|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 334/2006)
6 Ιουλίου 2007
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOHAMMED ALAMGIR,
Αιτητής,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ/Η ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Γ. Γεωργαλλής, για τον Αιτητή.
Β. Χριστοφόρου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι από την Μπαγκλαντές. Έφυγε νόμιμα από τη χώρα του στις 18 Φεβρουαρίου 2003, ταξιδεύοντας αεροπορικώς. Αφίχθη κατά την ίδια ημερομηνία στην Κύπρο όπου εμφανίστηκε ως φοιτητής και του επιτράπηκε η είσοδος με άδεια προσωρινής παραμονής. Την 1 Μαρτίου 2004, ένα χρόνο αργότερα, υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο.
Ισχυρίστηκε στην αίτηση του ότι ήταν ηγετικό στέλεχος του πολιτικού κόμματος Awami League το οποίο απέτυχε στις τελευταίες εκλογές και ότι έκτοτε το κόμμα υφίστατο διωγμό από το κυβερνόν κόμμα, μέλη του οποίου επιτέθηκαν εναντίον της οικογένειας του με αποτέλεσμα η μητέρα του να υποστεί καρδιακό επεισόδιο και να πεθάνει και ο ίδιος να τραυματιστεί. Μετά του καταλογίστηκε η διάπραξη φόνου. Αναγκάστηκε υπό αυτές τις περιστάσεις να φύγει από τη χώρα του γιατί αν παρέμενε θα τον φυλάκιζαν ή μπορεί, μέλη του κυβερνώντος κόμματος, ακόμα και να τον σκότωναν.
Η Υπηρεσία Ασύλου διεξήγαγε, στις 11 Οκτωβρίου 2004 συνέντευξη η οποία διάρκεσε μια ώρα. Ερωτηθείς αναφορικά με τον χρόνο των συμβάντων, ο αιτητής ανέφερε πως η διάπραξη φόνου του καταλογίστηκε το 2001, η επίθεση εναντίον της οικίας του το 2002, και πρόσθεσε πως το 2003 τον κατηγόρησαν για πρόθεση να διενεργήσει επίθεση εναντίον κάποιου. Για διάπραξη φόνου και για πρόθεση επίθεσης κατηγορήθηκε επισήμως και η αστυνομία του απέστειλε σχετικό έγγραφο.
Είπε πρώτα, σε σχέση με το εν λόγω έγγραφο, ότι το έφερε στην Κύπρο αλλά δεν το κρατούσε να το παρουσιάσει διότι την πρόσκληση για τη συνέντευξη την πήρε μόλις την προτεραία ενώ μετά, αφού διευκρίνισε ότι το έγγραφο του δόθηκε κατά το 2002 ή 2003, ακριβώς δεν ενθυμόταν, ο αιτητής είπε ότι δεν το διάβασε γιατί το 2002 έφυγε από τη χώρα του και πήγε στην Ινδία όπου παρέμεινε για δύο μήνες για να αποφύγει τη σύλληψη. Του υπεδείχθη εξάλλου ότι στο διαβατήριο του, το οποίο εκδόθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2002, δεν φαινόταν να είχε πραγματοποιήσει ταξίδι στην Ινδία, οπότε απάντησε πως αυτό φαινόταν στο προηγούμενο του διαβατήριο, για να δώσει στη συνέχεια άλλη εξήγηση, λέγοντας ότι δεν είχε τότε διαβατήριο και ότι στην Ινδία μετέβη παράνομα, με λεωφορείο. Η συνέντευξη κάλυψε, με τον ίδιο περίπου τρόπο, και άλλες διάφορες πτυχές στις οποίες θεωρώ αχρείαστο να επεκταθώ.
Ο αιτητής θεωρήθηκε αναξιόπιστος. Κρίθηκε πως δεν χρειαζόταν διεθνή προστασία και η αίτηση του απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου. Ασκήθηκε εν συνεχεία, μέσω δικηγόρου, διοικητική προσφυγή την οποία η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων απέρριψε με την προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 20 Δεκεμβρίου 2005, η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή την οποία παρέλαβε στις 2 Ιανουαρίου 2006.
Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής παραπονείται για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, προσθέτει δε συναφώς ότι τα δεδομένα δεν αξιολογήθηκαν ορθά, ότι χρησιμοποιήθηκαν λανθασμένα κριτήρια και ότι θα έπρεπε να είχε κληθεί ο ίδιος «να αιτιολογήσει και/ή να δώσει εξηγήσεις και/ή να παρουσιάσει στοιχεία και/ή δικαιολογητικά».
Δεν διέκρινα οποιαδήποτε πλημμέλεια. Η διεξαχθείσα έρευνα ήταν επαρκής. Παρείχε ασφαλές έδαφος για τη λήψη απόφασης και δεν παρίστατο εν προκειμένω ανάγκη προσωπικής συνέντευξης άλλης από εκείνη την οποία διεξήγαγε η Υπηρεσία Ασύλου. Θεωρώ αδικαιολόγητο το παράπονο ότι δεν αξιολογήθηκαν ορθά τα δεδομένα ή ότι παρεισέφρησε πλάνη. Το αίτημα για άσυλο εξετάστηκε ενδελεχώς, νομίμως και με καλή πίστη σε κάθε στάδιο της διαδικασίας. Στην πραγματικότητα, για τους λόγους τους οποίους η Αναθεωρητική Αρχή εξήγησε, η απόρριψη του αιτήματος καθίστατο αναπόφευκτη. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν πλήρως και σχολαστικά, ακόμα θα έλεγα, αιτιολογημένη.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £200 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