|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 838/2006)
10 Νοεμβρίου 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΤΣΑΠΠΗΣ
Αιτητής,
ν.
ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ΄Ων η αίτηση
_________
Φ. Τσαππής, πληρεξούσιος αντιπρόσωπος του Αιτητή, για τον Αιτητή.
Ε. Γαβριήλ, δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 7.4.2004 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση στην πολεοδομική αρχή για χορήγηση πολεοδομικής άδειας διαχωρισμού κτήματος του στο Ιδάλιο σε 5 οικόπεδα. Στις 20.9.2004 η πολεοδομική αρχή χορήγησε την αιτηθείσα άδεια αφού τροποποίησε τα υποβληθέντα σχέδια. Η τροποποίηση αφορούσε ουσιαστικά τη μετάθεση του χώρου πρασίνου σε άλλο μέρος από εκείνο που ήταν στα σχέδια που είχε υποβάλει ο Αιτητής, καθ΄όσον στη θέση που είχε προταθεί από τον Αιτητή (μεταξύ των οικοπέδων) ο χώρος πρασίνου δεν είχε ικανοποιητική προσπέλαση και έτσι μετατέθηκε κατά μήκος του πεζοδρόμου και με επαφή με τους δύο δρόμους που περιέβαλλαν τα οικόπεδα. Ο Αιτητής είχε πληροφορηθεί στις 20.7.2004 από την πολεοδομική αρχή για το νέο προτεινόμενο από αυτή σχέδιο το οποίο και του απεστάλη ώστε να δηλώσει αν το αποδέχεται ή όχι. Ο Αιτητής απεδέχθη γραπτώς την πρόταση της πολεοδομικής αρχής σύμφωνα με το εν λόγω σχέδιο, οπότε εδόθη και η πολεοδομική άδεια στη βάση του νέου σχεδίου.
Στις 25.2.2005 ο Αιτητής επανήλθε με αίτηση για απαλλαγή του όρου της πολεοδομικής άδειας ως προς το πράσινο με εξαγορά του. Στις 2.3.2006 η πολεοδομική αρχή, που από τις 12.12.2005 είχε αποδεχθεί κατ΄αρχή το αίτημα του Αιτητή έχοντας εξασφαλίσει και τη συμφωνία του Δήμου Ιδαλίου, αφού έλαβε την εκτίμηση του Κτηματολογίου ως προς την αξία της επηρεαζόμενης γης εμβαδού 399 τ.μ. υπολογισθείσα σε £33.500, πληροφόρησε τον Αιτητή σχετικά και τον κάλεσε να την ενημερώσει αν αποδέχεται την εξαγορά για το ποσό αυτό. Ο Αιτητής δεν απεδέχθη, αποσύροντας το αίτημα του για εξαγορά του πρασίνου, οπότε και η πολεοδομική αρχή πληροφόρησε τον Αιτητή ότι απέσυρε την έγκριση της για εξαγορά του πρασίνου και δεν θα προχωρούσε στην εξέταση του αιτήματος του Αιτητή. Στις 16.5.2006 ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή αυτή ζητώντας την ακόλουθη θεραπεία:
"Την κήρυξη ως αντισυνταγματικής, άκυρης και παράνομης της απόφασης της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής με την οποία επιβάλλει στον αιτητή την παραχώρηση "πρασίνου" άνευ αποζημιώσεως προς το σκοπό της παραχώρησης άδειας για διαχωρισμό του τεμαχίου του σε οικόπεδα και την απαίτηση πληρωμής για την επιστροφή της ιδιοκτησίας του."
Παρέθεσα σε έκταση το πραγματικό υπόβαθρο της προσφυγής καθ΄όσον από αυτό προκύπτει και η αναπόδραστη κατάληξη της στη βάση των προδικαστικών ενστάσεων που εγείρει η Δημοκρατία και που αφορούν θέματα που εν πάση περιπτώσει και το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως θα εξέταζε.
Κατά πρώτον, η προσφυγή είναι σαφώς εκπρόθεσμη. Καθ΄όσον προσβάλλει την απόφαση για παραχώρηση πρασίνου ως όρου της πολεοδομικής άδειας, κατεχωρήθη στις 16.5.2006, δηλαδή 20 ολόκληρους μήνες μετά από τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας στις 20.9.2004 ώστε η προθεσμία των 75 ημερών που θέτει το Σύνταγμα για καταχώριση προσφυγής να παρήλθε προ πολλού. Η προσφυγή προσβάλλει βεβαίως "και την απαίτηση πληρωμής για επιστροφή της ιδιοκτησίας του". Αυτή η θεραπεία όμως αφορά, αν αφορά, άλλη διοικητική πράξη και δεν μπορεί να επιδιώκεται μαζί με την πρώτη και βασική θεραπεία, εξ άλλου δε, με δεδομένη πλέον τη νομιμότητα του όρου για παραχώρηση πρασίνου, χάνει το υπόβαθρο της που είναι ο ισχυρισμός για συνταγματική παρανομία του όρου εκείνου. Να παρατηρηθεί όμως και το ότι ήταν ο ίδιος ο Αιτητής που είχε υποβάλει αίτημα για εξαγορά του πρασίνου, αποδεχόμενος έτσι τη νομιμότητα των περί εξαγοράς του πρασίνου διατάξεων, αλλά και ότι στη συνέχεια την απέσυρε με αποτέλεσμα να μην υπήρξε τελικά απόφαση της διοίκησης επί του αιτήματος του που να επηρέαζε τα συμφέροντα του.
Πέραν τούτου όμως, ο Αιτητής δεν έχει ούτε έννομο συμφέρον να προσβάλλει τον όρο για παραχώρηση πρασίνου. Ρητώς, γραπτώς και ανεπιφυλάκτως τον είχε αποδεχθεί, οπότε εξεδόθη σε αυτή τη βάση και η πολεοδομική άδεια και δεν μπορεί τώρα ο Αιτητής, έχοντας έτσι επιδοκιμάσει τη διοικητική ενέργεια, να την αποδοκιμάζει με την προσφυγή του.
Τέλος, ορθώς εισηγείται η Δημοκρατία ότι δεν είναι δυνατή ούτε η αυτοτελής προσβολή όρου της πολεοδομικής άδειας εφ΄όσον αυτή δεν προσβάλλεται στο σύνολό της.
Η προσφυγή λοιπόν αποτυγχάνει και απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Ο Αιτητής θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π