ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 334/2005)

 

11 Ιουλίου, 2006

 

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 24, 28, 144 ΚΑΙ 169

 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

PAVLOS PH. VARELLAS TRADING CO. LIMITED

Αιτητές,

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ

Καθ΄Ων η Αίτηση.

_________

 

 

Ευδ. Μυριανθεύς, για τους Αιτητές.

Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα,  για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.

_________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Η Αιτήτρια εισήξε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο Mercedes ηλικίας κάτω του 1 έτους από το Ηνωμένο Βασίλειο.  Ο Διευθυντής Τμήματος Τελωνείων, στη βάση της καταχωρηθείσας από την Αιτήτρια διασάφησης εισαγωγής, υπολόγισε το φόρο κατανάλωσης δυνάμει των προνοιών του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου του 2004 (Ν. 91(Ι)/2004), δηλαδή με τον προβλεπόμενο τρόπο του κλιμακούμενου φορολογικού εκτελεστή αναλόγως του κυβισμού του αυτοκινήτου και της καθοριζόμενης έκπτωσης (στην προκειμένη περίπτωση 15%) αναλόγως της ηλικίας του.  Αφού κατέβαλε υπό διαμαρτυρία τον υπολογισθέντα φόρο, η Αιτήτρια καταχώρησε την προσφυγή επιδιώκοντας δήλωση ότι ο υπολογισμούς του φόρου κατανάλωσης αναλόγως του κυβισμού αντιβαίνει προς το άρθρο 95 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και προς τα άρθρα 24 και 28 του Συντάγματος.

 

Υπέδειξα κατά τις διευκρινίσεις ότι το παράπονο της Αιτήτριας όπως αναπτύσσεται στην αγόρευσή της δεν έχει αντιστοιχία προς τη διατύπωση του στην αιτούμενη με την προσφυγή θεραπεία.  Η προσφυγή πλήττει ευθέως και μόνο τον υπολογισμό του φόρου "με βάση τον κυβισμό" του αυτοκινήτου.  Τα επιχειρήματα της Αιτήτριας όμως στην αγόρευσή της επικεντρώνονται όχι στον αρχικό υπολογισμό του φόρου με βάση τον κυβισμό του αυτοκινήτου αλλά στο ότι εδόθη η προβλεπόμενη στο νόμο γενική έκπτωση του 15% αντί να γίνει έρευνα ως προς την πραγματική αξία του συγκεκριμένου αυτοκινήτου ώστε ο φόρος που θα επιβάλλετο να διασφάλιζε ότι δεν θα υπερέβαινε το κατάλοιπό του φόρου που θα παρέμενε στην περίπτωση παρόμοιου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου ήδη εγγεγραμμένου στην Κύπρο, με την κατάληξη ότι αυτό παραβίαζε το άρθρο 95 της Συνθήκης και τα άρθρα 24 και 28 του Συντάγματος.  Ως εκ τούτου, φρονώ ότι η Αιτήτρια δεν μπορεί να εγείρει και να ζητά να εξετασθούν θέματα ευρύτερα ή διάφορα του πλαισίου του παραπόνου και της θεραπείας που η ίδια καθόρισε με την προσφυγή της.

 

Παρά ταύτα, προχωρώ να εκφράσω την άποψη μου και επί της ουσίας των επιχειρημάτων της Αιτήτριας.  Τα ίδια επιχειρήματα είχε θέσει η Αιτήτρια και σε άλλη υπόθεσή της με ουσιαστικά τα ίδια γεγονότα ενώπιον του αδελφού μου Κραμβή, Δ. (Pavlos Varellas Trading Co. Limited v. Δημοκρατίας, 703/2005, 29.5.2006).  Η εισήγηση ότι παραβιάζεται το Άρθρο 24.1 και 24.4 ουδόλως ευσταθεί.  Δεν βλέπω πως η επιβολή φόρου κατανάλωσης με βάση το προβλεπόμενο σύστημα πλήττει δυσανάλογα τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις (στις οποίες εν πάση περιπτώσει η Αιτήτρια δεν ισχυρίζεται ότι ανήκει) ή είναι καταστρεπτικής ή απαγορευτικής φύσης, όπως είναι η εισήγηση.  Ούτε η εισήγηση για άνιση μεταχείριση κατά παράβαση του Άρθρου 28 έχει περισσότερο έρεισμα.  Η εισήγηση αυτή βασίζεται στη λανθασμένη βάση ότι η τιμή του εισαγόμενου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, αφού επιβληθεί ο φόρος κατανάλωσης, είναι μεγαλύτερη από την τιμή ενός παρόμοιου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου ήδη εγγεγραμμένου στην Κύπρο.  Κανένα στοιχείο όμως δεν υπάρχει που να τεκμηριώνει κάτι τέτοιο αφού η όλη εισήγηση κινείται στο θεωρητικό επίπεδο και όχι στη βάση συγκεκριμένων στοιχείων που θα μπορούσαν να αναδείκνυαν την ορθότητά της.

