|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 679
2 Οκτωβρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
COSTAS GAVRIELIDES & SONS LTD,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΑΦΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 396/2006)
Υδατοπρομήθεια ― Τέλη σύνδεσης ― Καν. 213 της ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/03 ― Ερμηνεία και εφαρμογή του στα γεγονότα της κριθείσας περίπτωσης ― Η επιβολή πρόσθετων τελών σύνδεσης από το Κοινοτικό Συμβούλιο Τάλας, κρίθηκε νόμιμη.
Οι αιτητές αμφισβήτησαν την επιβολή επιπρόσθετων διακαιωμάτων παροχής νερού που συνόδευαν την έγκριση τροποποιητικής άδειας οικοδομής, που ζήτησαν και πήραν οι ίδιοι.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η επιβολή πρόσθετων τελών σύνδεσης, έχει νόμιμο έρεισμα στον Καν. 213(1) της ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/2003, ο οποίος προβλέπει «ότι αν οικόπεδα ή οικοδομές που εφοδιάστηκαν με νερό κατά το διαχωρισμό και καταβλήθηκαν δικαιώματα σύνδεσης, ήθελαν χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση οικοδομών ή για άλλη χρήση εκτός από εκείνη για την οποία εφοδιάστηκαν αρχικά με νερό και για την οποία τα καταβλητέα δικαιώματα σύνδεσης υπερβαίνουν τα ήδη καταβληθέντα δικαιώματα, θα καταβάλλεται η τυχόν διαφορά την οποία θα υπολογίζει το Συμβούλιο.»
Επομένως το επιπλέον ποσό των ΛΚ1810 που ζητήθηκε να καταβληθεί από την αιτήτρια εταιρεία εν προκειμένω, είναι καθόλα νόμιμο, αφού λήφθηκε υπόψη ότι η αίτηση αφορούσε σε επαναδιαχωρισμό του συγκεκριμένου τεμαχίου, και βασίστηκε στους ισχύοντες Κανονισμούς.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Θ. Ιωαννίδης, για τους Αιτητές.
Ρ. Πετρίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Η αιτήτρια είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης εγγεγραμμένη σύμφωνα με το νόμο με έδρα την Πάφο και ασχολείται με το διαχωρισμό γης και την ανέγερση οικοδομών.
Αναφορικά με το τεμάχιο γης με αριθμό 620, τοποθεσία Τάλα Επαρχίας Πάφου, η αιτήτρια ζήτησε από το Γραφείο Επάρχου Πάφου τρεις φορές άδεια διαίρεσης της γης για οικοδομικούς σκοπούς. Αφού πρώτα εξασφάλισε την πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΔ/1238/2001/31.10.2001 (Παράρτημα Α), αποτάθηκε στο Γραφείο του Επάρχου για διαχωρισμό του τεμαχίου 620 σε επτά (7) οικόπεδα και χώρο πρασίνου.
Η αίτηση εγκρίθηκε (Δέστε: Παρ. Β' στην ένσταση) στις 16.5.2002 με την υποχρέωση της αιτήτριας εταιρείας να καταβάλει μεταξύ άλλων ΛΚ2100 για δικαιώματα παροχής υδατοπρομήθειας προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Τάλας.
Το πιο πάνω ποσό προέκυψε από τη χρέωση του ποσού των ΛΚ300 για κάθε οικόπεδο. Η αιτήτρια κατέβαλε το ποσό αυτό στον καθ' ου η αίτηση αρ. 2 και έλαβε την άδεια διαίρεσης του τεμαχίου 620 σύμφωνα με τα επισυναφθέντα σχέδια και τους τεχνικούς όρους (Δέστε Παρ. Γ και Παρ. Α').
Η αιτήτρια στη συνέχεια, στις 28.6.2002, εξασφάλισε την υπό αρ. ΠΑΦ/1238/2001/Α πολεοδομική άδεια σχετικά με έγκριση τροποποιημένων σχεδίων που προνοούσαν τη δημιουργία 4 οικοπέδων και χώρου πρασίνου. Στις 2.8.2002 αποτάθηκε στην Επαρχιακή Διοίκηση Πάφου για έκδοση νέας άδειας διαχωρισμού, με βάση τα τροποποιημένα σχέδια, η οποία και εγκρίθηκε (Δέστε Παράρτημα Δ στην ένσταση). Στις 19.11.2002 εκδόθηκε η υπ' αρ. ΠΑΦ/1238/2001Β τροποποιημένη πολεοδομική άδεια (Δέστε Παράρτημα Ε στην ένσταση).
