|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 401/04)
27 Ιανουαρίου 2006
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
Ο αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση προς την Υπηρεσία Μέριμνας Αναπήρων του Τμήματος Εργασίας, για οικονομική βοήθεια προς απόκτηση ενός αναπηρικού τροχοκαθίσματος. Κρίθηκε πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις στη βάση των κριτηρίων του Σχεδίου Παροχής τέτοιας βοήθειας και εγκρίθηκε η παραχώρηση οικονομικής βοήθειας ύψους £650.- για την αγορά τροχοκαθίσματος ελαφρού τύπου «1850 Meyra Lightweight, αξίας ακριβώς £650, σύμφωνα με τη σχετική προσφορά. Δεν καταβλήθηκε το ποσό για λόγους που, βεβαίως, θα δούμε και ο αιτητής, με την επιδίωξη της θεραπείας που ακολουθεί, καταλογίζει στους καθ' ων η αίτηση παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας:
«Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η παράλειψη των καθών η Αίτηση να καταβάλουν στον Αιτητή το ποσό των Λ.Κ. 650.00 για την αγορά τροχοκαθίσματος για τον αιτητή που είναι τυφλός και παραπληγικός, το οποίο εγκρίθηκε με την επιστολή με αριθμό Τ.Ε.8/95/726 ημερομηνίας 14.1.2004.»
Δεν συζητήθηκαν δικαιοδοτικής φύσης θέματα και θα προχωρήσω με τα γεγονότα. Με την επιστολή ημερομηνίας 14.1.04 ζητήθηκε από τον αιτητή να αποστείλει το σχετικό τιμολόγιο ή την απόδειξη αποπληρωμής του τροχοκαθίσματος, για να παραλάβει την επιταγή του, αλλά, όπως ο αιτητής πληροφόρησε την αρμόδια λειτουργό, είχε ήδη αγοράσει από την Ελλάδα τροχοκάθισμα άλλης περιγραφής, ειδικά «ortoskill». Κατά το Σχέδιο, την ευθύνη για την επιλογή του κατάλληλου τύπου τροχοκαθίσματος την έχουν φυσιοθεραπευτές και, πράγματι, το θέμα παραπέμφθηκε στην Επιθεωρήτρια Φυσιοθεραπεύτρια της Πτέρυγας Παραπληγικών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, που είχε ήδη κάμει και την αρχική αξιολόγηση. Δεν απασχόλησαν ζητήματα διαδικαστικά ή τύπου ιδίως εξαιτίας της αναντιστοιχίας μεταξύ του εγκριθέντος και του άλλου, το οποίο, σε σημείωμα της επιθεωρήτριας, ημερομηνίας 18.2.04, περιγράφεται ως απλού τύπου. Οπότε και οι σοβαρές κατηγορίες του αιτητή για εκ των υστέρων χάλκευση αυτού του σημειώματος αναδεικνύονται άδικες. Η επιθεωρήτρια έδωσε τη συγκατάθεσή της για την πληρωμή του ποσού σε σχέση με το τροχοκάθισμα που ο αιτητής ανέφερε ότι αγόρασε αφού, «οι διαστάσεις του τροχοκαθίσματος είναι οι ίδιες με τις μετρήσεις που κάναμε και αφού ο αιτητής διακινείται χωρίς πρόβλημα». Και, συναφώς, τροποποίησε και την αίτηση του αιτητή ώστε να φαίνεται σ' αυτή τροχοκάθισμα με την περιγραφή "ortoskil". Οι δε καθ' ων η αίτηση ήταν έτοιμοι να καταβάλουν το ποσό για τέτοιο τροχοκάθισμα και είναι κάτω από αυτή την ευνοϊκή για τον αιτητή θεώρηση που συζήτησαν και την υπόθεση ενώπιόν μου, ως εάν να αφορούσε σ' αυτό η έγκριση που είχε προηγηθεί.
