ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 702/2007)

 

 

14 Ιανουαρίου, 2008

 

 

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 28, 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΕΛΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ,

 

Αιτήτρια,

 

ΚΑΙ

 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ,

 

Καθ΄ου η Αίτηση.

- - - - - - -

 

Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.

 

Π. Πολυβίου, για τον Καθ΄ου η Αίτηση.

 

- - - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 30.3.2007 δημοσιεύθηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας (Παράρτημα Τρίτο - Μέρος Ι) οι περί Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (Σχέδιο Συντάξεων και Χορηγημάτων σε Υπαλλήλους του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου και Εξαρτωμένων Αυτών) (Όμοιο με το Σχέδιο Συντάξεων της Κυβέρνησης) (Τροποποιητικοί) Κανονισμοί του 2007. Το άρθρο 2 των Κανονισμών αυτών είχε ως εξής:

 

"2. Ο Κανονισμός 2 των βασικών κανονισμών τροποποιείται με την αντικατάσταση του ορισμού του όρου "Σύνηθες διά την αφυπηρέτησιν όριον ηλικίας" με τον ακόλουθο νέο ορισμό:

 

« 'Σύνηθες για την αφυπηρέτηση όριο ηλικίας' σημαίνει προκειμένου για μέλος που συμπληρώνει το εξηκοστό έτος της ηλικίας του κατά ή μετά την 1.7.2008 την ηλικία των εξήντα τριών ετών:

 

Νοείται περαιτέρω ότι η ηλικία υποχρεωτικής αφυπηρέτησης μέλους, που συμπληρώνει το εξηκοστό έτος της ηλικίας του μεταξύ της ημερομηνίας δημοσίευσης των παρόντων Κανονισμών στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και της 30^ης Ιουνίου 2008, και των δύο ημερομηνιών συμπεριλαμβανομένων, είναι η ηλικία των εξήντα δύο ετών.»."

 

Η αιτήτρια Ελένη Κυριακίδου, Λογιστική Λειτουργός Γ΄, στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), συμπλήρωσε το εξηκοστό έτος της ηλικίας της στις 28.3.2007 και, σύμφωνα με τους βασικούς κανονισμούς, αφυπηρέτησε την 1.4.2007.*

 

Με επιστολή της ημερομηνίας 30.3.2007, αλλά και με επιστολή των δικηγόρων της ημερομηνίας 10.4.2007, η αιτήτρια ζήτησε να επωφεληθεί της επέκτασης κατά δύο έτη της ηλικίας υποχρεωτικής αφυπηρέτησης μέλους, κατ΄ εφαρμογή, και στην περίπτωσή της, της "πρόνοιας" στο νέο ορισμό της φράσης "Σύνηθες για την αφυπηρέτηση όριο ηλικίας". Ήταν η θέση της ότι, εφόσον η ημερομηνία αφυπηρέτησής της ήταν η 1.4.2007, η μη εφαρμογή της "πρόνοιας" και στην περίπτωσή της ισοδυναμούσε με άνιση μεταχείρισή της έναντι των συναδέλφων της που συμπλήρωναν το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους μετά τις 30.3.2007. Το ΡΙΚ απέρριψε το αίτημα πάνω στη βάση ότι η αιτήτρια δεν καλυπτόταν από την "πρόνοια", εφόσον αυτή είχε συμπληρώσει το εξηκοστό έτος της ηλικίας της στις 28.3.2007, πριν δηλαδή τις 30.3.2007, ημερομηνία δημοσίευσης του νέου ορισμού στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

 

Η απορριπτική απόφαση του ΡΙΚ είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Ο δικηγόρος του ΡΙΚ προέβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος στην προσφυγή εφόσον, εάν ο νέος ορισμός του τι σημαίνει "Σύνηθες για την αφυπηρέτηση όριο ηλικίας", την "πρόνοια" στον οποίο το ΡΙΚ απλώς εφάρμοσε στην περίπτωση της αιτήτριας, κριθεί ως αντισυνταγματικός, όπως η εισήγηση του δικηγόρου της, η κήρυξη αυτή θα αποδειχθεί αλυσιτελής για την αιτήτρια εφόσον, σε τέτοια περίπτωση, θα απαλειφθεί ολόκληρος ο νέος ορισμός, με αποτέλεσμα η αιτήτρια να αφυπηρετήσει και πάλι την 1.4.2007. Επικαλέσθηκε, σχετικά, την απόφαση της Ολομέλειας στην Βάσος Κωνσταντίνου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υποθέσεις Αρ. 1795/2006 και 1705/2006, 1.6.2007.

