|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 444
16 Ιουλίου, 2007
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 24, 25, 28 ΚΑΙ 146
ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ
MORPHIS MORPHY & ASSOCIATES LTD.,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1200/2005)
Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο ― Άρθρο 6 του Κανονισμού (ΕΚ) 60/2004 ― Περιστάσεις της ορθής εφαρμογής του στην κριθείσα περίπτωση.
Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο ― Κοινή αγροτική πολιτική ― Ο εναρμονιστικός Νόμος αρ. 41(Ι)/2005 και η εφαρμογή του στην κριθείσα περίπτωση.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Λόγοι ακυρώσεως ― Η απαίτηση εξειδίκευσής τους στα νομικά σημεία του δικογράφου της προσφυγής ― Δεν εκπληρώθηκε στην κριθείσα περίπτωση, ούτε η έλλειψη θεραπεύθηκε με την αίτηση τροποποίησης του δικογράφου.
Διοικητικό Δίκαιο ― Η υποχρέωση προηγούμενης ακρόασης του διοικουμένου ― Δεν παραβιάστηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Η αιτήτρια εταιρεία αξίωσε την ακύρωση απόφασης των καθ' ων η αίτηση, που την αφορούσε και αποτελούσε εφαρμογή στην περίπτωση της αιτήτριας του άρθρου 6 του Κανονισμού (ΕΚ) 60/2004 (σύμφωνα και με τον εναρμονιστικό προς το κοινοτικό κεκτημένο Νόμο αρ. 41(Ι)/05).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Επιδιώχθηκε με αίτηση τροποποίησης να προστεθούν ως νομικά σημεία στην προσφυγή ισχυρισμοί, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στα Άρθρα 23, 25, 26, 28, 35 και 61 του Συντάγματος, ότι αντίκειται στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο και ότι εδόθη αναδρομική ισχύς στο σχετικό κανονισμό. Η αίτηση απερρίφθη και έτσι δεν θα εξετασθούν τέτοια θέματα παρά μόνο εκείνα που επαρκώς εγείρονται στην προσφυγή, έστω και αν αναφέρονται στην αγόρευση.
2. Είναι εισήγηση της Αιτήτριας, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς τον Κανονισμό (ΕΚ) 60/2004, καθ' όσον η Δημοκρατία δεν είχε καθιερώσει το σύστημα προσδιορισμού της πλεονάζουσας ποσότητας ζάχαρης που προνοείται στο άρθρο 6. Η εισήγηση δεν είναι ορθή. Το άρθρο 6 δεν εξυπακούει θεσμοθετημένο σύστημα, ούτε καθορίζει περισσότερο από γενικές κατευθύνσεις προς το νέο κράτος μέλος. Η βασική επιδίωξη του άρθρου 6, είναι ο κατά το δυνατό ακριβέστερος προσδιορισμός της πλεονάζουσας ποσότητας. Το σύστημα που εφάρμοσε η Δημοκρατία, με έμφαση στην επιβεβαίωση των εισαγωγών/εξαγωγών, αγορών και αποθεμάτων με έρευνα στα στοιχεία τόσο των επιχειρηματιών όσο και του Τελωνείου, και μάλιστα εκτεταμένη και επισταμένη αλλά και συνάδουσα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 832/2005, ως προς τον τρόπο καθορισμού της πλεονάζουσας ποσότητας, ήταν στα πλαίσια του Κανονισμού (ΕΚ) 60/2004.
3. Η Αιτήτρια εισηγείται επίσης, ότι παραβιάσθηκε το δικαίωμά της να ακουσθεί. Δεν υπεισέρχεται όμως τέτοιο θέμα εδώ. Η Αιτήτρια ήταν πλήρως ενήμερη των ενεργειών της διοίκησης και του σκοπού της, συνεπώς συνεργαζόμενη μέσω των λογιστών της για την παρουσίαση όλων των στοιχείων που της ζητήθησαν. Δεν ετίθετο θέμα «ακρόασής» της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Ξ. Ξενοφώντος για Χ. Κληρίδη, για την Αιτήτρια.
Α. Πανταζή, Νομικός Λειτουργός, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Μεταξύ των προνοιών της Συνθήκης Προσχώρησης της Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι και το Άρθρο 1.2 το οποίο ορίζει ότι οι όροι προσχώρησης και οι επακόλουθες προσαρμογές καθορίζονται στην προσαρτούμενη Πράξη. Η εν λόγω Πράξη περιλαμβάνει το Άρθρο 41 το οποίο εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να θεσπίσει τα αναγκαία μεταβατικά μέτρα προσαρμογής των νέων κρατών μελών στο καθεστώς της κοινής γεωργικής πολιτικής, σύμφωνα με τη διαδικασία του Άρθρου 42 του Κανονισμού (ΕΚ) 1260/2001 ως προς την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα της ζάχαρης. Ήταν σε αυτή τη βάση που η Επιτροπή εξέδωσε τον Κανονισμό (ΕΚ) 60/2004, το Άρθρο 6 του οποίου προνοεί ότι η Επιτροπή θα καθορίσει μέχρι την 31.10.2004, για κάθε νέο κράτος μέλος, την πλεονάζουσα ποσότητα ζάχαρης κατά την 1.5.2004 (ημέρα της προσχώρησης) η οποία και θα πρέπει να εξαλειφθεί από το καθένα κράτος μέλος μέχρι την 30.4.2005 (οι προθεσμίες αυτές παρετάθησαν με τον Κανονισμό (ΕΚ) 651/05 μέχρι 31.5.2005 και 21.11.2005, αντιστοίχως), αναφέροντας και τα κριτήρια που θα πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη για τον καθορισμό της και προνοώντας ότι το κάθε νέο κράτος μέλος θα καθιερώσει σύστημα για τον προσδιορισμό και την εξάλειψη της πλεονάζουσας ποσότητας ζάχαρης, απόδειξη εξάλειψης της οποίας και θα πρέπει να παρέχεται προς το νέο κράτος μέλος από τον ενδιαφερόμενο επιχειρηματία. Στο Άρθρο 8 προνοούνται και τα αφορώντα τον έλεγχο προς εφαρμογή του Άρθρου 6. Με τον Κανονισμό (ΕΚ) 832/2005 η Επιτροπή καθόρισε την πλεονάζουσα ποσότητα ζάχαρης για τα νέα κράτη μέλη που για την Κύπρο ήταν 40.213 τόνοι. Προς εφαρμογή των υποχρεώσεων της, η Δημοκρατία ψήφισε τον περί της Εφαρμογής Πράξεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αναφορικά με τη Θέσπιση Μεταβατικών Μέτρων στον Τομέα των Γεωργικών Προϊόντων λόγω της Προσχώρησης της Δημοκρατίας και Άλλων Χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση Νόμο του 2005 (Ν. 41(Ι)/2005). Σε αυτόν καθορίζεται ως αρμοδία αρχή ο Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού.
Στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, το Υπουργείο ζήτησε και έλαβε από τη Στατιστική Υπηρεσία τα στοιχεία που αφορούσαν τις εισαγωγές και εξαγωγές ζάχαρης και αποθεμάτων ζάχαρης. Από αυτά προέκυπτε ότι, αν και η κατανάλωση από 1.5.2003 μέχρι 30.4.2004 παρέμεινε περίπου στα ίδια επίπεδα με τα τρία προηγούμενα αντίστοιχα έτη, οι εισαγωγές κατά το έτος εκείνο υπερδιπλασιάσθησαν. Το Υπουργείο είχε ήδη ενημερώσει τους εισαγωγείς ζάχαρης για τον Κανονισμό (ΕΚ) 60/2004, και αμέσως μετά την προσχώρηση της Δημοκρατίας στην ΕΕ ζήτησε από αυτούς, περιλαμβανομένης της Αιτήτριας, να προσκομίσει τα στοιχεία που αφορούσαν τις εισαγωγές, εξαγωγές, κατανάλωση, μεταποίηση, κλπ. ζάχαρης και άλλα στοιχεία που αφορούσαν τη λειτουργία τους. Η Αιτήτρια υπέβαλε στοιχεία, περιλαμβανομένων πρόσθετα ζητηθέντων στη συνέχεια από το Υπουργείο που αφορούσαν τις διασαφήσεις εισαγωγής και τα τιμολόγια αγοράς. Το Υπουργείο ζήτησε και από το Τμήμα Τελωνείων τις διασαφήσεις της Αιτήτριας. Την 14.1.2005 το Υπουργείο καθόρισε την πλεονάζουσα ποσότητα ζάχαρης που αναλογούσε στην Αιτήτρια σε 760.750 κιλά, πληροφορώντας την σχετικά και αναφέροντας την υποχρέωση της για εξάλειψη της. Η απόφαση αυτή ανεκλήθη όμως