|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1562/2005
17 Μαϊου, 2007
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΜΑΡΙΟΣ MIFAALANI,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - -
Α. Παπαχαραλάμπους , για τον αιτητή
Λ. Χριστοδουλίδου για τους καθ΄ων η αίτηση.
Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Τα γεγονότα που αφορούν ή και σχετίζονται με την προσφυγή αυτή περιγράφονται λεπτομερώς σε προσφυγή του ιδίου αιτητή και της συζύγου του, δηλαδή την Aloudet Allah Nesreen, Μάριος Mifalani ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπ. Αρ. 1278/05, ημερ. 16.3.07. Τα παραθέτω αυτούσια:
«Ο Fareh (Marios) Al Mifalani (αιτητής), ο οποίος κατάγεται από τη Συρία, αφίχθηκε στην Κύπρο για πρώτη φορά στις 3/4/95 και του δόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι τις 20/5/96, με όρο ότι θα διέμενε στην οδό Μενάνδρου αρ. 1Α στο Καϊμακλί. Επειδή όμως ο αιτητής εγκατέλειψε τον τόπο διαμονής του, το όνομά του καταχωρήθηκε στον κατάλογο των προσώπων η έξοδος των οποίων από Κύπρο δεν επιτρεπόταν (Stop-list), ως καταζητούμενο πρόσωπο. Στις 22/7/99 ο αιτητής, ενώ ακόμα ανεζητείτο από την Αστυνομία, τέλεσε γάμο με την Ιωάννα Λοϊζίδου από το Στρόβολο στο World Islamic Call Society, ο οποίος όμως ήταν άκυρος γιατί παραβίαζε τις πρόνοιες του άρθρου 19(1) του Νόμου 104(Ι)/2003. Στις 7/6/2000 ο αιτητής εντοπίστηκε και απελάθηκε στη Συρία. Δύο μήνες αργότερα η Ιωάννα Λοϊζίδου μετέβηκε στη Συρία και τέλεσε εκ νέου γάμο με τον αιτητή στις 12/8/2000. Κατόπιν παραστάσεων της Ιωάννας Λοϊζίδου, η οποία είχε επιστρέψει στην Κύπρο, δόθηκε στον αιτητή άδεια εισόδου, προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι τις 31/12/2003. Ακολούθως ο αιτητής ενεγράφη ως Κύπριος πολίτης λόγω του γάμου του, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 110(2) των περί Αρχείου, Πληθυσμού Νόμων του 2002-2003 και στις 2/4/2003 πέτυχε την αλλαγή του ονόματος του από Fareh Al Mifalani σε Marios Al Mifalani. Ο γάμος του με την Ελληνοκύπρια σύζυγο του παρουσίαζε προβλήματα, επήλθε διάσταση και στις 27/4/2004 ο γάμος λύθηκε κατόπιν αίτησης του ιδίου.
Ένα μήνα αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 20/5/2004, έφθασε στην Κύπρο ως τουρίστρια η Aloudet Allah Nesreen από τη Συρία, η οποία ζήτησε να παραμείνει στην Κύπρο με τον ισχυρισμό ότι ήταν σύζυγος του αιτητή. Κατά την εξέταση της αίτησης της διαπιστώθηκε ότι αυτή είχε παντρευτεί τον αιτητή την 1/11/2000 στη Συρία, ενώ ο αιτητής είχε ήδη παντρευτεί την Ιωάννα Λοϊζίδου, τρεις περίπου μήνες προηγουμένως, στις 12/8/2000. Η Aloudet Allah Nesreen είχε αποκτήσει δύο παιδιά με τον αιτητή, στις 11/1/2002 και 5/9/2003. Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω οι καθ'ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι ο αιτητής κατά την υποβολή της αίτησης του για την απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας υπέβαλε ψευδή ένορκη δήλωση στις 12/8/2002, ότι δεν είχε συνάψει άλλο γάμο και ότι δεν είχε αποκτήσει παιδιά από άλλο γάμο ή εκτός γάμου. Κατόπιν τούτου εκδόθηκε εναντίον του στις 3/10/2005 ένταλμα σύλληψης και κράτησης.
Η β΄ αιτήτρια Aloudet Allah Nesreen, αφού παραγνώρισε οδηγίες των καθ'ων η αίτηση να αναχωρήσει από την Κύπρο, εκδόθηκαν εναντίον της διατάγματα σύλληψης και απέλασης και στις 15/10/2005 απελάθηκε στη χώρα της μαζί με τα δύο ανήλικα τέκνα της.
