|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1214/2004)
18 Αυγούστου, 2006
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 29, 146 ΚΑΙ 172 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΦΙΤΑΝΗΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΑΙ/Ή ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΚΑΙ/Ή ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Π. Κλεοβούλου, για τον Αιτητή.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή του ημερομηνίας 11.6.2004 ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού διαβίβασε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) πειθαρχική κατηγορία εναντίον του αιτητή, καθηγητή των Οικονομικών, για απουσία από τα καθήκοντά του χωρίς άδεια, κατά παράβαση του άρθρου 50 των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969 έως αρ. (2) του 2004. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος (όπως τροποποιήθηκαν), ο αιτητής, ενώ ήταν μόνιμος εκπαιδευτικός λειτουργός και υπηρετούσε ως καθηγητής των Εμπορικών, απουσίαζε χωρίς άδεια της αρμόδιας Αρχής και δεν εμφανίστηκε στο Γυμνάσιο Λευκάρων, όπου είχε τοποθετηθεί από την 1.9.2003 και συνέχιζε να απουσιάζει χωρίς άδεια της αρμόδιας Αρχής μέχρι τις 24.6.2004, ημερομηνία κατά την οποία του κοινοποιήθηκε το κατηγορητήριο.
Ο αιτητής εμφανίστηκε ενώπιον του ΕΕΥ μαζί με το δικηγόρο του στις 24.8.2004. Δεν παραδέχθηκε την κατηγορία και ακολούθησε ακρόαση, η οποία και συμπληρώθηκε με την έκδοση απόφασης στις 25.10.2004. Η ΕΕΥ βρήκε τον αιτητή ένοχο της κατηγορίας και του επέβαλε την ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, με ισχύ από 1.11.2004.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Καθ΄ης η Αίτηση, η οποία ελήφθη μέσω της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας και κοινοποιήθηκε στον Αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 26/10/04, η οποία επιβάλλει στον Αιτητή την ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης από την 1 Νοεμβρίου 2004 είναι παράνομη και/ή άκυρη.
Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παρέλειψη της Καθ΄ης η Αίτηση και/ή του Υπουργείου Παιδείας να απαντήσει στο αίτημα του Αιτητή, για εξασφάλιση του δικαιώματος εργασίας σε συνθήκες κατάλληλες για την κλονισμένη υγεία του, συνιστά παράλειψη οφειλομένης ενέργειας σύμφωνα με το άρθρο 29 του Συντάγματος, παράλειψη η οποία προκάλεσε στον Αιτητή ζημιά, ήτοι στην επιβολή της ποινής της αναγκαστικής αφυπηρέτησης από την 1/11/04, στην απώλεια των μισθών του και των συνακόλουθων ωφελημάτων του.
Γ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Καθ΄ης η Αίτηση η οποία ελήφθη μέσω του Υπουργού Παιδείας, να διωχθεί πειθαρχικά ο Αιτητής για το αδίκημα της απουσίας από τα καθήκοντα του, από τις 1/9/00, χωρίς άδεια της Αρμόδιας Αρχής, η οποία απόφαση κοινοποιήθηκε στον Αιτητή, με επιστολή, του Ερευνώντος Λειτουργού Αντώνη Κουάλη ημερομηνίας 24/9/03 και της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ημερομηνίας 24/6/04, είναι παράνομη και/ή άκυρη.
Δ. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η διαδικασία της πειθαρχικής δίκης του Αιτητή, η οποία διεξήχθη ενώπιον της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας από την οποία απηγγέλθη στον Αιτητή την 19/10/04, επί τη βάσει της οποίας εξεδόθη η ως άνω απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, η οποία ανεκοινώθη στον Αιτητή με την επιστολή της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ημερομηνίας 26/10/04, είναι παράτυπη και/ή άκυρη."