 

Αυτό με οδηγεί και στην άλλη πτυχή της επιχειρηματολογίας της Αιτήτριας, που είναι και η κεντρική της πτυχή, την εισήγηση για παράβαση του άρθρου 95 της Συνθήκης.  Με δεδομένη την άμεση ισχύ της Συνθήκης και τη σχετική νομολογία του ΔΕΚ, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Κραμβή, Δ., όντως δεν θα επιτρέπετο η επιβολή φόρου στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που θα υπερέβαινε το κατάλοιπο του φόρου που παρέμενε στα ήδη εγγεγραμμένα στην Κύπρο μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.  Όπως παρατήρησε όμως ο Κραμβής, Δ., (σελίδες 7-8):

 

"Η καθιέρωση του συστήματος φορολόγησης των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από άλλο κράτος μέλος είναι έργο πολυδιάστατο με παραμέτρους που άπτονται της γενικότερης πολιτικής του κάθε κράτους (οικονομικής, δημοσιονομικής, περιβαλλοντικής, κοινωνικής κλπ) καθώς και της υιοθέτησης μεθόδων για εύκολη, γρήγορη, πρακτική και με χαμηλό κόστος εφαρμογή του συστήματος (φορολόγησης). Η εξισορρόπηση και ο συγκερασμός όλων των πιο πάνω παραγόντων ώστε το αποτέλεσμα να συνάδει κατά το δυνατό προς ό,τι απαιτεί το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο δεν είναι εύκολο έργο. Η χώρα μας έχει ενσωματώσει στη νομοθεσία ένα απλό και αντικειμενικό, καθώς φαίνεται, σύστημα φορολόγησης των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει ως κριτήριο την ηλικία του εισαγόμενου αυτοκινήτου. Αλλοι παράγοντες, που ενδεχομένως είναι έκδηλα εμφανείς ή αυταπόδεικτοι, όπως η γενική κατάσταση ενός αυτοκινήτου, (μικρής μεν ηλικίας αλλά σχεδόν ολοσχερώς καταστραμμένο) είναι αυτονόητο πως πρέπει, με πρωτοβουλία του εισαγωγέα, να εξετάζονται αυτοτελώς από το αρμόδιο τμήμα, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση είναι λογικό πως θα τυγχάνει εφαρμογής η γενική νομοθετική διάταξη για τη φορολόγηση του μεταχειρισμένου."

 

 

 

Ισχύουν όμως στην προκειμένη, όπως και στην υπόθεση εκείνη, οι περαιτέρω παρατηρήσεις του Κραμβή, Δ. (σελίδες 8-10):

 

"Στην υπό κρίση υπόθεση, οι αιτητές εκτός από την επιφύλαξη που διατύπωσαν κατά την πληρωμή του φόρου δεν έπραξαν ο,τιδήποτε με σκοπό να προκαλέσουν τη διενέργεια έρευνας από το Τμήμα Τελωνείων για να διαπιστωθεί αν ο υπολογισμός του φόρου για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο υπερβαίνει δραματικά το κόστος του κατάλοιπου του φόρου που έχει παραμείνει ενσωματωμένο στην αξία ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στο μητρώο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως οι αιτητές ισχυρίζονται, και να υπάρχει επί τούτου αιτιολογημένη απόφαση του αρμόδιου τμήματος. Φαίνεται ότι το άρθρο 139 του νόμου παρέχει αυτή τη δυνατότητα.

 

Το Δικαστήριο, ενασκώντας την αναθεωρητική του δικαιοδοσία με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος δεν αποφασίζει πρωτογενώς επί θεμάτων τα οποία ανάγονται αποκλειστικά στην αρμοδιότητα της διοίκησης. Ο έλεγχος που ασκεί το δικαστήριο είναι έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων ή παραλείψεων της διοίκησης χωρίς να προβαίνει σε διαπιστώσεις ή να αποφασίζει επί γεγονότων κλπ για τα οποία αρμόδιο είναι το διοικητικό όργανο.

 

Στην υπό κρίση υπόθεση, το Τμήμα Τελωνείων δεν κλήθηκε από τους αιτητές να προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνα ούτε έθεσαν ενώπιον του οποιαδήποτε στοιχεία προς εξέταση που θα δικαιολογούσαν τη διεξαγωγή έρευνας για να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο ο φόρος, υπερβαίνει υπερβολικά το ποσό του κατάλοιπου του φόρου που έχει παραμείνει ενσωματωμένο στην αξία ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων εγγεγραμμένων στην Κύπρο."

 

 

 

Η απόφαση του αδελφού μου Κρονίδη, Δ., στην υπόθεση Τριφυλλής ν. Δημοκρατίας, 1161/2004, 26.5.2006, το σκεπτικό της οποίας επίσης συμμερίζομαι, σαφώς διαφοροποιείται από την προκειμένη αφού εκεί δεν εδόθη οποιαδήποτε έκπτωση και το αυτοκίνητο εφορολογήθη ως να ήταν καινούργιο.

 

Καταλήγω λοιπόν ότι για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Η αιτήτρια θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.

 

                                                                   Δ. Χατζηχαμπής,

                                                                                  Δ.

 

/ΚΧ"Π

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο