|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1328/2006)
8 Δεκεμβρίου 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΣΙΑΜΠΤΑΝΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Π. Κυπριανού, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX TEMPORE)
Εκρίθη ορθό να ακουστεί προδικαστικά το θέμα που ενδιαφέρει στο στάδιο αυτό στην προσφυγή εφόσον όντως αφορά θεμελιακό στοιχείο, κατά πόσο δηλαδή το Δικαστήριο έχει ενώπιον του εκτελεστή διοικητική πράξη.
Το τι προσβάλλεται ουσιαστικά με την προσφυγή, όπως αναφέρεται στο αιτητικό, είναι η περιγραφόμενη ως απόφαση των καθ΄ων η αίτηση, δηλαδή του Αρχηγού Αστυνομίας και του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως υπό μορφή εγγράφου τιτλοφορούμενου «υπεύθυνη δήλωση αποδοχών εξόφλησης υπερωριών» και υπό μορφή επισυνημμένου σε αυτή εγγράφου τιτλοφορούμενου «πρακτικά συνεδρίας ΜΕΠΑ» τα οποία προηγούντο της υπεύθυνης δήλωσης και στη βάση των οποίων συνετάχθη και η υπεύθυνη δήλωση. Τα πρακτικά αυτά είναι της Μικτής Επιτροπής Προσωπικού της Αστυνομίας και περιλαμβάνουν, όπως περιγράφεται, τη συμφωνία στην οποία κατάληξε η ΜΕΠΑ, που αφορά την καταβολή των συσσωρεμένων υπερωριών των μελών της Αστυνομίας. Προβλέπει την καταβολή του 75% των υπερωριών με δόσεις και προχωρά να προβλέψει ότι το περιεχόμενο της συμφωνίας θα αποσταλεί με το τι απέληξε να είναι η υπεύθυνη δήλωση αποδοχής σε κάθε δικαιούχο «καλώντας τον να τοποθετηθεί ενυπόγραφα κατά πόσο αποδέχεται τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνει η συμφωνία αποποιούμενος οποιεσδήποτε άλλες διεκδικήσεις σε σχέση με τις υπερωρίες». Στο τέλος δε των πρακτικών αναφέρεται επίσης ότι «Στα μέλη της Αστυνομίας που δεν θα αποδεχθούν τη συμφωνία η μόνη οδός διεκδίκησης που παραμένει είναι η δικαστική αφού για τη ΜΕΠΑ το θέμα κλείνει με τη Συμφωνία»
Ορθώς ελήφθη ένσταση εκ μέρους της Δημοκρατίας επί των δεδομένων αυτών εφόσον είναι πασιφανές:
(1) ότι η Δημοκρατία δεν αμφισβητεί το ποσό της αξίας των υπερωριών που έχει εις πίστην του ο αιτητής ανερχόμενο σε £5025,24 και αντιπροσωπεύον 1049 ώρες υπερωριών και το οποίο ως εκ τούτου έχει δικαίωμα να διεκδικήσει δικαστικά, και
(2) ότι η χαρακτηριζόμενη ως απόφαση των καθ΄ων η αίτηση περιεχόμενη στη συμφωνία αυτή στην οποία κατάληξε η ΜΕΠΑ δεν είναι απόφαση η οποία ρυθμίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις των μελών της αστυνομίας που έχουν δικαίωμα σε συσσωρευμένες υπερωρίες, και ο λόγος είναι ότι αφήνεται σε κάθε μέλος της αστυνομίας να συγκατατεθεί αν αποδέχεται ή όχι τις ρυθμίσεις που γίνονται στη συμφωνία. Χωρίς τη δική του ενυπόγραφη αποδοχή δεν δεσμεύεται και αυτό είναι καθαρό από την πρόνοια της παραγράφου 3(α) που προανάφερα.
Σε ενίσχυση τούτου δε, και αυτό καταδεικνύει πως και η ίδια η ΜΕΠΑ αντελήφθη το θέμα, αναφέρεται στην παράγραφο 3(ε), ως παρετέθη, ότι: «Στα μέλη της Αστυνομίας που δεν θα αποδεχθούν τη Συμφωνία η μόνη οδός διεκδίκησης που παραμένει είναι η δικαστική αφού για τη ΜΕΠΑ το θέμα κλείνει με τη Συμφωνία». Ο τρόπος διεκδίκησης βεβαίως εκείνος πρέπει πλέον να είναι ο ενδεδειγμένα καθοριζόμενος στο νομικό σύστημα, δεν θα υπεισέλθω περαιτέρω σε αυτό το θέμα όμως εφόσον εκείνο που ενδιαφέρει εδώ είναι η υφή της προσβαλλόμενης πράξης ως εκτελεστής διοικητικής πράξης στην έννοια που γίνεται αντιληπτή από τη νομολογία. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως εξήγησα.
Εφόσον η κατάληξη αυτή επηρεάζει όλη την προσφυγή, η προσφυγή απορρίπτεται.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π