|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 736/2006)
14 Δεκεμβρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ Φ.Π.Α.,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Χρ. Πουργουρίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Συμεωνίδου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Mε την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής ζητά:
«Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή πράξη των Καθ' ων η Αίτηση που περιέχεται σε επιστολή τους ημερομηνίας 3/2/2006 που παραλήφθηκε κατά ή περί την 5/2/2006 και με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση του αιτητή εναντίον της απόφασης του Εφόρου Φ.Π.Α. ημερομηνίας 28/9/2005 να επιβάλει στον Αιτητή φορολογία ΛΚ14.765,51 σέντ για τις περιόδους από 1/7/2000 μέχρι 28/2/2005 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος»
Το Επαρχιακό Γραφείο Φ.Π.Α. Λεμεσού ασκώντας τις εξουσίες του με βάση το Ν.246/90 και τους περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμους του 2000 μέχρι (Αρ. 4) του 2005, Ν.95(1)/2000 (στο εξής N.95(1)/2000) διενήργησε έλεγχο των φορολογικών υποχρεώσεων του Αιτητή ο οποίος ολοκληρώθηκε στις 22.9.2005.
Ο έλεγχος αυτός έγινε για την περίοδο από 1.4.2000 μέχρι 30.6.2005 και διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα που επηρεάζουν τις φορολογικές υποχρεώσεις του αιτητή.
Ο Αιτητής για την περίοδο 1.4.2000 μέχρι 31.5.2004 παραχώρησε με βάση προφορική συμφωνία στο σωματείο ΑΕΛ το δικαίωμα χρήσης των υποστατικών και του εξοπλισμού της επιχείρησης του που βρίσκεται στην Λεωφόρο Αμαθούντος αρ. 6 έναντι χρηματικής αντιπαροχής ΛΚ2000 το μήνα. Τα υποστατικά χρησιμοποιούνταν από την ΑΕΛ για τη διεξαγωγή τόμπολας.
Ο Αιτητής, την ίδια περίοδο 1.4.2000 μέχρι 31.5.2004 προσέφερε υπηρεσίες στο σωματείο ΑΕΛ για τη διεξαγωγή της τόμπολας για 20 βράδια κάθε μήνα με χρηματική αντιπαροχή ΛΚ20 το βράδυ. Οι φορολογητέες υπηρεσίες του Αιτητή ανέρχονταν σε ΛΚ400 το μήνα.
Ο Αιτητής για την περίοδο 1.9.2002 μέχρι 30.6.2002 παραχώρησε το δικαίωμα χρήσης του μπουφέ στο χώρο διεξαγωγής της τόμπολας στον κ. Πανίκκο Τσαγκάρη έναντι αντιπαροχής ΛΚ300 το μήνα. (Η υπηρεσία αυτή συνιστά επίσης φορολογητέα συναλλαγή υπηρεσίας).
Ο Αιτητής για την περίοδο 1.10.2004 μέχρι 30.6.2005 παραχώρησε με βάση γραπτή συμφωνία στο σωματείο ΑΡΗΣ Λεμεσού το δικαίωμα χρήσης των υποστατικών και του εξοπλισμού της επιχείρησης του έναντι χρηματικής αντιπαροχής ΛΚ1000 το μήνα για τη διεξαγωγή τόμπολας από το σωματείο του ΑΡΗ.
Ο Αιτητής για τις πιο πάνω φορολογητέες δραστηριότητες του δεν τήρησε κανένα στοιχείο ή αρχείο ή βιβλίο ως είχε υποχρέωση με βάση τις διατάξεις του Ν. 246/90.
Ενόψει των πιο πάνω, η Έφορος Φ.Π.Α. προέβηκε σε βεβαίωση φόρου εκροών ύψους ΛΚ 4.678,81 με βάση το άρθρο 34(1) του Ν. 246/90 για την περίοδο 1.7.2000 μέχρι 31.1.2002 και σε βεβαίωση φόρου εκροών ΛΚ 10.086,70 με βάση το άρθρο 49(1) του Ν.95(1)/2000.
Στη συνέχεια με επιστολή της ημερομηνίας 28.9.2005 ειδοποίησε τον Αιτητή ότι βεβαιώθηκε φόρος ύψους ΛΚ 14.765,51.
Ο Αιτητής με επιστολή ημερομηνίας 21.11.2005 υπέβαλε ένσταση στην Έφορο Φ.Π.Α. με βάση το άρθρο 51Α του Ν.95(1)/2000 κατά της βεβαίωσης φόρου ημερομηνίας 28.9.2005.
