|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 892/2006
25 Σεπτεμβρίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Καθών η αίτηση.
................................
Στ. Δρυμιώτης, για την αιτήτρια
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθών η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά από το δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
«Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και η παράλειψη των καθών η αίτηση να ανακαλέσουν την απαλλοτρίωση και να επιστρέψουν στην αιτήτρια τα κτήματα υπ' αρ. εγγραφής 277 και 276 τεμ. 64 και 68 Φ/Σχ. 37/14 στον Αγ. Θεόδωρο Σολέας, τα οποία απαλλοτριώθηκαν για σκοπούς συντηρήσεως και αναπτύξεως του Δάσους Αδελφοί, πλην όμως τούτα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί μέσα στα καθοριζόμενα από το Σύνταγμα και το νόμο χρονικά περιθώρια και/ή ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκαν κατέστη ανέφικτος, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή ελήφθη καθ' υπέρβαση εξουσίας.»
Οι καθών η αίτηση στις 27/7/97 γνωστοποίησαν στην αιτήτρια ότι θα προχωρήσουν στην απαλλοτρίωση των πιο πάνω περιγραφόμενων κτημάτων της στον Αγ. Θεόδωρο Σολέας, μαζί με άλλα κτήματα, ως αναγκαία για «σκοπούς δημόσιας ωφέλειας, δηλ. για την καλύτερη συντήρηση και ανάπτυξη του Δάσους Αδελφοί ή οποιοδήποτε από τους σκοπούς αυτούς και η απαλλοτρίωσή της επιβάλλεται για τους πιο κάτω λόγους, δηλ. για την καλύτερη διαχείριση και προστασία» του εν λόγω δάσους. Η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης έγινε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 27/6/97 με Γνωστοποίηση αρ. 735 και το σχετικό διάταγμα απαλλοτρίωσης δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 31/10/97 με αριθμό Διατάγματος 1299 και δεν υπήρξε καμιά ένσταση από μέρους της αιτήτριας.
Στις 8/3/06 η αιτήτρια με επιστολή του δικηγόρου της ζήτησε να της επιστραφούν τα κτήματα με βάση το Άρθρο 23.5 του Συντάγματος, αφού, όπως ισχυρίστηκε, παρόλο που πέρασαν 8 χρόνια, αυτά μέχρι σήμερα δεν χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό της απαλλοτρίωσης και/ή ότι ο σκοπός της απαλλοτρίωσης έχει εγκαταλειφθεί. Έτσι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος ζήτησε τις απόψεις του Διευθυντή του Τμήματος Δασών. Το Τμήμα αυτό με επιστολή του προς τον Γενικό Διευθυντή και σε απάντηση του δικηγόρου της αιτήτριας ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το αίτημα της θα πρέπει να απορριφθεί για το λόγο ότι:
«με την απαλλοτρίωση και ενσωμάτωση των υπό αναφορά περίκλειστων στο δάσος τεμαχίων, ο σκοπός της απαλλοτρίωσης για καλύτερη προστασία, διαχείριση, συντήρηση και ανάπτυξη του δάσους επιτυγχάνεται απόλυτα, χωρίς να χρειάζεται η διεξαγωγή οποιασδήποτε άλλης εργασίας εκ μέρους μας στα υπό αναφορά κτήματα.»
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, υιοθετώντας τις απόψεις του Τμήματος Δασών, πληροφόρησε το συνήγορο της αιτήτριας ότι για τους πιο πάνω λόγους το αίτημα της απορρίπτεται. Περαιτέρω πληροφόρησε το συνήγορο της ότι η αιτήτρια δεν αποδέχθηκε την αποζημίωση και ότι επέδειξε ενδιαφέρον για ανταλλαγή των κτημάτων της με άλλη δασική γη. Προς τούτο της υποδείχθηκε δασική γη, η οποία όμως δεν έγινε αποδεκτή από την αιτήτρια.
Ο κύριος λόγος ακυρώσεως που προβάλλει ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας είναι ότι είναι παράνομη η άρνηση των καθών η αίτηση να επιστρέψουν τα επίδικα κτήματα στην αιτήτρια αφού αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν για τους σκοπούς για τους οποίους απαλλοτριώθηκαν.
Οι καθών η αίτηση εγείρουν δύο προδικαστικές ενστάσεις: Με την πρώτη προβάλλεται ότι η αιτήτρια δεν έχει έννομο συμφέρον εφόσον δεν είχε ενστεί στην απαλλοτρίωση με αποτέλεσμα να θεωρείται ότι την έχει αποδεχθεί. Με τη δεύτερη, ισχυρίζεται ότι δε νομιμοποιείται να ασκεί την πιο πάνω προσφυγή αφού για να αρχίσει να μετρά η προθεσμία των τριών ετών που προνοείται στο άρθρο 23.5 του Συντάγματος ενόψει και της πρόνοιας του άρθρου 15(1) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962 (15/62) θα πρέπει πρώτα να καταβληθεί το ποσό της απαλλοτρίωσης στον ιδιοκτήτη ή να κατατεθεί στο Γενικό Λογιστή πράγμα που εδώ δεν έγινε. Απλά κατατέθηκε το ποσό μόνο για το τεμ. 64.
Κατά την ετοιμασία αυτής της απόφασης είχα την ευκαιρία να μελετήσω την υπόθεση Σταυρούλα Παραπάνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. Αρ. 890/06 ημερ. 20/6/07, που εκδόθηκε από το δικαστή Χατζηχαμπή και αφορά πανομοιότυπο θέμα.
Μελέτησα την όλη υπόθεση με προσοχή. Έχω τελικά καταλήξει να συμφωνήσω με το σκεπτικό καθώς και το αποτέλεσμα της προαναφερθείσας υπόθεσης τόσο αναφορικά με την απόρριψη των προδικαστικών ενστάσεων της Δημοκρατίας όσο και με την απόρριψη της προσφυγής επί της ουσίας της. Θεωρώ την αιτιολογία της ως αναπόσπαστο μέρος της παρούσας χωρίς την ανάγκη να την επαναλάβω. Έχω επίσης υπόψη ότι η εν λόγω απόφαση έχει εφεσιβληθεί με την Α.Ε.115/07 η οποία και εκκρεμεί.
Προτού τελειώσω θα πρέπει να αναφέρω ότι σχετική με το θέμα που εξετάζουμε είναι και η υπόθεση Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργικού Συμβουλίου, Α.Ε. 3418 ημερ. 10/4/06 απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας. Στην εν λόγω όμως υπόθεση η φύση της απαλλοτρίωσης ήταν τέτοια που έπρεπε η Δημοκρατία να προβεί σε θετικές ενέργειες για επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης, την ανέγερση δηλαδη κυβερνητικού τυπογραφείου. Στην παρούσα, όπως ανέφερε και ο αδελφός δικαστής Χατζηχαμπής στην προαναφερθείσα υπόθεση, η επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης επιτυγχάνετο αυτομάτως με την ενσωμάτωση των απαλλοτριωθέντων ακινήτων στο κρατικό δάσος χωρίς την ανάγκη να προβεί η απαλλοτριούσα αρχή στην δημιουργία οποιουδήποτε άλλου έργου ή την ανέγερση κτιρίων.
Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς