|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1222/2006)
14 Ιανουαρίου, 2008
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 24, 25, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΪΖΑΝΟΣ,
2. ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ,
Αιτητές,
ΚΑΙ
ΑΡΧΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - - -
Κ. Γεωργιάδου, για τους Αιτητές.
Θ. Ραφτοπούλου, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (η Αρχή), σε συνεδρία της ημερομηνίας 10.9.2002, αποφάσισε να χορηγήσει, υπό όρους, στον αιτητή Στέλιο Παϊζάνο, ως φυσικό πρόσωπο, άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας μικρού τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού για την πόλη της Λάρνακας, με το διακριτικό όνομα «ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ».
Με επιστολή του ημερομηνίας 24.10.2005, ο αιτητής πληροφόρησε την Αρχή για τη «συνδιαχείριση» του ραδιοφωνικού σταθμού «ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ» με την Ελλαδική εταιρεία «International Radio Networks» και ζήτησε να μην υπάρξει δίωξή του για το γεγονός αυτό. Η Αρχή, σε σχετική απαντητική της επιστολή προς τον αιτητή με ημερομηνία 16.1.2006, του ζήτησε να υποβάλει αντίγραφο της εν λόγω συμφωνίας «συνδιαχείρισης» εντός δέκα ημερών από τη λήψη της επιστολής της. Με επιστολή των δικηγόρων του με ημερομηνία 3.3.2006, ο αιτητής υπέβαλε αντίγραφο της σχετικής συμφωνίας «συνδιαχείρισης» του ραδιοφωνικού σταθμού «ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ» με την υπό αναφορά Ελλαδική εταιρεία. Ακολούθως, η Αρχή, κατόπιν συζήτησης του θέματος στη συνεδρία της ημερομηνίας 17.4.2006, σε σχετική απαντητική της επιστολή προς τους δικηγόρους του αιτητή με ημερομηνία 3.5.2006, απέρριψε το αίτημα για «συνδιαχείριση» του ραδιοφωνικού σταθμού «ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ» με την Ελλαδική εταιρεία «International Radio Networks», για το λόγο ότι η εκδοθείσα άδεια είναι προσωποπαγής και δεν επιτρέπεται η διαχείριση του σταθμού από τον αδειούχο με οποιουσδήποτε τρίτους.
Η πιο πάνω απόφαση της Αρχής είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση πάσχει λόγω πλάνης περί το Νόμο και ή τα πράγματα. Σύμφωνα με τη δικηγόρο των αιτητών, η συνδιαχείριση σταθμού από τον αδειούχο μαζί με άλλο πρόσωπο ή άλλη εταιρεία δεν μπορεί παρά να επιτρέπεται σύμφωνα με τον περί Ραδιοφωνικό και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμο του 1998 (Ν.7(Ι)/1998 - ο Νόμος), καθότι στο Νόμο αυτό δεν αναφέρεται πουθενά, και δη ρητά, οποιαδήποτε απαγόρευση τέτοιας συνδιαχείρισης. Ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί. Ερμηνεύοντας ορθά το Νόμο στο σύνολό του και, έχοντας υπόψη ότι, με βάση το άρθρο 23(1) του Νόμου, η άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας ραδιοτηλεοπτικού σταθμού είναι, όπως έχει νομολογηθεί, προσωποπαγής, ορθά η Αρχή απέρριψε την αίτηση για συνδιαχείριση του σταθμού «ΡΑΔΙΟ ΖΗΝΩΝ» με την Ελλαδική εταιρεία «International Radio Networks». Σχετική είναι η απόφαση στην Πληροφοριακή και Πολιτιστική Εταιρεία «Ο Λόγος» δια των συνεταίρων της και Τηλεοπτικού Σταθμού «Ο Λόγος» ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγές Αρ. 90/2000 και 321/2000, 24.7.2001, όπου λέχθηκε ότι:
"Προσωποπαγής άδεια είναι άδεια για την έκδοση της οποίας λήφθηκαν υπόψη στοιχεία και προϋποθέσεις συνδεδεμένα με το πρόσωπο επ΄ ονόματι του οποίου εκδόθηκε.
