|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1460/2005)
14 Δεκεμβρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΚΥΡΟΠΟΙΙΑ «ΛΕΩΝΙΚ» ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Μ. Αντωνίου (κα.) για Στ. Αμπίζα, για τους Αιτητές.
Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Οι αιτητές με την εξεταζόμενη προσφυγή ζητούν από το Δικαστήριο:
«Α. Απόφαση και η Δήλωση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη και στερούμενη οποιουδήποτε αποτελέσματος, η απόφαση των καθών η αίτηση ημερομηνίας 1.8.2005 με την οποία εγκρίθηκε για έβδομη συνεχή φορά ανανέωση και επέκταση του Προνομίου Λατομείου της εταιρείας Σκυροποιίας Συμεών Λτδ στον Αστρομερίτη για εννέα μήνες, δηλαδή από την 1.8.2005 μέχρι 30.4.2006 και η οποία απόφαση περιήλθε στη γνώση των αιτητών κατά ή περί την 6.9.2005 κατά τη διαδικασία έρευνας των διοικητικών φακέλων στα πλαίσια της προσφυγής 1192/2004.
Β. Έξοδα πλέον ΦΠΑ»
Οι Αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης δεόντως εγγεγραμμένη στην Κύπρο και ασχολείται με επιχείρηση σκυροθραυστικής μονάδας στο Μιτσερό. Είναι διάδοχος της προηγούμενης εταιρείας Κυριακίδης Λτδ η οποία είχε εργασίες λατομείου στον Πενταδάκτυλο, περιοχή Κυθραίας, αλλά τις ανέστειλε λόγω της τουρκικής εισβολής του 1974.
Το λατομείο του Ενδιαφερόμενου Μέρους (Σκυροποιία Συμεών Λτδ), λειτουργούσε μέχρι το 1974 στην Πεντάγυια και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στον Αστρομερίτη . Το 1988 η εταιρεία δανειοδοτήθηκε από την κυβέρνηση με ποσό Λ.Κ. 60.000 για επέκταση των δραστηριοτήτων της, μέσα στα πλαίσια του προγράμματος επαναδραστηριοποίησης εκτοπισθέντων.
Oι Καθ' ων η Αίτηση με απόφασή τους με αρ. 40.491 ημερομηνίας 26.1.1994, προς ενθάρρυνση της παραγωγής θραυστών σκύρων και άμμου απαγόρευσαν την εγκατάσταση τριβείων για θραύση φυσικών χαλίκων διότι, μεταξύ άλλων, τούτο αποτελούσε αθέμιτο ανταγωνισμό των σκυροθραυστικών μονάδων .
Από την εν λόγω απόφαση το Υπουργικό Συμβούλιο εξαίρεσε το ενδιαφερόμενο μέρος για να μπορέσει να αποπληρώσει το κυβερνητικό δάνειο που αναφέρεται πιο πάνω. Η εξαίρεση δόθηκε αρχικά για περίοδο δύο χρόνων με τον όρο ότι μετά τη λήξη της περιόδου αυτής, η μονάδα θα μετακινείτο σε νέο χώρο που θα εξεύρισκε η ίδια η εταιρεία έτσι ώστε να μετατραπεί σε σκυροθραυστική δηλαδή να χρησιμοποιεί ασβεστολιθικά πετρώματα για παραγωγή σκύρων και άμμου.
Με την εκπνοή της πιο πάνω περιόδου των δύο χρόνων το Υπουργικό Συμβούλιο με διαδοχικές του αποφάσεις ανανέωνε για περαιτέρω περιόδους το εν λόγω προνόμιο λατομείου.
Ο λόγος για τις συνεχείς ανανεώσεις του εν λόγω προνομίου λατομείου ήταν ότι, παρ' όλες τις προσπάθειες του Ενδιαφερόμενου Μέρους να εξεύρει κατάλληλο χώρο για να μετακινηθεί, αυτές δεν καρποφορούσαν διότι είτε οι χώροι που εντόπιζε δεν είχαν κατάλληλα λατομικά υλικά είτε διότι δεν ετύγχαναν έγκρισης από τις αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες. Επίσης λαμβανόταν πάντοτε υπόψη ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος είχε δανειοδοτηθεί από την Κυβέρνηση και χρειαζόταν πόρους για να εξοφλήσει τις οφειλές του.
