|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 92/2006)
9 Αυγούστου, 2007
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α. Κουντουρή, για τον Αιτητή.
Α. Βασιλειάδης, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Γ. Μυλωνάς, για το Ενδ. Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας («ΕΔΥ») ημερ. 22/9/05 με την οποία προήγαγε από 15/10/2005 στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Ελέγχου, Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, τον Κωνσταντίνο Κοτζιάπασιη (ε.μ.).
Η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής. Η πρόταση για πλήρωση της θέσης ανατρέχει στις 22/6/05 αφού είχε προηγηθεί γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα που αφορούσε στο ποιος είναι ο «κατάλληλος χρόνος» για την υποβολή πρότασης για πλήρωση της θέσης ενόψει του γεγονότος ότι μόνο ένας υποψήφιος, το ενδιαφερόμενο μέρος, είχε καταστεί ήδη προσοντούχος για την υπό πλήρωση θέση από τον Απρίλιο 2005, ενώ ένας άλλος, ο αιτητής, θα καθίστατο προσοντούχος τον Οκτώβριο του 2005. Η άποψη της Νομικής Υπηρεσίας η οποία και ακολουθήθηκε, συμπυκνώνεται στα εξής:
«Το θέμα δεν ρυθμίζεται νομοθετικά. Εκείνο που ρυθμίζεται νομοθετικά είναι η υποχρέωση της αρμόδιας αρχής να υποβάλει πρόταση για πλήρωση μιας θέσης το βραδύτερο σε τέσσερις μήνες από την ημέρα που η θέση έχει δημιουργηθεί ή έχει κενωθεί (άρθρο 29(2) του Νόμου 1/90, όπως τροποποιήθηκε), καθώς και, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της αρμόδιας, η υποχρέωση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να προβεί στην πλήρωση της θέσης χωρίς την πρόταση της αρμόδιας αρχής (άρθρο 29(3) του Νόμου 1/90, όπως τροποποιήθηκε). ...
............................................................................
Παρόλο που το θέμα δεν στερείται αμφιβολιών έχω καταλήξει στη θέση ότι «κατάλληλος χρόνος» για υποβολή πρότασης για πλήρωση της θέσης είναι ο χρόνος κατά τον οποίο υπάρχει υπάλλλος που κατέχει τα προσόντα για να είναι υποψήφιος για την κενή θέση και ότι θα πρέπει να υποβάλετε πρόταση προς την Επιτροπή χωρίς να αναμένετε και άλλον ή άλλους υπαλλήλους να αποκτήσουν τα προσόντα για προαγωγή σε μελλοντικό χρόνο.
Το γεγονός ότι ο υποψήφιος θα είναι ένας και εάν κριθεί κατάλληλος θα καταλάβει τη θέση χωρίς συναγωνισμό δεν συνιστά λόγο γιατί δεν θα πρέπει να επαναρχίσει η διαδικασία. Και εάν κατά τη λήξη του τετραμήνου το 2003 υπήρχε έστω και ένας υποψήφιος που κατείχε τα προσόντα η θέση θα πληρούτο εάν εκρίνετο κατάλληλος χωρίς ούτε η αρμόδια αρχή ούτε η ΕΔΥ να έχουν το δικαίωμα να αναμένουν μέχρι και κάποιος άλλος να αποκτήσει τα προσόντα για να έχουν περιθώριο επιλογής μεταξύ περισσότερων του ενός υποψηφίων.
Αντίθετη άποψη θα οδηγούσε στο αποτέλεσμα ότι η αρμόδια αρχή θα μπορεί κατά το δοκούν να καθορίζει την ημερομηνία υποβολής πρότασης της θέσης, καθορίζοντας συνάμα κατά το δοκούν την ημερομηνία συνδρομής των προσόντων, αφήνοντας περιθώρια ολιγωρίας, είτε και τη δυνατότητα κάποιας αυθαιρεσίας όσον αφορά το χρονικό όριο αναμονής που θα τεθεί για να καταστούν και άλλοι υπάλληλοι προσοντούχοι υποψήφιοι.»