Αλλά πέραν του ότι το προσωποπαγές της άδειας ρητά προβλέπεται στο σχετικό Νόμο, η όλη δομή και οι πρόνοιες του δείχνουν ότι η πρόθεση του νομοθέτη είναι η αναπόσπαστη σύνδεση της άδειας με το πρόσωπο στο οποίο αυτή χορηγείται. Τούτο προκύπτει καθαρά από το άρθρο 19 του Νόμου με το οποίο επιβάλλονται σοβαροί περιορισμοί σε ό,τι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των σταθμών, και στο οποίο αναφέρονται ορισμένα στοιχεία και προϋποθέσεις που συνδέονται με το πρόσωπο που ζητά τη χορήγηση άδειας, το άρθρο 20, το οποίο επιβάλλει την υποχρέωση δημοσιοποίησης ονομάτων ιδιοκτητών των τηλεοπτικών σταθμών, το άρθρο 22, το οποίο καθορίζει κριτήρια αξιολόγησης μιας αίτησης για άδεια και γενικά τις πρόνοιες του άρθρου 23, που απαγορεύει ακόμα και τροποποίηση του ιδρυτικού εγγράφου ή του καταστατικού μιας εταιρείας στην οποία χορηγήθηκε άδεια χωρίς τη συγκατάθεση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης.
Δεδομένου ότι η προσωποπαγής φύση της άδειας δεν επιτρέπει μεταβίβαση, εκχώρηση και/ή ανάθεση της λειτουργίας του σταθμού σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός από εκείνο στο οποίο χορηγήθηκε η άδεια και το οποίο έτυχε της ενδελεχούς έρευνας και εξέτασης από την αρμόδια αρχή θα εξετάσουμε τώρα κατά πόσον στην υπό κρίση υπόθεση...."
Πράγματι, όπως προκύπτει από το πιο πάνω απόσπασμα, εάν επιτρεπόταν η συνδιαχείριση από τον αδειούχο ραδιοφωνικού σταθμού με οποιουσδήποτε τρίτους, τότε θα καταστρατηγείτο η όλη φιλοσοφία του Νόμου εφόσον θα μπορούσαν να έχουν, έστω μερικό, έλεγχο του σταθμού πρόσωπα ή εταιρείες, χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις του Νόμου.
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος ακυρώσεως ότι η Αρχή παραβίασε την αρχή της καλής πίστης. Και τούτο διότι, πριν αποφασίσει κατά πόσο θα επέτρεπε τη συνδιαχείριση του σταθμού από τον αιτητή και την Ελλαδική εταιρεία, ζήτησε να εφοδιαστεί με αντίγραφο της σχετικής συμφωνίας διαχείρισης. Η συμπεριφορά αυτή της Αρχής, συνεχίζει η εισήγηση, είναι και αντιφατική. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Η αναζήτηση στοιχείων και, συγκεκριμένα, της σχετικής συμφωνίας συνδιαχείρισης από τον αιτητή, έγινε μέσα στα πλαίσια της υποχρέωσης της Αρχής να συγκεντρώσει, δια δέουσας έρευνας, όλα τα σχετικά στοιχεία προτού αποφασίσει. Με το να ζητήσει αντίγραφο της συμφωνίας συνδιαχείρισης η Αρχή δεν ενήργησε κατά παράβαση της αρχής της καλής πίστης, ούτε και αντιφατικά, καθότι, η ενέργειά της αυτή ασφαλώς δεν υπονοούσε ότι, εάν όντως υπήρχε συμφωνία συνδιαχείρισης, αυτή θα παραχωρούσε τη ζητηθείσα άδεια συνδιαχείρισης.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η Αρχή παραβίασε το δικαίωμα ακρόασης του αιτητή εφόσον, προτού αποφασίσει, δεν τον κάλεσε να ακουστεί και ή υποβάλει γραπτώς τις παραστάσεις του. Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Η Αρχή είχε ενώπιόν της όλα τα σχετικά στοιχεία και δεν εγειρόταν ζήτημα ακρόασης του αιτητή. Άλλωστε, η απόρριψη του αιτήματος συνδιαχείρισης δεν συνιστούσε οποιαδήποτε κύρωση εναντίον του αιτητή ή του σταθμού. Εκείνο που, στην ουσία, αποφάσισε η Αρχή ήταν ότι, με βάση το Νόμο, δεν μπορούσε να υπάρξει συνδιαχείριση του σταθμού με εταιρεία η oποία δεν έτυχε του ελέγχου που προβλέπει ο Νόμος προς το σκοπό παραχώρησης άδειας, ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας του σταθμού. Αυτή ήταν και η αιτιολογία της επίδικης απόφασης.
Όσον αφορά, τέλος, τους ισχυρισμούς για δήθεν παράβαση των Άρθρων 23, 25, 26 και 28.1 του Συντάγματος, παραπέμπω στην απόφαση της Ολομέλειας στη Sigma Radio T.V. κ.ά. ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή Αρ. 320/1999, 24.2.2004, όπου κρίθηκε ότι ο Νόμος, όπως και η εφαρμογή του σε ανάλογες περιπτώσεις, δεν παραβιάζει, με κανένα τρόπο, οποιοδήποτε από τα εν λόγω Άρθρα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.000 έξοδα εις βάρος των αιτητών.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