Εν τω μεταξύ το Ενδιαφερόμενο Μέρος, στα πλαίσια των προσπαθειών του να μετακινηθεί από τον Αστρομερίτη, εξασφάλισε εντός του 2001 πολεοδομική άδεια για δημιουργία λατομείου ασβεστόλιθου στη Λατομική Ζώνη Μιτσερού και υπέβαλε αίτηση για απόκτηση προνομίου λατομείου στην εν λόγω περιοχή .
Επειδή η απόφαση για την έκδοση του προνομίου λατομείου στο Μιτσερό καθυστερούσε, το ενδιαφερόμενο μέρος, με επιστολή του ημερομηνίας 26.9.2001, ζήτησε από τον Υπουργό Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος την επέκταση και ανανέωση του προνομίου λατομείου στον Αστρομερίτη. Ο Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος απέρριψε το αίτημα αυτό με αποτέλεσμα το Ενδιαφερόμενο Μέρος να υποβάλει την προσφυγή με αρ. 18/2002 με την οποία πέτυχε, στις 9.9.2003, ακύρωση της απόφασης του Υπουργού. Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο Υπουργός Γεωργίας δεν είχε την εξουσία να επιληφθεί και να αποφασίσει για την τύχη της αίτησης των αιτητών χωρίς να παραπέμψει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Σημειώνεται ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος απέκτησε, στις 20.2.2003, προνόμιο λατομείου στο Μιτσερό, με την επωνυμία Συμεών Μυριάνθους Λτδ.
Με επιστολή ημερομηνίας 25.9.2003 , το ενδιαφερόμενο μέρος ζήτησε από το Υπουργικό Συμβούλιο να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή 18/2002 και να εγκρίνει το αίτημά του, όπως εκφράστηκε με την επιστολή του ημερομηνίας 26.9.2001, προβάλλοντας ως σοβαρό λόγο, τις καθυστερήσεις για έκδοση πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής για τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται για την εκμετάλλευση του λατομείου στο Μιτσερό.
Το Υπουργικό Συμβούλιο, μετά από επανειλημμένες συνεδρίες στις 14.7.2004 και 21.7.2004, με την απόφαση με αρ. 60.663 ημερομηνίας 28.7.2004, αποφάσισε την ανανέωση του προνομίου λατομείου του Ενδιαφερομένου μέρους στον Αστρομερίτη για τους λόγους που φαίνονται στην απόφαση εκείνη.
Μετά από νέον αίτημα του Ε/Μ, το Υπουργικό Συμβούλιο, αφού εξέτασε και σχετικό σημείωμα του Υπουργού Εσωτερικών που αφορούσε στην καθυστέρηση έκδοσης των αδειών της εταιρείας Συμεών Μυριάνθους Λτδ στους Αγ. Ηλιόφωτες (Μιτσερό), έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση με αρ. 62.462, αφού έλαβε υπόψη ότι οι λόγοι για τους οποίους πήρε την προηγούμενη απόφασή του, με αρ. 60.663 ημερομ. 28.7.2004, εξακολουθούν να ισχύουν.
Σημειώνεται ότι η νομιμότητα της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 60.663 ημερομηνίας 28.7.2004 που αφορά στην προηγούμενη ανανέωση του ιδίου προνομίου λατομείου στον Αστρομερίτη έχει προσβληθεί με την προσφυγή με αρ. 1192/04, από τους ίδιους αιτητές, και βρίσκεται ακόμα υπό εκδίκαση.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη νέα απόφαση με αρ. 62.462, ημερ. 1.8.2005, εκδόθηκε χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμένη και/ή λεπτομερή αιτιολογία όπως επέβαλλαν οι περιστάσεις. Η παρούσα ανανέωση, σημειώνουν, παραχωρήθηκε για πρώτη φορά σε συνδυασμό με πρόβλεψη/πρόνοια για επέκταση του προνομίου λατομείου του Ε/Μ.
Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιο το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης:
«Αναφορικά με την Απόφαση με αρ. 62.351 και ημερ. 13.7.2005, το Συμβούλιο, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι λόγοι που αναφέρονται στην Απόφαση με αρ. 60.663 και ημερ. 28.7.2004 σχετικά με την ανανέωση του προνομίου λατομείου της εταιρείας «Σκυροποιία Συμεών Λτδ» στον Αστρομερίτη, για περίοδο από 1.8.2004 μέχρι 31.7.2005, εξακολουθούν να ισχύουν, αποφάσισε:
α) Να εγκρίνει, για τελευταία φορά, την ανανέωση του υφιστάμενου προνομίου λατομείου της εν λόγω εταιρείας στον Αστρομερίτη, όσον αφορά,στα τεμάχια 710, 740, 747, 750 και 751 για εννέα μήνες, από την 1.8.2005 μέχρι τις 30.4.2006.
β) Να εξoυσιoδοτήσει τον Υπουργό Εσωτερικών να εξεταστεί το ταχύτερο δυνατό η αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας με αρ. ΛΕΥ/1349/2005 και ημερ. 9.6.2005 για το λατομείο της πιο πάνω εταιρείας στον Αστρομερίτη για εννέα μήνες, από την 1.8.2005 μέχρι τις 30.4.2006.
γ) Να εξουσιοδοτήσει τον Υπουργό Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος να χορηγήσει την επέκταση του προνομίου λατομείου, σε περίπτωση έκδοσης της σχετικής πολεοδομικής άδειας, αφού η εν λόγω εταιρεία υποβάλει αίτηση σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία.
δ) Να επιτρέψει στην πιο πάνω εταιρεία, σύμφωνα με τις πρόνοιες των άρθρων 22(1) και 39(3) του περί Ρύθμισης Μεταλλείων και Λατομείων Νόμου, κεφ. 270 και νόμων του 1965 έως 2003, να συνεχίσει τις λατομικές της εργασίες στον Αστρομερίτη, υπό τις οδηγίες του Προϊστάμενου της Υπηρεσίας Μεταλλείων, μέχρι την έκδοση των πιο πάνω αδειών, αλλά όχι αργότερα από τις 30.4.2006.»
Είναι η θέση των αιτητών ότι η προσβαλλομένη πράξη και/ή απόφαση εκδόθηκε από αναρμόδιο διοικητικό όργανο κατά παράβαση των ΚΔΠ 157/93 ημερ. 18.6.1993 και 397/2000 ημερ. 29.12.2000.
Κατά την εισήγησή τους, αρμόδιος για εξέταση της αίτησης για παραχώρηση προνομίου λατομείου ''Α'' τάξης έκτασης μεγαλύτερης των 20 σκαλών, όπως στην περίπτωση του Ε/Μ ήταν και είναι ο Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με τα άρθρα 36 και 39(1) του περί Ρύθμισης Μεταλλείων και Λατομείων Νόμου Κεφ.270, το Υπουργικό Συμβούλιο έχει την αποκλειστική εξουσία της διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της Δημοκρατίας και παραχώρησης προνομίων λατομείου. Ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 3(1) του περί Εκχωρήσεως των Εξουσιών Νόμου του 1962, το Υπουργικό Συμβούλιο με την Κ.Δ.Π.157/93 εκχώρησε στον Υπουργό Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος την εξουσία χορήγησης προνομίου λατομείου ''Α'' και "Β" τάξης και με την Κ.Δ.Π. 397/2000 επέκτεινε την εκχώρηση των εξουσιών του και σε άλλους λειτουργούς, διατήρησε όμως την εξουσία παραχώρησης προνομίου λατομείου ''Α'' τάξης στον Υπουργό Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος.
Από την άλλη πλευρά οι καθ΄ ων η αίτηση αντιτείνουν ότι ο Υπουργός δεν είχε την εξουσία να αποφασίσει επί του αιτήματος του Ε/Μ και συναφώς είχε υποχρέωση να παραπέμψει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Η θέση αυτή υιοθετήθηκε από το Δικαστήριο κατά την έκδοση της σχετικής απόφασης στην Προσφυγή του Ε/Μ με αρ. 18/2002 ημερ. 9.9.2003.