Αργότερα η αιτήτρια εταιρεία με αίτησή της εξασφάλισε, στις 26.9.2005, νέα πολεοδομική άδεια την υπ' αρ. ΠΑΦ/1238/2001/Γ για το ίδιο τεμάχιο 620. Η αίτησή της για διαχωρισμό αφορούσε τώρα στη δημιουργία 2 μόνον οικοπέδων (Παρ. Στ' στην ένσταση). Η Επαρχιακή Διοίκηση Πάφου με επιστολή ημερομηνίας 9.1.2006 (Παράρτημα Ζ' στην Ένσταση) ενέκρινε την πιο πάνω αίτηση της αιτήτριας.
Για σκοπούς έκδοσης της άδειας διαχωρισμού, η αιτήτρια κλήθηκε να πληρώσει το επιπλέον ποσόν των ΛΚ1810 για δικαιώματα παροχής υδατοπρομήθειας στο Κοινοτικό Συμβούλιο Τάλας και ΛΚ533, στην Επαρχιακή Διοίκηση Πάφου για δικαιώματα έκδοσης της άδειας.
Η πιο πάνω χρέωση βασίστηκε στην απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Τάλας που λήφθηκε κατά τη συνεδρίαση του με αριθμό 8/2004 και ημερομηνία 26.5.2004.
Η αιτήτρια απέστειλε επιστολή με ημερομηνία 10.2.2006 (Παράρτημα Η) με την οποία ενημέρωνε την Επαρχιακή Διοίκηση ότι πληρώνει το οφειλόμενο ποσό, υπό διαμαρτυρία, αναφέροντας ότι θα προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο για προσβολή της προαναφερόμενης απόφασης.
Η Επαρχιακή Διοίκηση (καθ' ου η αίτηση αρ. 2 στην παρούσα προσφυγή) στις 15.2.2006 εξέδωσε την υπ' αρ. 00966 άδεια διαχωρισμού του τεμαχίου 620 σε 2 οικόπεδα και χώρο πρασίνου (Παράρτημα Θ).
Σύμφωνα με τον Καν. 213(1) της ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/03 αν οικόπεδα ή οικοδομές που εφοδιάστηκαν με νερό, κατά το διαχωρισμό και καταβλήθηκαν δικαιώματα σύνδεσης, ήθελαν χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση οικοδομών ή για άλλη χρήση εκτός από εκείνη για την οποία εφοδιάστηκαν αρχικά με νερό και για την οποία τα καταβλητέα δικαιώματα σύνδεσης υπερβαίνουν τα ήδη καταβληθέντα δικαιώματα, θα καταβάλλεται η τυχόν διαφορά την οποία θα υπολογίζει το Συμβούλιο.
Στην περίπτωση της αιτήτριας εταιρείας, κατά την πρώτη αίτηση, που αφορούσε σε διαχωρισμό του τεμαχίου 620 σε 7 οικόπεδα, επιβλήθηκε το ποσό των ΛΚ2100 για δικαιώματα ύδρευσης γιατί η τότε απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου ήταν για ΛΚ300 ανά οικόπεδο. Κατά την τρίτη αίτηση που αφορούσε σε διαχωρισμό του τεμαχίου 620 σε 2 οικόπεδα, η απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου ήταν για κάθε οικόπεδο εμβαδού μέχρι 520 Τ.μ. να επιβάλλεται δικαίωμα ύδρευσης ΛΚ500 και για κάθε οικόπεδο εμβαδού πέραν των 520 Τ.μ. να επιβάλλεται ΛΚ1 για κάθε επιπρόσθετο τ.μ. Το πρώτο οικόπεδο της εταιρείας ήταν εμβαδού 2.210 τ.μ. και το δεύτερο 1.740 τ.μ. Με βάση τα στοιχεία αυτά και σε συνάρτηση με τον προαναφερόμενο Κανονισμό υπολογίστηκαν τα εξής δικαιώματα ύδρευσης:
1ον οικόπεδο: 2210 Τ.μ. - 520 Τ.μ. = 1690 Τ.μ. Χ ΛΚ1/τ.μ. ΛΚ1690
2ον οικόπεδο: 1740 Τ.μ. - 520 Τ.μ. = 1220 Τ.μ. Χ ΛΚ1/τ.μ. = ΛΚ1220
Σύνολο ΛΚ2910
Συν 2 οικόπεδα Χ ΛΚ500 (μέχρι 520 τ.μ)
ΛΚ1000
Σύνολο ΛΚ3910
Μείον: ΛΚ2100 (που πληρώθηκαν)
Καταβλητέο πόσον (Υπόλοιπο) ΛΚ 1810.