Οι δικηγόροι του αιτητή υπέβαλαν παραστάσεις για την αναβολή της πλήρωσης της επίδικης θέσης μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής που είχε καταθέσει ο αιτητής εναντίον της απόφασης του Γενικού Διευθυντή να υποβάλει πρόταση προς πλήρωση και επικαλέστηκαν την αξιοκρατική και πιο αποτελεσματική στελέχωση της δημόσιας υπηρεσίας εφόσον υπάρξει επιλογή. Οι παραστάσεις δεν έγιναν δεκτές από την ΕΔΥ η οποία στη συνεδρία της ημερ. 22.9.05 αφού έλαβε υπόψη και τη κρίση/σύσταση του Γενικού Διευθυντή έκρινε κατάλληλο το ε.μ., μοναδικό υποψήφιο, για την επίδικη θέση και αποφάσισε να του προσφέρει προαγωγή.
Όπως εύλογα διαφαίνεται από τα γεγονότα, ετέθη θέμα έλλειψης εννόμου συμφέροντος του αιτητή. Συγκεκριμένα, ο αιτητής κατά τον ουσιώδη χρόνο (22/6/05) δεν είχε συμπληρώσει την απαιτούμενη τριετή υπηρεσία στην αμέσως κατώτερη της επίδικης θέση του Λειτουργού Ελέγχου 1ης Τάξης (την οποία κατείχε από 1/10/2002), ώστε να δικαιούται προαγωγής. Ο αιτητής παραδέχεται το ότι δεν ήταν προσοντούχος αλλά ισχυρίζεται ότι ούτε το ενδιαφ. πρόσωπο ήταν προσοντούχος. Αντιτείνει λοιπόν ότι έλκει έννομο συμφέρον να προσβάλλει την προαγωγή του ε.μ. από το γεγονός ότι παράνομα βρέθηκε το ε.μ. να προηγείται στην ιεραρχία. Ο ισχυρισμός ότι το ενδ. μέρος δεν ήταν προσοντούχος επειδή δεν διερευνήθηκε η πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας, τουλάχιστον ως προς το προφορικό λόγο από την ΕΔΥ, προβάλλεται και ως ο μοναδικός λόγος ακυρώσεως από τον αιτητή.
Δεν συμφωνώ με τις θέσεις του αιτητή. Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Χρήσιμη παραπομπή μπορεί να γίνει στο σύγγραμμα της Γλυκερίας Σιούτη «Το έννομο συμφέρον στην αίτηση ακυρώσεως» σελ. 93 επ. όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:
«78. Η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου θεμελιώνει έννομο συμφέρον για την προσβολή πράξεων, που θίγουν την υπηρεσιακή του κατάσταση αλλά όχι πράξεων, που αφορούν την οργάνωση και τη λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας ή την υπηρεσιακή κατάσταση άλλου υπαλλήλου, για τα οποία τίθεται ενδεχομένως θέμα νομιμότητας, χωρίς όμως να θίγονται δικά του συμφέροντα.
79. (α) ..................................
(β) ...................................
(γ) Το έννομο συμφέρον του υπαλλήλου θεμελιώνεται όταν με την προσβαλλόμενη πράξη διορισμού ή γενικότερα της υπηρεσιακής κατάστασης άλλου υπαλλήλου, θίγεται ίδιο έννομο συμφέρον. ...............................
(δ) Επιπλέον, για την προσβολή διορισμού (ή προαγωγής κλπ) τρίτου προσώπου σε δημόσια θέση, δεν αρκεί η απλή εκδήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους του αιτούντος για την κατάληψη της θέσης αυτής ούτε και η απλή συμμετοχή του στη διαδικασία επιλογής. Απαιτείται επιπλέον όπως, αυτός που προσβάλλει τον διορισμό του τρίτου και κατά συνεκδοχή τη δική του παράλειψη, προβάλλει και αποδεικνύει ότι είχε τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για την κατάληψη της θέσης ώστε σε περίπτωση μη διορισμού ή ακύρωσης του διορισμού του τρίτου να είναι δυνατή, κατ΄ αρχήν, η κατ΄ ουσίαν εξέταση της υποψηφιότητας του και η επιλογή του προς διορισμό στη διεκδικούμενη από αυτόν θέση.
Ομοίως, δεν έχει έννομο συμφέρον να επιδιώξει την ακύρωση μετάταξης ή προαγωγής αλλού υπαλλήλου, ο υπάλληλος που σε περίπτωση νίκης του, δεν θα μπορούσε να καταλάβει ο ίδιος την επίδικη θέση, λόγω έλλειψης τυπικού προσόντος.»
Η προσφυγή κρίνεται ως μη παραδεκτή λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος του αιτητή και απορρίπτεται με £700 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.