Θα περιοριστώ στην εξέταση της υπό Α ζητούμενης θεραπείας. Και τούτο διότι οι υπό Γ και Δ ζητούμενες θεραπείες δεν αφορούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις. Αφορούν πράξεις προπαρασκευαστικές της εκτελεστής, που είναι η πράξη με την οποία ο αιτητής βρέθηκε ένοχος της κατηγορίας και του επιβλήθηκε η ποινή της αναγκαστικής αφυπηρέτησης. Η πράξη αυτή είναι η μόνη εκτελεστή και είναι αντικείμενο της υπό Α ζητούμενης θεραπείας. Περαιτέρω, όσον αφορά την υπό Β ζητούμενη θεραπεία, η προσβαλλόμενη παράλειψη, αν και συναφής με τα γεγονότα που οδήγησαν στην καταδίκη και την επιβολή της ποινής της αναγκαστικής αφυπηρέτησης στον αιτητή, που είναι αντικείμενο της υπό Α ζητούμενης θεραπείας, δεν είναι αυτή που προκάλεσε στον αιτητή τη ζημιά, όπως την αποκαλεί, ήτοι την επιβολή της ποινής της αναγκαστικής αφυπηρέτησης, την απώλεια των μισθών και των συνακόλουθων ωφελημάτων του. Η καταδίκη και η ποινή, όπως και οι συνακόλουθες απώλειες του αιτητή, δεν ήταν αποτέλεσμα της παράλειψης να του δοθεί απάντηση στο αίτημά του για εργασία κατάλληλη στην υγεία του. Ήταν το αποτέλεσμα της παράλειψής του να εμφανιστεί στο Γυμνάσιο Λευκάρων την 1.9.2003 και να συνεχίζει να μην εμφανίζεται, χωρίς άδεια της αρμόδιας Αρχής, μέχρι τις 24.6.2004.
Τόσο στην προσφυγή όσο και στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, προβάλλονται διάφοροι λόγοι ακυρώσεως, όπως και ανάλογη επιχειρηματολογία, κατά την πλείστον άσχετη με την ουσία της υπόθεσης, η οποία και περιορίζεται στη μη προσέλευση του αιτητή στο Γυμνάσιο Λευκάρων, όπου είχε τοποθετηθεί, την 1.9.2003 και μέχρι 24.6.2004. Ενώ ο αιτητής είχε τοποθετηθεί στο Γυμνάσιο Λευκάρων από 1.9.2003, αντί να ζητήσει άδεια απουσίας, εφόσον θεωρούσε ότι αντιμετώπιζε ιατρικά προβλήματα, απέστειλε στην ΕΕΥ επιστολή ημερομηνίας 3.9.2003, με την οποία απαιτούσε να τοποθετηθεί σε μη σχολική υπηρεσία, αφού δεν μπορούσε να διδάξει σε σχολεία λόγω προβλήματος ορθοστασίας. Η ΕΕΥ, με επιστολές της ημερομηνίας 22.9.2003 και 29.9.2003, απέρριψε το αίτημά του. Αυτός, όμως, χωρίς να υποβάλει αίτημα για άδεια απουσίας και χωρίς να ζητήσει να υποβληθεί σε εξέταση από το Ιατροσυμβούλιο για διακρίβωση της κατάστασης της υγείας του, προτίμησε να μην προσέλθει στην εργασία του. Η διαδικασία που έπρεπε να ακολουθήσει φαίνεται στους περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμός του 1993 (ΚΔΠ 307/93). Αυτός, όμως, ούτε αίτηση υπέβαλε για παραχώρηση άδειας, ούτε ιατρικό πιστοποιητικό που να δικαιολογεί άδεια απουσίας, λόγω ασθενείας, προσκόμισε. Η ΕΕΥ, επομένως, είχε ενώπιόν της, ως μοναδικό πραγματικό γεγονός, τη μη υποβολή αιτήματος εκ μέρους του για παραχώρηση άδειας, και τη μη προσέλευσή του στην εργασία του από 1.9.2003 μέχρι την ημέρα της δίκης του. Από τη γραμμή αντεξέτασης των μαρτύρων κατηγορίας διαφάνηκε ότι η θέση του αιτητή ήταν ότι δεν απαιτούνταν νέα ιατρικά πιστοποιητικά και νέα αίτηση για άδεια απουσίας εφόσον ο αιτητής ήταν ήδη ανίκανος να διεκπεραιώσει διδακτική εργασία σε σχολεία από το 2000. Τα πράγματα, όμως, δεν είχαν έτσι. Οι περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Χορήγηση Αδειών Κανονισμών του 1993 (ΚΔΠ307/1993) καθορίζουν διάφορες κατηγορίες άδειας απουσίας, μεταξύ των οποίων την άδεια απουσίας και την άδεια ασθενείας. Άδεια απουσίας σημαίνει την άδεια απουσίας με πλήρεις απολαβές, την οποία δικαιούται ο εκπαιδευτικός λειτουργός για σοβαρούς προσωπικούς ή οικογενειακούς λόγους. Καθορίζονται δώδεκα ημέρες κάθε εκπαιδευτική περίοδο. Με βάση τον Κανονισμό 4 αυτές χορηγούνται από το Διευθυντή και εγκρίνονται από το Διευθυντή του οικείου Τμήματος εκπαίδευσης ή από δεόντως εξουσιοδοτημένα πρόσωπα. Υπάρχει και η άδεια ασθενείας, που σύμφωνα με τον Κανονισμό 2, σημαίνει άδεια απουσίας με πλήρεις απολαβές που μπορεί να παραχωρηθεί σε εκπαιδευτικό λειτουργό για λόγους ασθενείας ή ανικανότητα για εργασία, αλλά δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε παράταση της άδειας αυτής. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 6, υπάρχει άδεια ασθενείας με πλήρεις απολαβές που μπορεί να παραχωρηθεί με βάση πιστοποιητικό από αρμόδιο ιατρικό λειτουργό, μέχρι σαράντα δύο ημέρες για κάθε σχολικό έτος. Οι άδειες ασθενείας, όπως και οι άλλες απουσίες, υπολογίζονται επί κάθε σχολικού έτους. Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του Κανονισμού 6, αν μετά τις 42 ημέρες ο εκπαιδευτικός αδυνατεί να επιστρέψει, τότε συγκαλείται ιατροσυμβούλιο το οποίο του παρέχει άδεια με πλήρεις απολαβές μέχρι έξι μήνες. Αν το ιατροσυμβούλιο πιστεύει ότι τελικά θα είναι ικανός να εκπληρώσει τα καθήκοντα της θέσης του, αλλά ακόμα έχει πρόβλημα, μπορεί να του δώσει άλλους έξι μήνες με το ένα δεύτερο των απολαβών του. Μετά τη λήξη της παράτασης, που αναφέρεται στην παράγραφο 3 του Κανονισμού 6, η παράγραφος 4 αναφέρει ότι καμιά άλλη παράταση άδειας δύναται να χορηγηθεί με ή χωρίς απολαβές, εκτός αν ο εκπαιδευτικός λειτουργός επαναλάβει τα καθήκοντά του και ασθενήσει πάλι, οπότε εφαρμόζονται από την αρχή οι σχετικές πρόνοιες για άδεια ασθενείας. Στον Κανονισμό 10, παράγραφος 3, ορίζεται και κάτι άλλο. Αν ο εκπαιδευτικός λειτουργός, κατά την πρώτη ημέρα του νέου έτους, διατελεί με παράταση άδειας ασθενείας με μισές απολαβές ή χωρίς απολαβές, δεν μπορεί να τύχει της συνηθισμένης ετήσιας άδειας ασθενείας για το νέο έτος, εκτός εάν επαναλάβει τα καθήκοντά του και ασθενήσει πάλι. Δηλαδή, ακόμα και αν ο αιτητής τελούσε με άδεια χωρίς απολαβές, εφόσον κλήθηκε να υπηρετήσει, έπρεπε να επαναλάβει τα καθήκοντά του την πρώτη ημέρα και, απ΄ εκεί και πέρα, αν ασθενούσε και πάλι, να επαναληφθεί η ίδια διαδικασία. Ο αιτητής ούτε ζήτησε άδεια απουσίας αλλά ούτε και προσκόμισε ιατρικό πιστοποιητικό. Απλά παρέλειψε να προσέλθει στο Γυμνάσιο Λευκάρων για να αναλάβει καθήκοντα, επικαλούμενος, εκ των υστέρων, ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα ορθοστασίας, το οποίο σε κανένα από τα παλαιά ιατρικά πιστοποιητικά δεν μνημονευόταν. Αντί νόμιμης, δηλαδή, ενέργειας, απέστειλε στις 3.9.2003 στην ΕΕΥ επιστολή, ζητώντας να του ανατεθούν γραφειακά καθήκοντα. Αίτημα που απορρίφθηκε. Θα μπορούσε ο αιτητής να παρουσιαστεί στο Γυμνάσιο Λευκάρων την 1.9.2003, εφόσον ήταν με άδεια άνευ απολαβών και εκλήθη, να αναφέρει το πρόβλημά του προσκομίζοντας ιατρικό πιστοποιητικό και να υποβάλει το όποιο αίτημά του. Όμως, δεν παρουσιάστηκε. Και συνέχισε να μην παρουσιάζεται.
Όσον αφορά το θέμα με ποιο status ήταν ο αιτητής τα τελευταία δύο χρόνια, αναφορά μπορεί να γίνει και στον Κανονισμό 15. Άδεια απουσίας χωρίς απολαβές, είτε για λόγους δημοσίου συμφέροντος είτε όχι, μπορεί να παραχωρηθεί σε εκπαιδευτικό λειτουργό μόνο από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο αιτητής δεν είχε ούτε τέτοιου είδους άδεια. Επομένως, όφειλε να προσέλθει στο Γυμνάσιο Λευκάρων την 1.9.2003.
Η επίδικη απόφαση της ΕΕΥ ήταν νόμιμη και εύλογη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