Με την καταχώριση της παρούσας προσφυγής οι αιτητές ζητούν συγκεκριμένα τα ακόλουθα:
«Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η διοικητική πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 9.1.2006 δια της οποίας επιβλήθη υπό των καθ' ων η αίτηση στην αιτήτρια εταιρεία η πληρωμή του ποσού των 1.810 ΛΚ ως δικαιώματα υδατοπρομήθειας για την έκδοση άδειας οικοδομής με αρ. Φακ. Δ.111/01 για το διαχωρισμό σε δύο οικόπεδα του τεμαχίου 620Φ/ΣΧ 45/35 του χωριού Τάλα στην Πάφο, είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος.»
Είναι η θέση των αιτητών ότι στην προκείμενη περίπτωση δεν τηρήθηκαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του Καν. 213(1) της ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/03 για να επιβληθούν αυξημένα δικαιώματα ύδρευσης.
Διατείνονται ότι η ενοποίηση των οικοπέδων δεν έχει αλλάξει καθ' oιονδήποτε τρόπο την παροχή και τη χρήση της υδατοπρομήθειας και δεν αλλοιώνει την αρχική άδεια για την οποία η αιτήτρια εταιρεία κατέβαλε τα δικαιώματα.
Κάνουν αναφορά στις πολεοδομικές αιτήσεις ΠΑΦ 1517/02, 1518/02, 1519/02 και συγκεκριμένα στον όρο 504 ο οποίος έχει ως εξής:
«Τα υπό δημιουργία οικόπεδα 1,2 και 3 να ενοποιηθούν σε ένα τίτλο ιδιοκτησίας για αυτό πρέπει να υποβληθεί νέα αίτηση διαχωρισμού για έγκριση τροποποιημένων σχεδίων.»
Επομένως σύμφωνα πάντοτε με την εισήγησή τους η συνένωση έγινε μόνο για σκοπούς συμμόρφωσης στον πιο πάνω όρο «504». Διατείνονται συναφώς ότι στην προκείμενη περίπτωση ουδέποτε άλλαξε η χρήση των οικοπέδων από εκείνη για την οποία εξεδόθη αρχικά η άδεια. Ουδεμία τροποποίηση έγινε εκτός από την ενοποίηση των τριών οικοπέδων προς εφαρμογή του όρου «504». Η επιβολή δικαιωμάτων ύδρευσης για ποσό ΛΚ500 για κάθε οικόπεδο και όχι ΛΚ300 αφορά νέες αιτήσεις και σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει την άδεια υπ' αριθμό ΠΑΦ/01238/2001/Γ που εξασφάλισε η αιτήτρια στις 26/9/2005 (Παράρτημα Στ της ένστασης). Επομένως η επιβολή αυξημένων δικαιωμάτων ύδρευσης στην προκείμενη περίπτωση, κατά την εισήγησή τους, είναι αυθαίρετη και αναιτιολόγητη.
Από την άλλη πλευρά, οι καθ' ων η αίτηση εισηγούνται ότι οι ισχυρισμοί των αιτητών δεν ευσταθούν και δεν βασίζονται στα γεγονότα της υπόθεσης επειδή οι πολεοδομικές αιτήσεις ΠΑΦ 1517/02, 1518/02, 1519/02 είναι διαφορετικές από την πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/1238/2001. Εφόσον το επίδικο θέμα αφορά στην πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/1238/2001/Α, Β και Γ, η αναφορά στον όρο 504 που αφορά στις πολεοδομικές αιτήσεις ΠΑΦ 1517/02, 1518/02, 1519/02, είναι άσχετη.