Aκόμα όμως και στην περίπτωση που γινόταν αποδεκτή η αρμοδιότητα του Υπουργικού Συμβουλίου, είναι η θέση των αιτητών ότι, η διακριτική εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου, αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων κατά παρέκκλιση πολιτικής δεν είναι ευρεία. Κατά την άποψή τους ήταν επιβεβλημένο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, που η απόφαση θα λαμβανόταν κατά παρέκκλιση κυβερνητικής απαγορευτικής πολιτικής που εγκαθιδρύθηκε μέσα από προηγούμενες αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου (αρ. 21.114 του 1981 και 40.491 του 1994), να αιτιολογείτο.
Είναι δηλαδή η θέση των αιτητών ότι η αιτιολογία είναι ανεπαρκής και ελλειπής και δεν έχει πραγματικό και/ή νομικό έρεισμα. Από τη στιγμή που λήφθηκε μια απόφαση, κατά παρέκκλιση κυβερνητικής απαγορευτικής πολιτικής, θα έπρεπε να συνοδευόταν από αιτιολογία που να μην αφήνει αμφιβολίες ως προς τον πραγματικό λόγο που οδήγησε τη διοίκηση στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.
Επίσης οι αιτητές λέγουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε «κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησnς και της ίσης μεταχείρισης/Δυσμενής διάκρισης σε βάρος των Αιτnτών και δημιουργία συνθηκών αθέμιτου ανταγωνισμού».
Συγκεκριμένα είναι ακόμα η θέση των αιτητών ότι δίδεται δυσανάλογη βαρύτητα στο ζήτημα της οικονομικής ζημιάς που ενδεχομένως να προκύψει σε περίπτωση μη ανανέωσης του προνομίου λατομείου του Ε/Μ, ενώ αβασάνιστα, τίθεται σε δεύτερη μοίρα η επιβίωση όλων των άλλων σκυροθραυστικών μονάδων. Υποδεικνύουν ότι η υπ' αρ. 40.491 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ανέφερε ξεκάθαρα, ότι η θραύση των χαλίκων, αποτελεί αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των παραγωγών αδρανών υλικών από συμπαγή πετρώματα. Επιπρόσθετα, σε όλες ανεξαιρέτως τις αποφάσεις που λήφθηκαν αναφορικά με το Ε/Μ, γίνεται εμφαντικά αναφορά στο γεγονός ότι η περίπτωση του διαφέρει έναντι των άλλων, διότι το Ε/Μ έχει δανειοδοτηθεί με ποσό ΛΚ60.000,00 από την ίδια την Κυβέρνηση για επέκταση των δραστηριοτήτων του, μέσα στα πλαίσια του προγράμματος δανειοδότησης εκτοπισθέντων για επαναδραστηριοποίηση. Αναφέρουν, οι αιτητές, ότι και η δική τους Εταιρεία δανειοδοτήθηκε, ως διάδοχη της προσφυγικής εταιρείας Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ που επίσης ανέστειλε τις εργασίες του λατομείου της με την τουρκική εισβολή του 1974 και παρόλα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει εξόφλησε πλήρως το δάνειο. Υποβάλλουν συναφώς ότι παρά το γεγονός, ότι καθορίστηκαν συγκεκριμένα κριτήρια, ίδια για όλα τα λατομεία, με βάση τα οποία θα έπρεπε να λαμβάνονταν οι σχετικές με αυτά αποφάσεις, δεν εφαρμόστηκαν στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ως προς το θέμα της αρμοδιότητας, θεωρώ ότι επειδή στην παρούσα υπόθεση το αίτημα της ενδιαφερόμενης εταιρείας αφορούσε και πάλι στην ανανέωση και επέκταση του προνομίου, κατά παρέκκλιση της απόφασης πολιτικής του ίδιου του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 26.1.1994, αρμόδιο όργανο για την εξέταση της αίτησης ήταν το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο, παρά τις εκχωρήσεις εξουσιών (του Υπουργικού Συμβουλίου) στον Υπουργό Γεωργίας με τις Κ.Δ.Π. 157/93 και 397/2000. Κατά την εκτίμησή μου οι εκχωρήσεις εξουσιών δεν αφαιρούν την παράλληλη αρμοδιότητα του Υπουργικού Συμβουλίου να επιληφθεί, στην προκείμενη περίπτωση, της αίτησης. Εξάλλου είναι το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο που κατά τα προηγούμενα έτη αποφάσισε ότι η ανανέωση του προνομίου θα ήταν η τελευταία. Εναπόκειτο λοιπόν στο ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο να σταθμίσει τα ενώπιον του στοιχεία και να αποφασίσει επί του σχετικού αιτήματος.
