|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2006) 4 ΑΑΔ 386
8 Μαΐου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
CYΒARCO A.T.E.,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 118/2005)
Φορολογία ― Tέλος χαρτοσήμου ― Oι περί Xαρτοσήμου Nόμοι ― Άρθρο 29(θ) σε συνδυασμό με το Άρθρο 4(1) ― Eρμηνεία και εφαρμογή στα γεγονότα της κριθείσας περίπτωσης.
Λέξεις και Φράσεις ― H φράση «εν τη Δημοκρατία» στο Άρθρο 4(1) των περί Xαρτοσήμου Nόμων.
Oι αιτητές αξίωσαν την ακύρωση της απόφασης επιβολής τέλους Xαρτοσήμου ύψους Λ.K.26.176,50, σε σχέση με συμφωνία τους με τη Δημοκρατία, για οικοδόμηση κτιρίου, που υπογράφηκε και θα εκτελείτο στην Eλλάδα.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. H λογική ερμηνεία του Άρθρου 4(1) των περί Xαρτοσήμου Nόμου είναι ότι "εν τη Δημοκρατία" σημαίνει τη γεωγραφική έκταση της Eπικράτειας της Δημοκρατίας και δεν περιλαμβάνει χώρο εκτός αυτής ο οποίος, και αν ανήκει ιδιοκτησιακά στη Δημοκρατία, χρησιμοποιείται για τη στέγαση κρατικών υπηρεσιών της Δημοκρατίας σε άλλη χώρα.
2. H υποβολή της προσφοράς και της τραπεζικής εγγύησης στην Kύπρο, εκτός του ότι προηγούντο της συμφωνίας, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως "πράγματα άτινα θα εκτελεσθώσιν" στην Kύπρο δυνάμει της συμφωνίας. Όπως το ίδιο το Άρθρο 4(1)(β) ορίζει, είναι η ίδια η συμφωνία που πρέπει να αφορά ως προφανώς το αντικείμενό της, πράγματα που θα γίνουν στην Kύπρο. H υποβολή της προσφοράς και της τραπεζικής εγγύησης δεν είναι μέρος του αντικειμένου της συμφωνίας.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Ξ. Κουσταή για Στ. Παναγίδη, για την Αιτήτρια.
Ε. Παπαγεωργίου, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Προσβάλλεται απόφαση του Εφόρου Τελών Χαρτοσήμου σύμφωνα με την οποία, δυνάμει του Αρθρου 29(θ) των περί Χαρτοσήμου Νόμων, προέκυπτε τέλος χαρτοσήμου ύψους £26.176,50 αναφορικά με συμφωνία υπογραφείσα στην Ελλάδα μεταξύ της Αιτήτριας, Ελληνικής εταιρείας, και της Δημοκρατίας για τη μελέτη, κατασκευή και συντήρηση οικήματος στην Αθήνα για στέγαση κρατικών υπηρεσιών της Δημοκρατίας. Η θέση της Αιτήτριας είναι απλή και ευθεία, συνιστάμενη στην εισήγηση ότι το Αρθρο 29(θ), το οποίο προνοεί την ευθύνη του εργολήπτη για καταβολή τέλους χαρτοσήμου, δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση. Και τούτο σε συνάρτηση με το Αρθρο 4(1) το οποίο προνοεί (ισχύον, όπως είναι κοινό έδαφος, πριν από την τροποποίηση του το 2002):
"4(1).- Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου, και τηρουμένων των εν τω παρόντι ή οιωδήποτε ετέρω εκάστοτε εν ισχύι Νόμω, ή εν τω Πρώτο Παραρτήματι εμπεριεχομένων, εξαιρέσεων, παν έγγραφον ειδικώς αναγραφόμενον εν τω Πρώτο Παραρτήματι θα υπόκειται εις τέλος αξίας ίσης προς το ποσόν όπερ ειδικώς καθορίζεται εν τω ειρημένω Παραρτήματι ως το αντίστοιχον προσήκον τέλος, εάν,
(α) συνετάχθη εν τη Δημοκρατία· ή
(β) εάν συνταχθέν εκτός της Δημοκρατίας, αφορά, εις οιονδήποτε περιουσιακόν στοιχείον, κείμενον εν τη Δημοκρατία ή εις ζητήματα ή πράγματα άτινα θα εκτελεσθώσιν, ή θα γίνωσιν εν αυτή:"
Εφ' όσον, καταλήγει η εισήγηση, η εν λόγω συμφωνία δεν συντάχθηκε στη Δημοκρατία και δεν αφορούσε περιουσιακά στοιχεία στη Δημοκρατία ή εκτέλεση έργων στη Δημοκρατία, δεν υπάρχει έδαφος για εφαρμογή του Αρθρου 4(1).
