|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 930/2004
24 Μαϊου, 2006
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
IDREES ALI,
Αιτητής
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
2. ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ
Καθών η αίτηση.
------------------------------------------
Γ. Ερωτοκρίτου με Ντ. Μιχαηλίδη, για τον αιτητή
Λ. Χριστοδουλίδου (κα), Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση.
-------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης των καθών η αίτηση ημερ. 30/7/04 με την οποία εκδόθηκαν διατάγματα σύλληψης και απέλασης του.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τα επικαλείται ο αιτητής, είναι απλά και έχουν ως εξής: Είναι υπήκοος του Πακιστάν και κατά ή περί τις 22/7/04 ήλθε στην Κύπρο παράνομα επειδή η ζωή του στη χώρα του κινδύνευε. Στις 23/7/04 αποτάθηκε στις αρχές για παροχή πολιτικού ασύλου. Στις 30/7/04 η αστυνομία ενεργώντας στα πλαίσια εφόδου για τη σύλληψη παράνομων αλλοδαπών συνέλαβε και τον αιτητή. Παρόλο ότι τους εξήγησε ότι είναι αιτητής πολιτικού ασύλου, αυτοί αρνήθηκαν να τον αφήσουν ελεύθερο. Κατά ή περί τις 24/9/04 και ενώ ο ίδιος βρισκόταν υπό κράτηση, του δόθηκε απορριπτική απάντηση στην αίτηση του για παροχή ασύλου.
Παρόλο ότι στην ίδια την προσφυγή προβάλλεται αριθμός λόγων ακύρωσης, με τη γραπτή αγόρευση ο αιτητής περιορίστηκε να ισχυριστεί ουσιαστικά ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και/ή αιτιολογία και ή ότι είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα.
Με τη δική της αγόρευση η πλευρά των καθών η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση ότι αυτό που προσβάλλεται με την προσφυγή είναι τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερ. 30/7/04, τα οποία όμως ακυρώθηκαν σε μεταγενέστερο στάδιο από τη Διευθύντρια Αρχείου, Πληθυσμού και Μετανάστευσης, όπως φαίνεται και σε σχετικό σημείωμα στο τεκμ. 10 της ένστασης αλλά και το διοικητικό φάκελο τεκμ.1 στην υπόθεση. Είναι λοιπόν ο ισχυρισμός της δικηγόρου των καθών ότι από τη στιγμή που τα προσβαλλόμενα διατάγματα έχουν ακυρωθεί και εκδοθεί νέα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερ. 11/10/04 (μετά την ημερ. καταχώρησης της προσφυγής), και τα οποία δεν προσβάλλονται με την παρούσα προσφυγή, αυτή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου, γεγονός που παραδέχεται και ο δικηγόρος του αιτητή στη γραπτή του αγόρευση. Τα νέα αυτά διατάγματα εκτελέστηκαν και ο αιτητής έχει απελαθεί στη χώρα του από τις 12/10/04.
Πράγματι οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του αιτητή, στη δική τους αγόρευση, δέχονται ότι από τη στιγμή που ακυρώθηκαν τα αρχικά διατάγματα κράτησης και απέλασης η προσφυγή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Παρά ταύτα ισχυρίζονται ότι ανεξάρτητα από το γεγονός αυτό τα εν λόγω διατάγματα δε θα έπρεπε να είχαν εκδοθεί και επικαλούνται τα όσα αναπτύσσουν στη γραπτή τους αγόρευση. Με την απαντητική τους αγόρευση προωθούν τη θέση ότι «ορθώς τα διατάγματα της 11/10/04 προσεβλήθησαν με την παρούσα προσφυγή....»
Εξέτασα τα πιο πάνω και έχω καταλήξει να δεχθώ τη θέση της πλευράς των καθών η αίτηση ότι η προσφυγή αυτή, με την ακύρωση των διαταγμάτων της 30/7/04 και την έκδοση νέων διαταγμάτων ημερ. 11/10/04, έχει καταστεί άνευ αντικειμένου. Η παρούσα προσφυγή καταχωρήθηκε στις 29/9/04. Επομένως δε μπορεί να προσβάλλει τα νέα διατάγματα της 11/10/04, όπως ισχυρίζεται η πλευρά του αιτητή στην απαντητική της αγόρευση. Καταλήγω λοιπόν, ότι η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να προχωρήσει και θα πρέπει να απορριφθεί αφού έχει χάσει το αντικείμενο της. Αναφορικά με τα έξοδα αφού έλαβα υπόψη ότι ο αιτητής έχει ήδη απελαθεί, έχω καταλήξει να μην προβώ σε οποιαδήποτε διαταγή.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