|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 4 ΑΑΔ 223
1 Μαρτίου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ,
2. ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ' ου η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 887/2004)
Πολεοδομία και Χωροταξία ― Χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης ― ’ρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 σε συνδυασμό με τον Καν. 19(1)(ε)(θ) της Κ.Δ.Π. 309/99 ― Ερμηνεία ― Η ένταξη της εξετασθείσας περίπτωσης στο πεδίο εφαρμογής του Καν. 19(1)(ε)(θ), κρίθηκε πεπλανημένη ― Η δοθείσα κατά παρέκκλιση πολεοδομική άδεια ακυρώθηκε.
Οι αιτητές προσέβαλαν την υπέρ των ενδιαφερομένων μερών χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας. Παλαιότερη αίτηση των ενδιαφερομένων μερών για άδεια είχε απορριφθεί μεταξύ άλλων λόγω πρόσκρουσής της στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Ήταν πεπλανημένη εν προκειμένω η χορήγηση της άδειας στη βάση του Κανονισμού 19(1)(ε)(θ) της Κ.Δ.Π. 309/99. Κατ' αρχή, δεν πρέπει να λησμονείται ότι θεμελιακής σημασίας είναι η νομιμότητα, η οποία διασφαλίζεται με τη χορήγηση άδειας εφ' όσον η προτεινόμενη ανάπτυξη είναι στα πλαίσια του τοπικού σχεδίου. Το ’ρθρο 26(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, καθιερώνει μια εξαίρεση στον κανόνα, η οποία καθορίζεται πολύ συγκεκριμένα σε συνάρτηση με έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις ή άλλες ειδικές περιπτώσεις. Ανάλογα στενά πρέπει λοιπόν να κρίνονται αυτές. Ο καθορισμός των περιπτώσεων που μπορούν να εμπίπτουν στα πλαίσια του ’ρθρου 26(2) γίνεται στον Κανονισμό 19(1), με αναφορά βεβαίως πάντοτε στα τιθέμενα στο ’ρθρο 26(2).
Στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται βεβαίως θέμα έκτακτης και δικαιολογημένης προς το δημόσιο συμφέρον περίπτωσης. Ως άλλη ειδική περίπτωση λοιπόν μόνο θα μπορούσε να συνάδει με το ’ρθρο 26(2).
Εξετάζοντας τώρα την εμβέλεια των παραγράφων (ε) και (θ) του Κανονισμού 19(1), στις οποίες η διοίκηση ενέταξε την προκειμένη περίπτωση, δεν γίνεται αντιληπτό πώς η παράγραφος (ε) θα μπορούσε να ήταν σχετική.
Η πλάνη της διοίκησης ως προς την παράγραφο (θ) είναι ακόμα πιο τονισμένη, και δεν εκπλήττει που η Πολεοδομική Αρχή στην έκθεσή της δεν είχε περιλάβει την παράγραφο αυτή στην εισήγησή της. Την περιέλαβε όμως το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων στη δική του εισήγηση. Αυτό που ουσιαστικά εισηγήθηκε, λοιπόν, το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων ήταν ότι η άδεια θα έπρεπε να χορηγηθεί για να βελτιωθεί η αισθητική της ανάπτυξης, όπως προβλέπεται στην παράγραφο (θ). Η παράγραφος (θ) όμως εκλαμβάνει ότι υφίσταται νόμιμη ανάπτυξη, προς βελτίωση της αισθητικής της οποίας και χορηγείται κατά παρέκκλιση άδεια για προς τούτο άλλη ανάπτυξη, και ουδόλως επιτρέπει τη νομιμοποίηση παράνομης ανάπτυξης με βάση το ότι με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα βελτιωθεί η αισθητική της δεδομένα παράνομης υφιστάμενης ανάπτυξης.
Δεν είναι χωρίς έρεισμα και άλλη εισήγηση των αιτητών που αφορά την ανακολουθία της διοίκησης καθ' όσον δεν εξηγείται πως επήλθε διαφοροποίηση της θέσης της σε συνάρτηση με τους βασικούς λόγους για τους οποίους απερρίφθη η προηγούμενη αίτηση για χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση, ακόμα και αν μερικοί λόγοι θα μπορούσαν να εκλείψουν με τους όρους που ετέθησαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Α. Ζερβού για Α. Μαρκίδη, για τους Αιτητές.
Ε. Συμεωνίδου, για τους Καθ'ων η Αίτηση.
Γ. Καραπατάκης, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
Cur. adv. vult.