την 12.4.2005 και εζητήθη η υποβολή στοιχείων εκ νέου. Η Αιτήτρια υπέβαλε τελικά τα πρωτότυπα των διασαφήσεων εισαγωγής και των τιμολογίων αγοράς για τις περιόδους 1.5.2000 μέχρι 30.4.2001 και 1.5.2003 μέχρι 30.4.2004, για τα άλλα δε δύο μεσολαβούντα έτη παρέπεμψε στα στοιχεία που είχε υποβάλει προηγουμένως. Το Υπουργείο ζήτησε και έλαβε επίσης από το Τμήμα Τελωνείων σχετική για την Αιτήτρια έρευνα για τα έτη 1.5.2000 μέχρι 30.4.2004. Βάσει όλων των στοιχείων, το Υπουργείο καθόρισε την πλεονάζουσα ποσότητα ζάχαρης της Αιτήτριας σε 806.000 κιλά. Ο καθορισμός έγινε αφού υπολογίσθηκε ο μέσος όρος εισαγωγών των ετών 1.5.2000 μέχρι 30.4.2003 (701.500 κιλά) και αφαιρέθηκε από την ποσότητα που εισήχθη το έτος 1.5.2003 μέχρι 30.4.2004 (1.507.500) κιλά. Στην Αιτήτρια εστάλη σχετική επιστολή, με την οποία της εζητείτο επίσης να απομακρύνει την πλεονάζουσα ποσότητα μέχρι 30.11.2005 και να παρουσιάσει σχετικά αποδεικτικά, άλλως θα επιβαρύνετο με το πρόστιμο που προνοείται στο Άρθρο 6. Κατά της απόφασης αυτής στρέφεται η προσφυγή.
Η Δημοκρατία εγείρει προδικαστική ένσταση. Παραπέμπει στο ότι, μετά την παράλειψη της Αιτήτριας να συμμορφωθεί, η Δημοκρατία προχώρησε και της επέβαλε το πρόστιμο που προνοείται στο Άρθρο 6 με επιστολή ημερομηνίας 21.8.2006, κατά δε της απόφασης εκείνης η Αιτήτρια άσκησε άλλη προσφυγή (2125/2006). Η εδώ προσβαλλόμενη απόφαση, εισηγείται η Δημοκρατία, είτε συνιστά προπαρασκευαστική πράξη σύνθετης διοικητικής ενέργειας που απέληξε στην επιβολή του προστίμου είτε, απωλέσασα την αρχική αυτοτέλεια της, ενσωματώθηκε στην τελική εκείνη πράξη με την οποία και μπορεί να συμπροσβάλλεται. Η Αιτήτρια εισηγείται ότι η προδικαστική ένσταση δεν ηγέρθη στην Ένσταση και έτσι δεν μπορεί να προωθείται (που δεν είναι ορθό καθ' όσον αφορά θέμα που και αυτεπαγγέλτως μπορεί να εξετασθεί) και ότι βασίζεται σε γεγονότα που δεν είναι δεόντως ενώπιον του Δικαστηρίου, επί της ουσίας δε ότι η προσβαλλόμενη στην προσφυγή 2125/2006 απόφαση ενδέχεται να είναι διάφορη ή ευρύτερη της προκειμένης ή και απλώς πράξη εκτέλεσης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν θεωρώ ορθό να επιληφθώ της προδικαστικής ένστασης εφ΄όσον όντως δεν ετέθη ενώπιον μου ως κοινό έδαφος το πραγματικό υπόβαθρό της.
Πριν υπεισέλθω στις εισηγήσεις της Αιτήτριας, να παρατηρήσω ότι επιδιώχθη με αίτηση τροποποίησης να προστεθούν ως νομικά σημεία στην προσφυγή ισχυρισμοί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στα Άρθρα 23, 25, 26, 28, 35 και 61 του Συντάγματος, ότι αντίκειται στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο και ότι εδόθη αναδρομική ισχύ στο σχετικό κανονισμό. Η αίτηση απερρίφθη και έτσι δεν θα εξετασθούν τέτοια θέματα παρά μόνο εκείνα που επαρκώς εγείρονται στην προσφυγή, έστω και αν αναφέρονται στην αγόρευση. Να παρατηρήσω δε ότι στην προσφυγή, πέραν γενικών και αόριστων αναφορών, το μόνο νομικό σημείο που προσδιορίζεται με κάποια σαφήνεια είναι το υπ' αριθμό 11 ότι:
«Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση είναι αντίθετη προς τον Κανονισμό της Ε.Ε. 60/04 και/ή οι καθ' ων δεν εφήρμοσαν τις διατάξεις του και ο εν λόγω Κανονισμός είναι αντίθετος με τις πρόνοιες του Άρθρου 23 του Συντάγματος και/ή του Άρθρου 51 και/ή της υπερισχύος του Κυπριακού Συντάγματος Άρθρο 183 και/ή της Διάκρισης των Εξουσιών, και/ή ο σχετικός εναρμονιστικός προς τον Κανονισμό της Ε.Ε. 60/04 ψηφισθείς Νόμος είναι αντισυνταγματικός.»
