|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 614/2006)
26 Νοεμβρίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. IVAN ANDREEV
2. DENIS ANDREEV,
Αιτητών,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Λ. Κληρίδης, για τους Αιτητές.
Λ. Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου, (κα), Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι πατέρας και γιος. Αφίχθηκαν στη Δημοκρατία στις 24.3.2002, για να ακολουθήσει η σύζυγος 20 ημέρες αργότερα. Στις 13.1.2003 ο αιτητής 1 υπέβαλε αίτηση για παροχή ασύλου, η οποία ύστερα από σχετική συνέντευξή του στην Υπηρεσία Ασύλου, απορρίφθηκε στις 15.1.2004. Την ίδια τύχη είχε και διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων. Επειδή η παράνομη παραμονή τους συνεχιζόταν, εκδόθηκαν εναντίον τους διατάγματα απέλασης και κράτησης, τα οποία τελικά εκτελέστηκαν την 1.4.2006. Η σύζυγος του αιτητή 1 απελάθηκε επίσης στις 2.4.2006. Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον του διατάγματος σύλληψης και κράτησής τους.
Προσφυγή που καταχωρήθηκε εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτητή 1 για παροχή ασύλου, απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 25.5.2007 (βλέπε Προσφυγή υπ΄ αρ.1598/05).
Η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση υπέβαλε δύο προδικαστικές ενστάσεις. Υποστηρίζεται από τη μια ότι με την παρούσα προσφυγή προσβάλλονται δύο αυτοτελείς και ανεξάρτητες διοικητικές πράξεις μη δυνάμενες να προσβληθούν με το ίδιο δικόγραφο, αφού εναντίον των αιτητών εκδόθηκαν ξεχωριστά διατάγματα κράτησης και απέλασης, τα οποία συνιστούν αυτοτελείς διοικητικές πράξεις που δεν μπορούν να προσβληθούν με την ίδια προσφυγή. Περαιτέρω, υποστηρίζει ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος αφού από τις 16.12.2005 παρέμεναν στην Κύπρο χωρίς άδεια παραμονής.
Η πρώτη προδικαστική ένσταση δεν απαντήθηκε από τους αιτητές. Οι αιτητές συνελήφθηκαν, κρατήθηκαν και απελάθηκαν δυνάμει χωριστών διαταγμάτων τα οποία θα έπρεπε να προσβληθούν με δύο χωριστές προσφυγές. Θα θεωρήσω την παρούσα προσφυγή ως έγκυρη προσφυγή του αιτητή 1 και θα την απορρίψω όσον αφορά τον αιτητή 2, γιατί πράγματι η απέλασή του είναι χωριστή διοικητική πράξη και θα έπρεπε να προσβληθεί χωριστά.
Ο δεύτερος ισχυρισμός των καθ΄ων η αίτηση ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος, θα πρέπει να απορριφθεί. Η ουσία της παρούσας προσφυγής είναι ακριβώς ότι ο αιτητής είχε λανθασμένα θεωρηθεί ότι δεν είχε δικαίωμα παραμονής στην Κύπρο και αφού αμφισβητεί την ισχύ του διατάγματος σύλληψης και κράτησης για σκοπούς απέλασης, θα θεωρήσω ότι διαθέτει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον και θα απορρίψω τη δεύτερη προδικαστική ένσταση.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι:
«(α) Το εκδοθέν διάταγμα υπό της κ. Σιακαλλή εξεδόθη κατά παράβαση του άρθρου 1(2) (5) (6) και (7) του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(β) Εξεδόθη ενώ εκκρεμούσε διοικητική προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο με αριθμό 614/06.
(γ) Εξεδόθη κατά παράβαση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του άρθρου 15 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα οποία καθιερώνουν το σεβασμό της οικογενειακής ζωής του ζεύγους Adreev, διότι την ίδια ημέρα της απέλασης των αιτητών απελάθη και η σύζυγος του Ivan Adreev, η οποία είχε πάει στο Αεροδρόμιο Λάρνακος για να παραδώσει στο σύζυγο και τον υιό της χρήματα και ρούχα.».
Κανένα από τα αναφερόμενα ΄Αρθρα του Συντάγματος δεν φαίνεται να έχουν οποιαδήποτε σχέση με το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής. Περαιτέρω, όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί, δεν αρκεί η απλή και χωρίς ανάπτυξη αναγραφή ΄Αρθρου του Συντάγματος. Απαιτείται σχετική επιχειρηματολογία.
Δεν έχω αντιληφθεί την ουσία ούτε του δεύτερου επιχειρήματος, ότι δηλαδή το διάταγμα σύλληψης εξεδόθη ενώ εκκρεμούσε η παρούσα προσφυγή. Το διάταγμα σύλληψης και κράτησης εκδόθηκε στις 24.3.2006 και εκτελέστηκε την 1.4.2006. Εκτός του ότι δεν βλέπω πως η καταχώρηση της προσφυγής καθιστά το διάταγμα παράνομο, από την άλλη σημειώνω ότι το παράπονο των αιτητών είναι ότι το διάταγμα εξεδόθη και όχι ότι εκτελέστηκε μετά την καταχώρηση της προσφυγής. Συνεπώς και αυτός ο λόγος θα πρέπει να απορριφθεί.
Ως προς το παράπονο ότι παραβιάστηκε ο σεβασμός της οικογενειακής ζωής του ζεύγους γιατί απελάθηκε την ίδια ημέρα και η σύζυγός του η οποία προφανώς συνελήφθη όταν μετέβη στο αεροδρόμιο Λάρνακας για να παραδώσει στο σύζυγο και το γιο της χρήματα και χρειώδη, σημειώνεται ότι και αυτή παρέμενε παράνομα στη Δημοκρατία. Ούτε σ΄ αυτή την περίπτωση εξηγείται πού στηρίζουν οι αιτητές το παράπονό τους. Ακόμα κι΄ αν ο αιτητής εννοεί ότι το διάταγμα σύλληψης και κράτησής του εξεδόθη παρά την καταχώρηση προσφυγής εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής που απέρριπτε το αίτημά του για πολιτικό άσυλο, δεν αντιλαμβάνομαι πως προωθείται περαιτέρω η υπόθεσή του.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με £300 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