Η Έφορος Φ.Π.Α. αφού εξέτασε την πιο πάνω ένσταση, την απέρριψε με βάση τις εξουσίες που της παρέχονται από το άρθρο 51Α του Ν.95(1)/2000 και κοινοποίησε την απόφαση της, στον Αιτητή, με επιστολή ημερομηνίας 3.2.2006.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν πλάνης περί τα πράγματα και ή το Νόμο. Είναι η θέση του ότι η Έφορος Φ.Π.Α. εσφαλμένα θεώρησε τις εισπράξεις που λάμβανε από τα αθλητικά σωματεία ΑΕΛ και ΑΡΗΣ Λεμεσού ως παραχώρηση άδειας χρήσης των υποστατικών, του εξοπλισμού και του μπουφέ, με αποτέλεσμα εσφαλμένα να τις θεωρήσει φορολογητέα συναλλαγή.
Διατείνεται ότι ο ίδιος απλά ενοικίασε το υποστατικό στα συγκεκριμένα αθλητικά σωματεία τα οποία και αξιοποίησαν το υποστατικό όπως τα ίδια ήθελαν. Οι εισπράξεις του προέρχονταν από ενοίκιο των συγκεκριμένων υποστατικών , δηλαδή μίσθωση της ακίνητης ιδιοκτησίας.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας από την άλλη υποστηρίζει ότι οι συγκεκριμένες δραστηριότητες του αιτητή συνιστούν παροχή υπηρεσιών και αναφέρεται στα σχετικά άρθρα του Ν. 246/90 που τις καθιστούν φορολογητέες.
Η παροχή δικαιώματος χρήσης και εκμετάλλευσης υποστατικού, εισηγείται, φορολογείται με βάση τη συνδυασμένη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 5(1) - (3) και 6 (2) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990 όπως τροποποιήθηκε (Ν. 246/90), οι οποίες προβλέπουν τα εξής:
«5.-(1) Ο φόρος επιβάλλεται σε κάθε φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών.
(2) Υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο είναι κάθε πρόσωπο που ασκεί επιχείρηση σύμφωνα με την παράγραφο (2) του άρθρου 2, εφόσον έχει εγγραφεί ως τέτοιο στο Μητρώο Φ.Π.Α. ή οφείλει να εγγραφεί σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.
(3) Φορολογητέα παράδοση αγαθών ή φορολογητέα παροχή υπηρεσιών είναι κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που αποτελεί αντικείμενο του Φ.Π.Α. και δεν εξαιρείται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.
...............................
6.-(2) Χωρίς να επηρεάζεται οποιαδήποτε άλλη διάταξη του παρόντος άρθρου οι όροι «παράδοση αγαθών» ή «παροχή υπηρεσιών» περιλαμβάνουν κάθε μορφή παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών αλλά δεν περιλαμβάνουν οτιδήποτε το οποίο πραγματοποιείται χωρίς αντιπαροχή.».
Αντίστοιχες διατάξεις υπάρχουν στον περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμο του 2000 (Ν. 95(1)/2000), όπως τροποποιήθηκε, και συγκεκριμένα στα άρθρα 7 και 8(2)(α) αντίστοιχα, τα οποία αναφέρουν τα εξής:
«7.-(1) Φ.Π.Α. επιβάλλεται επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, όταν είναι φορολογητέα συναλλαγή και πραγματοποιείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί.
(2) Φορολογητέα συναλλαγή είναι κάθε παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας και δεν είναι εξαιρούμενη.
..............................
8.-(2)(α) Ο όρος "συναλλαγή" στον παρόντα Νόμο περιλαμβάνει όλα τα είδη παράδοσης ή παροχής, όχι όμως οτιδήποτε πραγματοποιείται χωρίς αντιπαροχή»
Καθοριστική λοιπόν για την εφαρμογή των πιο πάνω νομοθετικών προνοιών είναι η κρίση κατά πόσο η συμφωνία που συνήψε ο αιτητής με τα αθλητικά σωματεία συνιστά μίσθωση ή παροχή υπηρεσιών χρήσης και εκμετάλλευσης των υποστατικών του.
Κατά πόσο η συμφωνία που συνήψε ο Αιτητής με τα αθλητικά σωματεία είναι μίσθωση ή παροχή άδειας χρήσης εξαρτάται από τη φύση της ίδιας της συναλλαγής στη βάση των προνοιών και των όρων της συμφωνίας .
Συγκεκριμένα, στη συμφωνία που συνήψε ο αιτητής με το αθλητικό σωματείο ΑΕΛ Λεμεσού αναφέρεται στην παράγραφο (1) αυτής «ότι το Σωματείο αποδέχεται να χρησιμοποιεί το υποστατικό του Α»:
«1. Ο Α Συμβαλλόμενος παραχωρεί και/ή διαθέτει προς το Σωματείο Συμβαλλόμενου για τη διοργάνωση του παιγνιδιού τόμπολας για την περίοδο από 1/3/2002 μέχρι 28/2/2004».
Περαιτέρω, στην παράγραφο (3) της ίδιας συμφωνίας αναφέρεται :
«3. Συμφωνείται από τους συμβαλλόμενους ότι η οργάνωση των πιο πάνω παιγνιδιών τόμπολας θα είναι αποκλειστική ευθύνη του Α Συμβαλλόμενου ο οποίος εκτός από το υποστατικό θα διαθέτει και τον αναγκαίο εξοπλισμό για τον σκοπό αυτό χωρίς οποιαδήποτε οικονομική ή άλλη επιβάρυνση του Σωματείου».
Ακόμα στην παράγραφο (7) αναφέρονται τα εξής:
«Συμφωνείται ότι ο Α Συμβαλλόμενος θα έχει την ευθύνη περιποίησης των θαμώνων κατά τη διάρκεια των εν λόγω παιγνιδιών τόμπολας καθώς και την ευθύνη διατήρησης της τάξης στο υποστατικό χωρίς το Σωματείο να έχει οποιαδήποτε ευθύνη για οποιαδήποτε ζημιά τυχόν δημιουργηθεί τόσο στο υποστατικό όσο και στις εγκαταστάσεις ή μηχανήματα του Α Συμβαλλόμενου εκ μέρους των θαμώνων του υποστατικού». (έμφαση του Δικαστηρίου )
Παρατηρώ επίσης ότι στην αντίστοιχη συμφωνία που συνήψε ο αιτητής με το αθλητικό σωματείο ΑΡΗΣ Λεμεσού αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα πιο κάτω:
«1. Ο Α ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΣ με την παρούσα συμφωνία παραχωρεί το υποστατικό μαζί με τον εξοπλισμό του στο Σωματείο ΑΡΗ Λεμεσού αντί του ποσού των ΛΚ1000 Λιρών τον μήνα.».
.................................
5. Υπεύθυνος της Τόμπολας του ΑΡΗ ορίζεται ο Α ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΣ κ. Κώστας Πελεκάνος ο οποίος κάθε μήνα θα αναλαμβάνει να παραδίδει στο λογιστήριο του Σωματείου καθημερινή, αναλυτική κατάσταση κερδών ή ζημιών»
(έμφαση του Δικαστηρίου).
Κατά την κρίση μου προκύπτει, από τις πιο πάνω ρητές πρόνοιες των αντίστοιχων συμφωνιών με τα αθλητικά σωματεία, ότι τα υποστατικά και ο εξοπλισμός της επιχείρησης του αιτητή παραχωρούνταν αποκλειστικά για τη διεξαγωγή παιγνιδιών τόμπολας και ο ίδιος ο αιτητής δεσμευόταν προσωπικά να παρέχει υπηρεσίες όπως πχ περιποίηση των θαμώνων, τήρηση της τάξης και να είναι γενικά «Υπεύθυνος της Τόμπολας» που θα διεξαγόταν στα υποστατικά του.
Η παραχώρηση δικαιώματος χρήσης ισχύει και για την περίπτωση του μπουφέ (κυλικείου) το οποίο βρίσκεται εντός συγκεκριμένου χώρου στα υποστατικά της επιχείρησης του αιτητή με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Και σε αυτή την περίπτωση συνάγεται από τις γραπτές πρόνοιες των αντίστοιχων συμφωνιών ότι υπήρχε περιορισμός ως προς την κατοχή και χρήση του συγκεκριμένου χώρου (θα έπρεπε να λειτουργεί ως κυλικείο).
Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόνοιες των αντίστοιχων γραπτών συμφωνιών με τα σωματεία καθώς και τα συμπεράσματα, τις διαπιστώσεις των λειτουργών του Γραφείου Φ.Π.Α. ως προς τα πραγματικά γεγονότα και τις σχετικές νομοθετικές πρόνοιες, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι καθ΄ων η αίτηση ορθά θεώρησαν τις συγκεκριμένες συναλλαγές με τα αντίστοιχα σωματεία ως φορολογητέες παροχές υπηρεσιών.
Κατά την κρίση μου η επίδικη απόφαση του Εφόρου ελήφθη μέσα στα πλαίσια του νόμου και ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα ΛΚ 750 εις βάρος του Αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.