Το πρόβλημα προέκυψε από το περιεχόμενο της απόδειξης πληρωμής που προσκόμισε ο αιτητής. Είχε εκδοθεί από κατάστημα στην Αθήνα για το ποσό των €220, με την εξήγηση «για εξόφληση αγοράς αναπ. Αμαξιδίου», στο πάνω μέρος της οποίας, έξω από το κείμενο της, αναγραφόταν με κεφαλαία «ΤΙΜΗ €960». Κατά τα γεγονότα, όπως καταγράφεται σε σημείωμα προς το Γενικό Εισαγγελέα, θέση που προωθήθηκε και ενώπιόν μου, η ένδειξη για την τιμή «δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για την αξία του τροχοκαθίσματος» ενώ, περαιτέρω, δεν υπήρχε οποιαδήποτε ένδειξη για το μοντέλο και το είδος του τροχοκαθίσματος και δεν γινόταν αναφορά σε οποιοδήποτε τιμολόγιο αγοράς. Οπότε, «ενδεχομένως το τροχοκάθισμα για το οποίο εκδόθηκε η απόδειξη να διαφέρει από το αιτούμενο» και η ένδειξη €220 στη θέση του ποσού, να σημαίνει ότι η αξία του τροχοκαθίσματος να ανέρχεται στο ποσό και μόνο των €220 (ευρώ). Αυτά, κατά το σημείωμα, εξηγήθηκαν τηλεφωνικώς στον αιτητή από την αρμόδια λειτουργό η οποία και του ζήτησε «ενδείξεις/αποδείξεις ότι αφορούσε (α) το μοντέλο του τροχοκαθίσματος που αγόρασε καθώς επίσης (β) και την αξία του, για να μπορέσει να παραλάβει την επιταγή του». Όμως, ενοχλημένος ο αιτητής από αυτή τη συζήτηση, έστειλε κλητήρα του στα γραφεία της Υπηρεσίας ο οποίος ζήτησε να του επιστραφεί η απόδειξη με τη δήλωση ότι ο αιτητής δεν ήθελε να εισπράξει οποιοδήποτε ποσό από το κράτος. Πράγματι του επιστράφηκε η απόδειξη αφού κρατήθηκε φωτοαντίγραφο της και, όπως καταλήγει το σημείωμα, από την τηλεφωνική επικοινωνία με τον έλληνα προμηθευτή προέκυψε ότι τροχοκάθισμα απλού τύπου με τιμή πώλησης €350, πωλήθηκε στον αιτητή έναντι €220, σε τιμή κόστους.
Ο αιτητής χειρίστηκε αυτοπροσώπως την υπόθεσή του και επεκτάθηκε σε θέματα που δεν θα ήταν δυνατό να ενταχθούν στο αντικείμενο της προσφυγής. Με ισχυρισμούς για άνιση μεταχείριση και εν γένει αντισυνταγματικότητα αλλά και για παράβαση του Νόμου αποδίδει στους καθ' ων η αίτηση αλλότρια κίνητρα εξυπηρέτησης κύπριων προμηθευτών τροχοκαθισμάτων, θεωρώντας πως η ανεπίτρεπτη συμμετοχή των τελευταίων στη διαδικασία για την έγκριση της χορηγίας, καθιστά άκυρη την «απόφαση». Με την περαιτέρω σκέψη, κατά γενική επίκληση και του περί Ατόμων με Αναπηρίες Νόμου του 2000 (Ν. 127(Ι)/00) πως η χορηγία δεν μπορούσε να τελεί υπό όρους και πως, αφού διαπιστώθηκε πως ήταν δικαιούχος σε βοήθημα, απλώς αυτό έπρεπε να του δοθεί, χωρίς άλλη έρευνα και κυρίως χωρίς εξωνομική, όπως τη χαρακτηρίζει, αξίωση για προσκόμιση τιμολογίου ή απόδειξης προς τεκμηρίωση της αξίας του τροχοκαθίσματος.
