βοηθήσει την αιτήτρια, η οποία δεν βρισκόταν, νόμιμα, στην Κύπρο, την προαναφερόμενη ημερομηνία.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ όλους τους λόγους στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή ως αβάσιμους και τους απορρίπτω. Κατά συνέπεια η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €700.- έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.