XATZHXAMΠHΣ, Δ.: Τα Ενδιαφερόμενα Μέρη είναι ιδιοκτήτες δύο συνεχόμενων καταστημάτων στα Λατσιά, η εγκεκριμμένη, σύμφωνα με την άδεια οικοδομής ημερομηνίας 21.4.1993, χρήση των οποίων ήταν του ενός ως κρεοπωλείου και του άλλου ως σουβλιτζίδικου/take-away. Στα καταστήματα έγιναν έκτοτε προσθηκομετατροπές και ενοποίηση όπως και αλλαγή χρήσης σε εστιατόριο χωρίς άδεια. Υπεβλήθη εκ των υστέρων στις 3.1.1996 αίτηση για πολεοδομική άδεια σε σχέση με αυτά η οποία απερρίφθη. Όπως αναφέρεται στους λόγους για την απόρριψη (1) τα καταστήματα βρίσκονται σε οικιστική ζώνη στην οποία δεν επιτρέπεται η προτεινόμενη ανάπτυξη, (2) η προτεινόμενη ανάπτυξη υπερβαίνει το 10% της εγκριθείσας κυβικής χωρητικότητας των καταστημάτων, (3) η προτεινόμενη ανάπτυξη, που είχε ήδη πραγματοποιηθεί αυθαίρετα επί τόπου, επηρέαζε αρνητικά τις ανέσεις της περιοχής, (4) οι αυθαίρετες κατασκευές ήσαν με ευτελή υλικά που επηρέαζαν την αισθητική και την ποιότητα του περιβάλλοντος, (5) δεν υπήρχαν οι απαιτούμενοι χώροι στάθμευσης. Παρά ταύτα, η κατάσταση συνέχιζε και το 2000 οι Αιτητές, των οποίων η οικία είναι μπροστά από τα καταστήματα, υπέβαλαν παράπονο στην Επίτροπο Διοικήσεως κατά του Δήμου Λατσιών για την ανοχή του και κατά του Κ.Ο.Τ. για το ότι συνέχιζε να παραχωρεί άδεια λειτουργίας στο εστιατόριο, η έκθεση της οποίας και τους δικαίωνε. Το εστιατόριο όμως συνέχισε να λειτουργεί. Στις 10.7.2003 μάλιστα οι ιδιοκτήτες του υπέβαλαν νέα αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου. Η Πολεοδομία τη μελέτησε και ετοίμασε σχετική έκθεση την οποία υπέβαλε στο Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων, με τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
"(α) Η περίπτωση της αίτησης αυτής δεν ικανοποιεί πλήρως τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 36.2.20 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και συγκεκριμένα η ανάπτυξη δεν βρίσκεται πολύ κοντά σε καθορισμένο άξονα/περιοχή εμπορικής δραστηριότητας (Η ανάπτυξη βρίσκεται σε απόσταση 2,00 μ. περίπου από τη Λεωφόρο Λεμεσού που αποτελεί ’ξονα Δραστηριότητας) και κατά συνέπεια η αίτηση κρίθηκε ότι δεν μπορεί να εγκριθεί από την Πολεοδομική Αρχή.
(β) Στον ελεύθερο χώρο των τεμαχίων μπορεί να διαμορφωθεί ικανοποιητικός πέραν των απαιτούμενων από τις πρόνοιες των Κανονισμών, αριθμός χώρων στάθμευσης οχημάτων.
(γ) Η εξωτερική εμφάνιση της οικοδομής που είναι με λυόμενα υλικά, δεν είναι η ενδεδειγμένη για την περιοχή.
8. Η Πολεοδομική Αρχή θεωρεί όμως ότι η αίτηση για προσθηκομετατροπές, ενοποίηση και αλλαγή της χρήσης των καταστημάτων σε εστιατόρια- take away ικανοποιεί το κριτήριο 19(1)(ε) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999 (Κ.Δ.Π./99) που αναφέρεται στην προσαρμογή της προτεινόμενης ανάπτυξης στα χαρακτηριστικά του χώρου όπου προτείνεται, αφού ήδη στα εν λόγω τεμάχια το ένα κατάστημα εμβαδού 63 τ.μ. εγκρίθηκε ως σουβλιτσίδικο- take away και με την ενοποίηση του θα έχει εμβαδόν μόνο 124 τ.μ. που υπό τις περιστάσεις δεν θεωρείται μεγάλου μεγέθους, και εισηγείται τη χορήγηση της αιτούμενης πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση με τους πιο κάτω όρους και προϋποθέσεις:
(α) Ο ελεύθερος χώρος στο νότιο τμήμα του οικοπέδου με αρ. 1331 να διαμορφωθεί σε χώρο για την κυκλοφορία και τη στάθμευση δεκατεσσάρων οχημάτων δηλαδή 7 περισσότερων που απαιτούνται από τα πρότυπα για παροχή χώρων στάθμευσης του Παραρτήματος Γ του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
(β) Εξωτερικά η τοιχοποιία της οικοδομής θα κτιστεί με τούβλα και θα σουβατιστεί με τρεις στρώσεις σουβά.