Στην προσφυγή εκείνη όλοι οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο και απαντήθηκαν και αναλυτικά θέματα που αφορούσαν ζητήματα της οικογενειακής ζωής και το δικαίωμα παραμονής εξαρτωμένων στη Δημοκρατία. Το Δικαστήριο σε εκείνη την απόφαση κατέληξε ως ακολούθως:
Η εισήγηση ότι η απέλαση των παιδιών (που απελάθηκαν μαζί με τη μητέρα τους) παραβιάζει τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Τόσο η τύχη των παιδιών όσο και της μητέρας τους εξαρτάτο από το δικαίωμα παραμονής του αιτητή στην Κυπριακή Δημοκρατία. Τα παιδιά θα έπρεπε να παραμείνουν με τη μητέρα τους και εφόσον η μητέρα δεν έχει αποδείξει ότι θα έπρεπε να παραμείνει στην Κύπρο, η απέλαση τους μαζί με τη μητέρα, αφού δεν είχαν άδεια παραμονής, ήταν εύλογα επιτρεπτή, ίσως και η μόνη κάτω από τις περιστάσεις (βλ. Jasmina Drazic v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 569/2006 της 7/4/2006).»
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση απέλασης και σύλληψης των δύο παιδιών του που απέκτησε με την Aloudet Allah Nesreen.
Οι καθ΄ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση, ισχυριζόμενοι ότι η προσφυγή δεν στρέφεται κατά υπαρκτής διοικητικής πράξης, αφού, κατά την εισήγησή του, τα παιδιά απελάθηκαν με τη μητέρα τους ως εξαρτώμενά της και δεν υπάρχει εναντίον τους διάταγμα απέλασης.
Από τους φακέλους που έχουν κατατεθεί ενώπιον μου, προκύπτει ακριβώς το αντίθετο, αφού διαφαίνεται ότι τέτοια διατάγματα απέλασης των παιδιών εξεδόθηκαν στις 14.10.05 και είναι αυτή την πράξη που προσβάλλει ο αιτητής. Ως εκ τούτου η προδικαστική ένσταση θα πρέπει να απορριφθεί.
Προκύπτει σαφώς ότι στις 15.10.05, ημερομηνία κατά την οποία απελάθηκε στη χώρα της μαζί με τα παιδιά της η Aloudet Allah Nesreen, υπήρχαν ήδη διατάγματα απέλασης από την προηγούμενη ημέρα και για απέλαση των παιδιών. Φαίνεται, ως εκ τούτου, ότι τα παιδιά απελάθηκαν δυνάμει αυτών των διαταγμάτων και όχι μόνο ως εξαρτώμενα της μητέρας τους.
Ισχυρίζεται ο αιτητής ότι αφ΄ης στιγμής ο ίδιος είχε αποκτήσει την Κυπριακή υπηκοότητα, τα παιδιά του εδικαιούντο να παραμείνουν στην Κύπρο και υπέβαλε προς τούτο αιτήσεις για να τους δοθεί η Κυπριακή υπηκοότητα. Όπως επισημαίνεται και στη γραπτή αγόρευση των καθ΄ων η αίτηση, τα παιδιά του αιτητή δεν εδικαιούντο αυτόματα την Κυπριακή υπηκοότητα, αφού και τα δύο γεννήθηκαν πριν την εγγραφή του ιδίου ως Κύπριου πολίτη.
Το άρθρο 110(3) των περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμων του 2002-2003, προνοεί ότι ο Υπουργός μπορεί να μεριμνήσει όπως το ανήλικο παιδί οποιουδήποτε πολίτη της Δημοκρατίας εγγραφεί ως πολίτης της Δημοκρατίας μετά από αίτηση που υποβάλλεται από το γονέα ή τον κηδεμόνα του παιδιού. Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, το κατά πόσο θα δοθεί θετική απάντηση σε τέτοιο αίτημα εναπόκειται στη διακριτική εξουσία του Υπουργού.
Ο αιτητής υπέβαλε αιτήσεις στις 7.9.05 αλλά αυτές απορρίφθηκαν στις 13.10.05 με το δικαιολογητικό ότι «. . . η υπηκοότητα του αιτητή πατέρα εξασφαλίστηκε δια δόλου με ψευδείς δηλώσεις και προωθείται τώρα η διαδικασία στέρησής της . . .».
Κρίνω ως εκ τούτου ότι ήταν λογικό και εντός των πλαισίων της διακριτικής εξουσίας του Υπουργού να απορρίψει τις αιτήσεις.
Ως αποτέλεσμα τούτου, τα ανήλικα τέκνα του αιτητή ευρίσκονταν παράνομα στην Κύπρο και αφού θα απελαυνόταν και η μητέρα τους ως παράνομη μετανάστης, ήταν λογικό και δικαιολογημένο να απελαθούν και τα παιδιά μαζί με τη μητέρα τους. Η παραβίαση της οικογενειακής ζωής δεν υφίστατο, όπως έκρινε και το Δικαστήριο στην προσφυγή 1278/05 (πιο πάνω), αφού, όπως ανέφερε «το συνταγματικό δικαίωμα που κατοχυρώνει το άρθρο 15 (του Συντάγματος) δεν παραβιάζεται όταν η οικογενειακή ζωή μπορεί να συνεχισθεί, όπως και στην παρούσα περίπτωση, εκτός Κύπρου (βλ. Jashiasvilli κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1507/05 της 11/1/2006).»
Εν όψει των πιο πάνω και έχοντας κατά νου και το τι κρίθηκε στην Υπόθεση 1278/05 (ανωτέρω), η προσφυγή απορρίπτεται με £400 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Π. Αρτέμης, Δ.
/Χ.Π.