Η απάντηση της Δημοκρατίας είναι ότι, καθ' όσον το οίκημα που αφορά η συμφωνία θα εστέγαζε κρατικές υπηρεσίες της Δημοκρατίας, συνιστά έδαφος της Δημοκρατίας ώστε η συμφωνία να αφορά περιουσιακό στοιχείο ή έργο στη Δημοκρατία. Και περαιτέρω ότι, καθ' όσον υπήρχαν πράγματα που έγιναν στη Δημοκρατία, όπως η υποβολή της προσφοράς και της τραπεζικής εγγύησης, είχε εφαρμογή το Αρθρο 4(1).
Δεν βρίσκω ελκυστική τη θέση της Δημοκρατίας. Η λογική ερμηνεία του Αρθρου 4(1) μου φαίνεται να είναι ότι "εν τη Δημοκρατία" σημαίνει τη γεωγραφική έκταση της Επικράτειας της Δημοκρατίας και δεν περιλαμβάνει χώρο εκτός αυτής ο οποίος, και αν ανήκει ιδιοκτησιακά στη Δημοκρατία, χρησιμοποιείται για τη στέγαση κρατικών υπηρεσιών της Δημοκρατίας σε άλλη χώρα. Όποια και να είναι η φύση και το καθεστώς τέτοιου χώρου (και δεν υπάρχουν ενώπιόν μου γεγονότα που να τα προσδιορίζουν) από την άποψη της διπλωματικής υπόστασης και των διπλωματικών δικαιωμάτων, βρίσκω δύσκολο να δεχθώ ότι πρόθεση του νομοθέτη ήταν να περιλάβει τέτοιο χώρο στην αναφορά "εν τη Δημοκρατία" στο Αρθρο 4(1). Η διάκριση που γίνεται στο Αρθρο 4(1) μεταξύ "εν τη Δημοκρατία" και "εκτός της Δημοκρατίας" παραπέμπει μάλλον στην αντίληψη της γεωγραφικής έκτασης της επικράτειας της Δημοκρατίας με συνέπεια και προς τον προσδιορισμό του εδάφους της Δημοκρατίας στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης ως, με την εξαίρεση των κυρίαρχων Βρετανικών Βάσεων, η νήσος Κύπρος. Εξ άλλου, αν η εισήγηση της Δημοκρατίας ήταν ορθή, θα οδηγούσε στο παράλογο αποτέλεσμα έγγραφο που υπογράφεται σε χώρο κρατικών υπηρεσιών της Κύπρου στο εξωτερικό να θεωρείται ότι συντάχθηκε "εν τη Δημοκρατία", αλλά και σε λύση που ενδεχομένως να επέβαλλε υποχρέωση στην Αιτήτρια να καταβάλει τέλος χαρτοσήμου στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.
Η πρόθεση του νομοθέτη φαίνεται να συναρτάται προς την ουσία του πράγματος. Βασική του επιδίωξη ήταν να καλύψει, όπως έκανε με το Αρθρο 4(1)(α), έγγραφα που συντάσσονται στην Κύπρο. Συγχρόνως, όμως, επεδίωξε να καλύψει, και ενδεχομένως να αποτρέψει καταχρηστική αποφυγή του Αρθρου 4(1)(α), και έγγραφα που, αν και δεν συντάσσονται στην Κύπρο, έχουν ουσιαστική σχέση με την Κύπρο, όπως προνόησε περαιτέρω στο Αρθρο 4(1)(β). Δεν έχει θέση στις παραμέτρους αυτές η διάσταση στην οποία βασίζεται η θέση της Δημοκρατίας.
Υπάρχει και μια άλλη πτυχή. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια, η εισήγηση της Δημοκρατίας, βασιζόμενη στην αντίληψη ότι το εν λόγω οίκημα αποτελεί έδαφος της Δημοκρατίας, αναιρείται από τους δικούς της όρους καθ' όσον, κατά το χρόνο της συμφωνίας, το οίκημα δεν υπήρχε ακόμα και έτσι δεν εχρησιμοποιείτο για το σκοπό που θα το καθιστούσε, σύμφωνα με την εισήγηση της Δημοκρατίας, έδαφός της. Δεν θα επικεντρωθώ όμως στη πτυχή αυτή.
Ως προς την άλλη εισήγηση της Δημοκρατίας, να παρατηρήσω μόνο ότι η υποβολή της προσφοράς και της τραπεζικής εγγύησης στην Κύπρο, εκτός του ότι προηγούντο της συμφωνίας, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως "πράγματα άτινα θα εκτελεσθώσιν" στην Κύπρο δυνάμει της συμφωνίας. Όπως το ίδιο το Αρθρο 4(1)(β) ορίζει, είναι η ίδια η συμφωνία που πρέπει να αφορά, ως προφανώς το αντικείμενο της, πράγματα που θα γίνουν στην Κύπρο. Η υποβολή της προσφοράς και της τραπεζικής εγγύησης δεν είναι μέρος του αντικειμένου της συμφωνίας.
Η προσφυγή λοιπόν επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει £500 έξοδα στην Αιτήτρια.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.