Δεν τελεί, όμως, υπό αναθεώρηση η απόφαση για την έγκριση του βοηθήματος. Αντίθετα, είναι ακριβώς κατ' επίκληση της ύπαρξης αυτής της απόφασης που ο αιτητής αναφέρεται σε παράλειψη. Η απόφαση για την έγκριση δεν ήταν γενική για παροχή βοηθήματος ορισμένου ύψους, αφορούσε στην αγορά ορισμένου τροχοκαθίσματος συγκεκριμένη αξίας και ήταν εγγενές της στοιχείο πως αυτά θα έπρεπε να τεκμηριωθούν. Πράγμα για το οποίο εγγράφως ενημερώθηκε ο αιτητής αφού του εξηγήθηκε πως το ποσό θα του καταβαλλόταν εφόσον προσκόμιζε τιμολόγιο ή απόδειξη για την αγορά του τροχοκαθίσματος. Οπότε, το πραγματικό ερώτημα αφορά στο κατά πόσο ο αιτητής θεμελίωσε την παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας που αποδίδει στους καθ' ων η αίτηση.
Ο αιτητής πρόβαλε με την αγόρευσή του ισχυρισμούς σε σχέση με τη συναλλαγή του με τον προμηθευτή στην Αθήνα και επισύναψε σ΄αυτή και σχετική ένορκη δήλωση. Θα μπορούσαν να γίνουν διάφορες επισημάνσεις, ιδιαίτερα ενόψει και της θέσης του, όπως τη διατυπώνει στη γραπτή του αγόρευση, πως «το ποσό των €220 αποτελεί το τελευταίο ποσό που πληρώθηκε διότι αγοράστηκαν και άλλα αντικείμενα και τους δόθηκαν όλα τα στοιχεία κατά τη διάρκεια της παραμονής στο εξωτερικό». Και πως «στο εν λόγω ποσό δεν περιλαμβάνεται ΦΠΑ και έγινε ειδική τιμή διότι μεσολάβησε ο θεράπων ιατρός, διευθυντής του Νοσοκομείου». Δεν αποτελούν όμως οι αγορεύσεις παραδεκτό μέσο θεμελίωσης γεγονότων και, εν πάση περιπτώσει, είναι στη διοίκηση και όχι στο Δικαστήριο που ανήκει η αρμοδιότητα για πρωτογενείς διαπιστώσεις τέτοιας φύσης. Δεν θα επεκταθώ σ' αυτά λοιπόν, αφού εναπόκειται στον αιτητή να αναθεωρήσει τη στάση του και, επιστρέφοντας την απόδειξη και υποβάλλοντας όσα στοιχεία διαθέτει, να πείσει πως τα ερωτήματα που έχουν εγερθεί έχουν απαντήσεις και πως οι πληροφορίες που αναφέρεται ότι λήφθηκαν, όπως είναι ο ισχυρισμός του, δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
Σε ό,τι αφορά στην παρούσα διαδικασία, το ζήτημα είναι αν εύλογα κρίθηκε ότι η απόδειξη που προσκομίστηκε δεν τεκμηριώνει την αγορά του τροχοκαθίσματος έστω μετά και την αλλαγή που έγινε, και την πληρωμή γι' αυτό του ποσού των £650. Και αυτό, ανεξάρτητα από τις αμφισβητήσεις αναφορικά με τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες η απόδειξη κατέληξε πίσω στον αιτητή, θέμα σε σχέση με το οποίο, οφείλω να σημειώσω, δεν υπάρχουν στο φάκελο, όπως θα έπρεπε, σύγχρονες καταγραφές. Αφού δε, όπως δέχομαι, η απόδειξη ευλόγως κρίθηκε πως αφήνει κενά και ερωτηματικά όπως τα επισημανθέντα, καταλήγω πως δεν στοιχειοθετήθηκε υποχρέωση πληρωμής του ποσού.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται αλλά ενόψει της φύσης του αντικειμένου δεν θα εκδώσω διαταγή για έξοδα.
Γ. Κωνσταντινιδης, Δ.
ΜΣι.C:\Documents and Settings\User\My Documents\2006\PART 4\Πρ401-04.doc