Είναι επίσης η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι η τροποποίηση του αριθμού των οικοπέδων για τα οποία ζητήθηκε άδεια διαχωρισμού της γης για οικοδομικούς σκοπούς δεν οφειλόταν σε σχετικό αίτημα των καθ' ων η αίτηση αλλά αποκλειστικά και μόνον στη θέληση και σχετική απόφαση της αιτήτριας εταιρείας προφανώς για τους δικούς της σκοπούς.
Επομένως η κάθε αίτηση της αιτήτριας για διαχωρισμό του τεμαχίου 620 οδηγούσε στην έκδοση νέας άδειας διαχωρισμού η οποία και διέπετο από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία κατά το χρόνο έκδοσης της και υποβαλλόταν στην ισχύουσα Δημόσια Γνωστοποίηση του Κοινοτικού Συμβουλίου Τάλας σύμφωνα με την οποία καθορίζονται από καιρού εις καιρό τα δικαιώματα που είναι πληρωτέα για σκοπούς σύνδεσης με πόσιμο νερό , ανάλογα με τον αριθμό των οικοπέδων που διαχωρίζονται. (ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/2003, Καν. 213). Κατά την έγκριση της αίτησης της αιτήτριας για διαχωρισμό του τεμαχίου της σε δύο οικόπεδα ίσχυαν τα δικαιώματα (τέλη) σύνδεσης με πόσιμο νερό που καθορίστηκαν στις 26.5.2004. Επομένως η επιβολή των τελών που ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν καθ' όλα νόμιμη, εφόσον με την έγκριση της αίτησης για διαχωρισμό σε δύο οικόπεδα, εξαλείφθηκε ο προηγούμενος διαχωρισμός και έγινε επαναδιαχωρισμός του κτήματος, αλλάζοντας ουσιαστικά την οικοπεδοποίησή του και τις δυνατότητες ανάπτυξής του.
Θεωρώ τις παρατηρήσεις και τη τοποθέτηση των καθ' ων η αίτηση επί της επίδικης διαφοράς σωστή.
Τα 7 οικόπεδα που διαχωρίστηκαν αρχικά και για τα οποία κατέβαλε η αιτήτρια εταιρεία τέλη σύνδεσης ήταν για οικοδομική ανάπτυξη σε ένα έκαστο οικόπεδο. Με την μετέπειτα τροποποίηση στη διαίρεση της γης από αρχικά 7, μετέπειτα σε 4 και στο τέλος σε 2 οικόπεδα , άλλαξε και το εμβαδόν των οικοπέδων με συνέπεια την αλλαγή ανάπτυξης των νέων οικοπέδων.
Η επιβολή πρόσθετων τελών σύνδεσης έχει νόμιμο έρεισμα στον Καν. 213(1) της ΚΔΠ 294/02, ΚΔΠ 373/2003, ο οποίος προβλέπει «ότι αν οικόπεδα ή οικοδομές που εφοδιάστηκαν με νερό κατά το διαχωρισμό και καταβλήθηκαν δικαιώματα σύνδεσης, ήθελαν χρησιμοποιηθεί για την ανέγερση οικοδομών ή για άλλη χρήση εκτός από εκείνη για την οποία εφοδιάστηκαν αρχικά με νερό και για την οποία τα καταβλητέα δικαιώματα σύνδεσης υπερβαίνουν τα ήδη καταβληθέντα δικαιώματα, θα καταβάλλεται η τυχόν διαφορά την οποία θα υπολογίζει το Συμβούλιο.»
Επομένως κρίνω ότι το επιπλέον ποσό των ΛΚ1810 που ζητήθηκε να καταβληθεί από την αιτήτρια εταιρεία είναι καθόλα νόμιμο αφού λήφθηκε υπόψη ότι η αίτηση αφορούσε σε επαναδιαχωρισμό του συγκεκριμένου τεμαχίου, και βασίστηκε στους ισχύοντες Κανονισμούς.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Έξοδα ΛΚ 600.- υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.