 

Η εισήγηση του δικηγόρου του ΡΙΚ με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Σχετικό, τηρουμένων των αναλογιών, είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την Βάσος Κωνσταντίνου:

 

"Ο δικηγόρος των αιτητών επιδιώκει ουσιαστικά όπως το Ανώτατο Δικαστήριο διαγράψει τις επιφυλάξεις στον επίδικο Νόμο ώστε να παραμείνει η βασική του πρόνοια για αφυπηρέτηση όλων των δημοσίων υπαλλήλων στο 63^ο έτος της ηλικίας τους. Μάλιστα δε τούτο να ισχύει για όλους από τη δημοσίευση του Νόμου. Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί του ζητήματος είναι ευθυγραμμισμένη. Στην υπόθεση Dias United Publishing Co Ltd που αναφέρεται πιο πάνω, η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε πως το Δικαστήριο δεν δικαιούται να διευρύνει θετική νομοθετική διάταξη, μήτε να την τροποποιήσει ώστε να δημιουργηθεί ουσιαστικά ένα νέο νομοθέτημα. Ο συνταγματικός έλεγχος των νόμων, που ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν μπορεί να μετατραπεί σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας. Κάτι τέτοιο θα ξέφευγε της δικαιοδοσίας του. Η νομοθετική εξουσία ασκείται, σύμφωνα με το Σύνταγμα, όπως υποδείξαμε πιο πάνω, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία, όπου μάλιστα χρειάζεται, ψηφίζει και τα αναγκαία κονδύλια για την εφαρμογή του, (άρθρο 81 του Συντάγματος). Το ίδιο ζήτημα όπως υποδείξαμε, εξετάστηκε και πιο πρόσφατα στην υπόθεση Μαρία Βρούντου (δες ανωτέρω).

 

Οι επιφυλάξεις στο Νόμο, μολονότι αρχίζουν με τη συνήθη λέξη «νοείται», δεν αποτελούν, ούτως ειπείν, παρακλάδι του κεντρικού κορμού του ώστε η διάσπαση τους να αφήνει ακέραιο και ανεξάρτητο το υπόλοιπο μέρος του. Ο Νόμος εν προκειμένω δεν διασπάται, οι επιφυλάξεις αποτελούν μέρος του ενιαίου συνόλου του. Η κήρυξη, επομένως, του Νόμου ως αντισυνταγματικού θα αποδειχθεί αλυσιτελής για το αίτημα των αιτητών."

 

Η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας ότι η περίπτωση της διαφοροποιείται από την Βάσος Κωνσταντίνου πάνω στη βάση ότι "εδώ η αιτήτρια διεκδικεί συμπερίληψή της στην παράταση γιατί αφυπηρετούσε μετά την έναρξη της ισχύος της νέας Κανονιστικής ρύθμισης", αφυπηρετούσε δηλαδή την 1.4.2007, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Το γεγονός ότι η αιτήτρια αφυπηρετούσε την 1.4.2007 δεν αλλάζει τα πράγματα, ώστε η περίπτωση της αιτήτριας να μπορεί να διαφοροποιηθεί από την Βάσος Κωνσταντίνου.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται. Όμως, υπό τις περιστάσεις, θεωρώ δίκαιο να μην εκδώσω διαταγή για τα έξοδα.

 

 

                                                                   Ρ. Γαβριηλίδης,

Δ.

 

 

 

/ΧΤΘ