|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 148/2004)
17 Ιανουαρίου, 2006
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Γ. Ερωτοκρίτου, για την Αιτήτρια.
Ε. Ζαχαριάδου (κα), για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια στις 4.7.1990 συνήψε γάμο με το συνταξιούχο του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων Κώστα Κλεάνθους.
Μετά τη σύναψη του γάμου τους ο σύζυγος της αιτήτριας την εδήλωσε ως εξαρτώμενο του πρόσωπο και πέτυχε τη χορήγηση σ' αυτόν αύξηση της σύνταξης του ίση προς το 1/3 του ποσού, σύμφωνα με τη νομοθεσία.
Στις 3.7.2002 με επιστολή της η αιτήτρια ζήτησε από το Διευθυντή του Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων όπως η αύξηση του 1/3 που καταβάλλεται για λογαριασμό της στη σύνταξη του συζύγου της πληρώνεται απευθείας σ' αυτήν γιατί αυτός ασθένησε και διέμενε με τη θυγατέρα του που απέκτησε από τον πρώτο του γάμο.
Το αίτημα της αιτήτριας έγινε αποδεκτό και από την 1.8.2002 η αύξηση του 1/3 που δικαιούτο ο σύζυγος της καταβάλλετο απευθείας στην ίδια με χωριστή επιταγή.
Δεκαπέντε μήνες μετά, στις 4.11.2003 ο σύζυγος της αιτήτριας απεβίωσε. Στις 7.11.2003 υποβλήθηκε από το γιο του αποβιώσαντος συζύγου αίτημα για βοήθημα κηδείας που συνοδεύετο, μεταξύ άλλων, και με αντίγραφο αίτησης που υπέβαλε στις 26.5.2003 ο αποβιώσας για διάλυση του γάμου του με την αιτήτρια στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Στις 14.11.2003 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για σύνταξη χηρείας επισυνάπτοντας σ' αυτή βεβαίωση του Κοινοτάρχη Αγίου Παύλου Λευκωσίας ότι κατά το χρόνο του θανάτου αυτή δε συζούσε με το σύζυγο της.
Οι καθ' ων η αίτηση απέρριψαν το αίτημα της αιτήτριας και απέστειλαν επιστολή, ημερ. 4.12.2003, από τον Εξεταστή Απαιτήσεων των Κοινωνικών Ασφαλίσεων που έχει ως ακολούθως:-
«Αναφέρομαι στην αίτηση σας της 14/11/2003 για πληρωμή Σύνταξης Χηρείας από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και σας πληροφορώ ότι αυτή απορρίφθηκε γιατί:
δεν συζούσατε με τον μ. Κώστα Κλεάνθους ούτε σας συντηρούσε αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο.»
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή με την οποία ζητείται η ακύρωση της. Προβάλλονται ως λόγοι ακύρωσης (α) ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν διενήργησαν τη δέουσα έρευνα με αποτέλεσμα να περιπέσουν σε πραγματική πλάνη και (β) ότι δεν έδωσαν επαρκή αιτιολογία της επίδικης απόφασης.
Το εδάφιο 1 του άρθρου 39 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980 όπως τροποποιήθηκε έχει ως εξής:-
«39-(1) Χήρα ης ο σύζυγος κατά τον χρόνον του θανάτου αυτού επλήρου τας προϋποθέσεις εισφοράς δια σύνταξιν γήρατος δικαιούται εις σύνταξιν χηρείας εάν αυτή κατά τον χρόνον του θανάτου αυτού συνέζη μετ' αυτού ή συνετηρείτο αποκλειστικώς ή κατά κύριον λόγον υπ' αυτού.»
Προκύπτει από το πιο πάνω εδάφιο του άρθρου 39 ότι για να δικαιούται η χήρα σύνταξη χηρείας πρέπει να συντρέχει μια από τις δύο προϋποθέσεις, δηλαδή είτε να συζούσε κατά το χρόνο του θανάτου με το σύζυγο της ή να συντηρείτο αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο απ' αυτόν.
Με βάση τα γεγονότα όπως φαίνονται στο φάκελο της υπόθεσης προκύπτει με σαφήνεια ότι η αιτήτρια δεν συζούσε με τον αποβιώσαντα σύζυγο της κατά το χρόνο του θανάτου του. Τούτο προκύπτει καθαρά τόσο από την επιστολή της ίδιας, ημερ. 3.7.2002 προς τον Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων όσο και από το πιστοποιητικό του Κοινοτάρχη Αγίου Παύλου ημερ. 13.11.2003 αλλά και προκύπτει από την αίτηση διαζυγίου ημερ. 26.5.2003 που υπέβαλε στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας ο αποβιώσας.
Αν όμως σαφώς προκύπτει από το περιεχόμενο του φακέλου ότι η αιτήτρια δεν συζούσε κατά το χρόνο του θανάτου με τον αποβιώσαντα σύζυγο της δεν συμβαίνει το ίδιο με την άλλη εναλλακτική προϋπόθεση του εδαφίου 1 του άρθρου 39 ότι δηλαδή «συντηρείτο αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από τον αποβιώσαντα σύζυγο της.»
Στην πραγματικότητα τίποτε δεν υπάρχει στο φάκελο που να ρίχνει φως στο θέμα αυτό ούτε και υπάρχει οποιαδήποτε αιτιολογία στην επίδικη απόφαση. Η διαπίστωση των καθ'ων η αίτηση και ιδιαίτερα του εξεταστού απαιτήσεων ότι η αιτήτρια δεν συντηρείτο αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο από τον αποβιώσαντα σύζυγο της παραμένει ατεκμηρίωτη και κατά συνέπεια αναιτιολόγητη. Οι καθ' ων η αίτηση απέτυχαν να διεξαγάγουν την δέουσα ή οποιαδήποτε έρευνα στο θέμα αυτό.
Κατά συνέπεια έχω καταλήξει ότι και οι δύο λόγοι ακύρωσης που προτείνει η αιτήτρια, αυτοί της παράλειψης διεξαγωγής δέουσας έρευνας και παράλειψης παράθεσης επαρκούς αιτιολογίας, ευσταθούν.
Η προσφυγή ως εκ τούτου γίνεται δεκτή με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