Ως προς το ζήτημα της αιτιολογίας, συμφωνώ με τη θέση και τους λόγους που προβάλλουν οι αιτητές ότι αυτή δεν ήταν επαρκής. Κατέληξα στο συμπέρασμα αυτό αφού έλαβα υπόψη και το σκεπτικό της απόφασης του αδελφού Δικαστή Φωτίου στην Υπόθεση αρ. 568/2001 Σκυροποιία «ΛΕΩΝΙΚ»ΛΤΔ V ΚΔ μέσω Υπουργικού Συμβουλίου, ημερ.31.8.2004 , το οποίο και υιοθετώ.
Η διακριτική εξουσία της Διοίκησης, για παραχώρηση προνομίου λατομείου, είναι ευρύτατη και αυτό συνάγεται από τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 39 του περί Μεταλλείων και Λατομείων Νόμου Κεφ. 270. Η εν λόγω νομοθετική διάταξη δεν θέτει περιορισμούς ούτε καθορίζει κριτήρια στην ενάσκηση της ελεύθερης εκτίμησης του αρμόδιου διοικητικού οργάνου. Το εύρος, όμως, της διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου, δεν το απαλλάσσει από την υποχρέωση να αιτιολογήσει την απόφαση του. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για απόφαση που λαμβάνεται κατά παρέκκλιση από υφιστάμενη πολιτική απαγόρευσης. Αν η διοίκηση προβαίνει σε ενέργειες, κατά παρέκκλιση της πολιτικής της, χωρίς όμως να προβαίνει σε επαρκή αιτιολόγηση, η εγγενής αντιφατικότητα πολιτικής όχι μόνο είναι εμφανής αλλά εγείρει ανησυχίες και ερωτηματικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Υπουργικό Συμβούλιο, κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, προέβηκε σε μια απλή παραπομπή στην προηγηθείσα απόφαση και σε επιβεβαίωση ότι εξακολουθούν να ισχύουν οι λόγοι που το οδήγησαν στην έγκριση του προηγούμενου αιτήματος για ανανέωση του προνομίου λατομείου του Ε/Μ. Οι λόγοι αυτοί ήταν:
(ι) Η σημαντική χρονική καθυστέρηση στην έκδοση της πολεοδομικής άδειας και της άδειας οικοδομής σε σχέση με τεμάχια τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας που εκμισθώθηκαν στην εταιρεία Συμεών Μυριάνθους Λτδ, στην εν λόγω περιοχή, όπου προγραμματίζεται η επαναδραστηριοποίηση της εταιρείας μετά την εγκατάλειψη του λατομείου στον Αστρομερίτη, λόγω των αναγκαίων αλλά χρονοβόρων διαδικασιών άσκησης πολεοδομικού και οικοδομικού ελέγχου αιτήσεων που υπέβαλε η εν λόγω εταιρεία.
(ιι) Ότι η εταιρεία θα συνεχίσει τις εργασίες της και θα αποφευχθεί ο κίνδυνος να υποστεί οικονομική ζημιά τόσο η ίδια όσο και οι εργαζόμενοι σ' αυτή.
(ιιι) Ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο και τα οργανωμένα σύνολα της κοινότητας Αστρομερίτη υποστηρίζουν τη συνέχιση της ανανέωσης του προνομίου λατομείου στην περιοχή, καθότι είναι επωφελής για την κοινότητά τους, και
(ιν) Ότι το Κράτος διασφαλίζει καλύτερα την καταβολή των δόσεων του δανείου που παραχώρησε στην εν λόγω εταιρεία η Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως Λτδ με την ανανέωση σ' αυτή του προνομίου λατομείου, παρόλο που η εταιρεία υποχρεούται, σε κάθε περίπτωση, στην καταβολή των δόσεων του δανείου.
Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη απόφαση, αποτέλεσε συνέχεια προηγούμενων αποφάσεων της ίδιας φύσης δεν απαλλάσσει, κατά την κρίση μου, τη διοίκηση από το καθήκον της να ασχοληθεί ειδικά και διεξοδικά με τους λόγους που την οδήγησαν, για ακόμα μια φορά, στη λήψη της νέας απόφασης, αλλά αντίθετα επιτείνει το καθήκον αυτό.