(γ) Στο φουγάρο της ψησταριάς θα εγκατασταθούν ειδικά φίλτρα και καπνοσυλλέκτης κατάλληλης ποιότητας κατά τρόπο και με προδιαγραφές που να ικανοποιά την Αρμόδια Τοπική Αρχή ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο τυχόν οχληρία από οσμές και καπνούς στους περιοίκους."
Το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων εισηγήθηκε όπως το Υπουργικό Συμβούλιο εγκρίνει την κατά παρέκκλιση χορήγηση της άδειας. Στα πρακτικά του αναφέρονται τα εξής:
"Το Συμβούλιο μελέτησε την αίτηση και απεφάσισε ομόφωνα, να εισηγηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπως αυτό με βάση τις εξουσίες που διαθέτει από το ’ρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, εγκρίνει τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας, κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, καθ' όσον αφορά τη χωροθέτηση της προτεινόμενης ανάπτυξης σε Οικιστική Ζώνη αντί στις καθορισμένες με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Περιοχές (Αστικό Εμπορικό Κέντρο, Περιφερειακό Εμπορικό Κέντρο, ’ξονες Δραστηριότητας κατηγορίας Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, Τοπικό Εμπορικό Κέντρο και Εμπορικούς ’ξονες των πυρήνων των προαστίων) (Πρόνοιες 9.6.1 και 16.3.1 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας). Το Συμβούλιο θεωρεί ότι η αίτηση πληροί την πρόνοια (ε) του Κανονισμού 19(1) που αφορά στην προσαρμογή της ανάπτυξης σε χαρακτηριστικά του χώρου όπου προτείνεται να πραγματοποιηθεί, στο βαθμό που αυτά δεν είναι δυνατό να καθοριστούν με λεπτομέρεια στο Ισχύον Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας και στην πρόνοια του Κανονισμού (θ) που αφορά στη βελτίωση της αισθητικής της ίδιας της ανάπτυξης.
2. Περαιτέρω, το Συμβούλιο εισηγείται όπως το Υπουργικό Συμβούλιο εξουσιοδοτήσει την Πολεοδομική Αρχή να χορηγήσει την πολεοδομική άδεια με κατάλληλους όρους συμπεριλαμβανομένων και των ακόλουθων:
(α) Ο ελεύθερος χώρος στο νότιο τμήμα του οικοπέδου με αρ. 1331 να διαμορφωθεί σε χώρο για την κυκλοφορία και τη στάθμευση δεκατεσσάρων οχημάτων, δηλαδή 7 περισσοτέρων από όσους απαιτούνται με βάση τα πρότυπα για παροχή χώρων στάθμευσης του Παραρτήματος Γ του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
(β) Εξωτερικά η τοιχοποιία της οικοδομής θα κτιστεί με τούβλα και θα σουβαντιστεί.
(γ) Στην καπνοδόχο της ψησταριάς θα εγκατασταθούν ειδικά φίλτρα και καπνοσυλλέκτης κατάλληλης ποιότητας κατά τρόπο και με προδιαγραφές που να ικανοποιεί την αρμόδια Αρχή, ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστο, τυχόν οχληρία από οσμές και καπνούς στους περιοίκους."
Θετική ήταν και η εισήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών, στη βάση σημειώματος του οποίου, περιλαμβάνοντος τις ανωτέρω απόψεις, και το Υπουργικό Συμβούλιο απεφάσισε να εγκρίνει την κατά παρέκκλιση χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Στη βάση της έγκρισης αυτής, η Πολεοδομική Αρχή χορήγησε την αιτηθείσα άδεια η οποία είναι και το αντικείμενο της προσφυγής.
