|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1493/2005)
4 Ιουνίου, 2007
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡΑ 23, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΙΒΕΡΑΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Χρ. Χριστοφόρου, για τον Αιτητή.
Μ. Μαλαχτού-Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του τεμαχίου με αρ. 55 Φ/Σχ.39/19, στην τοποθεσία "Κοκκινοβούναρο", της κοινότητας Καπέδων, της Επαρχίας Λευκωσίας. Το τεμάχιο βρίσκεται εντός της ζώνης Δ.1, όπου η επικρατούσα χρήση είναι κτηνοτροφική. Το τεμάχιο, αν και περίκλειστο, διαθέτει προς όφελός του δικαίωμα διαβάσεως πλάτους 3.66 μέτρων, κατά μήκος του δυτικού συνόρου, μέχρι το εγγεγραμμένο δημόσιο μονοπάτι. Το μονοπάτι αυτό έχει επί τόπου διευρυνθεί και ασφαλτοστρωθεί.
Στις 11.4.2005 ο αιτητής υπέβαλε την πολεοδομική αίτηση ΛΕΥ/00867/2005 για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας με σκοπό την ανέγερση εκτροφείου σαλιγκαριών και κατοικίας.
Με απόφασή της, ημερομηνίας 12.9.2005, η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε την αίτηση. Οι λόγοι της απόρριψης ήσαν ότι:
"Η αιτούμενη ανάπτυξη προτείνεται σε τεμάχιο το οποίο δεν διαθέτει ικανοποιητική προσπέλαση κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής και της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών. Συγκεκριμένα το δικαίωμα διάβασης που διαθέτει προς όφελος του το υπό ανάπτυξη τεμάχιο καταλήγει σε μονοπάτι για το οποίο υπάρχει διαδικασία για εγγραφή του σε δημόσιο δρόμο, η οποία όμως (σύμφωνα με σχετική διαβούλευση με τον Επαρχιακό Κτηματολογικό Λειτουργό Λευκωσίας) δεν ευρίσκεται στο στάδιο που να ικανοποιείται η παράγραφος 2.9 της εντολής του Υπουργού Εσωτερικών."
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής.
Στο δικόγραφο της προσφυγής προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι η επίδικη απόφαση παραβιάζει το Άρθρο 23 του Συντάγματος. Στην αγόρευση, όμως, του δικηγόρου του αιτητή, δεν αναφέρεται οτιδήποτε προς υποστήριξη αυτού του λόγου. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι εγκαταλείφθηκε, ανεξάρτητα του ότι ούτε καν εξειδικεύεται στο δικόγραφο της αίτησης. Εν πάση περιπτώσει, οι περιορισμοί στην ανάπτυξη του τεμαχίου του αιτητή επάγονται απλώς περιορισμό της χρήσης και όχι αποστέρηση της ιδιοκτησίας του.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η επίδικη απόφαση παραβιάζει το Άρθρο 28 του Συντάγματος, καθότι η Πολεοδομική Αρχή παραχώρησε, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας, πολεοδομική άδεια (α) σε κάποιον Πανίκο Χατζήκκο για ανέγερση κατοικίας στο τεμάχιο 46, που γειτνιάζει με το τεμάχιο του αιτητή, και βρίσκεται και εκείνο στην πολεοδομική ζώνη Δ.1, δηλαδή την κτηνοτροφική, (β) σε κάποιο Νίκο Γιακουμή για ανέγερση κατοικίας στο ακίνητο 471, που βρίσκεται στην πολεοδομική ζώνη Γ1, δηλαδή τη γεωργική, και εφάπτεται του ίδιου δημόσιου μονοπατιού όπως και το τεμάχιο του αιτητή, και (γ) σε κάποιαν Αννίτα Χρίστου για ανέγερση κατοικίας στο τεμάχιο 360, που, επίσης, βρίσκεται στη ζώνη Γ1 και εφάπτεται δημόσιου μονοπατιού, όχι εκείνου που εφάπτεται του τεμαχίου του αιτητή.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Δεν έχουν τεθεί ενώπιόν μου οποιαδήποτε στοιχεία από τα οποία να προκύπτει δυσμενής διάκριση του αιτητή έναντι των υπό αναφορά τριών προσώπων. Έστω, όμως, και αν τα δεδομένα τα οποία υπήρχαν κατά το χρόνο έκδοσης των τριών πολεοδομικών αδειών στα εν λόγω πρόσωπα ήσαν τα ίδια, όπως και στην περίπτωση του αιτητή, ο τελευταίος δεν θα εδικαιούτο σε θεραπεία, εφόσον δεν θα έπρεπε, κατά νόμο, να χορηγηθεί πολεοδομική άδεια στα εν λόγω τρία πρόσωπα. Είναι πάγια νομολογημένη η αρχή ότι ισότητα στην παρανομία δεν αναγνωρίζεται. Σημειωτέον ότι παρόμοια αίτηση με αυτή του αιτητή από κάποια Αγάθη Ναθαναήλ για ανέγερση κατοικίας στο τεμάχιο 347 απορρίφθηκε, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που απορρίφθηκε και εκείνη του αιτητή.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η Πολεοδομική Αρχή έπρεπε να βασιστεί στις παραγράφους 2.5, 2.6 και 2.8 της Δήλωσης Πολιτικής και όχι, όπως έπραξε, στην παράγραφο 2.9 της Δήλωσης Πολιτικής.
Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Στη Δήλωση Πολιτικής (Παράρτημα 4 στην Ένσταση) αναφέρεται ότι ανάπτυξη τεμαχίου επιτρέπεται όταν αυτό διαθέτει κατάλληλη, ικανοποιητική, άνετη και ασφαλή δημόσια (όπου απαιτείται) προσπέλαση. Στη Δήλωση διευκρινίζεται ότι ο όρος "ικανοποιητική προσπέλαση" ερμηνεύεται με βάση σχετική Εντολή του Υπουργού των Εσωτερικών. Η Εντολή αυτή είναι η υπ΄ αρ. 1/1994. Στην παράγραφο 2 της Εντολής αναφέρεται ότι "ικανοποιητική προσπέλαση", στα πλαίσια εξέτασης αιτήσεων για χορήγηση πολεοδομικής άδειας, θεωρείται, μεταξύ άλλων,:
"2.5. Δικαίωμα διόδου, ελάχιστου πλάτους και μέγιστου μήκους όπως καθορίζονται με τις διατάξεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου και των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών, εκτός όπου καθορίζεται διαφορετικά σε Σχέδιο Ανάπτυξης, νοουμένου ότι καταλήγει σε αποδεχτή μορφή προσπέλασης, ανάλογα με τη σκοπούμενη ανάπτυξη. Σε περίπτωση που το δικαίωμα διόδου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απρόσκοπτα και άνετα από οχήματα, δυνατό να μη θεωρείται ως ικανοποιητική προσπέλαση για σκοπούς χορήγησης πολεοδομικής άδειας, ανάλογα με τα δεδομένα της περίπτωσης.
2.6. Διανοιγμένος δρόμος εκτός περιοχής Τοπικού Σχεδίου, νοουμένου ότι:
(α) Διανοίχθηκε με σκοπό τη δημόσια χρήση του.
(β) Χρησιμοποιείται απρόσκοπτα και άνετα από οχήματα.
(γ) Ήταν διανοιγμένος την 1.12.90, ημερομηνία εφαρμογής του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, ανεξάρτητα αν βρίσκεται εντός ή εκτός ορίου ανάπτυξης/υδατοπρομήθειας.
Μετά την 1.12.90, τούτο θα ισχύει μόνο για δρόμο που έχει ή θα έχει διανοιχθεί εκτός ορίου ανάπτυξης/υδατοπρομήθειας.
(δ) Έχει πλάτος τουλάχιστον 4 μέτρων.
(ε) Είναι ασφαλτοστρωμένος ή έχει κατασκευασθεί ή διαμορφωθεί στην τελική κατάλληλη μορφή επιφάνειας, ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται.
(στ)Έχουν εξασφαλιστεί οι συγκαταθέσεις των επηρεαζόμενων ιδιοκτητών και έχει κατατεθεί αίτηση της οικείας Τοπικής Αρχής στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας για εγγραφή του ως δημόσιου δρόμου ή βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία απαλλοτρίωσης των επηρεαζόμενων ιδιοκτησιών, ή των ιδιοκτησιών για τις οποίες δεν έχουν εξασφαλιστεί οι αναγκαίες συγκαταθέσεις.
Σημείωση:
Οι πρόνοιες της παραγράφου αυτής θα ισχύουν μόνο σε περιπτώσεις που η ανάπτυξη αφορά ανέγερση κατοικίας, γεωργικής αποθήκης, μάντρας, ή άλλη περιορισμένης έκτασης ανάλογη ανάπτυξη.
.................................
2.8. Μονοπάτι το οποίο έχει επί τόπου διευρυνθεί σε πλάτος τουλάχιστον 4 μέτρων και χρησιμοποιείται απρόσκοπτα και άνετα από οχήματα, νοουμένου ότι εξυπηρετεί ένα ή περισσότερα των ακολούθων: Μικρή λατομική ανάπτυξη (Λατομεία Τάξεως "Β") περιορισμένης χρονικής διάρκειας, ανάπτυξη για γεωργικούς, κτηνοτροφικούς ή ιχθυοτροφικούς σκοπούς, μικρό υποσταθμό της Α.Η.Κ., μικρό κοινοτικό σκυβαλότοπο, μικρό εποχιακό κατασκηνωτικό χώρο ή χώρο περιορισμένου αριθμού τροχοσπίτων, οι οποίοι θα χρησιμοποιούνται για μικρό χρονικό διάστημα."
