|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1406/2006)
16 Ιανουαρίου 2008
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄Ης η αίτηση
_________
Α. Ταλιαδώρος, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Σε διαδικασία ενώπιον της ΕΔΥ για πλήρωση τριών θέσεων Κτηνιατρικού Λειτουργού Α΄(θέση προαγωγής), ο Διευθυντής σύστησε τα Ενδιαφερόμενα Μέρη (ΕΜ) 2 κ. Πίπη και 3 κ. Χατζηφιλίππου και τον Αιτητή κ. Ιωάννου. Η ΕΔΥ, αποδεχόμενη τη σύσταση για τα ΕΜ 2 και 3, τα οποία και επέλεξε, δεν την απεδέχθη για τον Αιτητή και αντ΄αυτού επέλεξε το ΕΜ1 κα Παπασάββα-Στυλιανού. Η προσφυγή κατεχωρήθη κατά του συνόλου της απόφασης, στην πορεία όμως απεσύρθη εναντίον των ΕΜ1 και 2. Το σχετικό σκεπτικό της ΕΔΥ είχε ως εξής:
«Η Επιτροπή, επιλέγοντας τη Στυλιανού-Παπασάββα, έλαβε υπόψη ότι αυτή, συγκρινόμενη με τον Ιωάννου, που συστήθηκε από το Διευθυντή, όσον αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, δεν υστερεί έναντι αυτού, διαθέτει υπέρτερα προσόντα, αφού, πέραν των απαιτούμενων από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντων, κατέχει και Διδακτορικό τίτλο στην Κτηνιατρική, ο οποίος δεν αποτελεί πλεονέκτημα/πρόσθετο προσόν, αλλά είναι σχετικός με τα καθήκοντα της θέσης και, ως εκ τούτου, προσθέτει στην αξία της. Επιπλέον, η επιλεγείσα υπερέχει, έστω και οριακά, του συστηθέντος σε αρχαιότητα, με βάση την ημερομηνία πρώτου διορισμού της σε άλλη κατώτερη θέση.»
Ο αιτητής εισηγείται ότι η ΕΔΥ παρέλειψε να προβεί σε σύγκριση του με το ΕΜ3, που αν το έπραττε θα διαπίστωνε ότι ο ίδιος υπερείχε αυτού, και έτσι θα έπρεπε να μην ακολουθούσε τη σύσταση ως προς το ΕΜ3 αντί ως προς τον ίδιο. Η εισήγηση στερείται ερείσματος. Το θεμέλιο της είναι η ίδια η περίληψη του Αιτητή στη σύσταση. Στη σύσταση όμως περιλαμβάνετο και το ΕΜ3. Εφ΄όσον δεν προσβάλλεται η προαγωγή του ΕΜ1 αφού η προσφυγή απεσύρθη εναντίον του, και δεν αμφισβητείται η ίδια η σύσταση, που δεν θα μπορούσε να αμφισβητείται εφ΄όσον σε αυτή βασίζεται ο Αιτητής, ο Αιτητής δεν μπορεί να παραπονείται για την «αφαίρεση» του από τη σύσταση αντί να «αφαιρείτο» το ΕΜ3. Η μη υιοθέτηση της σύστασης ως προς τον ίδιο έγινε σε συνάρτηση προς το ΕΜ1 το οποίο δεν είχε συστηθεί. Μόνο με αναφορά στη νομιμότητα της προαγωγής του ΕΜ1 λοιπόν θα μπορούσε ο Αιτητής να αμφισβητήσει τον «αποκλεισμό» του από τη σύσταση, και την προαγωγή του ΕΜ1 ο Αιτητής επέλεξε να μην αμφισβητήσει πλέον. Ορθώς και η Δημοκρατία λέγει λοιπόν ότι ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον στην προώθηση της προσφυγής του εναντίον του ΕΜ3.
Και επί της ουσίας βεβαίως η εισηγήση είναι αβάσιμη, αφού στηρίζεται στην αντίληψη ότι ο Αιτητής υπερείχε του ΕΜ σε προσόντα. Ούτε υπεροχή όμως προκύπτει (η αποδιδόμενη υπεροχή αφορούσε διοικητικά καθήκοντα και συμμετοχή σε εκπαιδεύσεις και συνέδρια), ούτε βεβαίως έκδηλη υπεροχή, ενώ το ΕΜ υπερείχε σε αρχαιότητα του Αιτητή κατά 12 έτη έστω και αν αυτά ανάγοντο στην ημερομηνία γέννησης. Με αυτά τα δεδομένα, δεν προκύπτει μη εύλογος η «αφαίρεση» του Αιτητή αντί του ΕΜ από τη σύσταση, επί των ιδίων των όρων της εισήγησης του Αιτητή.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €700 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π