|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1048/2004)
28 Φεβρουαρίου, 2006
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΘΙΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητής,
ν.
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Ποιητής, για τον Αιτητή.
Ρ. Πετρίδου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση που γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του ημερομηνίας 26.8.2004 με την οποία απερρίφθη η ένσταση του αιτητή και επικυρώθηκε το Διάταγμα για κήρυξη σαν διατηρητέων των οικοδομών του αιτητή υπ' αρ. τεμαχίων 102 και 633, Φ/Σχ. XL/64.3.IV (Σκάλα/Β) στην Λάρνακα, είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος.»
Ο αιτητής είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης της οικοδομής που βρίσκεται στα τεμάχια 633 και 102 του Φ/Σχ. XL/64.3.IV στη Λάρνακα (Σκάλα/Β), η οποία κηρύχθηκε μαζί με άλλες οικοδομές διατηρητέα με σχετικό Διάταγμα Διατήρησης που εκδόθηκε από τον καθ' ου η αίτηση Υπουργό Εσωτερικών και το οποίο δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 15.3.2002 (Κ.Δ.Π. 135/2002).
Εναντίον του διατάγματος αυτού ο αιτητής υπέβαλε ένσταση στις 13.5.2002. Ο αιτητής ισχυρίζετο στην ένσταση του ότι η οικοδομή του δεν παρουσίαζε αξιόλογα χαρακτηριστικά αστικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Αναφορικά με την ένσταση ζητήθηκαν εκθέσεις από το Διευθυντή Πολεοδομίας και το Δήμο Λάρνακας.
Ο Διευθυντής Πολεοδομίας με δύο εκθέσεις του ημερ. 9.9.2002 και 24.1.2003 αντέκρουσε τα επιχειρήματα του ενιστάμενου αιτητή, τεκμηριώνοντας τους λόγους για τους οποίους η εν λόγω οικοδομή επιβαλλόταν να διατηρηθεί και να αποκατασταθεί στην αυθεντική της μορφή και τελικά εισηγήθηκε την απόρριψη της ένστασης.
Ο Δήμος Λάρνακας επίσης εισηγήθηκε την απόρριψη της ένστασης που αφορά το τεμάχιο 102 ενώ για το τεμάχιο 633 εισηγείτο επανεξέταση του από τον Διευθυντή Πολεοδομίας. Ζητήθηκαν εκ νέου οι απόψεις του Διευθυντού Πολεοδομίας για τα ζητήματα που έθετε ο Δήμος Λάρνακας. Ο Διευθυντής με επιστολή του ημερ. 24.4.2003 απάντησε ότι οι απόψεις του παραμένουν οι ίδιες για τους λόγους που περιγράφονται στην έκθεση του.
Κατόπιν έγκρισης του Υπουργού Εσωτερικών, το Υπουργείο ετοίμασε σχετική πρόταση προς το Υπουργικό Συμβούλιο με την οποία εισηγείτο την απόρριψη της ένστασης και επικύρωση του εκδοθέντος με την Κ.Δ.Π. 135/2002 διατάγματος. Το Υπουργικό Συμβούλιο με απόφαση του ημερ. 15.6.2004, ασκώντας τις εξουσίες που παρέχονται σ' αυτό από το άρθρο 38 των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμων του 1972 έως 2002, επικύρωσε το υπό αναφορά διάταγμα διατήρησης της οικοδομής του αιτητή και στα δύο τεμάχια. Σχετικά δε δημοσιεύτηκε Γνωστοποίηση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 16.7.2004 (Κ.Δ.Π. 653/2004). Το δε Υπουργείο Εσωτερικών με επιστολή του, ημερ. 26.8.2004, πληροφόρησε τον αιτητή για την απόρριψη της ένστασης του.
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Παρατηρώ, κατ' αρχήν, ότι στην προσφυγή του ο αιτητής δεν αναφέρει κανένα νομικό σημείο, όπως ορίζουν οι Κανονισμοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αντιγράφω επί λέξει τί διαλαμβάνει η προσφυγή κάτω από την επικεφαλίδα «Η αίτηση αυτή βασίζεται πάνω στα πιο κάτω σημεία». Αναφέρονται λοιπόν, τα εξής και μόνο:-
«Είναι δυνατόν να κηρυχθούν διατηρητέα ακίνητα για τα οποία υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος.
Το άρθρο 38(1) του Ν. 90/72 αναφέρει τα κάτωθι:
«Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος άρθρου, εάν ο Υπουργός θεωρή ότι είναι σκόπιμον όπως προβλέψη δια την διατήρησιν οιασδήποτε συγκεκριμένης οικοδομής ή οιασδήποτε ομάδος οικοδομών ή οιασδήποτε περιοχής ειδικού κοινωνικού, αρχιτεκτονικού, ιστορικού ή άλλου ενδιαφέροντος ή χαρακτήρος ή φυσικής καλλονής, ο Υπουργός δύναται προς τον σκοπόν τούτον να εκδώση Διάταγμα προς τούτο (εν τω παρόντι Νόμω αναφερόμενον ως «Διάταγμα Διατηρήσεως»), απαγορεύον, υπό τοιαύτας εξαιρέσεις οίαι ήθελον προβλεφθεί εν τω τοιούτω Διατάγματι, την μετατροπήν αυτής ή οιασδήποτε οικοδομικάς εργασίας επ' αυτής (εν τω παρόντι άρθρω και εν τω άρθρω 57 αναφερομένας ως «τα έργα») ειμή τη συγκαταθέσει του Υπουργού και υπό τοιούτους όρους οίοι ήθελον ορισθή εν αυτή.»
Στα γεγονότα όμως που αναφέρει στην προσφυγή, αμέσως μετά, ο δικηγόρος του αιτητή αναφέρονται ρητά νομικά σημεία ως εξής:-
«6. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η απόφαση αντίκειται προς τον Νόμο ή και ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα ή και αναιτιολόγητα ή και ότι τα ευρήματα αντιβαίνουν προς τα πραγματικά γεγονότα. Μεταξύ άλλων:
(α) Η περιοχή είναι αρχιτεκτονικά αδιάφορη.
(β) Οι οικοδομές αποτελούν μέρος αποσπασματικής νησίδας 6 οικοδομών και όχι μέρος ενιαίου συνόλου, αντίθετα προς τον λόγο που αναφέρεται στην απόφαση υπ' αρ. 5(α)
(γ) Το μέρος στο οποίο βρίσκονται οι οικοδομές έχει οπτική πολυφωνία και έλλειψη συνοχής.
(δ) Η οικοδομή του τεμαχίου 633 βρίσκεται στο τέρμα αδιέξοδου δρόμου ο οποίος έχει αναπτυχθεί με σύγχρονες οικοδομές.
(ε) Η οικοδομή του τεμαχίου 102 εκτός από την πρόσοψη δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε αρχιτεκτονική αξία ή άλλο ιστορικό ή κοινωνικό ενδιαφέρον.
(στ) Η οικοδομή αποτελεί κλασσικό παράδειγμα στην οποία έγιναν επεμβάσεις, έτσι είναι χωρίς οποιαδήποτε αρχιτεκτονική αξία.»
Έχοντας υπόψη ότι το θέμα δεν έχει εγερθεί από κανένα διάδικο και ότι, εν πάση περιπτώσει, αναφέρονται νομικά σημεία από το δικηγόρο του αιτητή έστω και στα γεγονότα της προσφυγής, έχω καταλήξει να μην ασχοληθώ περαιτέρω και να θεωρήσω το θέμα ως παρατυπία.
Στη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος του αιτητή προβάλλει ως λόγους ακύρωσης ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε χωρίς δέουσα έρευνα και αναιτιολόγητα. Επίσης ότι λήφθηκε κατά πλάνη εφόσον ήταν με την εντύπωση ότι συνέτρεχαν οι πρόνοιες του άρθρου 38 του νόμου.
Οι εισηγήσεις αυτές του αιτητή δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Έχουν κατατεθεί ενώπιον μου 9 ογκώδεις φάκελοι. Από το περιεχόμενο τους καθώς και τα γεγονότα όπως εκτίθενται και από τους διαδίκους στα δικόγραφα της προσφυγής, καταδεικνύουν ότι η διοίκηση προέβη σε ενδελεχή μελέτη και έρευνα προτού καταλήξει στην απόρριψη της ένστασης του αιτητή και στην επικύρωση του διατάγματος διατήρησης. Σαν αποτέλεσμα της ενδελεχούς έρευνας της Πολεοδομίας και του Δήμου Λάρνακος (προτού υποβάλει την ένσταση του ο αιτητής), ο Υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε, δυνάμει του άρθρου 38(1) το επίδικο διάταγμα, που αφορούσε την οικοδομή του αιτητή, στο οποίο καταγράφονται και οι λόγοι που επέβαλλαν την έκδοση του. Κατά συνέπεια η αιτιολογία στην οποία στηριζόταν το Διάταγμα περιέχεται σ' αυτό αλλά και υποστηρίζεται και συμπληρώνεται από τα στοιχεία των φακέλων. Οι λόγοι που προβάλλει ο αιτητής στην ένσταση του έχουν εξεταστεί και σταθμιστεί δεόντως από τους καθ' ων η αίτηση. Παραπονείται ο αιτητής ότι οι λόγοι αυτοί δεν έτυχαν της δέουσας εξέτασης και εκτίμησης αφού απορρίφθηκαν. Αμφισβητούν έτσι την κρίση των καθ' ων η αίτηση ως προς την ορθότητα της. Αυτοί όμως οι λόγοι της ένστασης που προβάλλει ο αιτητής συνιστούν θέματα τεχνικής φύσεως τα οποία δεν ελέγχονται από το Δικαστήριο, σύμφωνα με πάγια νομολογία. (Βλέπε: Σταυρινού ν. Δημοκρατίας (1986) 3 Α.Α.Δ. 119).
Η τεχνική κρίση της διοίκησης ελέγχεται μόνο σε περιπτώσεις πλάνης περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας. Ενόψει όμως όσων έχουν αναφερθεί προηγουμένως, οι προϋποθέσεις αυτές δεν συντρέχουν στην εξεταζόμενη υπόθεση.
Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα που θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