Δοθέντος ότι η παράγραφος 2.6 είναι άσχετη με την περίπτωση του τεμαχίου του αιτητή, εφόσον αυτή αναφέρεται σε "διανοιγμένο δρόμο", εκτός τοπικού σχεδίου, και όχι σε διευρυμένο μονοπάτι, η δε παράγραφος 2.8, επίσης, είναι άσχετη, εφόσον, αν και αναφέρεται σε διευρυμένο μονοπάτι, δεν καλύπτει την σκοπούμενη ανάπτυξη (κατοικία), παραμένει ως σχετική μόνο η παράγραφος 2.5 η οποία αναφέρει ότι, για σκοπούς χορήγησης πολεοδομικής άδειας, το δικαίωμα διόδου πρέπει να καταλήγει σε ικανοποιητική προσπέλαση. Το ερώτημα, επομένως, στην περίπτωση του τεμαχίου του αιτητή, είναι και παραμένει κατά πόσο το υφιστάμενο διευρυμένο μονοπάτι, συνιστά ικανοποιητική προσπέλαση. Η απάντηση περιέχεται στην παράγραφο 2.9 της Εντολής επί της οποίας, επομένως, ορθά βασίστηκε η Πολεοδομική Αρχή για να καθορίσει αν, στην περίπτωση του αιτητή, το διευρυμένο μονοπάτι συνιστούσε ικανοποιητική προσπέλαση. Ορθά δε κατέληξε στην αρνητική απάντηση. Η παράγραφος 2.9 της Εντολής έχει ως εξής:
"2.9. Μονοπάτι το οποίο έχει επί τόπου διευρυνθεί σε πλάτος τουλάχιστον 4 μ., νοουμένου ότι:
(α) Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οχήματα.
(β) Έχουν εξασφαλιστεί οι συγκαταθέσεις των επηρεαζομένων ιδιοκτητών και έχει κατατεθεί αίτηση της οικείας Τοπικής Αρχής για την εγγραφή του ως δημόσιου δρόμου όπως τούτο είναι διευρυμένο επί τόπου, ή βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία απαλλοτρίωσης των επηρεαζόμενων ιδιοκτησιών, ή των ιδιοκτησιών για τις οποίες δεν έχουν εξασφαλιστεί οι αναγκαίες συγκαταθέσεις."
Η Πολεοδομική Αρχή, κατά την εξέταση της αίτησης του αιτητή, διεξήγαγε έρευνα για να μπορέσει να καταλήξει σε συμπέρασμα σε σχέση με το κατά πόσον το τεμάχιο διέθετε "ικανοποιητική προσπέλαση" στο πιο πάνω πλαίσιο. Συγκεκριμένα, ζήτησε από το Κτηματολόγιο πληροφόρηση αναφορικά με τυχόν διαδικασία εγγραφής του μονοπατιού ως δημοσίου δρόμου. Η απάντηση του Κτηματολογίου ήταν σαφής. Είχε γίνει μόνο η χωρομετρική και σχεδιαστική εργασία. Θα ακολουθούσε επιτόπια εξέταση για να ληφθούν οι συγκαταθέσεις των επηρεαζομένων ιδιοκτητών. Από την απάντηση του Κτηματολογίου προκύπτει ξεκάθαρα ότι οι προϋποθέσεις της παραγράφου 2.9 της Εντολής 1/94 δεν ικανοποιούνταν. Υπό το φως αυτής της διαπίστωσης, η Πολεοδομική Αρχή δεν είχε άλλη επιλογή από την απόρριψη της αίτησης για πολεοδομική άδεια. Η αιτιολογία καταγράφεται σαφώς στο κείμενο της επίδικης απόφασης, το οποίο έχω παραθέσει αυτούσιο (πιο πάνω).
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι πεπλανημένα η Πολεοδομική Αρχή, προτού αποφασίσει, δεν έλαβε υπόψη την επιτόπου κατάσταση ότι, δηλαδή, το τεμάχιο του αιτητή έχει πρόσβαση σε διευρυμένο μονοπάτι το οποίο εδώ και πολλά χρόνια είναι ασφαλτοστρωμένο.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Εφόσον, σύμφωνα με την Εντολή του Υπουργού των Εσωτερικών, δεν υπήρχε ικανοποιητική προσπέλαση στο τεμάχιο του αιτητή, η Πολεοδομική Αρχή ήταν δέσμια να μην εκδώσει τη ζητηθείσα πολεοδομική άδεια.
Ο τελευταίος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η επίδικη απόφαση στερείται επαρκούς αιτιολογίας.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Το κείμενο της επίδικης απόφασης, το οποίο έχω παραθέσει, ομιλεί αφ΄ εαυτού.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £600 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