|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 389/2005)
18 Απριλίου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________
Χρ. Τιμοθέου για Χρ. Πουργουρίδης & Σία, για τον Αιτητή.
Κ. Στιβαρού για Κακογιάννης & Δημητρίου, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η προσφυγή στρέφεται εναντίον απόφασης της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) με την οποία τα Ενδιαφερόμενα Μέρη κ. Δημοσθένους και κ. Μαυρίδης προήχθησαν στη θέση Ανώτερου Τεχνίτη/Βοηθού Επιστάτη, Εναέριο Δίκτυο (ως προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος κ. Κλεάνθους, η προσφυγή απεσύρθη όταν διεπιστώθη ότι η δική του προαγωγή στην εν λόγω θέση έγινε σε άλλη διαδικασία).
Με την απόσυρση στο στάδιο των διευκρινίσεων του λόγου ακύρωσης που αφορούσε τη σύνθεση και λειτουργία της Επιτροπής Επιλογής, παρέμειναν προς εξέταση οι λόγοι ακύρωσης που αφορούν την επάρκεια της έρευνας και της αιτιολογίας της απόφασης. Ήταν η θέση του Αιτητή στην αγόρευσή του ότι ο ίδιος υπερείχε σε αξία, προσόντα και αρχαιότητα των κυρίων Δημοσθένους και Μακρίδη, και ότι αυτά τα στοιχεία παραγνωρίσθησαν. Περαιτέρω, ότι η σύσταση του Διευθυντή για τους κυρίους Δημοσθένους και Μακρίδη, που ήταν και η εισήγηση της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής για Θέματα Προσωπικού, όπως και η απόφαση της ΑΗΚ, είναι αναιτιολόγητες καθ΄όσον δεν παρέχουν τους λόγους για τους οποίους αυτοί συστήνονται και επιλέγονται.
Στην απαντητική αγόρευση του ο Αιτητής διαφοροποίησε τη θέση του ως προς την αξία και τα προσόντα, αφού εν τω μεταξύ η ως προς τούτο εικόνα των μερών ανελύθη πλήρως από την ΑΗΚ στη δική της αγόρευση. Προκύπτει δηλαδή ότι τόσο ο κ. Δημοσθένους όσο και ο κ. Μακρίδης υπερέχουν του Αιτητή σε βαθμολογημένη αξία, ο πρώτος περισσότερο από ότι ο δεύτερος, ουδεμία δε υπεροχή του Αιτητή σε προσόντα μπορεί να υπήρχε. Η απαντητική αγόρευση του Αιτητή δεν περιέχει λοιπόν πλέον εισηγήσεις ως προς τον κ. Δημοσθένους παρά μόνο ως προς τον κ. Μακρίδη, στη βάση ότι η υπεροχή σε αξία του κ. Μακρίδη ήταν τόσο οριακή που, εν όψει της υπεροχής του Αιτητή σε αρχαιότητα, δεν εδικαιολογείτο η προαγωγή του κ. Μακρίδη αντί του Αιτητή.
Για τον κ. Δημοσθένους να παρατηρήσω περαιτέρω μόνο ότι η υπεροχή του σε αξία δικαιολογούσε πλήρως την επιλογή του και μάλιστα αφού η αρχαιότητα του Αιτητή έναντι του ήταν μόνο τρεις μήνες και αυτό όχι σε σχέση με την πρώτη και τελευταία προαγωγή τους, που ήταν την ίδια ημερομηνία, αλλά ακόλουθα σε σχέση με την ημερομηνία πρόσληψης τους. Η προσφυγή δεν έχει έρεισμα ως προς τον κ. Δημοσθένους.
Ως προς τον κ. Μακρίδη τώρα, είναι γεγονός ότι η δική του συνολική υπεροχή σε αξία έναντι του Αιτητή ήταν πιο περιορισμένη, εντοπιζόμενη μάλιστα στα έτη 1998 και 1999 (τα έτη 2000-2003 είχαν τις ίδιες αξιολογήσεις), ώστε να καθίστατο οριακή, η δε υπεροχή του Αιτητή σε αρχαιότητα ήταν σχεδόν δύο χρόνια. Και έτσι όμως, δεν βλέπω πως η απόφαση μπορεί να κριθεί αναιτιολόγητη και το Δικαστήριο να παρέμβει στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας της ΑΗΚ. Όπως παρατηρεί η ευπαίδευτη συνήγορος για την ΑΗΚ, ο κ. Μακρίδης υπερείχε σε επί μέρους βαθμολογίες που κατ΄εξοχήν ανάγονται στην αξία. Περαιτέρω, ο κ. Μακρίδης διέθετε υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή η οποία, όπως και ο ίδιος ο Αιτητής δέχεται, δεν χρειάζετο να ήταν αιτιολογημένη. Με αυτά τα δεδομένα, ούτε οι εισηγήσεις που γίνονται ως προς τον κ. Μακρίδη έχουν έρεισμα έχοντας πάντοτε υπ΄ όψη ότι το Δικαστήριο δεν παρεμβαίνει στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του διορίζοντος οργάνου εκτός αν η επιλογή του δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει £400 έξοδα στην ΑΗΚ.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π