Κατά την εκτίμησή μου, η απλή επιβεβαίωση ότι εξακολουθούν να ισχύουν οι λόγοι που δόθηκαν για προηγούμενη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, δεν συνιστά επαρκή αιτιολόγηση για τη νέα απόφαση. Θεωρώ ότι για κάθε απόφαση, έστω και αν πρόκειται για απλή ανανέωση προηγούμενης απόφασης, θα πρέπει να δίνεται επαρκής και συγκεκριμένη αιτιολογία που να αφορά στη συγκεκριμένη απόφαση και όχι στην προηγούμενη. Αλλοιώτικα θα ήταν δυνατό να δίνεται αιτιολογία για μιαν απόφαση και στη συνέχεια να επαναλαμβάνεται η ίδια απόφαση πολλές φορές, με την ίδια αρχική αιτιολογία, πράγμα ανεπίτρεπτο.
Επίσης, ένας ουσιώδης λόγος που προβάλλεται, κάθε φορά, για την κατ' εξαίρεση ανανέωση του Προνομίου Λατομείου του Ε/Μ, είναι η αποπληρωμή του δανείου που του δόθηκε το 1988 με κυβερνητικές εγγυήσεις. Όμως τέτοιος λόγος , δεν μπορεί κατά την άποψή μου, να θεωρηθεί επαρκής .
Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι οι όροι που είχαν επιβληθεί κατά τις προηγούμενες αποφάσεις ανανέωσης δεν τηρήθηκαν ή δεν πληρώθηκαν, (π.χ. εκπόνηση περιβαλλοντικής μελέτης, υποχρέωση του Ε/Μ να εξεύρει έγκαιρα κατάλληλο χώρο για την μετακόμιση των δραστηριοτήτων του, ανανέωση με την προϋπόθεση πάντοτε ότι ήταν η τελευταία), γεγονός που προφανώς δεν λήφθηκε υπόψη ή τουλάχιστον δεν αιτιολογήθηκε, κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Περαιτέρω παρατηρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε παρά το γεγονός ότι προηγουμένως κατά το έτος 2001, ο Υπουργός Γεωργίας εξετάζοντας το αίτημα του Ε/Μ για ανανέωση και επέκταση του προνομίου στην περιοχή Αστρομερίτη απεφάσισε να μην προωθήσει το αίτημα στο Υπουργικό Συμβούλιο, και το απέρριψε στηρίζοντας την απόφασή του εκείνη στους πιο κάτω λόγους :
(α) Σε προηγούμενες απόψεις της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος και εκθέσεις της Υπηρεσίας Μεταλλείων που αφορούσαν τη συμπεριφορά του Ε/Μ προς το περιβάλλον κατά την διάρκεια διεξαγωγής των δραστηριοτήτων του, όπως αυτές εμφαίνονται στους σχετικούς διοικητικούς φακέλους.
(β) Στο γεγονός ότι ήταν πάντοτε υποχρέωση του Ε/Μ να εξεύρει έγκαιρα, κατάλληλο χώρο για την μετακόμιση των δραστηριοτήτων του και όχι του κράτους, και
(γ) Στο γεγονός ότι το Ε/Μ, κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων του, παραβίαζε τους όρους των αδειών του και δεν εκπλήρωνε ικανοποιητικά τις υποχρεώσεις του, στοιχείο που προκύπτει και πάλι από τους σχετικούς διοικητικούς φακέλους.
Ενόψει των όσων προσπάθησα να εξηγήσω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον η αιτιολογία, στην προκείμενη περίπτωση, πάσχει ως ανεπαρκής και ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί, γι΄ αυτό το λόγο.
Υπό τις περιστάσεις δεν θα εξετάσω περαιτέρω τους άλλους λόγους ακυρότητας που προβάλλουν οι αιτητές.
Η προσφυγή πετυχαίνει και εκδίδεται απόφαση ως η παράγραφος Α του αιτητικού της. Έξοδα Λ.Κ. 750 υπέρ των αιτητών και εις βάρος των καθ΄ ων η αίτηση.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.