Βασική εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Αιτητές είναι ότι η απόφαση για χορήγηση κατά παρέκκλιση άδειας αντίκειται προς το νόμο και δη το Αρθρο 26(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 και τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμούς του 1999 (Κ.Δ.Π. 309/99). Το Αρθρο 26(2) είναι αυτό που δίδει την εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να χορηγεί άδεια κατά παρέκκλιση προνοώντας:
"Το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί με απόφαση του να χορηγεί πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης, ανεξάρτητα αν η ανάπτυξη έχει συντελεστεί ή όχι, σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις ή άλλες ειδικές περιπτώσεις, που θα καθοριστούν με Κανονισμούς τους οποίους εκδίδει το Υπουργικό Συμβούλιο και εγκρίνει η Βουλή των Αντιπροσώπων."
Το δε Αρθρο 26(3) προνοεί:
"Κανονισμοί οι οποίοι εκδίδονται δυνάμει του εδαφίου (2) του παρόντος άρθρου καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα ασκείται η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου και, ειδικότερα, δυνατό να προνοούν για-
(α) Τη διαδικασία, τους όρους, τις προϋποθέσεις, τους περιορισμούς και τα κριτήρια, με βάση τα οποία ασκείται η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου·
(β) τη σύσταση συμβουλίου, για να συμβουλεύει το Υπουργικό Συμβούλιο κατά την εξέταση αιτήσεων για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης·
................................................................................................."
Η Κ.Δ.Π. 309/99 θεσπίσθηκε δυνάμει του Αρθρου 26(3).
Η εισήγηση του κ. Μαρκίδη είναι ότι δεν συνέτρεχε οποιαδήποτε έκτακτη και δικαιολογημένη προς το δημόσιο συμφέρον περίπτωση, ή άλλη ειδική περίπτωση, όπως προνοείται στο Αρθρο 26(2), για να χορηγηθεί άδεια κατά παρέκκλιση. Η εξουσία που δίδεται στο Υπουργικό Συμβούλιο, λέγει, έχει αναφορά στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και όχι στη νομιμοποίηση ήδη αυθαίρετων και παράνομων ενεργειών προς ιδιωτικό όφελος.
Η Δημοκρατία παραπέμπει βέβαια στο ότι η άδεια χορηγήθηκε στη βάση του Κανονισμού 19(1)(ε)(θ) ο οποίος προνοεί:
"19.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων της παραγράφου (2) του παρόντος Κανονισμού, η εισήγηση της Πολεοδομικής Αρχής και του Συμβουλίου και η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου τεκμηριώνονται και αιτιολογούνται με βάση τις ακόλουθες αρχές και κριτήρια-
...................................................................................................
(ε) προσαρμογή της προτεινόμενης ανάπτυξης σε χαρακτηριστικά του χώρου όπου προτείνεται να πραγματοποιηθεί, στο βαθμό που αυτά δεν ήταν δυνατό να καθοριστούν με λεπτομέρεια στο ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης,
..............................................................................................
(θ) βελτίωση της αισθητικής της ίδιας της ανάπτυξης ή του δομημένου περίγυρου,
............................................................................................"
Φρονώ ότι ήταν πεπλανημένη η χορήγηση της άδειας στη βάση του Κανονισμού 19(1)(ε)(θ). Κατ' αρχή, δεν πρέπει να λησμονείται ότι θεμελιακής σημασίας είναι η νομιμότητα, η οποία διασφαλίζεται με τη χορήγηση άδειας εφ' όσον η προτεινόμενη ανάπτυξη είναι στα πλαίσια του τοπικού σχεδίου. Το Αρθρο 26(2) καθιερώνει μια εξαίρεση στον κανόνα η οποία καθορίζεται πολύ συγκεκριμένα σε συνάρτηση με έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις ή άλλες ειδικές περιπτώσεις. Ανάλογα στενά πρέπει λοιπόν να κρίνονται αυτές. Ο καθορισμός των περιπτώσεων που μπορούν να εμπίπτουν στα πλαίσια του Αρθρου 26(2) γίνεται στον Κανονισμό 19(1), με αναφορά βεβαίως πάντοτε στα ως άνω τιθέμενα στο Αρθρο 26(2).
Στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται βεβαίως θέμα έκτακτης και δικαιολογημένης προς το δημόσιο συμφέρον περίπτωσης. Ως άλλη ειδική περίπτωση λοιπόν μόνο θα μπορούσε να συνάδει με το Αρθρο 26(2).
Εξετάζοντας τώρα την εμβέλεια των παραγράφων (ε) και (θ) του Κανονισμού 19(1), στις οποίες η διοίκηση ενέταξε την προκειμένη περίπτωση, αποτυγχάνω να αντιληφθώ πως η παράγραφος (ε) θα μπορούσε να ήταν σχετική. Η επιδίωξη της παραγράφου αυτής φαίνεται να συναρτάται προς τα χαρακτηριστικά όχι του ίδιου του κτήματος, όπως το αντελήφθη η Πολεοδομική Αρχή και το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων, αλλά του ευρύτερου χώρου. Εξ ου και η αναφορά "στο βαθμό που αυτά δεν ήταν δυνατό να καθορισθούν με λεπτομέρεια στο ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης". Για να μη λησμονείται και το ζητούμενο, κατά πόσο δηλαδή θα μπορούσε να επιτραπεί μη οικιστική ανάπτυξη σε περιοχή που στο Τοπικό Σχέδιο καθορίζεται ως περιοχή οικιστικής ανάπτυξης παρά μόνο με αναφορά στις επί μέρους παραμέτρους του χώρου της οικιστικής περιοχής που διέπουν το επιτρεπτό ή επιθυμητό τέτοιας παρέκκλισης ως ειδικής περίπτωσης. Είναι λοιπόν, φρονώ, με αναφορά σε εκείνα τα χαρακτηριστικά του ευρύτερου χώρου που δεν μπορούσαν ευχερώς να καθορισθούν επακριβώς στο Τοπικό Σχέδιο που μπορεί να έχει εφαρμογή η παράγραφος (ε), δικαιολογώντας και την ύπαρξη της ως ειδική περίπτωση δυνάμει του Αρθρου 26(2).
Η πλάνη της διοίκησης ως προς την παράγραφο (θ) είναι ακόμα πιο τονισμένη, και δεν εκπλήττει που η Πολεοδομική Αρχή στην έκθεση της δεν είχε περιλάβει την παράγραφο αυτή στην εισήγηση της. Την περιέλαβε όμως το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων στη δική του εισήγηση, βασιζόμενο ίσως σε σχετική αναφορά σε επιστολή εκ μέρους του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως (η άποψη του οποίου, εν παρόδω ειρήσθω, έξω από τα πλαίσια της έκθεσης της Πολεοδομικής Αρχής, δεν περιλαμβάνεται στις διαδικασίες που προβλέπονται στον Κανονισμό 13). Αυτό που ουσιαστικά εισηγήθηκε, λοιπόν, το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων ήταν ότι η άδεια θα έπρεπε να χορηγηθεί για να βελτιωθεί η αισθητική της ανάπτυξης, όπως προβλέπεται στην παράγραφο (θ). Μα το ζητούμενο δεν ήταν αν θα έπρεπε να δοθεί κατά παρέκκλιση άδεια για βελτίωση της αισθητικής της ανάπτυξης, αλλά αν η όλη ανάπτυξη, δηλαδή η μετατροπή της εγκεκριμένης χρήσης σε εστιατόριο, θα έπρεπε να εγκριθεί κατά παρέκκλιση από τη γενική αρχή που δεν την επέτρεπε εφ' όσον ήταν σε οικιστική περιοχή. Προφανώς η παράγραφος (θ) εκλαμβάνει ότι υφίσταται νόμιμη ανάπτυξη, προς βελτίωση της αισθητικής της οποίας και χορηγείται κατά παρέκκλιση άδεια για προς τούτο άλλη ανάπτυξη, και ουδόλως επιτρέπει τη νομιμοποίηση παράνομης ανάπτυξης με βάση το ότι με την προτεινόμενη ανάπτυξη θα βελτιωθεί η αισθητική της δεδομένα παράνομης υφιστάμενης ανάπτυξης.
Η διαπίστωση του πεπλανημένου και παράνομου της εφαρμογής του Αρθρου 26(2) και του Κανονισμού 19(1)(ε)(θ) δεν καθιστά αναγκαία την εξέταση των άλλων λόγων ακύρωσης που εισηγείται ο κ. Μαρκίδης. Να παρατηρήσω όμως ότι δεν είναι χωρίς έρεισμα και άλλη εισήγηση που αφορά την ανακολουθία της διοίκησης καθ' όσον δεν εξηγείται πως επήλθε διαφοροποίηση της θέσης της σε συνάρτηση με τους βασικούς λόγους για τους οποίους απερρίφθη η προηγούμενη αίτηση για χορήγηση άδειας κατά παρέκκλιση, ακόμα και αν μερικοί λόγοι θα μπορούσαν να εκλείψουν με τους όρους που ετέθησαν.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει £500 έξοδα στους Αιτητές.
H προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.