Είναι εισήγηση της Αιτήτριας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς τον Κανονισμό (ΕΚ) 60/2004, καθ' όσον η Δημοκρατία δεν είχε καθιερώσει το σύστημα προσδιορισμού της πλεονάζουσας ποσότητας ζάχαρης που προνοείται στο Άρθρο 6. Η εισήγηση δεν με βρίσκει σύμφωνο. Το Άρθρο 6 δεν εξυπακούει θεσμοθετημένο σύστημα, ούτε καθορίζει περισσότερο από γενικές κατευθύνσεις προς το νέο κράτος μέλος. Η βασική επιδίωξη του Άρθρου 6 είναι ο κατά το δυνατό ακριβέστερος προσδιορισμός της πλεονάζουσας ποσότητας. Το σύστημα που εφάρμοσε η Δημοκρατία, με έμφαση στην επιβεβαίωση των εισαγωγών/εξαγωγών, αγορών και αποθεμάτων με έρευνα στα στοιχεία τόσο των επιχειρηματιών όσο και του Τελωνείου, και μάλιστα εκτεταμένη και επισταμένη αλλά και συνάδουσα με τον Κανονισμό (ΕΚ) 832/2005 ως προς τον τρόπο καθορισμού της πλεονάζουσας ποσότητας, ήταν στα πλαίσια του Κανονισμού (ΕΚ) 60/2004. Κατά τα λοιπά, η σχετική εισήγηση δεν αναπτύσσεται οργανωμένα στην αγόρευση παρά μόνο, με διαδοχική αναφορά σε κάθε έγγραφο που επισυνάπτεται στην Ένσταση της Δημοκρατίας, γίνονται επί μέρους σχόλια προς την κατεύθυνση της έλλειψης δέουσας έρευνας.
Δεν θα εξετάσω, όπως ανέφερα, ως μη επαρκώς εγειρόμενα στην προσφυγή, τα θέματα που συζητούνται στην αγόρευση και αφορούν το Άρθρο 28 του Συντάγματος, την αντίθεση με το κοινοτικό κεκτημένο (που απλώς αναφέρεται), και την αναφερόμενη ως «αναδρομικότητα» του Κανονισμού (ΕΚ) 60/2004, τα οποία ανεπιτυχώς επεδιώχθη να εισαχθούν στην προσφυγή με αίτηση τροποποίησης. Το ίδιο ισχύει για τις αναφορές στα Άρθρα 25 και 26 του Συντάγματος, που εν πάση περιπτώσει, όπως και η αναφορά στο Άρθρο 23, δεν αναπτύσσονται και επαρκώς για να εξετασθούν. Αλλά και η εισήγηση για αναρμοδιότητα του Υπουργού, εν πάση περιπτώσει απορριπτέα αφού τον Υπουργό όρισε ο Νόμος 40(Ι)/2005, είναι εκτός των παραμέτρων της προσφυγής. Υπάρχει και εισήγηση για παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, λακωνικώς και ασαφώς διατυπωμένη για να μπορεί να εξετασθεί.
Η Αιτήτρια εισηγείται τέλος ότι παραβιάσθη το δικαίωμα της να ακουσθεί. Δεν νομίζω όμως να υπεισέρχεται τέτοιο θέμα εδώ. Η Αιτήτρια, πέραν αναφοράς σε γενική νομολογία, εισηγείται απλώς ότι «οι Καθ' ων όφειλαν να καλέσουν τους Αιτητές να παραθέσουν τις απόψεις και θέσεις τους». Ως προς τι; Η Αιτήτρια ήταν πλήρως ενήμερη των ενεργειών της διοίκησης και του σκοπού της, συνεπώς συνεργαζόμενη μέσω των λογιστών της για την παρουσίαση όλων των στοιχείων που της ζητήθησαν. Δεν ετίθετο θέμα «ακρόασης» της.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει £500 έξοδα στη Δημοκρατία.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.